Kesinlikle haklısınız. Bunlar çok hassas konular ve elbette hiç kimse dişini sıkmaya mecbur değil. Aslında biraz bencil olmak lazım zira kimse sinirlerini "oda arkadaşım kırılır" diye yıpratmak istemez.Arkadaşının tepkisi de normal. Odalarınızın ayrı olmasını çok dert etme bence. Yine akşama kadar beraber olursunuz, sonra uyumaya gidersiniz. Ama bir noktada kırgınlık olur. Keşke dişini sıkmayı tercih etseydi dönem bitene kadar.kırılma desem de olur muhakkak. Ben de yurtta iki kişilik odada 4 sene kaldım. Oda arkadaşımla çok farklı görüşlerimiz vardı. O içerdi arkadaşlarıyla, ben içmezdim, namaz kılardım, ki başörtülüyüm.ama mükemmel de bir uyumumuz vardı. Hiç kavga etmedik, hep saygılıydık, yakındık. çok yakın bir sınıf arkadaşımın odası boşalınca beni çağırmıştı yanına, oda arkadaşımı bırakıp gidemem kırılır demiştim. Salaklık etmişim. O kaç kere oda değiştirmeye çalışmış, bunu da son sınıfta öğrendim ama biz ana binada ve en güzel binada olduğumuz için başka binada açılan yerlere gitmek istememiş, devamlı başkalarıyla ayarlamaya çalışmış, olmamış. Yine saygım sonsuz ama kırılmıştım ben de.
Anlatayım da siz tahmin edin cevabı :) :Canım madem tek kişi değişiklik oluyor o kızları baska odalara versinler. Olmaz mı?
Ortada bir bencillik yok ki, ben ona hiçbir zaman tek başına bu odadan ayrılma falan demedim. Ben ona duymam gereken minneti duyuyorum ama kimse de onu buna katlanmaya zorlamıyor sonuç olarak. Zaten katlanmak istemese katlanmaz. Tam tersine o dile getirip durur, ben sana çok alıştım, biz iyi anlaşıyoruz, tek başıma çıkmak istemem falan diye. Bi sadece geçen gün tek çıkma muhabbeti oldu, ona da tepki vermedim zaten. Hatta seneye eve çıkma konusu da oldu, sen de eve çıkmayı düşünürsen birlikte çıkmak isterim falan dedi. Şu anda da aramız gayet iyi, bir sorun yok. Ben ona hak veriyorum yazmışım zaten, sadece istemdışı bir kırgınlık ya da soğukluk olmasından endişe duydum bu da benim kötü bir huyum ve elimde olan bişey değil. Soğukluktan kastım da eskisi gibi olamamak zaten, 7/24 birlikte yaşadığın, bu kadar çok paylaştığın insanla yaşadığın alanı ayırırsan ister istemez paylaşımlar ve birlikte geçirilen zamanlar azalacaktır. Aynı yerde yaşadığın için dip dibesindir ama yaşam alanı değişince elbette dip dibe olamazsın, en basitinden. Dün bir tane de olsa boş yeri olan bir oda vardı, ben dayanamıyorum, o boş yere gitmek istiyorum diyebilirdi, demedi.Arkadasiniz simdiye kadar iyi bile dayanmis tek basina gitmemeye ben bunlarin ne mal olduklarini anladiktan sonra babam olsa takmaz tek basima oda degistirirdim. Bunca zaman tek basiniza katlanmaniza sebep olmayip sizinle direndigi icin minnet duymaniz ve artik sizden ayri da olsa bu ortamdan kurtulacagi icin mutlu olmaniz gerek bencillik yapmayin.
Yani, kırılmak istemesem de kırılabilirim, belki de kırılmam, bilemiyorum. Ama haklı, ben de daha fazla katlanamam deyip tek çıksam haklıyım ve o eminim yüzde iki yüz kırılır bu durumda bana. :) Kaldı ki arkadaşım bu olayı kafasında benden daha çok büyüten, düşündükçe kendi kendine sinir olan bir insan. Hadi bu odadan kurtuldu diyelim, gittiği yerde başka bir sorun yaşarsa ve halledemezse yine kendi kendini üzecek, düşünüp düşünüp sinir olacak. Ben mesela sinir olduysam olay gerçekleştiği sırada sinir olurum ama sakinleşince de sakinleşirim yani, düşünüp kafamda büyütmem.Konunuzu okuyunca ünv.yıllarına geri döndüm. Burnumda tüttü.Ben de yurtta kaldım. 4 kişi kalıyorduk.Sorunlarımız bizim de oluyordu. Oda arkadaşımızın biri hiç uyumuyordu desem yeridir. Biz sınavlara hazırlanırken durmadan flüt çalar bilmem ne yapardı. Okul öncesi öğr. okuyordu.Ama odamızı değiştirmedik. Şimdi dönüp bakınca ne saçma şeylere takılmışız diyorum.Arkadaşınız kızgınlık anıyla söylemiş sanırım tek odaya çıkma fikrini. Ben olsam ben de kırılırdım.Elimde değil.Yalnız şu Ankara'ya söyleme meselesi aklımı karıştırdı. Söylesinler Ankara'ya ne olucak? Korktuğu bir şey mi var yurt yönetiminin ya da kızların arkası mı sağlam
Ne güzel, siz halletmişsiniz. Bizim yurt genelde dolu oluyor ve yer bulmak zor oluyor. Ne zaman "boşver, formasyon ve staj eğitimleri başlayınca kafalarını kaşıyacak vakitleri olmayacak, hem odaya daha az gelirler hem de bizimle uğraşmak istemezler belki" diye düşünsem aradan çok zaman geçmeden bir olay oluyor, bir sıkıntı yaşanıyor. :)benım de basıma gelmişti buna benzer bir sey..odamı değiştirmiştim.. yurttan bir arkadasımın odasından biri eve cıkmıstı ben de yurt memuru ıle konusup o kızın yerıne gecmiştim... şimdi o gunlerı düşünüp gülüyorum çünkü sorun yasadıgım o eskı oda arkadaslarım kendılerı sonradan benimle iletişime gectiler ve mezun olduktan yıllar sonra görüşmeye başladık :) Zamanla olgunlaşıyor insan :)
benım de basıma gelmişti buna benzer bir sey..odamı değiştirmiştim.. yurttan bir arkadasımın odasından biri eve cıkmıstı ben de yurt memuru ıle konusup o kızın yerıne gecmiştim... şimdi o gunlerı düşünüp gülüyorum çünkü sorun yasadıgım o eskı oda arkadaslarım kendılerı sonradan benimle iletişime gectiler ve mezun olduktan yıllar sonra görüşmeye başladık :) Zamanla olgunlaşıyor insan :)
Aynı şeyi ben de yaşadım. Hem de bir gün yürüyorum yolda bir baktım kız pinoli diye sesleniyor.Önce inanamadım.Meğerse kızın tayini yaşadığım yere çıkmış.Dünya ne kadar küçük gerçekten.Sonra bikaç kez evine de gitmiştik annemle.
