Benim de annem Alzheimer hastası, altına bez bağlıyoruz, o kadar ileri durumu. Babamla ben dönüşümlü bakıyoruz çoğunlukla. Ben hiçbir zaman ilişkimi boşlamama sebep olmasına izin vermedim bu durumun. Kendim yemek yerken ya da tuvalette bile mutlaka sevgilimle yazışırım. Gün içinde konuşamadığım oluyor sevgilimle bazen, annem uyuduktan sonra konuşuyoruz.
Seven, ilgili insan, iki eli kanda olsa fırsatını bulur yazar, arar, konuşur, buluşur. İlgisizliğine bahane aramayın boşuna. Zaten insan tutunacak bir dal arıyor. Hasta bakımı hiç kolay değil. Özellikle bu hasta kişinin anne/baba olması hiç kolay değil. Annemin benim psikolojimi çok zorladığı zamanlarda sevgilime sığındım ben hep. Annem yüzünden ağlaya ağlaya sevgilimle çok konuştuğumu hatırlıyorum. Zihnimi dağıtmasına, yaralarımı sarmasına ihtiyacım oldu.