Merhaba 12 yıllık evliyim büyük askla evlendik ama inanın evlendigimden beri kocam bana çok çektirdi. Çok sinirli br yapısı var ve her zaman kendini haki görür. Evlendiğimde iyi kariyer sahibi iyi firmada çalışan biriydi ama maalesef istediği terfiyi bir türlü alamadi acısını benden çıkardığını düşünüyorum .tip 2 şeker hastalığı var sinirini ona bağlıyorum ama insan hiç mi karsidakini kaybederim diye korkmaz 
ben yıllarca çalıştım sonra çocuk tedavisi için işimi bıraktım yıllarca çocuk istedik ve binbir zorlukla evladımızi kucağımıza aldık ,ailem uzakta bakacak kimse yok ve ben o yüzden 2 yaşında kadar çalışmayacak. 1.5 senedir gitgide çocuğuma bağlanıp ondan uzaklaştım. ..bebek bakımında hiç istediğim desteği olmadı beni hep yanlız bıraktı. .eskiden çok kendine bakan çok beğenilen biriydim ama sezeryan sonrasi azda olsa göbeğim kaldı ve eşim sürekli göbeğine bak diye beni küçümsuyor. Her defasında bakımlı olacagim diye kendime söz veriyorum ama çocuk tüm enerjimi alıyor evde oturmak bana yaramadı ,eşimin tavırlarıyla hor görmesiyle gitgide kendime güvenimi kaybettim hayata pozitif bakamıyorum ...sürekli dalasiyoruz artık bana sevgisinin bittiğini düşünüyorum ...motor hobisi var kendine ayrı bir dünya kurmuş sanki ben çocuğu uyutmaya çalışırken o filmler izliyor motor videoları izliyor .aşırı asosyal biri kimse gelsin gitsin istemez ,benim gezmeme de suçmuş gibi laf söyler. ..40 yaşına girdim bu beni iyice bunalima sürükledi ... yaptığım herşeyı estiriyor , bu ben miyim diyorum ,hayat amacım yok ,bir arkadaşımla eskisi gibi gülme krizlerine giremiyorum kendimi aşırı kasan biri haline geldim...çocuğum doğdugundan beri bebegimle aynı odada yatıyorum o uykusu bozulmasın diye ayrı odada yatıyor ...bebeğim sütten kesildi tek parça uyuyor odasını ayırdık ama gece korkarsa diye onun yaninda cekyatta yatıyorum ...cinsel ligi sorarsanız çok nadir yok denecek kadar az,zaten bana saygi duymayana isteğim olamaz ,istemiyorum onu artık ikimizde çocuğa aşırı bağlandık birbirimize önem vermiyoruz en kötüsü onun her azarinda her bağırisinda o kadar üzülüyorum ki çare değil ama eskiden tiryakisi olduğum sigaraya başladım eskiden sırf güzelliğim için cildim bozulmasın diye bırakmıştım şimdi 40 yaşındayım vücudum kaldırmıyor cildim sarardı ama bırakamıyorum ....hayatımın kontrolünü kaybettim sanki ne olur yardım edin bana para konusunda sıkıntı çekmiyorum istemeden çok para verir gururum kırılmasın diye ama bu ben değilim ,eskiden iş icin yurt dışı gezilerine bile giden herkesin hayranlık duyduğu ben şimdi dört duvar arasında çürüyorum sanki bir cafeye birkaç saatlik arkadaş buluşmasına gitmem bile lüks eşime aşırı mobing yapılıyor ve bir türlü başka iş bulamıyor ya da cesaret edemiyor diyeyim çünkü cv si süper ...En iyi universiteyi dereceyle bitirmiş kendini aşırı zeki bulan ve egosuyla beni ezmeye çalışan biri ,...inanın bebeğim olmasa 1 gun bile durmam ama bebegimin baba deyişini duysanız içim parçalanıyor onu da istediğinde onun için yaşıyorum onun babasız yetişmesini istemiyorum birde eskiden çok kitap okuyan biriydim bebeğim sonrasi aşırı anne bebek gruplarına üye oldum sanal alemde yaşıyorum sanki ,mükemmel anne olmaya çalışıp herseyi takip etmekten kitap okuyamıyorum ...birde her zaman bakımlı çekici herseyi dortdortluk anneleri takip ediyorum instagramda .....nasıl hem eşleriyle süper ilişkileri olup bebeğine mükemmel anne oluyorlar o süsleri makyajla ri hangi arada yapıyorlar merak ediyorum ....hiç bu kadar sanal aleme takilmamistim hayatımda ve bu da beni hep eksik kötü hissettiriyor....gün geçtikçe içime kapandım eskiden dışa dönük iş yerinde çok sosyal biriyken hayatimin her anında yeni insanlar katarken şimdi kimseyle samimi olamıyorum eski birkaç dost hariç yapayalnızım....benimle aynı kafada kimse yok sanki eskiden çılgınlıklar yapan her anı espri yapmak etrafı güldürmek olan ben şimdi bebegime birsey olacak diye kaygılı ve hep ciddi biri oldum çıktım ....Çok uzattım ordan burdan birşeyler anlattım ama ruhsal olarak ne durumda olduğumu anlayın diye anlattım. ..eşimin saygı duyması için neler yapabilirim ?nasıl eski hayat enerjimi yeniden kazanabilirim ve pozitif olabilirim ???ne olur yardım edin çok çaresizim
