-
- Konu Sahibi geldikgidiyoruz
- #41
kesinlikle öyle seni çok iyi anlıyorum. mutlu değilsen boşanmayı ciddi ciddi düşün
kesinlikle öyle seni çok iyi anlıyorum. mutlu değilsen boşanmayı ciddi ciddi düşünbahsettiğiniz hareketler bana çok tanıdık geldi , kurtulmanıza sevindim insan o kadar soruya ve hesap vermeye endekslenince hayatı yaşayamıyor ki
evli değilim nişanlıydık ama ayrılmayı çok düşündüm ayrıyız suankesinlikle öyle seni çok iyi anlıyorum. mutlu değilsen boşanmayı ciddi ciddi düşün
İlk eşlerimiz aynı kişi olabilir mi acaba?ilk eşime çok benziyor. Dışarda melek gibi, herkesin sevdiği, imrendiği, eşine çocuklarına bağlı harika bir adamdı. Ama evde bir felaketti. Çok üst düzey psikolojik şiddeti vardı. Asla ve asla susmayan biriydi bizimkin de birde aşırı kıskançlık paranoya vardı. Hergün çantamı karıştırır, telefonumu didik didik eder google arama geçmişime bile bakardı acaba gün içinde nelere bakıyorum diye. Bırakın bir arkadaşla görüşmek kız kardeşimle kahve içmeye bile hiç bir zaman gidemedim. Nereye gidiyorsak peşimize takılır gelirdi. Çok seviyorum, ayrı duramıyorum derdi tabi yersek...O kadar çok konuşurdu ki onun susması için herşeyi verebilir herşeyi yapabilirdim. Birde beni çok sindirmişti. Cesaretsizdim boşanmak istesem bile ondan kurtulamayacağımı düşünürdüm. Benim 2 oğlum var en son onlarında psikolojilerinin baya bir bozulduğunu görünce cesaret ettim ve kararlı durdum boşandım. Bir gün bile pişman olmadım, acaba düzelirmiydik hiç demedim. Bir kez bile özlemedim. 11 sene evli kaldık son 3 senesinde hiç bir lafına kırılmaz ya da kızmazdım ne derse desin o kadar kayıtsızlık olmuştu bende. Sadece susmasını isterdim. 3 seneye yaklaşıyor boşanalı hala peşimde seni çok seviyorum, unutamıyorum falan diyor ki tekrar evlenmiş olmama rağmen. Bir erkek nasıl bu kadar çok konuşur aklım hayalim almıyor hala...
Bence boşan arkana da bakma...
Konu sahibinin kızı Max 7 yaşında hatta daha küçük...ilk kumbarasi ise sevinçten bu şekilde davranması gayet normal. Biz yetişkinler bile bazen yaşımıza uygun olmayan şeyler yapıyoruz, tepkiler veriyoruz.diğer anlattıklarından bağımsız olarak söylüyorum
çocuğa gereksiz yere gürültü yapmamak gerektiğini uygun bir şekilde öğretmek lazım
yani kumbara konusunu bence biraz fazla dramatize etmişsin
kumbara bir oyuncak değildir dediği gibi içine para atılır ve bir köşede durur, elde gezdirilmez
çok mu sert tepki verdi bilmiyorum ama altında yatan mantık haksız değil.
Herkese merhaba! Benim şuanda içinden çıkamadığım ya da cesaret edipte adım atamadığım bir konu hakkında yardımlarınıza ihtiyacım var.
Konu evliliğim ilgili. Ben 29 yaşındayım eşim benden 8 yaş büyük. 7 yıllık evliyiz ve bir kızımız var. İkimizde kamudayız ve aynı kurumda çalışıyoruz. Benim iş alanım daha yoğun o daha sakin bir pozisyonda. Çevremizde çift olarak sevilir sayılır hatta örnek olarak gösteriliriz. Ama tabi evliliğimizin iç yüzünü ailem dahil kimse bilmiyor.
Benim eşim en ufak şeye sinirlenip kavga çıkartan biri. Kendi inandığını veya o an düşündüğünü benimde inanmam için sürekli diretir ve haklı olsam da sanki yanlış ve hatalı davranan benmişim gibi hissettirir. Ben tartışma büyümesin diye başka odaya geçerim o peşimden gelir dırdır konuşmaya devam eder ta ki sonunda evet sen haklısın dedirtebilmek ve üste çıkmak için. Sonra sakinleşir özür diler sarılır öper yeniden başlayalım her şeye bunlar yaşanmamış gibi devam edelim der. Kimi zaman bana hak verir kendimi düzelteceğim söz bir daha anlamadan dinlemeden sinirlenmeyeceğim seni kırmayacağım seni kaybetmek istemiyorum der. Belli bir sürede böyle devam eder. Ama yine çok basit bir olaydan dolayı beni kırmaktan ve üzmekten çekinmez ve en çok üzüldüğüm yer de bunu kızıma da yapar.
Bende evladıma yeri gelince kızıyorum, bazen sesim yüksek çıkıyor ama herşeye hemen bağırmıyorum. Burdaki profil gayet şiddet yanlısı biri. Sapla samanı karıştırmayalım benceŞimdi herkes şiddet meyillisi sanacak ama gerçekten de çocuğuna hiçbir şekilde bağırmayan anne baba varmı acaba?? Nekadar büyümüş bağırma mevzusu. Kimse durduk yere bağırmaz ama insanız ya Bukadar dram yapılacak durum değilAdamın ben ben demesi sadece kendisi haklı gibi olması tabiki de çok saçma.
