-
- Konu Sahibi hemsrepskolog
- #21
Niye kendi hayatınızı, geleceğinizi çöpe atıyorsunuz . Niye ayrıldınız sevdiğiniz adamdan? Ailesi sorunlu olan tek insan siz misiniz? Kurun hayatınızı, kurtulun sorunlu ailenizden.
Niye kendi hayatınızı, geleceğinizi çöpe atıyorsunuz . Niye ayrıldınız sevdiğiniz adamdan? Ailesi sorunlu olan tek insan siz misiniz? Kurun hayatınızı, kurtulun sorunlu ailenizden.Öncelikle merhabalar, daha önceden alıntısını bıraktığım konuyu açmıştım. O gün annem ile büyük bir kavga ettik. Sonrasında erkek arkadaşım sanki sırasıymış gibi aynı konuları yeniden açtı. Ailelerimizin uyuşmayacağını bizim onlardan çok farklı olduğumuzu falan söyledim. "Ailemin yapacağı tek şey hayatıma aldığım kadına saygı duymak olur, eleştirmek falan değil. Sen mantıklı ve akıllı bir kadınsın, son zamanlarda çok saçma şeyler söylüyorsun. Ne yapmaya çalıştığını anlamıyorum." falan dedi. "İstersen iş yerinde bile olsa ben babanın yanına gideyim, her şeyi seni hiç üzmeden nasıl halledebiliriz bir de ben bakayım." dedi, bu sefer ona da patladım. Daha önceden de belirttiğim gibi, babamın yanına gitse babamın abuk sabuk şeyler söyleyeceğine beni rezil rüsva edeceğine adım kadar eminim. Öte yandan erkek arkadaşım çok kötü şeylere maruz kaldığımdan şüphe ediyor. Yani babam beni aşağılayacak şeyler söylerse ki söyleyeceğine eminim erkek arkadaşım ne tepki verir, bir kavga ortamı ortaya çıkar mı hiç bilmiyorum. Çok bunalmıştım "Tamam, ben yapamıyorum. Ayrılalım. Seni oyalıyorum, sen de yoluna bak. Ben artık kimsenin kızı, ablası, kardeşi, eşi ya da başka hiçbir şeyi olmak istemiyorum. Yalnız olmak istiyorum. İstersen arkadaş kalalım." falan dedim. Başta üzüldü, kızdı. Ben hep bizi bir araya getirmek için değil ayırmak için emek harcıyormuşum, öyle söyledi. Sonrasına konuyu orada bıraktık. Ama bugün yeniden gelmiş, beni işe bırakmak için. "Arkadaşlar birbirini işe bırakamaz mı, seni bir şeylere zorlamak için sabahın köründe buraya gelmedim." falan dedi. Etraftan çok dikkat çekmemek için bindim ama bir daha görürsem görmemezlikten geleceğimi böyle olmasını istemediğimi falan söyledim. Bunun üzerine "Arkadaş kalabileceğimizi söylemiştin. İstersen araba sürmeyi öğrenmek konusunda da sana yardımcı olabilirim. Arkadaşlar böyle konularda birbirine destek olurlar." falan dedi. Gerçekten halime bir ağlıyorum bir gülüyorum. Belki yaşım büyük olduğu için tuhaf kaçabilir ama benim daha önce hiç sevgilim olmadı. Bu yüzden bu iş nereye gidiyor anlamadım. Gerçekten artık sağlam bir tavsiyeye ihtiyacım var.