ben yıllarca çalıştım sonra çocuk tedavisi için işimi bıraktım yıllarca çocuk istedik ve binbir zorlukla evladımızi kucağımıza aldık ,ailem uzakta bakacak kimse yok ve ben o yüzden 2 yaşında kadar çalışmayacak. 1.5 senedir gitgide çocuğuma bağlanıp ondan uzaklaştım. ..bebek bakımında hiç istediğim desteği olmadı beni hep yanlız bıraktı. .eskiden çok kendine bakan çok beğenilen biriydim ama sezeryan sonrasi azda olsa göbeğim kaldı ve eşim sürekli göbeğine bak diye beni küçümsuyor. Her defasında bakımlı olacagim diye kendime söz veriyorum ama çocuk tüm enerjimi alıyor evde oturmak bana yaramadı ,eşimin tavırlarıyla hor görmesiyle gitgide kendime güvenimi kaybettim hayata pozitif bakamıyorum ...sürekli dalasiyoruz artık bana sevgisinin bittiğini düşünüyorum ...motor hobisi var kendine ayrı bir dünya kurmuş sanki ben çocuğu uyutmaya çalışırken o filmler izliyor motor videoları izliyor .aşırı asosyal biri kimse gelsin gitsin istemez ,benim gezmeme de suçmuş gibi laf söyler. ..40 yaşına girdim bu beni iyice bunalima sürükledi ... yaptığım herşeyı estiriyor , bu ben miyim diyorum ,hayat amacım yok ,bir arkadaşımla eskisi gibi gülme krizlerine giremiyorum kendimi aşırı kasan biri haline geldim...çocuğum doğdugundan beri bebegimle aynı odada yatıyorum o uykusu bozulmasın diye ayrı odada yatıyor ...bebeğim sütten kesildi tek parça uyuyor odasını ayırdık ama gece korkarsa diye onun yaninda cekyatta yatıyorum ...cinsel ligi sorarsanız çok nadir yok denecek kadar az,zaten bana saygi duymayana isteğim olamaz ,istemiyorum onu artık ikimizde çocuğa aşırı bağlandık birbirimize önem vermiyoruz en kötüsü onun her azarinda her bağırisinda o kadar üzülüyorum ki çare değil ama eskiden tiryakisi olduğum sigaraya başladım eskiden sırf güzelliğim için cildim bozulmasın diye bırakmıştım şimdi 40 yaşındayım vücudum kaldırmıyor cildim sarardı ama bırakamıyorum ....hayatımın kontrolünü kaybettim sanki ne olur yardım edin bana para konusunda sıkıntı çekmiyorum istemeden çok para verir gururum kırılmasın diye ama bu ben değilim ,eskiden iş icin yurt dışı gezilerine bile giden herkesin hayranlık duyduğu ben şimdi dört duvar arasında çürüyorum sanki bir cafeye birkaç saatlik arkadaş buluşmasına gitmem bile lüks eşime aşırı mobing yapılıyor ve bir türlü başka iş bulamıyor ya da cesaret edemiyor diyeyim çünkü cv si süper ...En iyi universiteyi dereceyle bitirmiş kendini aşırı zeki bulan ve egosuyla beni ezmeye çalışan biri ,...inanın bebeğim olmasa 1 gun bile durmam ama bebegimin baba deyişini duysanız içim parçalanıyor onu da istediğinde onun için yaşıyorum onun babasız yetişmesini istemiyorum birde eskiden çok kitap okuyan biriydim bebeğim sonrasi aşırı anne bebek gruplarına üye oldum sanal alemde yaşıyorum sanki ,mükemmel anne olmaya çalışıp herseyi takip etmekten kitap okuyamıyorum ...birde her zaman bakımlı çekici herseyi dortdortluk anneleri takip ediyorum instagramda .....nasıl hem eşleriyle süper ilişkileri olup bebeğine mükemmel anne oluyorlar o süsleri makyajla ri hangi arada yapıyorlar merak ediyorum ....hiç bu kadar sanal aleme takilmamistim hayatımda ve bu da beni hep eksik kötü hissettiriyor....gün geçtikçe içime kapandım eskiden dışa dönük iş yerinde çok sosyal biriyken hayatimin her anında yeni insanlar katarken şimdi kimseyle samimi olamıyorum eski birkaç dost hariç yapayalnızım....benimle aynı kafada kimse yok sanki eskiden çılgınlıklar yapan her anı espri yapmak etrafı güldürmek olan ben şimdi bebegime birsey olacak diye kaygılı ve hep ciddi biri oldum çıktım ....Çok uzattım ordan burdan birşeyler anlattım ama ruhsal olarak ne durumda olduğumu anlayın diye anlattım. ..eşimin saygı duyması için neler yapabilirim ?nasıl eski hayat enerjimi yeniden kazanabilirim ve pozitif olabilirim ???ne olur yardım edin çok çaresizim
şuanda çok fazla kilom yok aslında ama o manken vücudu istiyor kendi kusurlarına bakmadan ! İşin en acı yani ne biliyor musunuz ???buraya beni iten şey !!bebeğimle uğraşmaktan birkaç kez geç yikanabildim ve beni ter kokarken farketti
