- Konu Sahibi llllpocahontasllll
-
- #1
kızlar benim 5.5 yaşında bi kız kuzenim var, evi bize çok yakın diye sık sık getiriyorlar, ben de ona oyun açıyorum. zaten oyun oynamak için geliyor genelde. bi ara sınavım var diye pek gelmiyordu, şimdi tatilde 2-3 gün ard arda gelince dayanamıyorum ya, çıldırtıyor beni..
ömrümde böyle çocuk görmedim ben.. bu kadar bencil, kendini beğenmiş, kendini üstün gören, işi oluncaya kadar melek, işi olduktan sonra şeytan, çıkarcı, illa istediğini yaptıracak, en ufak bi söz söyle hemen ağlamakla tehdit eden.
ya nefret eder oldum çocuktan.. ben de çocuktum, herkes çocuktu ama ben böylesini görmedim yemin ederim ya..
böyle çocuk olur mu..
atıyorum bi resim mi yapıyoruz, hemen 'benimki daha güzel oldu' , ama aslında biliyor benimkinin daha iyi olduğunu ya hemen huysuzlaşıyor, sorun çıkarıyor.
ondan sonra yeni çantamı gösteriyorum ya 'güzel' dersin değil mi önce.. yok, 'erkek çantası bu' 'benimki daha güzel'
bu nasıl bi kendine aşık olma halidir ya, tamam, diyeceksiniz ki küçük çocuk, ama katlanamıyorum ya o 2-3 gün bile üst üste gelmesine
dişlerimi sıkıyorum sinirden o yanımdayken
bi de sürekli bi zarar verme meyilinde, istediği olmadığında vurur, ya da bi objeye zarar verir falan..
ortada hiçbir şey yokken de zarar veriyor ki NİYE YAPIYORUM algısı yok
bi keresinde, yine 5 yaşında falan, odamda bilgisayar açtım yazı yazcam dedi -tuşlara rastgele basarak- açtım ben de salona gittim
bi döndüm ki bütün tuşlarını sökmüş laptop'ın, ya niye zarar verirsin ki değil mi.. ne gerek var yani ne geçiyor eline
bilinçsiz de değil üstelik hepsinde, ne olduğunu bilerek yapıyor, maşallah her şeyi de biliyor.
annem de sürekli onun yaptıklarını haklı görüyor. atıyorum yemek yiyoruz onun annesi falan da var, kendi yemesi bitti ya
bana oyun aç diyor bilgisayardan, oyun açarsam da sürekli başında olmam gerek çünkü, ya başka oyun aç diyor sürekli
ya da bazen tıklamakta zorlandığı şeyleri bana düzelttiriyor habire
yemek yiyeyim açarım diyorum yok, hemen sızlanmaya başlıyor, şımarık
annem de gözüme bakıyo aç aç diye, iki koldan sinirlendiriyorlar beni
benim küçüklüğümde annem hiç onunla ilgilendiği kadar ilgilenmedi benimle
sanki kendi kızı o, ben yiğeniyim.
sürekli, o hassas, o hassas deyip druyor. neyine hassassa bildiğin şımarık işte..
ya sizce bu çocuk normal mi arkadaşlar allah aşkına ya..
sizin etrafınızdaki, ya da kendi çocuklarınız da böyle mi
allahtan üniversite başlayınca gidiyorum da kurtuluyorum çok şükür.
--------------------
herneyse arkadaşlar, ben derdimi tam anlatamadım
ya da siz anlamak istemediniz
olumlu olumsuz yorum yapan herkese teşekkürler
söyleyecek bir şeyim kalmadı.
allah böyle çocuğu olanlara sabır versin.
sırf çocuk da değil, etrafında böyle insanlar olanlara sabır versin.
-------
arkadaşlar herkes çanta ve resim örneklerine takılmış, dediğim gibi onlar sadece örnek.
ve diyebilirim ki buna benzer daha birçok konu var.
