Merhabalar,
2 hafta önce ani bir şekilde canım babamı kaybettik,henüz 60 yaşındaydı.Gidene mi yanayım, kalan canım anneme mi bilemiyorum.
Babamın gidişine zaten alışamadım, her baktığım yerde o var onu çok seviyor, özlüyorum. Gerçekten baba gibi babaydı. Allah babamdan razı olsun.
Annem yalnız kaldı. Ben ve abim evliyiz. Evlerimiz birbirimize yakın. Ama annem evde yalnız kalmaya korktugunu söylüyor, zaten babam vefat ettiğinden beri de hiç yalnız kalmadı.
Gündüz kendi evine gidiyor orası benim evim diye, gece bizlere kalmaya geliyor...
Tek kalsa gönlümüzde razı olmaz ama herkes evine küsmesin, bir daha alışamaz diyor.
Annem saf,cocuksu,pasif bir kadın. Kendi başına bir şey yapamaz. Ürkek, korkar
Yani anlayacağınız annecigimin hayatı daha da zorlaştı.
Biz elimizden geldiğince yardımcı oluyoruz evlatları olarak görevimiz zaten ama sizin düşüncelerinizden de yararlanmak isterim
Var mı aranızda böyle bir durum ile karşılaşan?
Annenize ne oldu? Nasıl davrandiniz? Evine girebildi mi?Yoksa gerçekten evinden soğudu mu?
Teşekkürler,
mekanı cennet olsun babanızın