terapiste daha önce gittim. evet terapist bunu yapmalısın, şunu yapmalısın demez bu konuda ama bence senin zaten bu konular dışında çözülmesi gereken sıkıntıların var. onları kabullenmeni sağlayabilir. belki daha farklı pencereden bakabilirsin. çünkü şu an güzel giden bir şeyi de mahvediyor olabilirsin bu düşüncelerinle. herkes aile olarak tamamen denk birileriyle evlenmiyor nihayetinde. sen durumu güzelce yönetirsen, ve sevgilin de bundan haberdar olursa herhangi bir tartışmada sana bunu silah olarak kullanmalarını zaten engeller. öncelikli olarak bunları konuşman gerekiyor. kaldı ki bu adamla olmadı, hep ailesi seninki kadar problemli olan birini mi bekleyeceksin yoksa hayatına bir daha kimseyi almayacak mısın? bunları da düşün, ölç tart bence.Ben uzun bir süre terapi aldım zaten. Aldığım terapiyi hekime giderek ilaçla da destekledim. Ben psikolojiye yeni başladım sayılır, üst sınıflardan değilim yani. Bu yüzden çok donanımlı değilim mesleki anlamda. Terapist şunu yapmalısın, bunu yapmalısın demez zaten. Nasıl desem zor bir durumun içerisindeysen o durumu kabullenmene yardımcı olur sadece. Bunun yanında ailemden uzun uzadıya bahsetmiştim. Erkek arkadaşım tek başına olsa tamam hadi. Ama onun da bir ailesi var güçlü ve varlıklı bir ailesi var üstelik. Yorgun hissediyorum. Her şeyi anlatsam, evden çıkıp arkadaşımda falan kalsam, düğüne kadar o şekilde idare etsem ileride erkek arkadaşım ya da ailesi bir tartışmada ya da yol ayrımında yaralarımı bana silah olarak kullanırsa o zaman hiç dayanamam. Sadece içimden başımı alıp gitmek geliyor. Bir tarafım çok yorgun.
Sevdiğini belirtiyor, kibar davranıyor fakat nasıl desem o benim sevdiğim adam ona sonsuz güveniyorum ve tapıyorum modunda da değilim. İnsanoğlu sonuçta. Bunun yanında babam istemiyor, kimseyle uğraşamam oturun oturduğunuz yerde bu halde bir de evlilik nereden çıktı diyor. Yani zorla iletişimi nasıl sağlayacağım ki? İnsanları kendi kafamdan davet edemem ki. Bence en basitinden bir kız babası rolünü bile üstlenebilmesi, adam akıllı davranabilmesi için uzun bir süre tedavi olması lazım. Evet, ailemizi biz seçemiyoruz. Fakat geçmişim, hiç olmayan ama aslında resmiyette var olan ailem benim zayıf yanım. Yıllarca mutlu insan rolü yaptım bir anda tüm zayıflıklarımı sergilemek, bu benim için çok zor. Üstelik evet kimsenin buna hakkı yok ama bir gün bir tartışma esnasında veya yol ayrımında acılarımı beni üzmek için bir silah olarak kullanırsa erkek arkadaşım ya da ailesi, bunu kaldırabilecek güçte değilim. Buradan kaçarsam zaten ailemi direkt yok saymak zorundayım, kimseyle görüşmemem gerekir yani. Ama zaten, annem veya kardeşlerim onlarla da aramda güçlü bir bağ yok ki, görmesem daha mutlu olabilirim. İçimde tek başıma ortalıktan kaybolma isteği var. Ne yapacağım konusunda kararsızım. Üstelik artık bir erkek arkadaşım var mı bundan da tam emin değilim. Uzun tavsiyeniz için teşekkür ederim.Ailem beni rezil eder korkusuyla saçma sapan davranıyorsunuz, karşınızdaki de anlayamıyor ne olduğunu ve buna rağmen mücadele veriyor. Bence bu kadar çok seviliyorken bunu yapmayın. Korktuğunuz ne ki en fazla aileni tanıyınca iş bozulur daha kötü ne olabilir ki? Oysa sen zaten kendi kendine bozuyorsun işi. Sizin yerinizde olsam bir günlük babamın cebini doldurur onu sustururdum. Daha önceki konunuzda da belirttim uzun merasimlere gerek yok. Gelsin isteyip yüzük taksınlar bir dahakine de sade bir nikâh olsun bitsin. Ya ömür boyu o babaya katlanacaksınız ya da bunu göze alacaksınız. Kaçsanız bile karşı taraf zamanla öğrenmeyecek mi ailenizi. Zaten anne babasının kapısını açmadan neden kaçtı geldi sorusu takılır herkesin aklına. Ailelerimizi kendimiz seçmiyoruz utanılacak bir konu değil. Kaldı ki kaçsanız belki babanız anne ve kardeşlerinizle de görüştürmeyecek sizi. Hadi babayla bağınız yok görmezsiniz ya diğerleri...? Bence bunu bir deneyin olmadı mı o zaman siz kendi yolunuzu seçer gider gizlice evlenirsiniz istiyorsanız.
Kaldı ki diğer konunuzda sosyo ekonomik durumunun yüksek olduğunu söylemiştiniz sevgilinizin ailesinin. Gerçekten entelektüel insanlarsa sizin rahatsızlık duyduğunuz kadar önemsemezler. He sonradan görmelerse onlar sever karşısındakini ezmeyi ona bir şey diyemem. Bir de ailenizin utancını yaşamayı bırakın olmuyorsa bile en azından bunu karşıya belli etmeyin. İnsan insanı en acıyan yerinden vurur unutmayın.
Şu an bir erkek arkadaşım var mı bundan da tam emin değilim artık.aileniz konusunda haklısınız ama onlar şimdiki erkek arkadaşın gitse ve yerine başka birisi gelse de değişmeyecek. yani aileyi sabit ve değişmeyecek kısım olarak kabul etmeniz gerekiyor. şu anki erkek arkadaşınız belli ki size değer veriyor ve kaybetmek istemiyor. bu kişiden ayrıldınız diyelim ki daha varlıksız ve ailesinde sorunlu olan biriyle mi görüşeceksiniz ailenize denk olması için?
Sizi anlayan, destek olan adamı bulmuşsunuz, resmen kendinizden uzaklaştırıyorsunuz, çok yanlış yapıyorsunuz. Aileniz problemliyse siz ömür boyu onları çekmek zorunda değilsiniz. Bu adam iyi biriyse yolunu bulup ailenizden uzaklaşın, yeni bir aile kurun kendinize.
Bu girdabın içindeyken çıkmak imkansız görünüyor ama bence büyük şans var önünüzde, değerlendirin.
Şu an bir erkek arkadaşım var mı bundan da tam emin değilim artık.
Ben bunun simariklik degil aksine ailenizde hic gormediginiz bir seyin yani sevginin yadirgamasi olarak goruyorum. Cunku siz bunu bilmiyorsunuz. Bilmediginiz seyden kacmaniz dogal. Ben hobi icin psikoloji calisanlardanim. Semalari az cok biliyorsunuzdur. Siz o ailede ayakta kalabilmek icin bunlara tutunmussunuz ve sevgisizligi kabul etmissiniz. Ama hayat size bir firsat sunmus. Ne guzel. Korkmak yerine konfor alaninizin disina cikin. Hayatta firsatlar her zaman ayaginiza gelmez. Ha su an karsinizdakinin size uygun olup olmadigini bilemezsiniz ama en azindan bu durumdan cikmak icin bir firsat. Suan ailenizle tanistirmadiniz ve neler olcagini bilmiyorsunuz. Olmamis seyleri dusunmeyin. Yasadikca ustesinden gelirsiniz zaten. Aile her zaman en onemli bence ama ne yazikki sizin durumunuzda degil maalesef. Siz kendi hayatinizi insaa etmek zorundasiniz. Yillar sonra pisman olmamak icin adim atin.Gerçekten içinde bulunduğum bu güç durumu nasıl bir şımarıklık olarak değerlendiriyorsunuz?
Geleceğini hayatını Çöpe Atıyorsun....Gerçekten içinde bulunduğum bu güç durumu nasıl bir şımarıklık olarak değerlendiriyorsunuz?
