- 15 Nisan 2017
- 313
- 232
- 30
-
- Konu Sahibi deniz17umut
- #1
Nerden başlasam bilmiyorum.
Evliyim ve evleneli 1 yıl oldu . Aslında herşey 3 sene once olması gerekti ama ailemin beni bir çöp gibi başından atmak istemesini kaldıramadım.
3 sene önce eşim beni istedi o zaman ailemden sakladığım çok kötü birşey vardı eski sevgilim konuyu biliyordu ve bana hic inanmadı. 13 yaşlarında çok kötü bir olay yaşadım. Kabullenemedim sustum içime kapandım. Nerden bilirdim ki susmak bana herşeyi unutturur bir daha yaşamam sandım. Hicde sandığın gibi olmadı. Daha beteri oldu bu igrencligin devamı geldi .artık dışarı çıkamıyordum. Yaşım 18 ilk aşkım ilk sevgilim beni deliler gibi seven adam beni birakti .ona defalarca anlatmaya çalıştım anlamak istemedi .açık açıkta diyemedim . Ailem öğrendiğimde 21 yaşındaydım. Beni istemedigim birine vermek istediler o zamanlarda eşimle konuşuyordum ablam biliyordu .arayıp durumu anlatmış .istemeye geleceklerdi beni bende onunla evlenmeyi isterdim ama benimle evlenirse insan içine çıkamayacağını biliyordum . Çünkü beni yaptıkları insan kötü biriydi ve ben bunları allaha en çok inandigim zamanlarda yaşadım.oyle bir insan olmamak için evden gittim iş buldum ev tuttum aynı şehirde ablam akrabalarim vardı. Hep isimde gucumde oldum meğerse bunu bana yapanlar pesimi hic bırakmamış. Bir gün gece bir arama telefonum desen kilidi vardı kaldırılmış. Açtım ses yok sonra gelen msj yazmaya bile utanıyorum.... çok sıcaktı..sonu buydu neye uğradığımı şaşırdım hemen savcılıktan suc duyurusunda bulundum kimse beni ciddiye alıp dinlemedi orda bana soru soran kimdi bilmiyorum dava açmak için girdiğim odadaki adamdam korktum basit birseydir diyip gecistirdi sonra fark ettimki yolda yürürken bana tanimadigim insanlar laf atıyor.belki bazıları yalan psikopat sahte der .ama allah bunu bana yapanların kızına anasına bacisina bunu yasatmasın diye dua ettim hep .bu iğrenç kötü birşey. Bir kaç defa intahar ettim olmadı midem küçüklüğümden beri hap kabul etmiyor istifar ettim. Bileklerimi kesmeyi denedim olmadı korkak sindirilmiş bir insanım onu bile yapamıyorum.artik hergun aramalar msj almaya başladım numaramı degistirdim . Ailem benim hep korktuğumu geceleri bilir . Ama neden demediler hic. Sonra aniden işten çıktım bilmediğim bir şehre bilet aldım. Olmadı ailem heryeri alt üst etmiş beni bulmak için. Iste o an sadece eşimi aradım gece 2 yada 3 otobüseydim bana gel dedi sakinles eve varınca ara dedi otogara geldi beni evime giden dolmuşa bindirdi .eve gittim annem çok korkmuş.beni görünce birşey demedi ama ağladı.halbuki beni hep utanılacak birşey yapma sus ses çıkarma benim 1 tane oğlum var bizi rezil etmeyin diye büyüten oydu .ama pişmandı. Ama oglunada asla karşı gelmez onu el üstünde tutar. Eşimle yine evlilik hakkında konuşmaya başladık. Oda biliyordu artık dayanamadığımi beni alıp çekmek istedi . 1 yıl sonra nişanlandık ailem burnumuzdan getirdi herseyi ozellikle annemin kiymetli oglu . Son noktada eşimle ev için eşya bakarken el ele tutuşmusuz . Eve gidene kadar beni rezil etti . Alttan aldım. Bir gün sonra oğlu kavga çıkarıp nişan atılacak dedi . Beni dövdü ilk değildi zaten . O gün eşimi aradım geldi beni aldı eve gidelim konuşalım dedi ben yok dedim gittik hemen nikâhımızı yaptık. Eşimin ailesi ilk başlarda çok iyiydi .