Allah büyük haklıya hakkını teslim ediyor ... zamanında ben de cok üzülmüştüm ama ikisi de kendi kendine geldi :)
İdare şimdiden bıkmış gibi bizden üstelik sadece ikinci gidişimizdi ama elbette peşi bırakılmayacak. Eğer oda değişikliği olmazsa biz de o kızlara huzur vermeyeceğiz. Arkadaşım bu konuda ne yapar bilmiyorum ama benim sabrım gerçekten sınırları zorluyor, bu gidişle ben de onlara huzur vermeyeceğim yani. Dişlerini geçirdiklerini sansınlar istemiyorum.Bende 2 yıl devlet yurdunda kaldım ve anlaşamadığımız bir arkadaşımızı şikayet edip odadan attırmıştık. Bastırın bu konuda devlet yurdu da olsa bedavadan kalmıyorsunuz. İlgilenmek zorundalar. Her gün tartışıyoruz huzurumuz kalmadı diyin. Sık sık gündem yapın bu mevzuyu.
3 böyle konular için en ideal kişi sayısı. :) Ama ikili gruplaşınca kötü oluyor. 3 kişiliklerde 2 kişi istemiyoruz dediği anda tek kalan o üçüncünün düşüncesi bile sorulmaz gibime geliyor.Bende 3 kişiliklerdeyim. 1 arkadaşımla baya iyiyim.
3. cüyle anlaşamazsak eğer birbirimizi tutuyoruz.
1 tanesi daha da inatlaştı. Sonra kendiliğinden gitti.
1 tanesi de mecbur uyum sağlamıştı :)))
Da 4 olunca o olmamış anladığım kadarıyla
Aslında çok detaycıyım, evde falan halen öyleyim ama yurt ortamında üçüncü yılım ve ne kadar detaycı olsam da yurttan başka alternatif yoksa bazı detayları atlamayı alışkanlık haline getirdim mecburen. Aslında bu kızlar da detaycı, gürültü falan istemiyorlar, birisi uyuyorsa kesinlikle gürültü çıkmayacak, sesli konuşulmayacak vs. yani mesela benim gece geç saatlere kadar bilgisayarda takılma alışkanlığım vardır eğer ertesi gün erken kalkmayacaksam falan, bundan önceki oda arkadaşlarım bunu hiç sorun etmezdi. Bu senekiler başlarda sorun etmediler ama içlerinden biri ışıktan rahatsız oluyorum dedi, yurt müdürüyle birlikte bilgisayarı gece saat en geç 2'ye kadar kullanma kuralı konuldu. İçten içe "acaba gıcıklığına mı yaptı" diye düşünsem de sonuçta bu bir kural, buna onlar da uyum sağlıyor, gıcıklığına ya da gerçekten rahatsız olduğu için vs. bir şekilde bu bir problem oldu ve alışkanlığımdan vazgeçtim. "Benim uykum ağırdır" diyen insan sabah giyinirken pantolon kumaşının çıkardığı ufacık sesten bile rahatsız oldu, ofladı pofladı, kendi kendine söylendi ve üstümü daracık banyolarda giyinmeye başladım. Onlar da ilk başlarda sürekli odaya arkadaşlarını getirirlerdi, saatlerce de gitmezdi o kızlar. Dersten kafam bi dünya olmuş vaziyette odaya gelirdim, bi bakardım 4 kişilik oda olmuş 8-9 kişi. Gürültü, şamata vs... Kendi çaplarında yiyecek hazırlamışlar, çay yapmışlar falan içerisi leş gibi soğan kokar, garip kokar... Odada her gün muhakak en az iki tane yabancı kız olurdu. Daha sonra biz bunu dile getirdik, arkadaşları eskisi kadar çok gelmemeye başladı mesela. En azından ayak uydurabildikleri bazı şeyler var. Yurt ortamı insanın alışkanlıklarından vazgeçmek zorunda kalabildiği bir yer.Ben de onların yüzünden tek başıma eve çıkmıştım.Ama iyiki de çıkmışım.Ben çok kuralcıyım.Onlar sabahlara kadar oturuyorlardı.Hiç sevmediğim bir muhabbet. Şimdi bile her şeyim saatlidir.Yurtta kalmak zor gerçekten.Benim gibidetaycı bir insansanız...