İçim o kadar sıkıntılı,dertlerim öyle büyük ki içimde bende sizin gibi buraya yazıp anlatmak istiyorum,belki fikirleriniz durumuma bir ışık tutar..
Ben 22 mayısta biriyle çok severek nişanlandım.İkimizde birbirmizi daha önceden de tanıyorduk (öyle zannediyordum),daha sonra 21 kasım 2010 da onun teklifiyle hayatımızda bir adım attık,6 ay boyunca sevgili olarak devam ettik ve gerçekten çok mutlu bir çifttik ve mayısda nişanlandık ve mutluluğumuz son gaz devam ediyordu...ya sonra...nedense bu mutluluk nişanlandıktan 2 ay sonra azalmaya başladı yerini tartışmalar almaya başladı...bazıları gerçekten fındık kabuğunu doldurmıcak cinsten..bazıları ikimizin dışında olan olaylardı..bir de biz ayrı şehirlerde yaşıyorduk,bu yüzden bazen arada laf gezdirenler oluyordu ve ben bunlara takılıp kalıyordum (örn:kaynanam oğlunun zoruyla beni istemeye gelmiş,kendimi çoğu zaman istenmeyen gelin gibi görüyordum sanki) bazen telefondan konuşurken birbirmzi anlamıyorduk..beni yanlız bıraktığını arkadaş çevresine daha çok zaman ayırmaya başladığını hissediyordum..(kuzeni bile nişanlandıktan sonra bizimle daha çok vakit geçirir oldun demiş),kaynanam görümcem ikide bir karşıma geçip bana yapıcakları eşyanın lafını yapıyorlardı.kaynamam beni hiç arayıp sormuyordu arada ben arayıp soruyordum..eltimle konuştuğum zaman annem babam beni hergün arıyor nerdeyse diyordu..peki beni neden kimse aramıyordu? bide ikimiz birbirmize uzak şehirdeydik özlem vardı o yüzden benim ister istemez sitemlerim oluyordu.en son ramazan bayramında kardeşimle beraber onun memkeletine gittik,bizimde orda akrabalarımız vardı,hem tatil olsun hemde beraber zaman geçirelim diye.1 haftalığına gittim ondada sadece 2 saat başbaşa kalabildik,beraber gezip dolaşabildik.çoğu zaman yanımızda hep birileri oldu,o arkadaşlarıyla takıldı bende başkalarıyla takıldım.tartışmanın büyüğü burda başladı ilk önce...sonra ben bir akrabamızın asker eğlencesi için aynı ilin başka semtine gittim ertesi gün geri döndüğümde bana karşı çok sinirli ve öfkeliydi,tartıştık ya o yüzden.hep beraber konsere gittik yine yanımızda bir sürü adam,ilk adım için ben yanına gittim elinden tuttum yüzüme bile bakmadı,konuşalımmı dedim geri çevirdi.elimi çekmek istedim bu sefer onada izin vermedi.konserden el ele çıktık ama konuşmuyorduk..ertesi gün ben istanbula gitmek için otogara geldim beni uğurladı..istanbula geldiğimde konuştuk,ben rahatsız olduğum şeyleri söyledim,''Ben istanbuldayken zaten haftanın hergünü arkadaşlarınla berabersin,gece 12-1 lere kadar dışardasınız,ben kaç kere msnde telefonda seni bekledim,kimi zaman bekleyemedim uyuyakaldım..ben oraya senin için gelmişim,bana ayırdığın vakit 2 saat,hepsi bu dedim.'' benimle asker eğlencesine gelir diye baktım ona da gelmedi,babası izin vermemiş..bunada üzüldüm..bazı huyları gerçekten hoşuma gitmiyordu..dışarı çıkıyordu 9 dan sonra geç saatlere kadar gelmiyordu,bazen kızıyordum bazen tamam deyip alttan alıyordum..haftaiçi özellikle bekleyemiyordum ertesi gün işe gidicem diye..haftasonları yine iyi bekliyordum..tamam hakkını yemeyeyim benimde bazen olurdu dışarı çıktığım ama ayda yılda bir,yada dizim olurdu falan beklerdi beni..ama