- 24 Ağustos 2016
- 167
- 66
- Konu Sahibi Dondurmalipasta
- #1
Merhaba arkadaşlar. Ben 3 buçuk yıllık evliyim. 2 aylık bebeğim var. Her şeyi en başından anlatmak istiyorum.
Eşimle internetten tanışıp evlendik. Hatalar buradan başlıyor zaten. Başlangıcı bile hata. Ama insan zamanla anlıyor tabi.
Sözümüzde, düğünümüzde ablası her şeyden sorun çıkardı. Düğünde sorunlar yüzünden suratım asıldı. Düğünden sonra ablasıyla konuşmak istedik bize sesini yükseltti ve 2 yıl kadar doğru düzgün görüşmedik.
O zamanlar kayınvalidemler ile aynı şehirde yaşıyorduk. Eşim evlenmeden önce "benim annem bu yaşına kadar hiç hata yapmadı, benim annem melek, annem dünyanın en zeki insanı" dediği için bende önyargı oluşturdu. Annesiyle telefon görüşmelerinin sıklığına karıştım. Ailesine kaç günde bir gideceğimiz hep sorun oldu. Ben sık gitmek istemedim.
Sonra o şehirden başka şehire tayinimiz çıktı gittik. Evliliğimizin en başından beri ailesi yüzünden hep büyük kavgalarımız oldu. Birbirimize hakaret de ettik, vurduk da. Ancak hakaret ve vurma son zamanlarda olmadı.
Sonra bir gün sürpriz bir şekilde hamile olduğumu öğrendik. Her şey düzelsin istedim. Eşime karşı çok daha ılımlı olmaya başladım. Ama o her tartışmada eski konuları tekrar tekrar açıyordu. Defalarca konuştum, yaptığının yanlış olduğunu söyledim. Konuşurken tamam dedi, tartışma anında yine aynı. Her büyük tartışmada annemi arayıp beni şikayet etti, annem babam arkamda durmadı ve böylece o da iyice abarttı. En son olay, kayınbabamın ve kayınvalidemin bebeğinin pipisini görmek istemesi ile alakalı konu açmıştım belki hatırlayanlar vardır. O olayda ikisine de bağırmıştım, eşimde apartmanda avaz avaz yemin ederim seni boşayacağım diye bağırmıştı. Sonra kayınvalidemlerden özür diledim. Önceden bilet almışlardı, döndüler evlerine. O gün bugündür eşim hergün içim çok yanıyor, beni çok üzdün gibi şeyler söylüyordu. Seninle sadece bebeğimiz için evliyim dedi, bağırdığın gün boşanırdım senden dedi.Evet tepkim fazlaydı orada hatalıyım ancak onlar da üçü de beni kışkırttı, sonra suçlu ben oldum. Bu olayların üzerinden yaklaşık 20 gün sonra babamla kardeşim bebeğimi henüz görmediği için benim ailem geldi. Ailem gelince eşim surat astı. Sizinle konuşmak istiyorum dedi ve yine beni şikayet etmeye başladı, pipi mevzusunu ve bağırdığımı anlattı. Bu sefer annem de babam da beni savundu. Sürekli eskileri söyledi eskiden tartışmalarda benim hatalı olduğum yerleri söyledi. Kızınız yüzünden ben iki seneye yakın ablamla doğru düzgün konuşmadım dedi, halbuki ablası konuşmak istediğimizde tepki vermişti, kızınız annemle konuşmama son bir yıl hariç hep karıştı dedi. Babam benim kızımı bu kadar üzemezsin zaten özür de dilemiş neden bu kadar uzatıyorsun dedi. Eşim yıllarca bu olayı söyleyeceğim dedi, annem benim kızım yıllarca bunu söylemeni çekemez dedi, eşim asıl ben senin kızını çekemem dedi. Ve daha bir sürü şey. Tartışma ortamı oldu ve annem babam kardeşlerim ağlayarak evlerine döndüler. Normalde iki gün daha kalacaklardı uzak yoldan gelmişlerdi. O kadar kinci bir insan ki, ben onun ailesini üzdüm diye benim anne babamı ağlattı. Onlar döndükten sonra eşime ben bir hafta ailemin yanına gitmek istiyorum dedim, bebeğimizi babasına hasret bırakmayı senin annelik vicdanın alıyorsa git dedi, bebeği bırak git dedi, gitmedim. Ben aileni üzmek için söylemedim, sadece ne kadar üzüldüğümü anlatmak istedim dedi, konuşmadım. Garip bir şekilde çok sakinim. Oysaki ben onun ailesine bağırdığımda o ateş püskürmüştü. Onunla konuşmuyorum, sadece bebeğimle ilgileniyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. İçimden hiçbir şey gelmiyor. Sanki onu artık sevmiyorum gibi. Zaten bu evlilik en başından beri sorunluydu ve son olayda da yaptığım hatayı çok uzattı. Bu evlilik yürümez gibi geliyor. Bugün olmasa bir sene iki sene sonra biter zaten. Bebeğim henüz iki aylık. Evet çok küçük zaten sadece onun için üzülüyorum ama şimdi anlamadığı için ayrılmak onun için de daha kolay olur diye düşünüyorum, bir iki yaşına gelince ayrılsak anlayacak her şeyi. Yanlış mı düşünüyorum? Sizce bu evlilik yürür mü? Daha önce defalarca konuştuk kavga etmeyelim, eski kavgalarımızı unutup önümüze bakalım diye ama hiç konuştuğumuz gibi olmadı. Çok uzun oldu okuyup yorum yapanlara teşekkür ederim. Bu arada bu sorunlar hariç ilgili bir baba ve ilgili bir eştir, ev işlerine ve bebek bakımına yardım eder, her istediğim yere götürür, istediğim her şeyi alır, hayata bakış anlamında uyumluyuzdur ama aile meselesi olunca olay çok farklı boyutlara taşınır.
