Bugun basıma gelenler . Psikatriste gitmek hakkinda ....

Bu gidip gorusemesende adım atman harika bişey buda senin iyileşmeyi istediğini gosteriyor
Teşekkür ederim . Hayatımda ilk defa kendi başıma uzun yolculuk yaptım. Normal ben olsa asla yapamazdı bu kadar şey. Bu yolculuğumda aşırı dışa dönük bi insan olduğumu farkettim. Herkesle konuştum. Otorbustekilere ( onları tanımama ragmen ) nasıl uyuyakaldigimi falan anlattım hep beraber güldük falan . Acayip sosyal bir tırtıl oldum.
 
Tabi ama insan yine de kendine kızıyor
 
 
Her hafta kullandığım bir güzergah vardı. Bir süre ara verdikten sonra tekrar aynı yola çıktım. İndikten sonra yanlış durak olduğunu farkettim. Normalde gideceğim yerle aramda 8 dk falan bir mesafe vardı.
Metroya geri dönmek istemedim yürümeye karar verdim. Ta bir sonraki durağa kadar.
Oraya vardığımda aslında bir önceki indiğim durağın doğru olduğunu ve fazladan yol teptiğimi farkettim. Karıştırmam için hiçbir sebep yok.
Üstüne geri yürüdüm. Üstelik acelem vardı.

Benzer şeyleri o kadar sık yapıyorum ki.
Kafamda devamlı bir kakofoni, gür gür gür. Ve bunun meşgul dönemde veya dikkatsiz olmakla falanda alakası yok.
Etrafımdakilere tuhaf geliyor ve bazen kendimi açıklasamda anlaşılmayacak bir pozisyonda bulabiliyorum
Dikkatli biri olarak tanırlar çünkü beni.
Şaşkın tarafıma en çok ben maruz kalıyorum malum.

Yani kendinize fazla yüklenmeyin.
Olabilir böyle şeyler.
 
İnsanlık halidir olabilir, neden kendinizi bu kadar aşşağılıyorsunuz? Ben dalgın olduğunuz için değil ama kendinizi bu kadar aşağıladığınız için psikolojik destek almanızı öneririm. Lütfen kendinizi sevin ve değer verin.
 
Kendine hakaret etme, yüklenme böyle. Ben de sevgilimle buluşup eve dönerken telefonda mesajlaşıyorduk, çok heyecanlı Leyla gibiydim. Evi birkaç durak geçince fark ettim ve yolu geri yürümek zorunda kalmıştım. Başka ilçeye taşınmıştık 1 ay geçmesine rağmen yeğenimin okul yolunu unutmuş karıştırmıştım mesela. Herkesin başına gelebilir bunlar. 15 gün sonra tekrar randevu alınca, alarm kur, kendine hatırlatma yap, gideceğin yolu belirle, SS al, şoföre de söyle mutlaka.
 
Gecenlerde cuma gününe (arife gunu) bilet alayım babamin yanina gideyim dedim babam kanser tedavisi görüyor gitmem zorunlu bakacak kimse yok benden başka. Perşembe gününe almışım bileti. Cuma oldu ise gittim akşama terminale gittim ki bilet dünün biletiymis yandı biletim. Hadi onu da geçtim bilet yok ve benim orda olmam gerek. 2 saat terminalde mahşer yeri gibi kalabalıkta dolaştım biri gelmez de biner miyim diye, yok agladim elimde canta. Kalabalıktan anksiyetem tuttu gece eve geldim bayramın birinci gününe zar zor bilet buldum gittim oluyor yani. 40 yaşında kadinim dalgınlık yorgunluk sorumluluk hepsi etkiliyor
 
Baban haklı, olur böyle şeyler. Böyle şeylerin olduğunu kabullendiğin zaman takıntıların daha azalacak. Çünkü hayat düz bir çizgi değil, hepimiz hata yapıyoruz, bazen gülüp geçiyoruz, bazen sıkılıp bir durup nefes alıyoruz.
 
Yani . Bakan kör olmam beni biraz sinirlendirdi
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…