ben haber verirdim yada o bilirdi.oda ona göre plan yapardı kendince..ben msne gelirdim mesaj atardım msndeyim diye bir cevap gelirdi ben dışardayım şu saatte gelirim istersen bekleme yat derdi,bende buna bozulurdum..hiç değilse çıkıyorsan bir haber ver bende biliyim..son zamanlar bunun tartışmasıda olmaya başladı,sen bana HESAP SORAMAZSIN demeye başladı.ben hesap sormuyordum sadece ''neden geç geliyorsun nerdesin ne yapıyorsunuz'' diye soruyordum.sonra kaynanamın görümcemin bana dediği laflar yada yaptığı şeyler benim kafama takılıyordu bende bunu ona anlatıyordum,ben kendimce içimi döküyorum sanıyordum ama HATA yapmışım gerçekten.beni dinliyordu hiç bir yorum yapmıyordu,kızdığını sinirlendiğini bana söylemiyordu,öyle dinliyordu,beni takmadığını düşünmeye başlamıştım bende..bilsem anlatırmıyım anlatmam..nişan alışverişi yaparken çok heveslendiğim sandıklar vardı küçük ,nişanlımada hep diyordum istiyorum diye ama kaynanam almadı..Satıcı kadın bile belki gelin kız ister dedi,kaynanam istemez,yok dedi almadı.içimde ukte kaldı,sesimi bile çıkaramadım.sonra ona anlattım,içimde kaldı diye.oda ben alırım sana dedi konuyu kapattık..(ben öyle sanıyordum).sonra birgün yine tartıştık ve son tartışmamız oldu belkide..ondan sonra bana karşı hep sustu..1-1,5 ay sürdü bu..kkonuşuyorduk ama normal öyle samimi değildik,ben hep sorunlarımızı konuşalım çözelim neyse anlatalım dedim o hep bana karşı tavır aldı,ben adım attım,yapıcı olmaya çalıştım ama o hep geri çekildi..hatalarını kendin anla dedi..bayramdan 2 hafta önce memleketine gitti orda gezdi dolaştı,kurban bayramında istanbula gelicekti,bekliyordum gelirse yüzyüze konuşuruz belki o zaman daha iyi olur diye..gelemedi..evine döndüğü günün akşamı hastalanmış,acile kaldrmışlar,telefonda duyunca şok oldum,ne oldu diye abisine sordum,sana sormalı diye bana sert bir dille çıkıştı.onu bir müddet arama dedi..şaşkınlık ve üzüntü bir yandan ağlamaya başladım..meğer evde eli ayağı kitlenmiş..hastaşığından 2 gün sonra evdekilere bana anlatmadıklarını anlatmış..birazda beni şikayet eder gibi..annesi abisi bana hesap sormaya başladılar.meğer aramızdaki herşeyi anlatmış ailesine.kapattık sandığımız konular bile kapanmamış onun içinde,bana çok baskı yapıyor,hesap soruyor,nişan alışverişine kadar herşeyi anlatmış...çok kırıldım..bana sahip çıkan tek kişi en büyük ablası oldu..oda zamanında benim yaşadıklarımı yaşamış eşinden dolayı..sana haksızlık yapıldığını biliyorum dedi.sen sorunları çözme taraftarıyken o susma taraftarı oldu ,gitti yanlış insanlara anlattı dedi.belki konuşsa bunlar olmıcaktı ve hata olduğunu bilseydin zaten yapmazdın dedi..kaç kurtar kendini dedi.....günlerce ağladım,içime hep dert yaptım,vicdan muhasebesi yaptım,keşke yapmasaydım söylemeseydim dedim..bir iki kere konuştuk ama....ailesiyle istanbula geliceklerdi,annesi gelicekti zaten bayramdan sonra gezmek için..bekledim geliceği günü..en son konuşmamızda İzmire gidicem dedi,doktora gitmek için,en büyük ablasında kalıcaktı...Eve,iş yerine,İstanbula sığamadım beklemekten.Cuma günü ablasını aradım,abla ben gelicem onu hiçbir yere bırakma dedim.Annem biliyordu oraya gidiceğimi sadece..Bu ablasıyla kardeş gbiyiz gerçektende..Cuma günü ilk uçakla izmire gittim..beni karşısında görünce çok şaşırdı.