Ne kadar istemesem de ben de çocuklarına bağıran bir anneyim çünkü dikkatlerini başka türlü çekemiyorum.Benim apartmanda bir komsum var. Cocuklarina okadar bagriyorki yani hep gereksiz nedenden. Buzdolabi kapagini actigi icin,evi supururken pesinde dolandigi icin,evi dagittigi icin vs vs. Buyuk oglu inaninki okadar pisirik olduki cocuga bagirmaktan dovmekten cocugun suan hic birseye cesareti yok
. Oyun oynamayi bile bilmiyor evet ikinci cocuguna da bagriyor ama o hic takmiyor yapacagini yine yapiyor cunku abisi kadar cok dayak yemedi o yuzden biraz daha ozguvenli hic korkusu yok. Ve ben evladima bunu yapmak istemiyorum. La havleyi okadar cok cekiyorumki gunde dusunun daha 9 aylik. Allah yardimcimiz olsun bol sabirlar versin Rabbim
Ne kadar istemesem de ben de çocuklarına bağıran bir anneyim çünkü dikkatlerini başka türlü çekemiyorum.
Evdeki kaos, sürekli yüksek sesler, ağlama çığlıkları arasında böğüre böğüre kendimi duyurabiliyorum.
Üst komşum seslerimizi duyuyorsa, tıpkı sizin komşunuzu yargılandığınız gibi beni yargılar ama...
Buzdolabı açılınca elbette kızarım, orada cam ürünler var ve düşüp zarar verme ihtimali var.
Daha önce bunu tencereyle yaşadım, kirlenmesi son aklıma gelen şey olur, çocuğuma bir şey olacak diye kızarım.
Süpürge peşinden gezmek ise, kablolar çok tehlikeli. Biz farketmeden ayağına, boğazına dolanabilir ya da bir kaçak olup akıma kapılabilir.
Çocuğunuz tehlikeli bir şeyle uğraştığında sakince ‘ama tehlikeliiii’ diye söylediğinizde emin olun kaale almıyor.
Yüksek ve sert bir ses tonuyla(gerçi bunu bile takmıyorlar ama) yaptığını bırakması söylenirse, en azından çekinebiliyor.
Kızgınlık, ikaz yöntemleri kesinlikle bağırmakla ifade edilmez. Ciddi ve kesin biçimde, olması gereken izah edilir ve bu tavır korunur. İnatlaşma noktasına gelmeden de sorun çözümlenmelidir.Merhaba.. sürekli bağırmak elbette yanlış bişey ama bazen çocuklar ısrarla anne babalarını dinlemedikleri durumda kızarak ikaz etmek gerektiğini düşünüyorum çünkü bazı çocuklar ne kadar güzel davranırsan davran hala inatlarını sürdürürler ama ses yükseltilmesine bende karşıyım sadece ciddi bir tavırla kızmak, aynı ısrarı sürdürmemesi için caydırıcı olur bence
İşte benimkiler de o türden çocuklar, hayır zararlı diye anlattığım her şeyi gözümün içine bakarak onlarca kez yineliyorlar.Normal olan sizin davranışınız bence. Bende yigenime baktim bikac gun 3 yasindaydi. Elini prize sokuyordu. Prizi ordan kaldirmam mumkun degildi. 4 kez guzel bir dille uyardim yapma askim yapma bitanem bak elektirik carpaar. Inadima yapti bi cizirti geldi. Ama omrumden omur gitti cok fena bir sekilde bagirdm cunku cok korktum. O yuzden guzellikle anlayan cocuklara kimse durup dururken bagirmaz zaten...
Açıklamanızı anlıyorum hatta bazen çocuğunuza bişey olacak paniğiyle yükselmenin ne olduğunu da çok iyi biliyorum. Ama yazınızın sonunda “çekinebiliyor” demişsiniz. Gelecekte kendine yükseltilen her sese itaat etmesinden korkmuyor musunuz? Bir sapıktan korkup tepki verememesinden endişe etmiyor musunuzNe kadar istemesem de ben de çocuklarına bağıran bir anneyim çünkü dikkatlerini başka türlü çekemiyorum.
Evdeki kaos, sürekli yüksek sesler, ağlama çığlıkları arasında böğüre böğüre kendimi duyurabiliyorum.
Üst komşum seslerimizi duyuyorsa, tıpkı sizin komşunuzu yargılandığınız gibi beni yargılar ama...
Buzdolabı açılınca elbette kızarım, orada cam ürünler var ve düşüp zarar verme ihtimali var.
Daha önce bunu tencereyle yaşadım, kirlenmesi son aklıma gelen şey olur, çocuğuma bir şey olacak diye kızarım.
Süpürge peşinden gezmek ise, kablolar çok tehlikeli. Biz farketmeden ayağına, boğazına dolanabilir ya da bir kaçak olup akıma kapılabilir.
Çocuğunuz tehlikeli bir şeyle uğraştığında sakince ‘ama tehlikeliiii’ diye söylediğinizde emin olun kaale almıyor.
Yüksek ve sert bir ses tonuyla(gerçi bunu bile takmıyorlar ama) yaptığını bırakması söylenirse, en azından çekinebiliyor.
Mesela sandalyeler üzerinde uçan çocuklara ikaz yöntemi nasıl olmalı?Kızgınlık, ikaz yöntemleri kesinlikle bağırmakla ifade edilmez. Ciddi ve kesin biçimde, olması gereken izah edilir ve bu tavır korunur. İnatlaşma noktasına gelmeden de sorun çözümlenmelidir.
Tabiki uzman değilim ama 3 çocuklu bi anneyim. Çocuğun hatalı davranışını düzeltmek isterken başka bir yanlış davranış ile tanıştırmak saçma olur.
İşte benimkiler de o türden çocuklar, hayır zararlı diye anlattığım her şeyi gözümün içine bakarak onlarca kez yineliyorlar.
Ve akla hayale almayacak şeyler peşindeler.
Burada mesele neye bağırmak zorunda kaldığımız.
Ev kirlenmiş, dağılmış vs değil, can güvenliği için gerekirse avaz avaz da bağırırım yeter ki çekinsin.
Bu bizim evimizde hergün yaşadığımız olaydır.Ben de kimsenin cocuguna yere su dokuldu veya damladi diye bagiracagini sanmiyorum zaten. Onemli olan zararli seylerden uzak tutmak.
Bir ara 2 yasindaki bi cocuk yanan komur sobasina dogru yaklasiyordu annesi yanimizda 3 kez uyardi oglum yaklasma bak yanarsin annecim diye. Gozumuzun onunde birden yerden firlayip sobaya elledi sonu perisaneli yandi nasil cani yandi adam kadina bagriyor , kadin adama bagriyor , cocuk ordan bas bas bagriyor allahm kimseye yasatmasin. Ama yine olan anneye oluyor
İkazlarımı ciddiye almadıklarında başka bişeyle kafalarını dağıtmaya çalışıyorum ben. Yeni bir oyun, Yeni bir faaliyet hiç olmadı haydi bahçeye çıkalım. Yok bi cezayı hakettiyse odasına gider resim okur ve okuduğu resmi bana net olarak anlatana kadar Yeni bir faaliyete geçilmez.Mesela sandalyeler üzerinde uçan çocuklara ikaz yöntemi nasıl olmalı?
Defalarca indirip, anlatıp, ardından arkanızı döndüğünüz an yine çıksalar ve birbirlerini aşağı itseler hangi yöntemi uygularsınız? Sandalyeleri mi yok edersiniz yoksa onlar uçarken hala anlatmaya devam mı edersiniz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?