çevremde daha önce hiç bu kadar kendini beğenmiş bi çocuk görmediğim için bu bana garip geldi.
daha dün yaşadığım olayı anlatmak istiyorum size;
banyoda ona banyo yaptırıyordum ve bi oyun oynamak istediğini söyledi, ne oyunu dedim, şöyle söyledi
'şimdi sen de ki, aa bu güzel kız da kim böyle hadi yanına gidelim, bu prenses de kim böyle'
bunları onun için söyleyecekmişim..
ben de tepkisini ölçmek için tam tersini söyledim ve hemen huysuzlaşmaya mızmızlanmaya başladı..
hah dedim o an, tam prenses hastalığı..
her neyse, geçen akşam da
salça yapılacak ve biber kesiyoruz büyük teyzem, kızı, annem ve ben
sonra abisi kuzenimi getirdi bize yine.
biber keserken ilgilenemiyor tabi onunla..
neyse oturdu yanımıza, baktı kimse övmüyor onu birden bire
benim kolyem de güzel, dedi sonra işte bozulmasın diye aa evet falan dedik.
aradan zaman geçti, bu sefer de, evde yüzüğüm var o da çok güzel..
kendi kendini övmeye başladı..
sizce çok mu normal bu davranışları? ya da ben mi çok hassasım, çünkü en yakın arkadaşım da sürekli övülmeyi bekleyen, şımarık biri. belki de artık onun davranışlarından bıktığım için gözüme batıyor bilemiyorum..
ha bir de, en ufacık bi isteği olmadı mı, hemen anında ağlıyormuş gibi numara yapıyor, yapmamakta diretince gönlünü alıncaya kadar çok yüksek sesle ağlıyor.
etrafımızda bir sürü çocuk var, ama hiçbiri böyle değil.
herkes annesine benziyor dediğime takılmış, öncelikle yengem değil, teyzem..
babasına çekmiş diyemiyorum çünkü diyebileceğim kadar tanımıyorum yani..
teyzem hep bizimle nasıl davrandığını, neler dediğini görüyorum sürekli.
hep kızını överek, şımartarak büyütüyor.
bunu yaparken başkalarının çocuklarını küçük görüyor..
sanırım şimdi anlatabilmişimdir neden öyle söylediğimi.
anneme kızma sebebimse, sürekli bütün davranışlarını tolore etmesi ve her durumda beni suçlu görmesi.
ömrümde böyle çocuk görmedim ben.. bu kadar bencil, kendini beğenmiş, kendini üstün gören, işi oluncaya kadar melek, işi olduktan sonra şeytan, çıkarcı, illa istediğini yaptıracak, en ufak bi söz söyle hemen ağlamakla tehdit eden.
ya nefret eder oldum çocuktan.. ben de çocuktum, herkes çocuktu ama ben böylesini görmedim yemin ederim ya..
böyle çocuk olur mu..
atıyorum bi resim mi yapıyoruz, hemen 'benimki daha güzel oldu' , ama aslında biliyor benimkinin daha iyi olduğunu ya hemen huysuzlaşıyor, sorun çıkarıyor.
ondan sonra yeni çantamı gösteriyorum ya 'güzel' dersin değil mi önce.. yok, 'erkek çantası bu' 'benimki daha güzel'
bu nasıl bi kendine aşık olma halidir ya, tamam, diyeceksiniz ki küçük çocuk, ama katlanamıyorum ya o 2-3 gün bile üst üste gelmesine
dişlerimi sıkıyorum sinirden o yanımdayken
bi de sürekli bi zarar verme meyilinde, istediği olmadığında vurur, ya da bi objeye zarar verir falan..
ortada hiçbir şey yokken de zarar veriyor ki NİYE YAPIYORUM algısı yok
bi keresinde, yine 5 yaşında falan, odamda bilgisayar açtım yazı yazcam dedi -tuşlara rastgele basarak- açtım ben de salona gittim
bi döndüm ki bütün tuşlarını sökmüş laptop'ın, ya niye zarar verirsin ki değil mi.. ne gerek var yani ne geçiyor eline
bilinçsiz de değil üstelik hepsinde, ne olduğunu bilerek yapıyor, maşallah her şeyi de biliyor.
