Hiç birseyin garantisi yok aslında, evimiz olsun arabamız olsun diyoruz, çabalıyoruz çalışıyoruz bakalım oturabilmek binebilmek nasip olacak mı demi bunu düşünmüyoruz. İnsanlar hayat standartını iyileştirirken bir taraftan çocuklarının büyüdüğünü kaçırıyorlar.
Benim çalıştığım yerde paketlemede bir bayan arkadaş var, iki kızı vardı şimdi üçüncüye de hamile, işe girme amacı kredi çekip araba almaktı. Krediyi çekip arabayı aldılar ama aralık sonu işi bırakacak inşaallah bebegi dünyaya gelince o da işten ayrılacak. Buarada bakacak kimsesi yok çocuklarını memleketine gönderdi haftasonları arada bir gidip görüyor. İsten ayrıldığında 1000 tl ödemesi olacak kira ve kredi sadece eşide 1450 lira alıyor ama olsun yeter ki çocuklarım yanımda olsun ben geçinirim diyor.
Herkesin hayattan beklentileri farklı oluyor, birin elde etsek birini elde edemiyoruz. Ben evimde oturmanın bile tadını bilmiyorum, bu pazar günü erken kalktım salonuma güneş girdiğini gördüm düşünebiliyor musunuz normalde pazarları o kadar erken kalkmam çünkü hafta içide güneş o kadar doğmadan evden çıkarım.
benim tavsiyem çalışmayın.
çevremden ve kendimden biliyorum, çalışan kadının masrafı çok oluyor, kazandığının da bereketi olmuyor.
bir çok iş kadını stres gerginlik yüzünden sürekli hasta ve sürekli doktorlarda.. kazandığını hastaheneye, çocuk bakıcısına, temizlikçi yardımcıya, kıyafete vs. harcıyor.
karı koca çalışanlara bakıyorum yine de geçinemiyorlar, şikayet ediyorlar hallerinden.
oysa babanın az da olsa bir maaşla ev geçindirdiği aileler gül gibi geçiniyor ve şikayet de etmeeybiliyor.
insan kazandıkça daha çok harcıyor, israfa yöneliyor.
oysa kanaat ve iktisat paraya bereket getiriyor.
dahası, çalışan kadınların kocasına karşı tahammülsüz olduğunu ve bu yüzden geçimsizlik ve huzursuzluk çıkardığını da itiraf etmeliyiz.
ben de çalışıyorum ama evlenince çalışmayı düşünmüyorum.
çalışma ve para kazanma işi kadının kimyasını bozuyor bence.
Ben de üniversite mezunuyum ve kamuda çalışıyorum.
Evli ve çocuk sahibiyim.Çalışan kadının başına gelebilecek hertürlü sıkıntıyı yaşadım.
Hastalıklar-ameliyatlar-vefat vs.vs.
Kamuda çalıştığım için ve geleceğimi düşündüğüm için işimi bırakamam.
FArklı bir yaşantım olsaydı çalışmamayı düşünebilirdim.
Ama bu hayat şartlarında çalışmam zaruri.
Ev kredisi ödüyorum.HEr ailenin başını sokabileceği bir çatısı olması gerek diye düşünüyorum.
Buna hırs denemez heralde:))
Aileden bir variyetiniz yoksa kendi evinizi kendiniz tırnaklarınızla kazıyarak almak durumundasınız.
ÇAlışma hayatının kadını yıprattığı çok doğru.
Kadınların çalışmadığı ailelerde o eve mutlaka dışarıdan bir maddi ek destek giriyor.
Tanıdığım tüm ailelerde bu böyle.
YAni bir evleri olması ve ortalama düzeyde yaşamaları için bu şart.
Yoksa kimse alınmasın ama 1500 tl gibi bir rakama çalışan bir erkek nasıl bir ev için yatırım yapabilir.
Mutlaka bir aileden kalan bir para-bir gelir bişey olması lazım.
Yanılıyomuyum arkadaşlar.
Neysse meseleyi eve indirgemek niyetinde değilim ama bir ailenin temel gereksinimi bir evdir bana göre.
Kimyamız bozulmuyor mu bozuluyor tabi.Pek çok fedakarlık yapıyoruz.
Ancak yaptığımız fedakarlığın da takdir görmesini pekliyoruz:))
inşallah bişi çıkmaz git doktora hemen nolur nolmaz.
şaka bir yana ben anneme otobüslerle dört otobüs değiştirerek gidiyorum bi uçtan bi uca. öyle olunca anneme bunca uzakken kayınvalideme bu kadar yakın olacağıma çalışayım dedim.yine aynı apartmandayız ama artık haftada bir görüşüyoruz çalışınca hep müsait olmadığımı söylüyorum zaten