En son lisedeyken “köpek çekmek” modaydı, erkeklerin o zaman daha çok peşinden koştuğuna inanan ergen kızlar vardı :) bence bu hastalıklı bir tavır, köpek çekiyorum diye daha kıymetli olacaksam o adamda bir mazoşist taraf vardır. İnsan kendine çektireni neden daha çok ister ki, çok saçma.Yanılıyorsun :) erkekler daha cok seviyor boyle zorlayan kadınları, daha cok peşine düşüyorlar ..emek verdiği kadın daha değerli oluyor...ilerde evlenince adam nasıl evlendiklerini anlatırken mucadele verip evlendik, zor elde ettim falan diycek yani oyle düşündüğü için de terketmesi bile kolay olmıycak
Kedi köpek nereden çıktı şimdi diyecektim ki tam yanıtın bana olmadığını fark ettim.En son lisedeyken “köpek çekmek” modaydı, erkeklerin o zaman daha çok peşinden koştuğuna inanan ergen kızlar vardı :) bence bu hastalıklı bir tavır, köpek çekiyorum diye daha kıymetli olacaksam o adamda bir mazoşist taraf vardır. İnsan kendine çektireni neden daha çok ister ki, çok saçma.
Ben hiç çile çektiren, peşimden koşturan kadın olmadım ama oldukça kıymetliyim, çünkü kocam böyle saçma düşüncelere sahip biri değil çok şükür, mantıklı bir insan.
Öncekinde konuşmuş muyduk hatırlayamadım ama teşekkür ederim. Herhalde öncekinde verdiği tepkiye takılmıştınız.deneyin bence
önceki konuda çok sert bakmıştım erkek arkadışınızın tavrına ama şimdi sanki yardım etmek istiyor çabalıyor gibi geldi
Erkek arkadaşını al karşına anlat. Ama ailesine senin aılenle ılgılı bırsey kesınlıkle anlatmasın. Eger gercekten senı sevıyorsa çocugun ailesi sorun çıkarsada senin için herseye gögüs gerer dıyorumÖncelikle merhabalar, daha önceden alıntısını bıraktığım konuyu açmıştım. O gün annem ile büyük bir kavga ettik. Sonrasında erkek arkadaşım sanki sırasıymış gibi aynı konuları yeniden açtı. Ailelerimizin uyuşmayacağını bizim onlardan çok farklı olduğumuzu falan söyledim. "Ailemin yapacağı tek şey hayatıma aldığım kadına saygı duymak olur, eleştirmek falan değil. Sen mantıklı ve akıllı bir kadınsın, son zamanlarda çok saçma şeyler söylüyorsun. Ne yapmaya çalıştığını anlamıyorum." falan dedi. "İstersen iş yerinde bile olsa ben babanın yanına gideyim, her şeyi seni hiç üzmeden nasıl halledebiliriz bir de ben bakayım." dedi, bu sefer ona da patladım. Daha önceden de belirttiğim gibi, babamın yanına gitse babamın abuk sabuk şeyler söyleyeceğine beni rezil rüsva edeceğine adım kadar eminim. Öte yandan erkek arkadaşım çok kötü şeylere maruz kaldığımdan şüphe ediyor. Yani babam beni aşağılayacak şeyler söylerse ki söyleyeceğine eminim erkek arkadaşım ne tepki verir, bir kavga ortamı ortaya çıkar mı hiç bilmiyorum. Çok bunalmıştım "Tamam, ben yapamıyorum. Ayrılalım. Seni oyalıyorum, sen de yoluna bak. Ben artık kimsenin kızı, ablası, kardeşi, eşi ya da başka hiçbir şeyi olmak istemiyorum. Yalnız olmak istiyorum. İstersen arkadaş kalalım." falan dedim. Başta üzüldü, kızdı. Ben hep bizi bir araya getirmek için değil ayırmak için emek harcıyormuşum, öyle söyledi. Sonrasına konuyu orada bıraktık. Ama bugün yeniden gelmiş, beni işe bırakmak için. "Arkadaşlar birbirini işe bırakamaz mı, seni bir şeylere zorlamak için sabahın köründe buraya gelmedim." falan dedi. Etraftan çok dikkat çekmemek için bindim ama bir daha görürsem görmemezlikten geleceğimi böyle olmasını istemediğimi falan söyledim. Bunun üzerine "Arkadaş kalabileceğimizi söylemiştin. İstersen araba sürmeyi öğrenmek konusunda da sana yardımcı olabilirim. Arkadaşlar böyle konularda birbirine destek olurlar." falan dedi. Gerçekten halime bir ağlıyorum bir gülüyorum. Belki yaşım büyük olduğu için tuhaf kaçabilir ama benim daha önce hiç sevgilim olmadı. Bu yüzden bu iş nereye gidiyor anlamadım. Gerçekten artık sağlam bir tavsiyeye ihtiyacım var.
aynen öldürürüm demesine takılmıştımÖncekinde konuşmuş muyduk hatırlayamadım ama teşekkür ederim. Herhalde öncekinde verdiği tepkiye takılmıştınız.
