Merhaba herkese.
Ben Ağustos ayından bu yana diyet yapıyorum ,17 yaşındayım 1.61 boyum ve 44 kiloyum. Aslında tam olmam gereken yerdeyim ama olduğum kiloyu göstermiyorum. Öğretmenim bile 44 kilodan fazla olduğumu söyledi ve bunun farkındayım. Benden daha kilolu olup daha ince olan insanlar. Özellikle bacaklarım felaket ,hele alt bacaklarım sanki başka bir bacak daha eklenmiş gibi.
Gelelim asıl soruma özellikle son 1 aydır psikolojik olarak rezil bir dönem içindeyim. Yatıyorum kalkıyorum nasıl incelirim diye düşünüyorum ,sonra birden bire şişko olduğum aklıma geliyor oturup ağlıyorum. Aynaya bakıp kendimden nefret ediyorum ,zaman zaman kahvaltı dışında hiçbir şey yemiyorum kendimi ince hissedebilmek için arada deli gibi dolapta ne varsa yiyorum oturuyorum ağlıyorum. Takıntılı bir şekilde elimin gittiği her şeyin kalorisini hesaplıyorum. Yediğim "1"tane üzümün ,sakızın bile kalorisini hesaplısığımı hatırlıyorum. Ellerim suratım hep buz gibi ,saçlarım dökülüyor ,yaralarım iyileşmiyor. Sınav haftaları işte kendimi biraz derse veriyorum da kafam dağılıyor ki çalışırken bile ara ara yatıp ağladığımı biliyorum. Bu da yetmezmiş gibi bunlar yüzünden ailemle bile problem yaşıyorum ,hep zayıf olduğumu iddia etseler de ne hissettiğimi anlayamıyorlar çünkü onlara göre zayıflık obez olmamak ,hemen onun gibi olsan ne yapıcan bla bla öğütlere başlıyorlar. Bu süreçte kollarım çok inceldi ,kemiklerim görülüyor. Yüzüm soldu çöktü ama yok bacaklar hep kalın sporla da düzelmiyor. Şort ,elbise giyemedikten sonra 20 kilo olsam ne fark eder.
Çok konuştum biliyorum konuyla da alakasız şimdi konuya giriyorum. Bu aralar iştahımın açık olduğu dönemler yaşıyorum. Pazartesi günü eve geldim meyve yiyeyim derken birden gözüm söndü gofretler ,reçeller ne varsa bir gömdüm acayip şişkinlik oldu tabi ayna karşısına geçtim eyvah dedim. Neden yedim ,nasıl yedim bilmiyorum sanki o an içime başka birinin ruhu girdi. Zaten uzun zamandır okuyordum bir kusatım bir kereden bir şey olmaz bu hafta dikkat ederim dedim. Ben gittim kendimi kusturdum bir rahatladım ki o kadar da kötü bir şey değilmiş diye düşündüm. Ertesi gün dikkat etmek için sadece kahvaltı yedim eve geldim brokoli haşlayayım yeter derken ,brokoli ayağına girdiğim mutfaktan nutellalar bisküviler yiyerek çıktım hemen çıktım tartıya şok 47.9 zaten incelememişim bir de üstüne kilo mu alıcam derken kustum yine. Bugün 6. gün ve bu 6gün boyunca hep yedim yedim kustum. Kusmalarımın günde 2yi bulduğu bile oldu ,psikolojim feci durumda. Ne aileme ,ne çevreme anlatamıyorum çünkü çevrem yok. Ölürsem de yalnız olücem sanırım ,hala da ya hastaysam diye değil ya yediklerim kilo olarak dönmüşse düşünüp ağlıyorum. Biliyorum psikopatça ama elimde değil engel olamıyorum. Biri gelse 2 gün ömrün kaldı dese öleceğime değil de zayıflamadan öleceğime oturur ağlarım o derece önemsizim.
Sizce bulimiayla alakalı mı yoksa dönemsel bir şey mi? Bu hastalığı okudum hafta da 2-3 gün kustukları yazıyordu o yüzden emin olamadım ven her gün kustum çünkü. Nasıl kurtulucam ama anneme felan anlatmadan psikolog da zor iş ://
Ben Ağustos ayından bu yana diyet yapıyorum ,17 yaşındayım 1.61 boyum ve 44 kiloyum. Aslında tam olmam gereken yerdeyim ama olduğum kiloyu göstermiyorum. Öğretmenim bile 44 kilodan fazla olduğumu söyledi ve bunun farkındayım. Benden daha kilolu olup daha ince olan insanlar. Özellikle bacaklarım felaket ,hele alt bacaklarım sanki başka bir bacak daha eklenmiş gibi.
Gelelim asıl soruma özellikle son 1 aydır psikolojik olarak rezil bir dönem içindeyim. Yatıyorum kalkıyorum nasıl incelirim diye düşünüyorum ,sonra birden bire şişko olduğum aklıma geliyor oturup ağlıyorum. Aynaya bakıp kendimden nefret ediyorum ,zaman zaman kahvaltı dışında hiçbir şey yemiyorum kendimi ince hissedebilmek için arada deli gibi dolapta ne varsa yiyorum oturuyorum ağlıyorum. Takıntılı bir şekilde elimin gittiği her şeyin kalorisini hesaplıyorum. Yediğim "1"tane üzümün ,sakızın bile kalorisini hesaplısığımı hatırlıyorum. Ellerim suratım hep buz gibi ,saçlarım dökülüyor ,yaralarım iyileşmiyor. Sınav haftaları işte kendimi biraz derse veriyorum da kafam dağılıyor ki çalışırken bile ara ara yatıp ağladığımı biliyorum. Bu da yetmezmiş gibi bunlar yüzünden ailemle bile problem yaşıyorum ,hep zayıf olduğumu iddia etseler de ne hissettiğimi anlayamıyorlar çünkü onlara göre zayıflık obez olmamak ,hemen onun gibi olsan ne yapıcan bla bla öğütlere başlıyorlar. Bu süreçte kollarım çok inceldi ,kemiklerim görülüyor. Yüzüm soldu çöktü ama yok bacaklar hep kalın sporla da düzelmiyor. Şort ,elbise giyemedikten sonra 20 kilo olsam ne fark eder.
Çok konuştum biliyorum konuyla da alakasız şimdi konuya giriyorum. Bu aralar iştahımın açık olduğu dönemler yaşıyorum. Pazartesi günü eve geldim meyve yiyeyim derken birden gözüm söndü gofretler ,reçeller ne varsa bir gömdüm acayip şişkinlik oldu tabi ayna karşısına geçtim eyvah dedim. Neden yedim ,nasıl yedim bilmiyorum sanki o an içime başka birinin ruhu girdi. Zaten uzun zamandır okuyordum bir kusatım bir kereden bir şey olmaz bu hafta dikkat ederim dedim. Ben gittim kendimi kusturdum bir rahatladım ki o kadar da kötü bir şey değilmiş diye düşündüm. Ertesi gün dikkat etmek için sadece kahvaltı yedim eve geldim brokoli haşlayayım yeter derken ,brokoli ayağına girdiğim mutfaktan nutellalar bisküviler yiyerek çıktım hemen çıktım tartıya şok 47.9 zaten incelememişim bir de üstüne kilo mu alıcam derken kustum yine. Bugün 6. gün ve bu 6gün boyunca hep yedim yedim kustum. Kusmalarımın günde 2yi bulduğu bile oldu ,psikolojim feci durumda. Ne aileme ,ne çevreme anlatamıyorum çünkü çevrem yok. Ölürsem de yalnız olücem sanırım ,hala da ya hastaysam diye değil ya yediklerim kilo olarak dönmüşse düşünüp ağlıyorum. Biliyorum psikopatça ama elimde değil engel olamıyorum. Biri gelse 2 gün ömrün kaldı dese öleceğime değil de zayıflamadan öleceğime oturur ağlarım o derece önemsizim.
Sizce bulimiayla alakalı mı yoksa dönemsel bir şey mi? Bu hastalığı okudum hafta da 2-3 gün kustukları yazıyordu o yüzden emin olamadım ven her gün kustum çünkü. Nasıl kurtulucam ama anneme felan anlatmadan psikolog da zor iş ://