İlk önce bir yerde çay içtik.Sonra ablasına gittik.orda gece 2,30 a kadar konuştuk.Geç kalmış herşeyi konuştuk.Bana göre hatalı olduğum vicdanımı rahatsız eden şeyleri söyledim,senden hiçbişey istemiyorum dedim,ne sandık,ne eşya,ben sadece huzur istiyorum,mutluluğumuzu istiyorum dedim.(Bazı şeyler benim için hevesti,ilk defa gelin olucaktım,olsun istedim..) bu kadar SORUN olucağını bilseydim zaten istemezdim..sonra konuştukça gördümki içinde neler neler varmış,bana karşı biriktirdiği neler varmış..yine şaşırdım kaldım tabi..ben bunların senin için sorun olduğunu bilseydim kırdığını bilseydim zaten yapmazdım dedim.Şu atasözü geldi aklıma tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamış..aynı öleydi gerçekten..ÖZÜR DİLEDİM,BEN BURAYA KADAR SEVGİMİN PEŞİNDEN GELDİM DEDİM,YÜREĞİMİN GÖTÜRDÜĞÜ YERE SANA GELDİM DEDİM..keşke bu konuşmalarını zamanında yapsaydın dedim,seni kırmak için söylemedim dedi ama ben böyle daha çok kırıldım dedim..Zamanında bilseydim kırılsam bile bişeyler yoluna girerdi yine dedim..Ertesi gün o evine geri döndü,giderken bana dediği son cümleler..BENİM İÇİN HERŞEY BİTMEDİ,HİÇBİŞEY İÇİNDE GEÇ DEĞİL DEDİ,BEN SADECE BİRAZ DÜŞÜNMEK İSTİYORUM,HASTAĞIM,KAFAMI TOPLAMAK İSTİYORUM,GELİCEZ İSTANBULA DEDİ,KONUŞUCAZ YİNE DEDİ,AĞLAMA SEN BÖYLE YAPINCA BEN DAHA KÖTÜ OLUYORUM DEDİ...ve gitti..en son kayınpederimle konuştum,o kaynanama göre biraz daha efendi biridir.neler konuştuğumuzu sordu,bende anlattım.bekle kızım dedi..izmirden döndüğü gün morali yerindeydi,eve gülerek geldi dedi..çok hoşumuza gitti dedi.
Ben 22 mayısta biriyle çok severek nişanlandım.İkimizde birbirmizi daha önceden de tanıyorduk (öyle zannediyordum),daha sonra 21 kasım 2010 da onun teklifiyle hayatımızda bir adım attık,6 ay boyunca sevgili olarak devam ettik ve gerçekten çok mutlu bir çifttik ve mayısda nişanlandık ve mutluluğumuz son gaz devam ediyordu...ya sonra...nedense bu mutluluk nişanlandıktan 2 ay sonra azalmaya başladı yerini tartışmalar almaya başladı...bazıları gerçekten fındık kabuğunu doldurmıcak cinsten..bazıları ikimizin dışında olan olaylardı..bir de biz ayrı şehirlerde yaşıyorduk,bu yüzden bazen arada laf gezdirenler oluyordu ve ben bunlara takılıp kalıyordum (örn:kaynanam oğlunun zoruyla beni istemeye gelmiş,kendimi çoğu zaman istenmeyen gelin gibi görüyordum sanki) bazen telefondan konuşurken birbirmzi anlamıyorduk..beni yanlız bıraktığını arkadaş çevresine daha çok zaman ayırmaya başladığını hissediyordum..(kuzeni bile nişanlandıktan sonra bizimle daha çok vakit geçirir oldun demiş),kaynanam görümcem ikide bir karşıma geçip bana yapıcakları eşyanın lafını yapıyorlardı.kaynamam beni hiç arayıp sormuyordu arada ben arayıp soruyordum..eltimle konuştuğum zaman annem babam beni hergün arıyor nerdeyse diyordu..peki beni neden kimse aramıyordu? bide ikimiz birbirmize uzak şehirdeydik özlem vardı o yüzden benim ister istemez sitemlerim oluyordu.en son ramazan bayramında kardeşimle beraber onun memkeletine gittik,bizimde orda akrabalarımız vardı,hem tatil olsun hemde beraber zaman geçirelim diye.1 haftalığına gittim ondada sadece 2 saat başbaşa kalabildik,beraber gezip dolaşabildik.