Burun sıkma olayını şimdi okudum. Evlerden ırak böylesi. O çocukcagizin kim bilir kaç defa sevinci kursağında kaldı böyle.Bende evladıma yeri gelince kızıyorum, bazen sesim yüksek çıkıyor ama herşeye hemen bağırmıyorum. Burdaki profil gayet şiddet yanlısı biri. Sapla samanı karıştırmayalım bence
Bende sonradan okudum, adam ruh hastasıBurun sıkma olayını şimdi okudum. Evlerden ırak böylesi. O çocukcagizin kim bilir kaç defa sevinci kursağında kaldı böyle.
Boşanmaya nasıl ikna oldu peki? Böyle tipler kolay kolay pes etmezler çok uğraştırdı mı?ilk eşime çok benziyor. Dışarda melek gibi, herkesin sevdiği, imrendiği, eşine çocuklarına bağlı harika bir adamdı. Ama evde bir felaketti. Çok üst düzey psikolojik şiddeti vardı. Asla ve asla susmayan biriydi bizimkin de birde aşırı kıskançlık paranoya vardı. Hergün çantamı karıştırır, telefonumu didik didik eder google arama geçmişime bile bakardı acaba gün içinde nelere bakıyorum diye. Bırakın bir arkadaşla görüşmek kız kardeşimle kahve içmeye bile hiç bir zaman gidemedim. Nereye gidiyorsak peşimize takılır gelirdi. Çok seviyorum, ayrı duramıyorum derdi tabi yersek...O kadar çok konuşurdu ki onun susması için herşeyi verebilir herşeyi yapabilirdim. Birde beni çok sindirmişti. Cesaretsizdim boşanmak istesem bile ondan kurtulamayacağımı düşünürdüm. Benim 2 oğlum var en son onlarında psikolojilerinin baya bir bozulduğunu görünce cesaret ettim ve kararlı durdum boşandım. Bir gün bile pişman olmadım, acaba düzelirmiydik hiç demedim. Bir kez bile özlemedim. 11 sene evli kaldık son 3 senesinde hiç bir lafına kırılmaz ya da kızmazdım ne derse desin o kadar kayıtsızlık olmuştu bende. Sadece susmasını isterdim. 3 seneye yaklaşıyor boşanalı hala peşimde seni çok seviyorum, unutamıyorum falan diyor ki tekrar evlenmiş olmama rağmen. Bir erkek nasıl bu kadar çok konuşur aklım hayalim almıyor hala...
Bence boşan arkana da bakma...
Sen yumusak yumusak yaziyosun her seyi anlamiyoruz. Bu öküzün sana yaptigi siddetleri anlatsana asil. Senin burnunu sıkarak morartan adam cocuga vurmuyor mu? Sana vurmadi mi? Sen bu kadar alttan alan biri olmasan sen de hakkini savunsan kim bilir nolur bu adam seni hastanelik eder bence.Bakın bu normal bir bağırma değil. Aldığı kumbarayı elinden çekip masanın üstüne vura vura bağırdı yani sanki tüm hıncını çıkartmak ister gibi. Ben sadece çok basit bir şey için çocuğun nasıl kalbini kırdığını anlatmaya çalıştım. Ve bunu sürekli yapıyor. Neden bağırdığını kızdığını bile anlamadı çocuk. Mantıklı bir açıklaması yok bunun.
Bana öyle yapan herifin burnunu söküp eline veririm. Nasıl sinirlendim!Eğilimi var çok çabuk sinirlenir öfkelenir artık her şeyi beklerim. Yakın zamanda kızım kreşte arkadaşının ayakkabısını giyerek gelmiş yanlışlıkla ertesi gün evden çıkarken kızımın kendi ayakkabısını giydirmek istedim arkadaşının ayakkabısını da poşete koyup okula göndereyim diye düşünüyordum. Eşim ''ne gerek var giysin gitsin arkadaşının ayakkabısını öyle gitsin'' diye söylenmeye başladı ''işte sen çok ince düşüncelisin ne gerek var bu kadar inceliğe'' deyip söylenmeye bir taraftan da kızıma ayakkabıyı giydirmeye çalışırken bende öyle olmaz poşetle gönderilim dediğim esnada burnumu öyle bir şiddetle ve nefretle sıktı ki burnumun ucu mosmor oldu ben neye uğradığımı şaşırdım çünkü ortada bunu yapmasını gerektirecek bir şey yoktu işe gidecektim izin aldım gidemedim. Bir de burnumu sıktıktan sonra bana haksızsın hakkettin deyip bağırmaya devam etti. Sonra tabi aynı senaryo özürler dileyip tutulmayan sözler vermeler.
değişmez o adam.Konu sahibinin kızı Max 7 yaşında hatta daha küçük...ilk kumbarasi ise sevinçten bu şekilde davranması gayet normal. Biz yetişkinler bile bazen yaşımıza uygun olmayan şeyler yapıyoruz, tepkiler veriyoruz.
Ayrıca ota b.ka bağırarak çocuğa terbiye verilmez, güzelce anlatirsin. Gerekirse 10 kere anlatırsın.