Eski konunu biliyorum. Sevgiline her şeyi olduğu gibi anlatmazsan daha çok üzüntü yaşarsın. Ben dürüstlükten yanayım. Sen güçlü bir kadınsın yarın bunları aleyhine kullanmaya kalkarsa ağzının payını verirsin. Saklayamayacaksın zaten, bundan ayrılsan başkası girmeyecek mi hayatına onu ne yapacaksın. Ailen ölene kadar yalnız mı yaşamayı düşünüyorsun. Kartları açık oynamak iyidir. Nasıl olsa her şeyi bir gün gözüyle görerek öğrenecekÖncelikle merhabalar, daha önceden alıntısını bıraktığım konuyu açmıştım. O gün annem ile büyük bir kavga ettik. Sonrasında erkek arkadaşım sanki sırasıymış gibi aynı konuları yeniden açtı. Ailelerimizin uyuşmayacağını bizim onlardan çok farklı olduğumuzu falan söyledim. "Ailemin yapacağı tek şey hayatıma aldığım kadına saygı duymak olur, eleştirmek falan değil. Sen mantıklı ve akıllı bir kadınsın, son zamanlarda çok saçma şeyler söylüyorsun. Ne yapmaya çalıştığını anlamıyorum." falan dedi. "İstersen iş yerinde bile olsa ben babanın yanına gideyim, her şeyi seni hiç üzmeden nasıl halledebiliriz bir de ben bakayım." dedi, bu sefer ona da patladım. Daha önceden de belirttiğim gibi, babamın yanına gitse babamın abuk sabuk şeyler söyleyeceğine beni rezil rüsva edeceğine adım kadar eminim. Öte yandan erkek arkadaşım çok kötü şeylere maruz kaldığımdan şüphe ediyor. Yani babam beni aşağılayacak şeyler söylerse ki söyleyeceğine eminim erkek arkadaşım ne tepki verir, bir kavga ortamı ortaya çıkar mı hiç bilmiyorum. Çok bunalmıştım "Tamam, ben yapamıyorum. Ayrılalım. Seni oyalıyorum, sen de yoluna bak. Ben artık kimsenin kızı, ablası, kardeşi, eşi ya da başka hiçbir şeyi olmak istemiyorum. Yalnız olmak istiyorum. İstersen arkadaş kalalım." falan dedim. Başta üzüldü, kızdı. Ben hep bizi bir araya getirmek için değil ayırmak için emek harcıyormuşum, öyle söyledi. Sonrasına konuyu orada bıraktık. Ama bugün yeniden gelmiş, beni işe bırakmak için. "Arkadaşlar birbirini işe bırakamaz mı, seni bir şeylere zorlamak için sabahın köründe buraya gelmedim." falan dedi. Etraftan çok dikkat çekmemek için bindim ama bir daha görürsem görmemezlikten geleceğimi böyle olmasını istemediğimi falan söyledim. Bunun üzerine "Arkadaş kalabileceğimizi söylemiştin. İstersen araba sürmeyi öğrenmek konusunda da sana yardımcı olabilirim. Arkadaşlar böyle konularda birbirine destek olurlar." falan dedi. Gerçekten halime bir ağlıyorum bir gülüyorum. Belki yaşım büyük olduğu için tuhaf kaçabilir ama benim daha önce hiç sevgilim olmadı. Bu yüzden bu iş nereye gidiyor anlamadım. Gerçekten artık sağlam bir tavsiyeye ihtiyacım var.