kızlar benim 5.5 yaşında bi kız kuzenim var, evi bize çok yakın diye sık sık getiriyorlar, ben de ona oyun açıyorum. zaten oyun oynamak için geliyor genelde. bi ara sınavım var diye pek gelmiyordu, şimdi tatilde 2-3 gün ard arda gelince dayanamıyorum ya, çıldırtıyor beni..
ömrümde böyle çocuk görmedim ben.. bu kadar bencil, kendini beğenmiş, kendini üstün gören, işi oluncaya kadar melek, işi olduktan sonra şeytan, çıkarcı, illa istediğini yaptıracak, en ufak bi söz söyle hemen ağlamakla tehdit eden.
ya nefret eder oldum çocuktan.. ben de çocuktum, herkes çocuktu ama ben böylesini görmedim yemin ederim ya..
böyle çocuk olur mu..
atıyorum bi resim mi yapıyoruz, hemen 'benimki daha güzel oldu' , ama aslında biliyor benimkinin daha iyi olduğunu ya hemen huysuzlaşıyor, sorun çıkarıyor.
ondan sonra yeni çantamı gösteriyorum ya 'güzel' dersin değil mi önce.. yok, 'erkek çantası bu' 'benimki daha güzel'
bu nasıl bi kendine aşık olma halidir ya, tamam, diyeceksiniz ki küçük çocuk, ama katlanamıyorum ya o 2-3 gün bile üst üste gelmesine
dişlerimi sıkıyorum sinirden o yanımdayken
bi de sürekli bi zarar verme meyilinde, istediği olmadığında vurur, ya da bi objeye zarar verir falan..
ortada hiçbir şey yokken de zarar veriyor ki NİYE YAPIYORUM algısı yok
bi keresinde, yine 5 yaşında falan, odamda bilgisayar açtım yazı yazcam dedi -tuşlara rastgele basarak- açtım ben de salona gittim
bi döndüm ki bütün tuşlarını sökmüş laptop'ın, ya niye zarar verirsin ki değil mi.. ne gerek var yani ne geçiyor eline
bilinçsiz de değil üstelik hepsinde, ne olduğunu bilerek yapıyor, maşallah her şeyi de biliyor.
annem de sürekli onun yaptıklarını haklı görüyor. atıyorum yemek yiyoruz onun annesi falan da var, kendi yemesi bitti ya
bana oyun aç diyor bilgisayardan, oyun açarsam da sürekli başında olmam gerek çünkü, ya başka oyun aç diyor sürekli
ya da bazen tıklamakta zorlandığı şeyleri bana düzelttiriyor habire
yemek yiyeyim açarım diyorum yok, hemen sızlanmaya başlıyor, şımarık
annem de gözüme bakıyo aç aç diye, iki koldan sinirlendiriyorlar beni
benim küçüklüğümde annem hiç onunla ilgilendiği kadar ilgilenmedi benimle
sanki kendi kızı o, ben yiğeniyim.
sürekli, o hassas, o hassas deyip druyor. neyine hassassa bildiğin şımarık işte..
ya sizce bu çocuk normal mi arkadaşlar allah aşkına ya..
sizin etrafınızdaki, ya da kendi çocuklarınız da böyle mi
allahtan üniversite başlayınca gidiyorum da kurtuluyorum çok şükür.