çoğu zaman yanımızda hep birileri oldu,o arkadaşlarıyla takıldı bende başkalarıyla takıldım.tartışmanın büyüğü burda başladı ilk önce...sonra ben bir akrabamızın asker eğlencesi için aynı ilin başka semtine gittim ertesi gün geri döndüğümde bana karşı çok sinirli ve öfkeliydi,tartıştık ya o yüzden.hep beraber konsere gittik yine yanımızda bir sürü adam,ilk adım için ben yanına gittim elinden tuttum yüzüme bile bakmadı,konuşalımmı dedim geri çevirdi.elimi çekmek istedim bu sefer onada izin vermedi.konserden el ele çıktık ama konuşmuyorduk..ertesi gün ben istanbula gitmek için otogara geldim beni uğurladı..istanbula geldiğimde konuştuk,ben rahatsız olduğum şeyleri söyledim,''Ben istanbuldayken zaten haftanın hergünü arkadaşlarınla berabersin,gece 12-1 lere kadar dışardasınız,ben kaç kere msnde telefonda seni bekledim,kimi zaman bekleyemedim uyuyakaldım..ben oraya senin için gelmişim,bana ayırdığın vakit 2 saat,hepsi bu dedim.'' benimle asker eğlencesine gelir diye baktım ona da gelmedi,babası izin vermemiş..bunada üzüldüm..bazı huyları gerçekten hoşuma gitmiyordu..dışarı çıkıyordu 9 dan sonra geç saatlere kadar gelmiyordu,bazen kızıyordum bazen tamam deyip alttan alıyordum..haftaiçi özellikle bekleyemiyordum ertesi gün işe gidicem diye..haftasonları yine iyi bekliyordum..tamam hakkını yemeyeyim benimde bazen olurdu dışarı çıktığım ama ayda yılda bir,yada dizim olurdu falan beklerdi beni..ama ben haber verirdim yada o bilirdi.oda ona göre plan yapardı kendince..ben msne gelirdim mesaj atardım msndeyim diye bir cevap gelirdi ben dışardayım şu saatte gelirim istersen bekleme yat derdi,bende buna bozulurdum..hiç değilse çıkıyorsan bir haber ver bende biliyim..son zamanlar bunun tartışmasıda olmaya başladı,sen bana HESAP SORAMAZSIN demeye başladı.ben hesap sormuyordum sadece ''neden geç geliyorsun nerdesin ne yapıyorsunuz'' diye soruyordum.sonra kaynanamın görümcemin bana dediği laflar yada yaptığı şeyler benim kafama takılıyordu bende bunu ona anlatıyordum,ben kendimce içimi döküyorum sanıyordum ama HATA yapmışım gerçekten.beni dinliyordu hiç bir yorum yapmıyordu,kızdığını sinirlendiğini bana söylemiyordu,öyle dinliyordu,beni takmadığını düşünmeye başlamıştım bende..bilsem anlatırmıyım anlatmam..nişan alışverişi yaparken çok heveslendiğim sandıklar vardı küçük ,nişanlımada hep diyordum istiyorum diye ama kaynanam almadı..Satıcı kadın bile belki gelin kız ister dedi,kaynanam istemez,yok dedi almadı.içimde ukte kaldı,sesimi bile çıkaramadım.sonra ona anlattım,içimde kaldı diye.oda ben alırım sana dedi konuyu kapattık..(ben öyle sanıyordum).sonra birgün yine tartıştık ve son tartışmamız oldu belkide..ondan sonra bana karşı hep sustu..1-1,5 ay sürdü bu..kkonuşuyorduk ama normal öyle samimi değildik,ben hep sorunlarımızı konuşalım çözelim neyse anlatalım dedim o hep bana karşı tavır aldı,ben adım attım,yapıcı olmaya çalıştım ama o hep geri çekildi..hatalarını kendin anla dedi..bayramdan 2 hafta önce memleketine gitti orda gezdi dolaştı,kurban bayramında istanbula gelicekti,bekliyordum gelirse yüzyüze konuşuruz belki o zaman daha iyi olur diye..gelemedi..evine döndüğü günün akşamı hastalanmış,acile kaldrmışlar,telefonda duyunca şok oldum,ne oldu diye abisine sordum,sana sormalı diye bana sert bir dille çıkıştı.onu bir müddet arama dedi..