annem de sürekli onun yaptıklarını haklı görüyor. atıyorum yemek yiyoruz onun annesi falan da var, kendi yemesi bitti ya
bana oyun aç diyor bilgisayardan, oyun açarsam da sürekli başında olmam gerek çünkü, ya başka oyun aç diyor sürekli
ya da bazen tıklamakta zorlandığı şeyleri bana düzelttiriyor habire
yemek yiyeyim açarım diyorum yok, hemen sızlanmaya başlıyor, şımarık
annem de gözüme bakıyo aç aç diye, iki koldan sinirlendiriyorlar beni
benim küçüklüğümde annem hiç onunla ilgilendiği kadar ilgilenmedi benimle
sanki kendi kızı o, ben yiğeniyim.
sürekli, o hassas, o hassas deyip druyor. neyine hassassa bildiğin şımarık işte..
ya sizce bu çocuk normal mi arkadaşlar allah aşkına ya..
sizin etrafınızdaki, ya da kendi çocuklarınız da böyle mi
allahtan üniversite başlayınca gidiyorum da kurtuluyorum çok şükür.
--------------------
herneyse arkadaşlar, ben derdimi tam anlatamadım
ya da siz anlamak istemediniz
olumlu olumsuz yorum yapan herkese teşekkürler
söyleyecek bir şeyim kalmadı.
allah böyle çocuğu olanlara sabır versin.
sırf çocuk da değil, etrafında böyle insanlar olanlara sabır versin.
-------
arkadaşlar herkes çanta ve resim örneklerine takılmış, dediğim gibi onlar sadece örnek.
ve diyebilirim ki buna benzer daha birçok konu var.
çevremde daha önce hiç bu kadar kendini beğenmiş bi çocuk görmediğim için bu bana garip geldi.
daha dün yaşadığım olayı anlatmak istiyorum size;
banyoda ona banyo yaptırıyordum ve bi oyun oynamak istediğini söyledi, ne oyunu dedim, şöyle söyledi
'şimdi sen de ki, aa bu güzel kız da kim böyle hadi yanına gidelim, bu prenses de kim böyle'
bunları onun için söyleyecekmişim..
ben de tepkisini ölçmek için tam tersini söyledim ve hemen huysuzlaşmaya mızmızlanmaya başladı..
hah dedim o an, tam prenses hastalığı..
her neyse, geçen akşam da
salça yapılacak ve biber kesiyoruz büyük teyzem, kızı, annem ve ben
sonra abisi kuzenimi getirdi bize yine.
biber keserken ilgilenemiyor tabi onunla..
neyse oturdu yanımıza, baktı kimse övmüyor onu birden bire
benim kolyem de güzel, dedi sonra işte bozulmasın diye aa evet falan dedik.
aradan zaman geçti, bu sefer de, evde yüzüğüm var o da çok güzel..
kendi kendini övmeye başladı..
sizce çok mu normal bu davranışları? ya da ben mi çok hassasım, çünkü en yakın arkadaşım da sürekli övülmeyi bekleyen, şımarık biri. belki de artık onun davranışlarından bıktığım için gözüme batıyor bilemiyorum..
ha bir de, en ufacık bi isteği olmadı mı, hemen anında ağlıyormuş gibi numara yapıyor, yapmamakta diretince gönlünü alıncaya kadar çok yüksek sesle ağlıyor.
etrafımızda bir sürü çocuk var, ama hiçbiri böyle değil.
herkes annesine benziyor dediğime takılmış, öncelikle yengem değil, teyzem..
babasına çekmiş diyemiyorum çünkü diyebileceğim kadar tanımıyorum yani..
teyzem hep bizimle nasıl davrandığını, neler dediğini görüyorum sürekli.
hep kızını överek, şımartarak büyütüyor.
bunu yaparken başkalarının çocuklarını küçük görüyor..
sanırım şimdi anlatabilmişimdir neden öyle söylediğimi.
anneme kızma sebebimse, sürekli bütün davranışlarını tolore etmesi ve her durumda beni suçlu görmesi.
Son düzenleme: