Dediklerinizin hepsi dogru tesekkur ederim. Insanin bahanesi varsa yapasi yoktur kismi da konuya nokta gibi oldu :')bazı şeyler vardır karşındaki insanın seni sahiden önemseyip önemsemediğini anlamanı sağlar. bu eve kadar yürüme ve seni almama olayı da böyle olmuş bence senin için. bu kadar uzaması bile hataymış, çok net yani seni görmeye hevesli değil, seni almak içinden gelmiyor. zaten bir ilişkide sürekli bir taraf yapıyorsa bir şeyleri, diğeri salıyor bunu herkes bi kabullensin. alma verme dengeniz bozulmuş ve bu tekrar yerine gelmesi çok zor olan bir konu, yaşadığım ve gördüğüm kadarıyla. sen tek yaşıyorsun anladığım kadarıyla, bir an önce yerleşip senin evine davet etmen gerekirdi. acaba buna da bozulmuş olabilir mi? çünkü yalnız yaşayan sevgilimin beni evine davet etmesini içten içe beklerim ben. "bu akşam bana gelsene, sevdiğin yemekleri yaparım sonra da bende kalırsın, güzel bi şarap aldım" gibisinden bir davete seven insan asla hayır diyemez hatta fizandan bile gelir yani.
Bu tür şeyler nezaket ve değer verdiğini göstermek bence.Adamin araci olsa ve sizi almaya gelmese anlayacagim derdinizi de otobuse binip almaya mi gelinir?
Arabasi olan birini bulun bari bir daha sefere otobusle prenseslik mi olur.
Cok tesekkur ederim, demek istedigim buBu tür şeyler nezaket ve değer verdiğini göstermek bence.
İstanbul açısından örnek vereyim esim bakırköyden sakaryaya beni almaya gelirdi gezer ederdik yani hatta Trakya’ya falan giderdik kendi evinin önünden geçerdik beni sakaryaya tekrar bırakır geri dönerdi. İstese esenler otogara salıp yallah derdi foruma sorsak çoğu da ayyyy adama o kadar yol yaptırdın falan derama eli ayağı tutan adam da böyle incelikler göstermeli. Hiç gitmedim ama Eğer otobüsle gidecek olsaydım esimin hazır kıta beklemesini isterdim. Ordan oraya sürüklenip evine geçmezdim en merkezi yerden beni almaya gelmeliydi arabası olmasa bile.
Bu tür şeyler nezaket ve değer verdiğini göstermek bence.
İstanbul açısından örnek vereyim esim bakırköyden sakaryaya beni almaya gelirdi gezer ederdik yani hatta Trakya’ya falan giderdik kendi evinin önünden geçerdik beni sakaryaya tekrar bırakır geri dönerdi. İstese esenler otogara salıp yallah derdi foruma sorsak çoğu da ayyyy adama o kadar yol yaptırdın falan derama eli ayağı tutan adam da böyle incelikler göstermeli. Hiç gitmedim ama Eğer otobüsle gidecek olsaydım esimin hazır kıta beklemesini isterdim. Ordan oraya sürüklenip evine geçmezdim en merkezi yerden beni almaya gelmeliydi arabası olmasa bile.
Eşim başka sehirden her haftasonu benim oldugum şehre gelir bir de bulusurken beni evimden alirdi, evime birakirdi.
Bu tarz beklentileriniz varsa boyuna gec saatlerde adamin evine gidip durmamaniz lazimfi yani. Devamli oraya kadar 1 saat yol gidip 10dk yolu otobuse tek binememeniz garip sadece.
teşekkür ederim :)Dediklerinizin hepsi dogru tesekkur ederim. Insanin bahanesi varsa yapasi yoktur kismi da konuya nokta gibi oldu :')
Sevgiliyken 1- 1 buçuk saatlik yoldan her gün müsaitim desem her gün gelir giderdi.Merhaba yaklasik 1bucuk ay once erkek arkadasimla ayrildik. Ayriligimizi biraz detaylica anlatmak isterim. Ama asil sormak istedigim su ki ben bu kisinin anlatacagim karakterinin degismeyecegini de biliyorum, bir iliskiye devam etsek yine ayni sekilde yorulacagimi da biliyorum, artik zor animda yalniz birakilma ihtimalimin de farkindayim, fotograflarina baktigimda kanim kaynamiyor bile, eskisi gibi sevmiyorum. Yine de uzulmekten, yeni biriyle olmasindan korkmaktan, profilini acip bakmaktan kendimi alamiyorum bu konuda ne yapabilirim nasil uzaklasabilirim bu durumdan buna cozum ariyorum.
Merak edenler icin ayriligimiz: Buyuk bir sehirde yasiyoruz ve ikimizin de kisisel araci yok. Evlerimiz de maalesef 1 saat mesafede. Uzun zamandir asamadigimiz bi konu var ki ben onun yasadigi yere gittigim zamanlarda, vardigim metro duragi ile evi arasinda 10 dakikalik bir mesafe var, yer yer yokus olmasina ragmen bu hatta minibus otobus filan calisiyor, yine de gelip beni almak ona zor geliyor. Bu konuda daha once 3-4 kere sorun yasamistik, ilk seferkinde cok mahcup olup cok ozur dilemisti ama 1-2 kez gercekten cok yorgun oldugu zamanlarda ben hosgorulu davraninca hep yorgunluk, yogunluk bahanelerini one surmeye basladi. Ama ben 1 saat yol gitmisken onun beni karsilamaya gelmeyisi, bana sanki misafirlige gittigim bi evde ev sahibinin salon koltugundan kalkmamasi gibi geliyor.
Neyse. Iliskimiz 7-8 aylikti. Yine ayrildigimiz hafta ben onun yasadigi yere gitmistim ama yolun ortasindayken yorgun oldugunu soyledi. Benim gercekten yogun oldugum 3-4 gundu, surekli bir yerden cikip bir yere gitmistim dursuz duraksiz 4 gun gecirmistim bu 4 gun icinde ardindan istirahat imkani bulamadigim bir nobet de vardi. Yorgunluk bahanesini duyunca yine benim devrelerim atti ve metrodan indigim yerdeki meydana gecip oturdum. Beni defalarca aradi ama reddettim, kafamdan bi saat belirledim (40 dk sonrasina denk geliyordu) ve o vakte kadar gelmezse geri donmeye karar verdim. Whatsapptan yazdi ama dusunecegimi soyledim, neyi dusuneceksin dedi gelip gelmeyecegimi dedim. Kendisine dogrudan gel demedim ama o kadar sure boyunca sadece gelmesini umdum ve bekledim. Gelmedi. Surekli aradi. Ben de o saat gelince geri metroya binip 1 saatlik yola ciktim. Metroya binince telefon cekmediginden donus yolunda oldugumu anlamistir. Sonra ne o aksam ne de takip eden 2 gunde bana yazmadi, aramadi.
(Bunu yasamamizdan 1 hafta kadar once soyle bir olay olmustu: Saglik alaninda calisiyorum ve bir hastayla ciddi sayilabilecek bir problem yasamistim. Ama olayin oldugu gunlerde erkek arkadasimla aramiz limoni oldugundan o gun erkek arkadasimla olayi paylasmamistim. Bikac gun sonra aramiz duzeldiginde baska aklina takilan birkac seyi daha sayarak, benimle hayatindaki onemli olaylari paylasmiyorsun hayatinda miyim degil miyim belli degil diyerek sitem etmisti.) Bu kuslugu takip eden 2. gunde hastanin cimer sikayetinden ve olayi buyuteceginden haberdar olunca 2 gunluk sessizligimize ragmen durumu onunla paylastim, mesajimin sonunda "umarim bu konu daha fazla uzamaz" yazmistim ve tum yazdiklarima karsilik soyle cevap verdi: "Umarim"
Bunun uzerine destegin icin tesekkur ederim dedim ve tum o stresime ve yasadigim tatsiz durumlara ragmen nasil onun yasadigi yere gitmisim de geri donmusum tartismasina dondu ve ayrildik. O zor vakitlerimde beni yalniz birakmis olmasi beni ayrica hayal kirikligina ugratti ve uzdu, zoruma gitti.
Bi ozur degilse bile oz elestiri beklemistim, seni yanlis bi zamanda yalniz biraktim ya da ayip ettim filan gibi ama asla boyle bisey olmadi. Aksine 1 kere sonradan iletisim kurmak zorunda kaldigimiz bir ortam olustu ve oyle tavirli oyle sertti ki belli ki hala gidip geri dondugum noktada ve kendisini cok hakli buluyor. Genel olarak hak etmedigim bu seyleri yasamis olmak da bu konuyu kapatip ardimda birakmama engel oluyor gibi dusunuyorum cunku her seyi olmasi gerektigi gibi yapip nasil yine mutlu olamadigimin hayreti icindeyim.
Uzun lafin kisasi bu ardimda birakamayisi nasil halletmeliyim iliski sonrasi normal hayata donus icin tavsiyeleriniz nelerdir fikirlerinizle tecrubelerinizle yol gosterebilirseniz cok memnun olurum.
Simdiden tesekkur ederim
Şimdi buraya 10 dklık yolu yürüyemiyor musun diyenler gelecektir ama evet yürüyemiyoruz ve bekliyoruz maalesef prenseslik.
Çok hak verdim ben size, sürekli onun tarafa gidiceksem en azından metro sonrasında benimle yürüyüp bana eslik edebilmeli, ha ben olsam sizin kadar cok gitmezdim o da ayrı bir mevzu. Adam bence sizi sevmiyor, ben de aynı sektördenim gercekten insan biriyle problem yasadıgında yanında arkasında duracak birini istiyor. (Benim esim mesela biri bana terslense gelip adamı dövcek diye korkumdan anlatamıyorum bu da cok kötü)
Yani cok haklısınız boşverin, hakkınızda hayırlısı olsun
doluşur çünkü değer verenle vermeyen arasında bariz farklar oluyor, insanlar bunu anlatıyorlar, kendi ilişkilerinden örnek veriyorlar. ben de yorum yazarken konu ile alakalı tecrübem varsa bazen bahsederim, değinirim kendimden örnek veririm. bu hava atmak için falan değil ikisi arasındaki farkı ifade edebilmek için yazılan bişey. hadi bahsettiğinin tam tersi tarzda bir örnek vereyim, verdiği değeri sorguladığım biri vardı hayatımda, evim onun işten evine dönerken yolunun üzerindeydi. yani aslında her gün sokağımın 1-2 dk yakınından geçiyordu araçla. bi akşam özledim ve kısa bir süreliğine uğramasını istedim, görmek istedim çünkü. gün içinde bunu söylediğimde, bakarız falan dedi. akşam oldu, uğramayacağını çok yorgun olduğunu söyledi mesela. benim istediğim tek şey sadece kısa bir süreliğine aracıyla sokağıma gelmesi ve ona bir kere sarılabilmekti, sonrasında tabii ki evine gidecekti. yapmadı bunu. yorgunum, başka zaman dedi ve o başka zamana gerek kalmadan ben kendisine yol verdim. çünkü değer veren insan zahmete bile girerken kendisi iki direksiyon kırıp 15 dk yanımda durmaya bile üşenmişti. değer görmediğin yerde durmamak en mantıklısı. çünkü kendimden biliyorum, seviyor ve değer veriyorsam birçok şeyi yaparım ama sevmiyorsam mesajına iki satır cevap yazmak bile zor gelir.Buraya şimdi benim eşim sevgiliyken 7nsaatlik yoldan her gun gelirdiler doluşur
onlar o kadar eskide kaldı kiBu tür şeyler nezaket ve değer verdiğini göstermek bence.
İstanbul açısından örnek vereyim esim bakırköyden sakaryaya beni almaya gelirdi gezer ederdik yani hatta Trakya’ya falan giderdik kendi evinin önünden geçerdik beni sakaryaya tekrar bırakır geri dönerdi. İstese esenler otogara salıp yallah derdi foruma sorsak çoğu da ayyyy adama o kadar yol yaptırdın falan derama eli ayağı tutan adam da böyle incelikler göstermeli. Hiç gitmedim ama Eğer otobüsle gidecek olsaydım esimin hazır kıta beklemesini isterdim. Ordan oraya sürüklenip evine geçmezdim en merkezi yerden beni almaya gelmeliydi arabası olmasa bile.
İnip 10 dk yürüyeceğim, ne var bunda, adam niye çıksın gelsin ya? Gelmeyi teklif etse, saçmalama ne gerek var, iki adımlık mesafe derim. Elimde eşyalar olur, çok geç bi saat olur falan, o zaman hadi neyse ama seninki sırf prenses tribi, ne bu gerçekten?Merhaba yaklasik 1bucuk ay once erkek arkadasimla ayrildik. Ayriligimizi biraz detaylica anlatmak isterim. Ama asil sormak istedigim su ki ben bu kisinin anlatacagim karakterinin degismeyecegini de biliyorum, bir iliskiye devam etsek yine ayni sekilde yorulacagimi da biliyorum, artik zor animda yalniz birakilma ihtimalimin de farkindayim, fotograflarina baktigimda kanim kaynamiyor bile, eskisi gibi sevmiyorum. Yine de uzulmekten, yeni biriyle olmasindan korkmaktan, profilini acip bakmaktan kendimi alamiyorum bu konuda ne yapabilirim nasil uzaklasabilirim bu durumdan buna cozum ariyorum.
Merak edenler icin ayriligimiz: Buyuk bir sehirde yasiyoruz ve ikimizin de kisisel araci yok. Evlerimiz de maalesef 1 saat mesafede. Uzun zamandir asamadigimiz bi konu var ki ben onun yasadigi yere gittigim zamanlarda, vardigim metro duragi ile evi arasinda 10 dakikalik bir mesafe var, yer yer yokus olmasina ragmen bu hatta minibus otobus filan calisiyor, yine de gelip beni almak ona zor geliyor. Bu konuda daha once 3-4 kere sorun yasamistik, ilk seferkinde cok mahcup olup cok ozur dilemisti ama 1-2 kez gercekten cok yorgun oldugu zamanlarda ben hosgorulu davraninca hep yorgunluk, yogunluk bahanelerini one surmeye basladi. Ama ben 1 saat yol gitmisken onun beni karsilamaya gelmeyisi, bana sanki misafirlige gittigim bi evde ev sahibinin salon koltugundan kalkmamasi gibi geliyor.
Neyse. Iliskimiz 7-8 aylikti. Yine ayrildigimiz hafta ben onun yasadigi yere gitmistim ama yolun ortasindayken yorgun oldugunu soyledi. Benim gercekten yogun oldugum 3-4 gundu, surekli bir yerden cikip bir yere gitmistim dursuz duraksiz 4 gun gecirmistim bu 4 gun icinde ardindan istirahat imkani bulamadigim bir nobet de vardi. Yorgunluk bahanesini duyunca yine benim devrelerim atti ve metrodan indigim yerdeki meydana gecip oturdum. Beni defalarca aradi ama reddettim, kafamdan bi saat belirledim (40 dk sonrasina denk geliyordu) ve o vakte kadar gelmezse geri donmeye karar verdim. Whatsapptan yazdi ama dusunecegimi soyledim, neyi dusuneceksin dedi gelip gelmeyecegimi dedim. Kendisine dogrudan gel demedim ama o kadar sure boyunca sadece gelmesini umdum ve bekledim. Gelmedi. Surekli aradi. Ben de o saat gelince geri metroya binip 1 saatlik yola ciktim. Metroya binince telefon cekmediginden donus yolunda oldugumu anlamistir. Sonra ne o aksam ne de takip eden 2 gunde bana yazmadi, aramadi.
(Bunu yasamamizdan 1 hafta kadar once soyle bir olay olmustu: Saglik alaninda calisiyorum ve bir hastayla ciddi sayilabilecek bir problem yasamistim. Ama olayin oldugu gunlerde erkek arkadasimla aramiz limoni oldugundan o gun erkek arkadasimla olayi paylasmamistim. Bikac gun sonra aramiz duzeldiginde baska aklina takilan birkac seyi daha sayarak, benimle hayatindaki onemli olaylari paylasmiyorsun hayatinda miyim degil miyim belli degil diyerek sitem etmisti.) Bu kuslugu takip eden 2. gunde hastanin cimer sikayetinden ve olayi buyuteceginden haberdar olunca 2 gunluk sessizligimize ragmen durumu onunla paylastim, mesajimin sonunda "umarim bu konu daha fazla uzamaz" yazmistim ve tum yazdiklarima karsilik soyle cevap verdi: "Umarim"
Bunun uzerine destegin icin tesekkur ederim dedim ve tum o stresime ve yasadigim tatsiz durumlara ragmen nasil onun yasadigi yere gitmisim de geri donmusum tartismasina dondu ve ayrildik. O zor vakitlerimde beni yalniz birakmis olmasi beni ayrica hayal kirikligina ugratti ve uzdu, zoruma gitti.
Bi ozur degilse bile oz elestiri beklemistim, seni yanlis bi zamanda yalniz biraktim ya da ayip ettim filan gibi ama asla boyle bisey olmadi. Aksine 1 kere sonradan iletisim kurmak zorunda kaldigimiz bir ortam olustu ve oyle tavirli oyle sertti ki belli ki hala gidip geri dondugum noktada ve kendisini cok hakli buluyor. Genel olarak hak etmedigim bu seyleri yasamis olmak da bu konuyu kapatip ardimda birakmama engel oluyor gibi dusunuyorum cunku her seyi olmasi gerektigi gibi yapip nasil yine mutlu olamadigimin hayreti icindeyim.
Uzun lafin kisasi bu ardimda birakamayisi nasil halletmeliyim iliski sonrasi normal hayata donus icin tavsiyeleriniz nelerdir fikirlerinizle tecrubelerinizle yol gosterebilirseniz cok memnun olurum.
Simdiden tesekkur ederim