yani yaşadığınız psikolojik durumdan, stresten dolayı taşınmayın bi zibidi yüzünden düzen değiştirmeyin diyemiyorum maalesef.
ama böylelerine karşı korkak olmamak lazım.
insan ikilemde kalıyor. ben olsam herhalde bu kadar sakin kalamaz, apartmanda bas bas bağırır güzel bir cinnet geçirir onu elimde sopayla falan kovalardım veya birkaç hayduta dövdürürdüm sanırım.
ama o zaman da size iyice kafayı takması ve sizi daha fazla rahatsız etmesi gündemde.
nasıl biri yani sadece obsesif ise size bir şey yapamaz, karşısında deliren birini görünce kuyruk kıstırıp gider.
gerçekten obsesif olsa o taşınır, duramaz.
ama tv'de de neler görüyoruz artık kimseye bakmayacaksın bile, niye baktın diye adam öldürürler.
bir önceki erkek kiracı bunun yüzünden mi gitti? ondan emin olmak lazım. belki de başı belaya girmesin diye gitti? belki de sebebi başka.
benim sadece 2 ay oturduğum bir daire vardı. altımdaki madde bağımlısıydı. kimseye bireysel olarak bulaşamayan korkağın tekiydi ama gürültüsü yüzünden taşındım, sadece 2 ay dayandım.
kaç kez polis çağırdım ikaz etmeye geldiler onda da kapıyı açmadı korkusundan.
bir keresinde gece vakti bunun seslerine çıldırdım. aldım elime sopayı yere nası vuruyorum herif bana mısın demiyor.
ev sahibinin beleşçi serseri yeğeni idi bu şahıs. adam şeker hastasıydı 60 yaşlarında falan. bir gece aradım zaten hep bu yüzden arıyordum. ben senin bu yeğeni öldürücem x abi haberin olsun dedim. adamın şekeri bi fırladı. kapadıktan 10 dk sonra geri aradı, beni bu p...vk için bir daha arama, git öldür ya da polise ver sen bilirsin ama ben fena oluyorum beni karıştırma dedi. ayın 10unda onu evden atıcam ama bekleyemem dersen başka ev bak, ben gelemiyorum bu kadar strese dedi.
tabii ben yere sopayla vurduğum için üst katımda kalan bekar haydutlar benim kapıya geldi
biz çıktık sesler tekrar yükseldi çoğaldı
ya sabır dedim kulaklıkla falan yattım.
birkaç gece sonra yine kendi kendine delirdi. bu kez müzik vs yok ama duvarları falan yumrukluyor, öyle böyle değil deprem oluyor gibi sarsıntılar var ne yapıyorsa artık.
polisi aradım, geldiler, kapıyı açmadı gittiler.
polis gelince sesi kesiyor yalnız.
ben zaten yeni evimi bulmuştum, ya sabır dedim yattım.
2 kez bunun kapısına geldiler, kapıya sert cisimle falan vuruldu defalarca, yok ama gebertsen açmıyor bizimki.
meğer o gece bu aslında neler yapmış, sonradan kapıcıdan öğrendim.
karşı apartmanın bu şahsın olduğu tarafa bakan yatak odaları var ve aileler yaşıyor.
milletin yatak odasına doğru, perdelerini açıp sapık sapık şeyler yapmış.
karşı apartmandaki adam elinde bıçakla bizimkini öldürmeye gelmiş.
kapı açılmayınca da gitmiş tabii.
kapıcı bize, 1-2 haftaya gidecek, kendisiyle de konuştum tek başına geçinemiyor zaten, müptezelin teki falan demişti.
biz o esnada yeni evimize taşınma hazırlığı yapıyorduk.
uzun oldu ama ruh hastası komşu deyince aklıma hep bu anılarım gelecek :)
ama böylelerine karşı korkak olmamak lazım.
insan ikilemde kalıyor. ben olsam herhalde bu kadar sakin kalamaz, apartmanda bas bas bağırır güzel bir cinnet geçirir onu elimde sopayla falan kovalardım veya birkaç hayduta dövdürürdüm sanırım.
ama o zaman da size iyice kafayı takması ve sizi daha fazla rahatsız etmesi gündemde.
nasıl biri yani sadece obsesif ise size bir şey yapamaz, karşısında deliren birini görünce kuyruk kıstırıp gider.
gerçekten obsesif olsa o taşınır, duramaz.
ama tv'de de neler görüyoruz artık kimseye bakmayacaksın bile, niye baktın diye adam öldürürler.
bir önceki erkek kiracı bunun yüzünden mi gitti? ondan emin olmak lazım. belki de başı belaya girmesin diye gitti? belki de sebebi başka.
benim sadece 2 ay oturduğum bir daire vardı. altımdaki madde bağımlısıydı. kimseye bireysel olarak bulaşamayan korkağın tekiydi ama gürültüsü yüzünden taşındım, sadece 2 ay dayandım.
kaç kez polis çağırdım ikaz etmeye geldiler onda da kapıyı açmadı korkusundan.
bir keresinde gece vakti bunun seslerine çıldırdım. aldım elime sopayı yere nası vuruyorum herif bana mısın demiyor.
ev sahibinin beleşçi serseri yeğeni idi bu şahıs. adam şeker hastasıydı 60 yaşlarında falan. bir gece aradım zaten hep bu yüzden arıyordum. ben senin bu yeğeni öldürücem x abi haberin olsun dedim. adamın şekeri bi fırladı. kapadıktan 10 dk sonra geri aradı, beni bu p...vk için bir daha arama, git öldür ya da polise ver sen bilirsin ama ben fena oluyorum beni karıştırma dedi. ayın 10unda onu evden atıcam ama bekleyemem dersen başka ev bak, ben gelemiyorum bu kadar strese dedi.
tabii ben yere sopayla vurduğum için üst katımda kalan bekar haydutlar benim kapıya geldi
biz çıktık sesler tekrar yükseldi çoğaldı
ya sabır dedim kulaklıkla falan yattım.
birkaç gece sonra yine kendi kendine delirdi. bu kez müzik vs yok ama duvarları falan yumrukluyor, öyle böyle değil deprem oluyor gibi sarsıntılar var ne yapıyorsa artık.
polisi aradım, geldiler, kapıyı açmadı gittiler.
polis gelince sesi kesiyor yalnız.
ben zaten yeni evimi bulmuştum, ya sabır dedim yattım.
2 kez bunun kapısına geldiler, kapıya sert cisimle falan vuruldu defalarca, yok ama gebertsen açmıyor bizimki.
meğer o gece bu aslında neler yapmış, sonradan kapıcıdan öğrendim.
karşı apartmanın bu şahsın olduğu tarafa bakan yatak odaları var ve aileler yaşıyor.
milletin yatak odasına doğru, perdelerini açıp sapık sapık şeyler yapmış.
karşı apartmandaki adam elinde bıçakla bizimkini öldürmeye gelmiş.
kapı açılmayınca da gitmiş tabii.
kapıcı bize, 1-2 haftaya gidecek, kendisiyle de konuştum tek başına geçinemiyor zaten, müptezelin teki falan demişti.
biz o esnada yeni evimize taşınma hazırlığı yapıyorduk.
uzun oldu ama ruh hastası komşu deyince aklıma hep bu anılarım gelecek :)