Üniversite okumak için kendi memleketimden 5 saatlik uzaklıkta başka bir şehre geldim 2007 de. Son yılımda biriyle tanıştım ve evlenip burda kaldım. 9 senelik evliyim. Aileme özellikle anneme ciddi düşkünüm anne kızdan çok arkadaş gibiyiz. Kısaca annemi tanıtayım. Şuan 52 yaşında ileri görüşlü modern kendi işini kendi halleden asla ne benden ne kardeşimden beklentisi olmayan erkek gibi güçlü ve hırslı bir kadın. Babam da kimseye karışmayan kendi halinde agresif olmayan şeker gibi bir adamdır. Aile bağlarımız çok kuvvetli. Eşimin ailesi tam tersi. Sevgiyle büyütülmemiş ve narsistin tamamen kelime karşılığı diyebilirim. 9 senedir hayalim annem emekli olunca benim yanıma taşınsınlar birlikte aynı şehirde yaşayalım. Allah nasip etti ve 20 gün önce yaşadığım şehre tamamen göç ettiler. Ev almaktı niyetleri anabilim turizm bölgesinde yaşıyorum pandemide herkes buraya akın edince haliyle ev fiyatlarını uçurdular. Babam da elimizdeki parayı bankaya faize atıp kiralık bir ev tuttu. En azında bi süre kirada oturup parayı biraz daha yükseltince kafalarına göre ev almaya karar verdiler. İlk tuttuğumuz eve eşyaları indirdik ve daha yerleşemeden ev sahibi şizofren bir alkolik çıktı hemen başka bir ev bulup apar topar evi tekrar taşıdık. Tabi bu durum hesabımızda olmayan birşeydi haliyle 2. Masraf çıktı. Tam o sırada da ben maaşımı aldım. Anneme 450 TL para verdim al kullan diye. Kabul etmek istemedi ısrarla verdim. Neyse şimdi asıl konuma geliyorum. Ertesi günü eşim maaşımı istedi. Bu arada kendisinin işi var kendi işimiz ve gelir durumu yüksek fakat gözü doymuyor. Benim aldığımda 3 bin TL maaş. Ben çıkardım 2250 para verdim diğeri nerde dedi. O an kavga etmemek için zor tuttum kendimi. Dedim annemlerin ihtiyacı oldu onlara verdim geriside bende. O an yüzü değişti bişey demeden işine gitti. Şimdi soranlar olur senin paranı neden alıyor diye. Bana kart bırakıyor ihtiyacını karttan al diye bendeki tüm nakiti alıyor. Nefret ediyorum bu durumdan ama önüne geçemedim. Neyse akşam işten geldi bana davranışları tuhaf. Sesimi çıkarmadım. Ertesi sabahı uyandık konu açıldı bi şekilde o paraya geldi mevzu. Yani annemlere o parayı vermem adamı delirtmiş. Ki annemler benim için İzmir’den düzenlerini bozup geldiler başlarına öyle talihsiz bir olay geldi. Ekstra harcama çıktı. Elimde varken hangi vicdanla yardım etmezdim ben. Tabi evde kavga çıktı ve konuşmuyoruz 3 gündür. Ailemden nedensiz nefret ediyor. Aşırı derecede saygısız babama falan. Konuşma tarzı sokakta bi adamla konuşur gibi. Her fırsatta bozmaya çalışıyor. Huzurum kaçmasın diye yakınıma taşınmalarına rağmen gelmiyorlar evime. Okadar kalbim acıyor ki inanın tarif et demem. Bugün annem yemeğe davet etti. Eminin orda onlarla konuşmucak yemeğini yiyip küçük oğlumla ilgilencek ve o gerginliğini ailem anlıcak. Ailem okadar iyi niyetliyken eş kişisinin bu terbiyesizliği bu evliliği çıkmaza sokacak çok belli. Gemileri yakmaktan korkmuyorum. Boşanmak sorun değil. Ama ortada elle tutulur sebep yokken neden o duruma geleyim. Gayet mutlu olabiliriz. Ama sabrımı o kadar zorluyorki. Ailem hak etmiyor yemin ederim. En zor anlarında hepsi destek oldu ona. Amazon’un daha 20 günde yaptığını hazmedemiyorum. Bana bi yol gösterin lütfen. 9 senelik hayalim gerçek oldu ama sevinemiyorum bile