Çünkü ne derlerse yaptım. Sonra ailesi 4 5 ay sonra yanlarına çağırdı bizimle kalın dedi onada tamam dedik .esimin hep hayli buydu anlatırdı. Aç bile kalsak arkamızda aile olsun derdi. 1 ay sonra kavgalar başladı. Laf sokmalar meğer akrabalarından biri benin hakkımda çok kötü şeyler demis. O an anladım ki benim sustugum herşey canlanıp karşıma dikildi bana bunu yapanlar artık beni nasıl ne yaptılar bilmiyorum düşünemiyorum. Ailem karakola kayıp başvurusu yapmış kayinbabamin numarasını bulup aramışlar o kızı sakın bu aileye vermeyin buraya getirmeyin diye .bana yapılanları herkes biliyordu ve sustu yada onlarda .bilinmesini istemedi.. şuan eşim ailesi ile konuşmuyor saçları dökülüyor sıkıntıdan. Ben böyle olacağını bilerek mahvettim onun hayatını boşanmak istedim ama kopamıyor benden sen gidersen ölürüm diyor ve iki kez intahar etti sokağa çıkamaz oldu ama bunların benim geçmişim yüzünden olduğunu anlayamıyor. Yara bere içinde kaldı heryeri .Ben hergun intahar etmek istiyorum sonra aklıma eşim geliyor .çocuğumuz da olmuyor zaten benim gibi biri bu denli güzel birseyi haketmiyor demi.kendimi kurtaramadım ama eşimi benden kurtarmam gerek gitmeye ne zaman karar versem beni daha çok sevdiğini hissediyorum . Şu dünyada sanki ikimiz kaldık ve herkes bize düşman dayanamıyorum oruç biter bitmez galiba ya gideceğim yada bu defa kesin bir şekilde intahar edeceğim.esim bir kaç defa ne olduğunu sordu ama anlatamadım .ailesi toplandı boşanacaksınız dedi .boşanmadı
Biliyorum çok uzun oldu ama içimi dökmeye o kadar ihtiyacım varki .inanmayanlara=bana bir kişi inansaydı şuan çok mutlu bir insandim
Evliyim ve evleneli 1 yıl oldu . Aslında herşey 3 sene once olması gerekti ama ailemin beni bir çöp gibi başından atmak istemesini kaldıramadım.
3 sene önce eşim beni istedi o zaman ailemden sakladığım çok kötü birşey vardı eski sevgilim konuyu biliyordu ve bana hic inanmadı. 13 yaşlarında çok kötü bir olay yaşadım. Kabullenemedim sustum içime kapandım. Nerden bilirdim ki susmak bana herşeyi unutturur bir daha yaşamam sandım. Hicde sandığın gibi olmadı. Daha beteri oldu bu igrencligin devamı geldi .artık dışarı çıkamıyordum. Yaşım 18 ilk aşkım ilk sevgilim beni deliler gibi seven adam beni birakti .ona defalarca anlatmaya çalıştım anlamak istemedi .açık açıkta diyemedim . Ailem öğrendiğimde 21 yaşındaydım. Beni istemedigim birine vermek istediler o zamanlarda eşimle konuşuyordum ablam biliyordu .arayıp durumu anlatmış .istemeye geleceklerdi beni bende onunla evlenmeyi isterdim ama benimle evlenirse insan içine çıkamayacağını biliyordum . Çünkü beni yaptıkları insan kötü biriydi ve ben bunları allaha en çok inandigim zamanlarda yaşadım.oyle bir insan olmamak için evden gittim iş buldum ev tuttum aynı şehirde ablam akrabalarim vardı. Hep isimde gucumde oldum meğerse bunu bana yapanlar pesimi hic bırakmamış. Bir gün gece bir arama telefonum desen kilidi vardı kaldırılmış. Açtım ses yok sonra gelen msj yazmaya bile utanıyorum.... çok sıcaktı..sonu buydu neye uğradığımı şaşırdım hemen savcılıktan suc duyurusunda bulundum kimse beni ciddiye alıp dinlemedi orda bana soru soran kimdi bilmiyorum dava açmak için girdiğim odadaki adamdam korktum basit birseydir