Bunalım Bunalım :(

Bende aynıyım mutsuz yalnız hiç bir şeye yaramayan biri gibi görüyorum kendimi bir psikiyatra gitmeni tavsiye ederim bu yüzden değil okb yüzünden tedavi görüyordum gerçekten çok işe yaradı ilaçlar bir çok şey ilaçlar sayesinde aştım tabi ki yan etkileri var ama inan artısı daha çok ilaçsız olmuyor maalesef hem belki gideceğin uzman ilaç yazmaz sadece terapi alırsın bu arada bende 19 yaşındayım sınava tekrar girdim bu sene onun stresi de var bende belki sende etkilenmişsindir
 
4 5 aydır :/ dönem dönem azalmış gibi oldu ama bi kaç.haftadır yoğunlaştı tekrar :/

Azalmasi gerekirken tam tersine gidiyor demekki.
Canim alttaki arkadasinda dedigi gibi sen en iyisi bi uzmana gorun.
O ilaclar zarardan daha cok kârina olucak emin ol.
 
Tabi az çok bi etkisi olabilir.. Ay inşallah hemen anlatırız.
Azalmasi gerekirken tam tersine gidiyor demekki.
Canim alttaki arkadasinda dedigi gibi sen en iyisi bi uzmana gorun.
O ilaclar zarardan daha cok kârina olucak emin ol.
Çok teşekkür ederim yorumlarınız icin, en kısa sürede doktora başvuracağım :/
 
bir travma yaşamışsın
bu hallerin bence normal
tabi çok uzun sürmemeli
ilaçlar o kadar etkilemiyor yararı zararından daha fazla
doktora git iyi gelecektir
ama sadece ilaçlara bel bağlama kendini iyileştirmeye çalış
 
basin sagolsun....
Illa ilac yazicak diye birse yok. Bence bir ilaclik durum yok ki sende canim ... Gayet normal buluyorum, daha yaran taze cünkü. Aksi taktirde üzüntülü olmasan bence anormal olurdu .... Gidip geziyorsun bu demek ki kendini tamamen kaptirip kaybetmemisin.
Psikiyatrist ve Psikolog arasinda fark var canim. Psikiyatrist ilac yazar, Psikolog dinler ve konusur.
Bence senin Psikologa gitmen lazim. Konusup icindekileri dökmen lazim.

Insallah bunlari atlatip hayatin tadini cikarmayi basarirsin tekrar
 
Merhaba canım öncelikle mekanı cennet olsun arkadaşının senin de başın sağ olsun. Bunu ben de yaşadım 18 yaşında. En yakın arkadaşım kardeşim gibi sevdiğim en yakın arkadaşımı ikimiz de ünv nin ilk yazındayken 18 yaşında kaybettim o yazım çok kötü geçti depresyona girdim. Ama sonra dedim ki biz kardeş gibi candaş gibiydik. Aynı candan gibi. O benimle birlikte beni görüyor. Benim böyle üzgün olmam onu da üzerdi hele ki bunun kendinden kaynaklanması daha da üzerdi. O benimle ise ben artık sadece kendi hayatımı değil bir anlamda onmun o eksik kalan hayatını da yaşıyorum. Onun için toparlanmalıyım hiç değilse...
Toparlandım. Ama onun yarası hiç iyileşmiyor. Sadece onun yokluğuyla yaşamayı öğrendim. Sabret ve sen de bunu öğren canım..
 

Sizinde başınız sağolsun
Evet yaşım itibariyle hiç daha önce bu kadar yakın olduğum birini kaybetmemiştim benim için bir travma oldu sanırım yapmam gereken bir psikologla görüşmek.
Diğer arkadaşlarada yorumları için çok teşekkür ediyorum..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…