Eşimle internetten tanışıp evlendik. Hatalar buradan başlıyor zaten. Başlangıcı bile hata. Ama insan zamanla anlıyor tabi.
Sözümüzde, düğünümüzde ablası her şeyden sorun çıkardı. Düğünde sorunlar yüzünden suratım asıldı. Düğünden sonra ablasıyla konuşmak istedik bize sesini yükseltti ve 2 yıl kadar doğru düzgün görüşmedik.
O zamanlar kayınvalidemler ile aynı şehirde yaşıyorduk. Eşim evlenmeden önce "benim annem bu yaşına kadar hiç hata yapmadı, benim annem melek, annem dünyanın en zeki insanı" dediği için bende önyargı oluşturdu. Annesiyle telefon görüşmelerinin sıklığına karıştım. Ailesine kaç günde bir gideceğimiz hep sorun oldu. Ben sık gitmek istemedim.
Sonra o şehirden başka şehire tayinimiz çıktı gittik. Evliliğimizin en başından beri ailesi yüzünden hep büyük kavgalarımız oldu. Birbirimize hakaret de ettik, vurduk da. Ancak hakaret ve vurma son zamanlarda olmadı.
Sonra bir gün sürpriz bir şekilde hamile olduğumu öğrendik. Her şey düzelsin istedim. Eşime karşı çok daha ılımlı olmaya başladım. Ama o her tartışmada eski konuları tekrar tekrar açıyordu. Defalarca konuştum, yaptığının yanlış olduğunu söyledim. Konuşurken tamam dedi, tartışma anında yine aynı. Her büyük tartışmada annemi arayıp beni şikayet etti, annem babam arkamda durmadı ve böylece o da iyice abarttı. En son olay, kayınbabamın ve kayınvalidemin bebeğinin pipisini görmek istemesi ile alakalı konu açmıştım belki hatırlayanlar vardır. O olayda ikisine de bağırmıştım, eşimde apartmanda avaz avaz yemin ederim seni boşayacağım diye bağırmıştı. Sonra kayınvalidemlerden özür diledim. Önceden bilet almışlardı, döndüler evlerine. O gün bugündür eşim hergün içim çok yanıyor, beni çok üzdün gibi şeyler söylüyordu. Seninle sadece bebeğimiz için evliyim dedi, bağırdığın gün boşanırdım senden dedi.Evet tepkim fazlaydı orada hatalıyım ancak onlar da üçü de beni kışkırttı, sonra suçlu ben oldum. Bu olayların üzerinden yaklaşık 20 gün sonra babamla kardeşim bebeğimi henüz görmediği için benim ailem geldi. Ailem gelince eşim surat astı. Sizinle konuşmak istiyorum dedi ve yine beni şikayet etmeye başladı, pipi mevzusunu ve bağırdığımı anlattı. Bu sefer annem de babam da beni savundu. Sürekli eskileri söyledi eskiden tartışmalarda benim hatalı olduğum yerleri söyledi. Kızınız yüzünden ben iki seneye yakın ablamla doğru düzgün konuşmadım dedi, halbuki ablası konuşmak istediğimizde tepki vermişti, kızınız annemle konuşmama son bir yıl hariç hep karıştı dedi. Babam benim kızımı bu kadar üzemezsin zaten özür de dilemiş neden bu kadar uzatıyorsun dedi. Eşim yıllarca bu olayı söyleyeceğim dedi, annem benim kızım yıllarca bunu söylemeni çekemez dedi, eşim asıl ben senin kızını çekemem dedi. Ve daha bir sürü şey. Tartışma ortamı oldu ve annem babam kardeşlerim ağlayarak evlerine döndüler. Normalde iki gün daha kalacaklardı uzak yoldan gelmişlerdi. O kadar kinci bir insan ki, ben onun ailesini üzdüm diye benim anne babamı ağlattı. Onlar döndükten sonra eşime ben bir hafta ailemin yanına gitmek istiyorum dedim, bebeğimizi babasına hasret bırakmayı senin annelik vicdanın alıyorsa git dedi, bebeği bırak git dedi, gitmedim. Ben aileni üzmek için söylemedim, sadece ne kadar üzüldüğümü anlatmak istedim dedi, konuşmadım. Garip bir şekilde çok sakinim. Oysaki ben onun ailesine bağırdığımda o ateş püskürmüştü. Onunla konuşmuyorum, sadece bebeğimle ilgileniyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. İçimden hiçbir şey gelmiyor. Sanki onu artık sevmiyorum gibi. Zaten bu evlilik en başından beri sorunluydu ve son olayda da yaptığım hatayı çok uzattı. Bu evlilik yürümez gibi geliyor. Bugün olmasa bir sene iki sene sonra biter zaten. Bebeğim henüz iki aylık. Evet çok küçük zaten sadece onun için üzülüyorum ama şimdi anlamadığı için ayrılmak onun için de daha kolay olur diye düşünüyorum, bir iki yaşına gelince ayrılsak anlayacak her şeyi. Yanlış mı düşünüyorum? Sizce bu evlilik yürür mü? Daha önce defalarca konuştuk kavga etmeyelim, eski kavgalarımızı unutup önümüze bakalım diye ama hiç konuştuğumuz gibi olmadı. Çok uzun oldu okuyup yorum yapanlara teşekkür ederim. Bu arada bu sorunlar hariç ilgili bir baba ve ilgili bir eştir, ev işlerine ve bebek bakımına yardım eder, her istediğim yere götürür, istediğim her şeyi alır, hayata bakış anlamında uyumluyuzdur ama aile meselesi olunca olay çok farklı boyutlara taşınır.
Son düzenleme:
