"bunu dert ettim" demeyi kendime hiç yakıştıramıyorum ama...

Öyle mi dersiniz? Bunun farkındayım da işte öyle bi sıkıntı bastı elimde olmadan...
Valla 3- u bir olsa sen yalniz takilsan canını sıkmakta hakli olurdun. Ama 2 ye 2 esitsiniz. Bosver ne samimi ol ne de gicik davran zamanla herkes isine bakar. Benim de gicik oldugum bir iki kisi vardi, onlara odaklanmak yerine sevdiklerime odaklandim oldu bitti :)
 
Üniversite ilk yılımda özel yurt deneyimim oldu. İki kişi kalıyorduk, anlaşamadığımız noktalar oluyordu ama zaten anlaşmak zorunda bile değildik. Sizde aynı şekil anlaşmak ortak bir şeyler yapmak zorunda değilsiniz. Samimi olduğunuz arkadaşınız ile kaldığınız yurdun cafesinde veya sohbet edilecek bir yerinde birlikte zaman geçirip odayı da sadece uyumak için kullanırsanız hiçbir sorun kalmayacaktır. Belki de bu şekil de yapıyor olabilirsiniz eğer bu da bir çözüm değilse bir yerlere şikayet etmek yerine sorun yaşadığınız oda arkadaşlarınızla sakin bir şekilde konuşarak odaya ortak kurallar getirip huzurlu yaşamanın yollarını aramalısınız. İşe yarayacaktır
 
Haklısınız. :)
 
Sakin bir şekilde konuşup kural belirlemeye, ortak kararlar almaya çalıştık ama kendilerinin sürekli bizi suçlayıcı ve saldırgan tavırları, laf sokmaları yüzünden bu büyük bir tartışmayla sonuçlandı. Yurt müdürü dördümüzü de yanına çağırıp nasihat falan verdi neticesinde. Ya bilmiyorum, "o kadar mı kötü?" diyeceksiniz belki ama gerçekten öyle.
 


Bazı insanların haksız oldukları konuda savunmaya geçme hissi suçlayıcılık ve saldırgan tavırlarının doğmasına sebep oluyor. Karşınızdakiler sebebiyle bu şekilde bir çözüm yolu bulmanız çok güç görünüyormuş. Herkes kendi yaşadığını en iyi bilebildiği için sizi kötü bir durumda görerek ben de yardımcı olmak istemiştim. Belki de en güzel yaşlarımız bizim üniversite hayatımız. Ancak binbir çeşit karakterde insan var. Oldukları gibi kabul etmek zorundayız. Yalnız değilsiniz. Buna da şükür diyebilirim.
 
Herhalde ben de böyle sınanıyorum sanırım. İdarenin bile laf anlatmaktan yorulduğu insanlar bunlar. Muhakkak kendi dedikleri olsun istiyorlar, sözlerini geçirmek istiyorlar. Sadece kendi bildiklerinin doğru olduğunu kabul edip karşı tarafın fikrine saygı duymuyorlar. Dinlemiyorlar bile. Sırf bizden iki kelime daha fazla söylemek için bu kadar boş konuşuyorlar diye düşünüyorum bazen. Normal hayatta da karşıma çıksalar, atıyorum başka bir ortamda karşıma çıksalar kesinlikle arkadaşlık etmem, selam sabah bile vermem, o türde insanlar. Hayat görüşlerimiz çok çok farklı. Hoşgörünün h'si yok onlarda. Düşmanımın başına vermesin. :)
 
Ailelerin yapacagi bir sey yok ne demek yahu?
Valla disli bir insan, ogrenci veya aile, bu kisilerden kurtulurdu.
Bir sey yapamiyorsaniz, o halde, kaderinse cekeceksin diyeyim ben sana.
 
Ogrenciligim boyunca devlet yurdunda, ozel yurtta, okulun yurdunda ve hatta evde de kaldim ve ev dahil, hepsinde problemli tiplerle deneyimim oldu. Benim cozumum herkesle anladigi dilden konusmakti, manyakla manyak olup kendi yontemlerini ona karsi kullanacaksin, deli deliyi gorunce sopasini saklarmis:) birak onlar kacsin sizin odadan.
 
