Öyle içimi dökmek istiyorum sadece. Çok üzgünüm, ne doğru dürüst arkadaşım var, ne de işim, kpssye hazırlanıyorum netlerimden memnun değilim, bugün iş için bir eczaneyi aradım almadılar, neymiş bilgisayar bölümü olmalıymış, benim okuduğum bölümün hiç mi değeri yok bu ülkede ya?
Bir arkadaşımla, iş kurcaz diye konuşuyorduk, o gitti aynı işi başkasıyla kurdu.
Ben mi hatalıyım, ben mi kaçırtıyorum insanları. Bazen düşünüyorum da neden sevilmiyorum diye.
Ailem desen erkek kardeşimin nişanlısının ablasına ve kocasına eşimle benden daha fazla değer veriyorlar. Babam kızın eşine oturduğu yerden kalkıp yer verecek kadar alçaldı. Ki benim eşim geldiğinde babam muhabbet etmeye bile üşenir, hal hatırdan sonra biter muhabbet. Gitmiyor artık eşim, ben de karışmayacağım ona, naparsa yapsın. Zorla kimseyi kimseye sevdiremem.
Kafam çok karışık, insanlardan nefret ediyorum, canım hiç birşey yapmak istemiyor. Bunaldım!