Sınıfımda DEHB tanısı konmuş ve ilaç kullanan bir çocuk var. Benden önceki öğretmeni başka okula gidince bana geldi, çocukla 1 hafta geçirdikten sonra ameliyat için bir kaç hafta raporluydum ve o ara başka öğretmene gitti. Çocuğu okuldaki bütün öğretmenler tanıyor, herkes nefret ediyor öyle bir çocuk.
Geri döndüğümde bu çocuğun problemleriyle uğraştık. Şimdiye kadar yapılanlar: çocuk kalkmak istiyorsa kalkıp gezebilmesi, tek oturması, yazmak istemiyorsa yazmaması, okumak istemiyorsa okumaması(derslerinde bir hayli geride), her gün sürekli yapma,etme,yanlış, olmadı gibi şeyler söylenmesi. Ben bu düzenden de hiç hoşlanmam yani sınıfta istediği kadar problemli veya geride olsun bir çocuk boş boş oturamaz ve görmezden gelinemez. Önce çocuğun olmadığı bir gün sınıfla konuştum, sosyalleşmesi için yardımlarına ihtiyacım olduğunu, yalnız hissettiği için sinirli olabileceğini, kötü davranışlarda doğrusunu anlatmalarını, derslerde yardımcı olmalarını falan rica ettim. İlk farkettiğim şey çocukta müthiş bir ilgi çekme çabası var, zaten gün içinde en çok onunla özel ilgilendiğim halde sürekli bir şey söylemek için gelmek istemesi, ona ben aldırmayınca yaramazlık yapması, derslerini yapmaması, yalan söylemesi gibi şeyler...Aile bu konuda yardımcı olmadı, hocam bir şey yapamıyoruz konuşuyoruz anlamıyor gibi şeyler söylediler. Velhasıl sınıfla birlikte gerçekten uğraştık, çok sabrımı zorlayan zamanlar oldu, bazen kötü bir şey söylememek ve yapmamak için bir kaç dakikalığına sınıf kapısına çıktım. Velilerin şikayetlerini bastırdım, sınıftan gitmesi yönündeki isteklere sert tepkiler verdim. Sonuçta çocuk son 3 ay ilacı bıraktı, daha uyumlu bir çocuk oldu, sınıfta ders boyunca oturabiliyor, derslere katılıyor ama doğru ama yanlış, derslerinde hala geride ancak o ancak özel dersle toparlanabilir, hırçınlığı tam geçmedi hala biraz var ama eskisi gibi durumları kalmadı.
Demem o ki her çocuğa ulaşılabilir, belki %100 bir düzelme sağlayamayız ama toparlamamız mümkün sadece hangi dilden anladığını bulmak biraz zaman alabilir. Sizinki henüz küçük, kendi ifade edememenin verdiği bir problem de vardır muhakkak ama hangi yöntemleri deniyorsanız onu değiştirin ve kararlı olun. Bu arada bahsettikleriniz otizme uymuyor ancak takıntılı olması obsesif olabileceğini düşündürdü sadece.
ben forumun en cocuk istemeyeni, sevmeyeni; amigurumi ogreniyorum oyuncak ormek icin. Dogmamis cocuga yani dusunun