Kardesimin basina gelmisti ve aynen sizin gibi bi arkadasi vardi odasinda anlastigi.baska arkadaslarla konusup onlarin odasina gecmislerdi.iki kisilik bos yeri olan arkadaslariniza teklif etseniz?Kardesim o kadar bezmisti ki,benim odam demeyip birakip gitmisti:)
 

Bence bu olmaz sevde
Arkadaşını velisine şikayet etmiş ilkokul talebesi gibi anlaşılır.
Burası üniversite ve bunlar reşit insanlar. Sorunlarını çözemiyorlarsa yurt müdürlüğüne ikisi birlikte dilekçe verebilirler bence oda değişikliği için. Ya da o kızların yakın olduğu iki arkadaş varsa sizinle becayiş yapsınlar siz onların odasına onlar sizin odaya geçmek için talepte bulunun
 
Konu sahibiyle arkadasi yapamamis. Aile buyukleri daha cok ciddiye alinir boyle bir durumda bence. Istiyorsa kendisi yapsin. "Ben buraya okumaya diye geliyorum, bunlari cekmek zorunda degilim"vs. Diyebilir mi? Diyemez. Gordugumuz gibi kendileri sorunu cozememis. Hatta cevabina gore aileleri de cozemezmis nedense. Ben pek anlamadim bu isi acikcasi. Insan hakkini aramayi bilmeli. Kimse beni mecburi olarak sorunlu insanlarla ayni odada yasatamazdi mesela. Hele de okuma amaciyla kaldigim yerde. Once ben, olmadi ailem, kim varsa ayaga kaldirirdim.
 
İdare de oralı olmuyorsa gormezden gelmek tek çözümün..
Ayrıca konunu düzgün yazıp noktalama işareti koydugun icin cok tesekkur edermm:)
 
biz sana ne söylesek boş. çok zordur anlaşamadığın biriyle aynı ortamı paylaşmak. ya görmezden geleceksin ya da mümkün mertebe ortamı değiştireceksin. yurt görevlileriyle falan konuştunuz mu hiç?
 
Ailelerin yapacagi bir sey yok ne demek yahu?
Valla disli bir insan, ogrenci veya aile, bu kisilerden kurtulurdu.
Bir sey yapamiyorsaniz, o halde, kaderinse cekeceksin diyeyim ben sana.

Sizinki de bir çözüm önerisi ama aileleri ne pahasına olursa olsun karıştırmak istemiyorum, ilkokul değil burası zira. Ben konuda da belirttim, dert ettim demeyi bile kendime yakıştıramıyorum, çok şükür ki en büyük derdim bu değil. Keşke tek derdim bu olsa zira kontrolsüz bir insan değilim, ne kendimi mahalle kızlarının kavgasında bulurum ne de disiplin cezası almaya niyetim var. Ha en büyük derdim bu olsa orası başka. Aile mevzusuna gelince... Ailede herkesin kendi sorunu kendine yetiyor zaten, bir de ben uzakta okuyan çocuklarının sorunlarıyla onları boğuşturmak istemiyorum. Ama aileme bu olaydan bahsettiğimde tek başıma odamı değiştirmemi söylediler. Onlara göre çözüm; o odadan ayrıl başka bir odaya geç o zaman, kim ne yaparsa yapsın. Ama ortada bir de arkadaşım var, arkadaşım ailesi ona demiyor ki Knol'u bırak başka odaya geç diye. Oda değişikliğinin halen olmamasının sebebi biz iki kişi olarak değişmek istiyoruz, iki kişilik boş yer lazım ya da farklı bir odadan odasını değiştirmek isteyen iki kişi lazım. Mümkün mertebe araştırdık, yoktu öyle birileri. Zaten sınav zamanına denk gelmiştik, herkes sınav derdindeydi. Tek kişilik boş yerler falan var, tek başıma olsam çoktan bulurdum ama arkadaşım var, onu nereye bırakayım... Hakkımızı aradık, aramaya da devam edeceğiz. Yurt ortamını biliyor musunuz bilmiyorum ama sorunlu insana rastlama ihtimali çok yüksek. Zaten oda değişikliklerini ezelden beri zor yapıyorlarmış. Biz öyle idareye diklenen insanlardan değiliz, çirkeflik yapıp istediğimi alacaksam almayayım, kalsın. Bana yakışmaz.
 
Haha, iyi fikir. :) Aslında bütün açılardan bakınca kötü değil zira aklıma bir anı geldi; yılbaşı günü (gündüz) Twitter'da geziniyordum ve arkadaşıma "Yeni Zelanda 2015'e girdi bile!" dedim. Anlaşamadığımız kızlardan biri de konuya dahil oldu ve "Hayır ya, nasıl girerler. Olur mu öyle şey? Dünyanın her yeri aynı anda giriyor yeni yıla. Saçmalıyorsun." demişti.
Sonrası ne mi oldu?
Arkadaşım kıza 15 dk boyunca dünyanın güneş etrafındaki dönüşünden, saat farkından, meridyenlerden, Yeni Zelanda'dan vs. bahsetti. İlkokul ders konularını anlattıktan sonra kızı ikna etmiş oldu. O an gülmekten öleceğim sanmıştım.
 
İnsan bezince her şeyi bırakıp gitmek istiyor. :) Boş yer aramaya devam edeceğiz.
 
Arkadaşlar bugün yine problem yaşadık arkadaşımla birlikte odada. Kızlardan biri ikimizi de sinir etmeyi başardı. Hatta arkadaşım gerçekten çok sinir oldu ve sırf kavga etmesinler diye onu kantinde biraz oturmaya ikna ettim. Birkaç saat kantinde oturduk falan neyse arkadaşım yarın yurt müdürüne TEKRAR gidelim konuşalım, ben artık katlanamıyorum dedi. Ben de tamam, yarın gideriz, derdimizi anlatırız dedim. Biz ayrılmak istemediğimiz için farklı odalardaki tek kişilik boş yerleri es geçmiştik, arkadaşım oda değiştireceksek de benimle birlikte değiştirmek istediğini hep söylerdi, ben de ondan ayrı, tek başıma oda değiştirme konusuna sıcak bakmıyordum. O da tek başına farklı bir odaya gitmek istemediğini hep söylemişti. Ama bu akşam "gerekirse tek başıma odayı değiştireceğim, artık katlanamıyorum." dedi. Daha dün artık üç yıldır bana çok alıştığını, çok güzel bir dostluk kurduğumuzu falan söylemişti, hep söyler. Hatta daha bu sabah ders arasında seneye eve çıkma konusu döndü, bu konuyu ailelerimizle ciddi ciddi konuşma konusu falan oldu. Aynı fikirdeyiz yani, aramızda hiçbir problem yok. Ama kurduğu son cümle, yani gerekirse tek başına oda değişikliği yapma fikrini ben ondan duymayı hiç beklemiyordum. Şaşırdım ama ona belli etmedim. Hak veriyorum, iki kişilik boş yer olacak da ikimizi o odaya alacaklar falan bu zor ve düşük bir ihtimal. Tek başına bir öğrencinin oda değişikliği yapması çok daha kolay. Hemen anında değiştiriyorlar yani, bunu bize idareci söylemişti. Bizim bu zamana kadar sabretmemizin tek sebebi iki kişilik boş yer aramaktı ama gün geçtikçe yıpranıyoruz. Mesele hiç tanımadığım 3 kişinin arasında tek başıma yaşamak değil, mesele arkadaşımın bu zamana kadar savunduğu fikrin arkasında durmaması. Ona kızamıyorum da bu konuda.

Gelelim asıl meseleye... Ben arkadaşımın tek başına oda değişikliği fikrine sanırım kırıldım. Elimde olan bişey değil ama istemsizce şimdi kendi içimde gönül koyduğumu hissediyorum. Öte yandan böyle bir duyguya kapıldığım için kendimi kötü hissediyorum. Arkadaşıma belli etmedim ve kesinlikle tepki göstermedim. Zaten ben kırıldığı zaman kırıldığı konuyu deşen, içindeki her şeyi ortaya dökebilen, kavga eden ya da ne bileyim, tavır falan yapan bir insan değilim. Kırılırsam kabuğuma çekilirim ve kırıldığım kişide uzaklaşırım.

Yani sonuç olarak henüz konuşulmadı, henüz belli bişey yok ama arkadaşım "tek" olarak odasını değiştirirse bizim onunla aramızda bir sorun olmadığı için benimle gayet normal konuşmaya, görüşmeye falan devam edecek, aynı sınıftayız zira ama benim huyumdur, ben soğurum, adım gibi biliyorum. Siz olsanız ne yapardınız bu durumda? Nasıl davranmalıyım? Sadece içimi dökmek istedim şuraya.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…