şaşkınlık ve üzüntü bir yandan ağlamaya başladım..meğer evde eli ayağı kitlenmiş..hastaşığından 2 gün sonra evdekilere bana anlatmadıklarını anlatmış..birazda beni şikayet eder gibi..annesi abisi bana hesap sormaya başladılar.meğer aramızdaki herşeyi anlatmış ailesine.kapattık sandığımız konular bile kapanmamış onun içinde,bana çok baskı yapıyor,hesap soruyor,nişan alışverişine kadar herşeyi anlatmış...çok kırıldım..bana sahip çıkan tek kişi en büyük ablası oldu..oda zamanında benim yaşadıklarımı yaşamış eşinden dolayı..sana haksızlık yapıldığını biliyorum dedi.sen sorunları çözme taraftarıyken o susma taraftarı oldu ,gitti yanlış insanlara anlattı dedi.belki konuşsa bunlar olmıcaktı ve hata olduğunu bilseydin zaten yapmazdın dedi..kaç kurtar kendini dedi.....günlerce ağladım,içime hep dert yaptım,vicdan muhasebesi yaptım,keşke yapmasaydım söylemeseydim dedim..bir iki kere konuştuk ama....ailesiyle istanbula geliceklerdi,annesi gelicekti zaten bayramdan sonra gezmek için..bekledim geliceği günü..en son konuşmamızda İzmire gidicem dedi,doktora gitmek için,en büyük ablasında kalıcaktı...Eve,iş yerine,İstanbula sığamadım beklemekten.Cuma günü ablasını aradım,abla ben gelicem onu hiçbir yere bırakma dedim.Annem biliyordu oraya gidiceğimi sadece..Bu ablasıyla kardeş gbiyiz gerçektende..Cuma günü ilk uçakla izmire gittim..beni karşısında görünce çok şaşırdı.İlk önce bir yerde çay içtik.Sonra ablasına gittik.orda gece 2,30 a kadar konuştuk.Geç kalmış herşeyi konuştuk.Bana göre hatalı olduğum vicdanımı rahatsız eden şeyleri söyledim,senden hiçbişey istemiyorum dedim,ne sandık,ne eşya,ben sadece huzur istiyorum,mutluluğumuzu istiyorum dedim.(Bazı şeyler benim için hevesti,ilk defa gelin olucaktım,olsun istedim..) bu kadar SORUN olucağını bilseydim zaten istemezdim..sonra konuştukça gördümki içinde neler neler varmış,bana karşı biriktirdiği neler varmış..yine şaşırdım kaldım tabi..ben bunların senin için sorun olduğunu bilseydim kırdığını bilseydim zaten yapmazdım dedim.Şu atasözü geldi aklıma tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamış..aynı öleydi gerçekten..ÖZÜR DİLEDİM,BEN BURAYA KADAR SEVGİMİN PEŞİNDEN GELDİM DEDİM,YÜREĞİMİN GÖTÜRDÜĞÜ YERE SANA GELDİM DEDİM..keşke bu konuşmalarını zamanında yapsaydın dedim,seni kırmak için söylemedim dedi ama ben böyle daha çok kırıldım dedim..Zamanında bilseydim kırılsam bile bişeyler yoluna girerdi yine dedim..Ertesi gün o evine geri döndü,giderken bana dediği son cümleler..BENİM İÇİN HERŞEY BİTMEDİ,HİÇBİŞEY İÇİNDE GEÇ DEĞİL DEDİ,BEN SADECE BİRAZ DÜŞÜNMEK İSTİYORUM,HASTAĞIM,KAFAMI TOPLAMAK İSTİYORUM,GELİCEZ İSTANBULA DEDİ,KONUŞUCAZ YİNE DEDİ,AĞLAMA SEN BÖYLE YAPINCA BEN DAHA KÖTÜ OLUYORUM DEDİ...ve gitti..en son kayınpederimle konuştum,o kaynanama göre biraz daha efendi biridir.neler konuştuğumuzu sordu,bende anlattım.bekle kızım dedi..izmirden döndüğü gün morali yerindeydi,eve gülerek geldi dedi..çok hoşumuza gitti dedi.
