Günaydın ❤
Cok üzgün olduğum için cümleleri toparlayabilme umuduyla yazıyorum insallah düzgünce anlatabilirim.
Eşimle 10 yıldır evliyiz iki çocuğumuz var biri 7 yasinda biri 10 aylık. Evlendikten 2 sene sonra esim işsiz kaldı ve bir daha da istediği gibi bir iş bulamadı. Bu konuda elinden geleni yaptı ama doğru düzgün iş yok maalesef gitti bir üniversite daha okudu ama o da umduğumuz gibi olmadı maalesef. Haliyle bu durum bizi asiri yıprattı ve birbirimize surekli tartışır olduk normal anlaşma şeklimiz bile buna dönüştü sürekli kedi köpek gibiyiz. ( zorunlu ekleme: su paragraftan dolayı esim 8 yıldır çalışmak istemiyor gibi anlaşılmış fakat böyle bir şey yok esim o 8 yıl içinde tabii ki çalıştı. Şu an çalışmıyor onu da ben istedim cunku 2 cocuk var ve birimizin ilgilenmesi gerekiyor esim çalışınca onun tüm maaşı bakiciya gidecekti)
Gecen hafta annem ve anneannem bana geldiler 1 haftaligina çocuğuma bakmaya vakit geçirmeye bu arada ben çalışıyorum esim şu an işsiz kpss kadrolarinin açıklanmasını bekliyor bu arada çocuklarla ilgileniyor birini okula götürüyor diğerine de o bakıyor. Annemler gelince sürekli bizim atismalarimiza şahit oldu tabii kardeşim falan da dedi hatta çok geriliyorum sizin bu durumunuz diye ben de biz böyle anlaşıyoruz bir sey yok dedim. Neyse bir gün akşam yine yemek mevzusu için eşimle tartışmaya başladık ama bu defa annem araya girdi ve eşime kızmaya başladı ki bu bence yanlıştı anneme sen karışma dedim ama eşime göre de yeterli tepkiyi vermemisim öyle diyor. O günden sonra her şey berbat bir hal aldı. Eşimle aramız asiri kötü esim birkac defa bosanalim bile dedi ama bosanirsak çocukları bana birakmazmis öyle diyor.
Annem dün mesaj atmış günlerdir uyuyamıyorum tansiyonum dusmuyor senin haline çok üzülüyorum sen bunları hak etmiyorsun diyor. Ben de ne diyorsun ne yapayım deyince bir sey demiyorum diyor. En son ne diyorsun bosan mi diyorsun dedim bana dedi ki senin hicbirimize ihtiyacın yok. Dedim ki nasıl yok ben bosandam çocuklara bakcak biri lazım ee mecbur kalırsak bakarız diyor. Ama bakmaya gönlü olmaz biliyorum zora gelmeyi pek sevmez. Zaten büyük de okula gidiyor onun da okula bırakılması okuldan alınması lazım şu an bunları esim yapıyor.
Iki kardeşim var biri olayı gördü diğerine anlatmışlar beni aramadi bile ne oldu abla ne yaptın diye.
Bana yol gösterin lütfen karmakarışık durumdayım.
Cok üzgün olduğum için cümleleri toparlayabilme umuduyla yazıyorum insallah düzgünce anlatabilirim.
Eşimle 10 yıldır evliyiz iki çocuğumuz var biri 7 yasinda biri 10 aylık. Evlendikten 2 sene sonra esim işsiz kaldı ve bir daha da istediği gibi bir iş bulamadı. Bu konuda elinden geleni yaptı ama doğru düzgün iş yok maalesef gitti bir üniversite daha okudu ama o da umduğumuz gibi olmadı maalesef. Haliyle bu durum bizi asiri yıprattı ve birbirimize surekli tartışır olduk normal anlaşma şeklimiz bile buna dönüştü sürekli kedi köpek gibiyiz. ( zorunlu ekleme: su paragraftan dolayı esim 8 yıldır çalışmak istemiyor gibi anlaşılmış fakat böyle bir şey yok esim o 8 yıl içinde tabii ki çalıştı. Şu an çalışmıyor onu da ben istedim cunku 2 cocuk var ve birimizin ilgilenmesi gerekiyor esim çalışınca onun tüm maaşı bakiciya gidecekti)
Gecen hafta annem ve anneannem bana geldiler 1 haftaligina çocuğuma bakmaya vakit geçirmeye bu arada ben çalışıyorum esim şu an işsiz kpss kadrolarinin açıklanmasını bekliyor bu arada çocuklarla ilgileniyor birini okula götürüyor diğerine de o bakıyor. Annemler gelince sürekli bizim atismalarimiza şahit oldu tabii kardeşim falan da dedi hatta çok geriliyorum sizin bu durumunuz diye ben de biz böyle anlaşıyoruz bir sey yok dedim. Neyse bir gün akşam yine yemek mevzusu için eşimle tartışmaya başladık ama bu defa annem araya girdi ve eşime kızmaya başladı ki bu bence yanlıştı anneme sen karışma dedim ama eşime göre de yeterli tepkiyi vermemisim öyle diyor. O günden sonra her şey berbat bir hal aldı. Eşimle aramız asiri kötü esim birkac defa bosanalim bile dedi ama bosanirsak çocukları bana birakmazmis öyle diyor.
Annem dün mesaj atmış günlerdir uyuyamıyorum tansiyonum dusmuyor senin haline çok üzülüyorum sen bunları hak etmiyorsun diyor. Ben de ne diyorsun ne yapayım deyince bir sey demiyorum diyor. En son ne diyorsun bosan mi diyorsun dedim bana dedi ki senin hicbirimize ihtiyacın yok. Dedim ki nasıl yok ben bosandam çocuklara bakcak biri lazım ee mecbur kalırsak bakarız diyor. Ama bakmaya gönlü olmaz biliyorum zora gelmeyi pek sevmez. Zaten büyük de okula gidiyor onun da okula bırakılması okuldan alınması lazım şu an bunları esim yapıyor.
Iki kardeşim var biri olayı gördü diğerine anlatmışlar beni aramadi bile ne oldu abla ne yaptın diye.
Bana yol gösterin lütfen karmakarışık durumdayım.
Son düzenleme: