Merhaba arkadaşlar,
Bu başlığı tamamen içimi dökmek için açtım öncelikle biz 4 kardeşiz hepimiz evliydik birimiz boşandı bir senelik evliyken zaten evlenmeden önce de çok agresif bir insandı anneme bize babama dünyayı dar ederdi. Evin kurallarını kendi belirler herkesiz uymasını beklerdi babamın bile boşandı sevdiği bir insandı eşide illallah etti her şeyi yanlış anlamasından sürekli kavga çıkarıp evde huzursuzluk yaratmasından boşandılar babamın evine geri döndü annemin babamın psikolojisini de bozdu yaşlı yaşlı insanlar evleri dar geliyor yediklerine karışır içtiklerine karışır siniri bozukken kardeşlerinden yani bizden sinirini atmak için ortada hiç birşey yookken sen 1 ay önce böyle demiştin ne demek istedin der ve o konuşamanın sonu mutlaka küfüürle biter eşimi bile şikayte ediyor niye bayramda annemi babamı aramadı vs. diye yani o kadar basit şeylerden kavga çıkarıyorki kendinden yaşça büyük ablamı bile sözleriyle ağlatıyor. Dün annem geldi bize haline çok üzüldüm saatte bir kadını arayıp uğraşacak bişeyler arıyor canım annem bize bir gün gelse kafamı dağıtacağım diye uçarak geliyor onda bile arayıp habire kadınlar uğraşıyor. Annem dün bir gün ölüm haberimi alacaksınız üzüntüden kalp krizi geçirem diyor şekeri ve tansiyonu en üst seviyede strese gelmemesi lazım ama her yerde ensesinde uğraşan ablam var napıcam bilmiyorum. Bir yandan da depresyonda hissediyorum kendimi mutlu bir evlliğim var ama iş yeriyle alakalı bir sebepten dolayı eşim 4 ay çalışmayack ben çalışıyorum ve üşengeç bir insan yemeğini yer tabağını bırakır üstü başı yerdedir söyleyince ufak tefek şeyleri yapar ve üşene üşene onun dışında yaptığı şeyler gözüme batıyor uykumdan uyandırıyor acıktım diye kalk dolapta yemek var al ye yorgunluktan işten geliyorum birde yemeğiyle işiyle uğraşıyorum. Yani eşimle olan problemin onu çok seviyorum ama yaptığı şeylerde bu aralar fazla çıkış yapıyorum. Ufacık şeylerde bile fazla tepki gösteriyorum depresyondayım sanırım çünkü bunları yazarken ağlayasım geliyor.
Bu başlığı tamamen içimi dökmek için açtım öncelikle biz 4 kardeşiz hepimiz evliydik birimiz boşandı bir senelik evliyken zaten evlenmeden önce de çok agresif bir insandı anneme bize babama dünyayı dar ederdi. Evin kurallarını kendi belirler herkesiz uymasını beklerdi babamın bile boşandı sevdiği bir insandı eşide illallah etti her şeyi yanlış anlamasından sürekli kavga çıkarıp evde huzursuzluk yaratmasından boşandılar babamın evine geri döndü annemin babamın psikolojisini de bozdu yaşlı yaşlı insanlar evleri dar geliyor yediklerine karışır içtiklerine karışır siniri bozukken kardeşlerinden yani bizden sinirini atmak için ortada hiç birşey yookken sen 1 ay önce böyle demiştin ne demek istedin der ve o konuşamanın sonu mutlaka küfüürle biter eşimi bile şikayte ediyor niye bayramda annemi babamı aramadı vs. diye yani o kadar basit şeylerden kavga çıkarıyorki kendinden yaşça büyük ablamı bile sözleriyle ağlatıyor. Dün annem geldi bize haline çok üzüldüm saatte bir kadını arayıp uğraşacak bişeyler arıyor canım annem bize bir gün gelse kafamı dağıtacağım diye uçarak geliyor onda bile arayıp habire kadınlar uğraşıyor. Annem dün bir gün ölüm haberimi alacaksınız üzüntüden kalp krizi geçirem diyor şekeri ve tansiyonu en üst seviyede strese gelmemesi lazım ama her yerde ensesinde uğraşan ablam var napıcam bilmiyorum. Bir yandan da depresyonda hissediyorum kendimi mutlu bir evlliğim var ama iş yeriyle alakalı bir sebepten dolayı eşim 4 ay çalışmayack ben çalışıyorum ve üşengeç bir insan yemeğini yer tabağını bırakır üstü başı yerdedir söyleyince ufak tefek şeyleri yapar ve üşene üşene onun dışında yaptığı şeyler gözüme batıyor uykumdan uyandırıyor acıktım diye kalk dolapta yemek var al ye yorgunluktan işten geliyorum birde yemeğiyle işiyle uğraşıyorum. Yani eşimle olan problemin onu çok seviyorum ama yaptığı şeylerde bu aralar fazla çıkış yapıyorum. Ufacık şeylerde bile fazla tepki gösteriyorum depresyondayım sanırım çünkü bunları yazarken ağlayasım geliyor.