diyip gecistirdi sonra fark ettimki yolda yürürken bana tanimadigim insanlar laf atıyor.belki bazıları yalan psikopat sahte der .ama allah bunu bana yapanların kızına anasına bacisina bunu yasatmasın diye dua ettim hep .bu iğrenç kötü birşey. Bir kaç defa intahar ettim olmadı midem küçüklüğümden beri hap kabul etmiyor istifar ettim. Bileklerimi kesmeyi denedim olmadı korkak sindirilmiş bir insanım onu bile yapamıyorum.artik hergun aramalar msj almaya başladım numaramı degistirdim . Ailem benim hep korktuğumu geceleri bilir . Ama neden demediler hic. Sonra aniden işten çıktım bilmediğim bir şehre bilet aldım. Olmadı ailem heryeri alt üst etmiş beni bulmak için. Iste o an sadece eşimi aradım gece 2 yada 3 otobüseydim bana gel dedi sakinles eve varınca ara dedi otogara geldi beni evime giden dolmuşa bindirdi .eve gittim annem çok korkmuş.beni görünce birşey demedi ama ağladı.halbuki beni hep utanılacak birşey yapma sus ses çıkarma benim 1 tane oğlum var bizi rezil etmeyin diye büyüten oydu .ama pişmandı. Ama oglunada asla karşı gelmez onu el üstünde tutar. Eşimle yine evlilik hakkında konuşmaya başladık. Oda biliyordu artık dayanamadığımi beni alıp çekmek istedi . 1 yıl sonra nişanlandık ailem burnumuzdan getirdi herseyi ozellikle annemin kiymetli oglu . Son noktada eşimle ev için eşya bakarken el ele tutuşmusuz . Eve gidene kadar beni rezil etti . Alttan aldım. Bir gün sonra oğlu kavga çıkarıp nişan atılacak dedi . Beni dövdü ilk değildi zaten . O gün eşimi aradım geldi beni aldı eve gidelim konuşalım dedi ben yok dedim gittik hemen nikâhımızı yaptık. Eşimin ailesi ilk başlarda çok iyiydi .Çünkü ne derlerse yaptım. Sonra ailesi 4 5 ay sonra yanlarına çağırdı bizimle kalın dedi onada tamam dedik .esimin hep hayli buydu anlatırdı. Aç bile kalsak arkamızda aile olsun derdi. 1 ay sonra kavgalar başladı. Laf sokmalar meğer akrabalarından biri benin hakkımda çok kötü şeyler demis. O an anladım ki benim sustugum herşey canlanıp karşıma dikildi bana bunu yapanlar artık beni nasıl ne yaptılar bilmiyorum düşünemiyorum. Ailem karakola kayıp başvurusu yapmış kayinbabamin numarasını bulup aramışlar o kızı sakın bu aileye vermeyin buraya getirmeyin diye .bana yapılanları herkes biliyordu ve sustu yada onlarda .bilinmesini istemedi.. şuan eşim ailesi ile konuşmuyor saçları dökülüyor sıkıntıdan. Ben böyle olacağını bilerek mahvettim onun hayatını boşanmak istedim ama kopamıyor benden sen gidersen ölürüm diyor ve iki kez intahar etti sokağa çıkamaz oldu ama bunların benim geçmişim yüzünden olduğunu anlayamıyor. Yara bere içinde kaldı heryeri .Ben hergun intahar etmek istiyorum sonra aklıma eşim geliyor .çocuğumuz da olmuyor zaten benim gibi biri bu denli güzel birseyi haketmiyor demi.kendimi kurtaramadım ama eşimi benden kurtarmam gerek gitmeye ne zaman karar versem beni daha çok sevdiğini hissediyorum . Şu dünyada sanki ikimiz kaldık ve herkes bize düşman dayanamıyorum oruç biter bitmez galiba ya gideceğim yada bu defa kesin bir şekilde intahar edeceğim.esim bir kaç defa ne olduğunu sordu ama anlatamadım .ailesi toplandı boşanacaksınız dedi .boşanmadı
Biliyorum çok uzun oldu ama içimi dökmeye o kadar ihtiyacım varki .inanmayanlara=bana bir kişi inansaydı şuan çok mutlu bir insandim
Son düzenleme: