Bu evlilik devam eder mi sizce?

Merak ettiğim konu şu babasız çocuk büyümez algısını kim çıkardı Allah aşkına?
Babasız büyüyen bir kaç arkadaşım var gayet de psikolojileri yerinde. Lisans olarak hepsi güzel yerlerde vs.
Kendimden örnek vereyim. Benim eşim aileme böyle saygısızlık yapsa, en önemlisi sürekli seni boşayacağım cümlesini kullansa ona fırsat vermeden voleyi çakarım.
Karakterinin %70i oynak bana göre. Sonuçta ömür boyu aynı yatağı paylaşacaksınız bence 1 kez daha düşün derim.
 
Aç eski konularını bir bir kendin oku....devam edebilir misiniz kendin gör.
 
Sanki bir süre ayrılık iyi gelecek size. İkinizde şapkanızı önünüze alır düşünürsünüz. Bir süreliğine gidin ailenizin yanına. Özlem sürenizi siz daha iyi bilirsiniz ona göre ayarlayın kendinizi. Eş ailesiyle buzları eritecek bir şeyler de yapın. Aile büyüklerinden iki tarafı da üzmüşsünüz malesef.

Siz bir süre ailenizde kaldıktan sonra eşiniz sizi almaya gelir 1-2 gün kalır gönül alırsınız, ordan da eş ailesine kısa bir ziyaret yaparsınız. İlişkiler düzelince eşinizin de içi rahatlar, yoksa pişirip pişirip önünüze getirir bu konuyu. Planı ve teklifi siz yapın hatta bu daha çok hoşuna gider.
 
Merhaba arkadaşlar. Ben 3 buçuk yıllık evliyim. 2 aylık bebeğim var. Her şeyi en başından anlatmak istiyorum.
Eşimle internetten tanışıp evlendik. Hatalar buradan başlıyor zaten. Başlangıcı bile hata. Ama insan zamanla anlıyor tabi.
Sözümüzde, düğünümüzde ablası her şeyden sorun çıkardı. Düğünde sorunlar yüzünden suratım asıldı. Düğünden sonra ablasıyla konuşmak istedik bize sesini yükseltti ve 2 yıl kadar doğru düzgün görüşmedik.
O zamanlar kayınvalidemler ile aynı şehirde yaşıyorduk. Eşim evlenmeden önce "benim annem bu yaşına kadar hiç hata yapmadı, benim annem melek, annem dünyanın en zeki insanı" dediği için bende önyargı oluşturdu. Annesiyle telefon görüşmelerinin sıklığına karıştım. Ailesine kaç günde bir gideceğimiz hep sorun oldu. Ben sık gitmek istemedim.
Sonra o şehirden başka şehire tayinimiz çıktı gittik. Evliliğimizin en başından beri ailesi yüzünden hep büyük kavgalarımız oldu. Birbirimize hakaret de ettik, vurduk da. Ancak hakaret ve vurma son zamanlarda olmadı.
Sonra bir gün sürpriz bir şekilde hamile olduğumu öğrendik. Her şey düzelsin istedim. Eşime karşı çok daha ılımlı olmaya başladım. Ama o her tartışmada eski konuları tekrar tekrar açıyordu. Defalarca konuştum, yaptığının yanlış olduğunu söyledim. Konuşurken tamam dedi, tartışma anında yine aynı. Her büyük tartışmada annemi arayıp beni şikayet etti, annem babam arkamda durmadı ve böylece o da iyice abarttı. En son olay, kayınbabamın ve kayınvalidemin bebeğinin pipisini görmek istemesi ile alakalı konu açmıştım belki hatırlayanlar vardır. O olayda ikisine de bağırmıştım, eşimde apartmanda avaz avaz yemin ederim seni boşayacağım diye bağırmıştı. Sonra kayınvalidemlerden özür diledim. Önceden bilet almışlardı, döndüler evlerine. O gün bugündür eşim hergün içim çok yanıyor, beni çok üzdün gibi şeyler söylüyordu. Seninle sadece bebeğimiz için evliyim dedi, bağırdığın gün boşanırdım senden dedi.Evet tepkim fazlaydı orada hatalıyım ancak onlar da üçü de beni kışkırttı, sonra suçlu ben oldum. Bu olayların üzerinden yaklaşık 20 gün sonra babamla kardeşim bebeğimi henüz görmediği için benim ailem geldi. Ailem gelince eşim surat astı. Sizinle konuşmak istiyorum dedi ve yine beni şikayet etmeye başladı, pipi mevzusunu ve bağırdığımı anlattı. Bu sefer annem de babam da beni savundu. Sürekli eskileri söyledi eskiden tartışmalarda benim hatalı olduğum yerleri söyledi. Kızınız yüzünden ben iki seneye yakın ablamla doğru düzgün konuşmadım dedi, halbuki ablası konuşmak istediğimizde tepki vermişti, kızınız annemle konuşmama son bir yıl hariç hep karıştı dedi. Babam benim kızımı bu kadar üzemezsin zaten özür de dilemiş neden bu kadar uzatıyorsun dedi. Eşim yıllarca bu olayı söyleyeceğim dedi, annem benim kızım yıllarca bunu söylemeni çekemez dedi, eşim asıl ben senin kızını çekemem dedi. Ve daha bir sürü şey. Tartışma ortamı oldu ve annem babam kardeşlerim ağlayarak evlerine döndüler. Normalde iki gün daha kalacaklardı uzak yoldan gelmişlerdi. O kadar kinci bir insan ki, ben onun ailesini üzdüm diye benim anne babamı ağlattı. Onlar döndükten sonra eşime ben bir hafta ailemin yanına gitmek istiyorum dedim, bebeğimizi babasına hasret bırakmayı senin annelik vicdanın alıyorsa git dedi, bebeği bırak git dedi, gitmedim. Ben aileni üzmek için söylemedim, sadece ne kadar üzüldüğümü anlatmak istedim dedi, konuşmadım. Garip bir şekilde çok sakinim. Oysaki ben onun ailesine bağırdığımda o ateş püskürmüştü. Onunla konuşmuyorum, sadece bebeğimle ilgileniyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. İçimden hiçbir şey gelmiyor. Sanki onu artık sevmiyorum gibi. Zaten bu evlilik en başından beri sorunluydu ve son olayda da yaptığım hatayı çok uzattı. Bu evlilik yürümez gibi geliyor. Bugün olmasa bir sene iki sene sonra biter zaten. Bebeğim henüz iki aylık. Evet çok küçük zaten sadece onun için üzülüyorum ama şimdi anlamadığı için ayrılmak onun için de daha kolay olur diye düşünüyorum, bir iki yaşına gelince ayrılsak anlayacak her şeyi. Yanlış mı düşünüyorum? Sizce bu evlilik yürür mü? Daha önce defalarca konuştuk kavga etmeyelim, eski kavgalarımızı unutup önümüze bakalım diye ama hiç konuştuğumuz gibi olmadı. Çok uzun oldu okuyup yorum yapanlara teşekkür ederim. Bu arada bu sorunlar hariç ilgili bir baba ve ilgili bir eştir, ev işlerine ve bebek bakımına yardım eder, her istediğim yere götürür, istediğim her şeyi alır, hayata bakış anlamında uyumluyuzdur ama aile meselesi olunca olay çok farklı boyutlara taşınır.
ya canım aile meseleleri yüzünden bitecek o kadar çok evlilik var ki ve burda herkes kendi tarafından anlatıyor olayı simdi yürür demek yürümez demek seni gaza getirmek ne kadar doğru kimin evliliği düzgün ki ..aldatma olur şiddet olur boşan kesin denir ama diğer konularda gaza gelirsin
 
Aileni evden kovmaktan beter etmiş ama kendi ailesine saygı bekliyor. Dış kapının mandalları için seni defalarca üzmüş bağıra bağıra seni boşayacağım diyor ama iyi bi baba ilgili bi eş ?
Eşine sağlam bir ders lazım , düzelmezse de annesinin dizinin dibine gönderilmeyi hak ediyor. Kimse kimsenin kahrını çekmeye gelmiyor bu dünyaya. Çekme.
 
Sizi bana benzettim biraz karşılıklı boks maçlarımız falan..
Eşim de annemensaygı göstercen çaynkoycan yoksa seni boşarım diye naralar atıyoddu ancak işin ilginç yanı o şimdi baya düzeldi pısırık sessiz sakin kavga ederken kavga edemeyen bi insana dönüştü ama şimdi ben tam tersiym
Ölümüme boşanmak istiyorum bana yaptığı söylediği ne varsa hepsini tek tek burnundan getiriyorum
Mutlu muyum hayır
Aslında ben uğraşmak istemiyorum ama bu sefer annesiyle de eski saygıyı koruyamıyorum korumayacağım da
Hatta kimseyle korumayacağım
Sen de böyle söyleyen böyle davranan bi adamdan hayır bekleme 2 aylık bebekle ne boşananlar var şurda
Evlenirken bana da melek diye anlatılanlar şimdi bana çocuğu bırak git diyebilecek kadar şeytanlaştıysa Allah onlara daha büyük bi belayı verdi farkında değiller.
Neyse çok doluyum zati
Sen de boşan gitsin ailen je güzel arkanda sen ailenin arkasında durmamışsn asıl
 
Eşinin tepkileri bana çok çekilebilecek ve normal gelmiyor. Kavga her ailede olur da, yanlış tepkiler vererek iyice içinden çıkılmaz hale sokuyor.
Bağırdın diye boşanmak istemekte ayrı bi konu. Gerçekten evliliklerin bi değeri kalmamış, ilişki gibi herkes hemen bitirmeye çalışıyor kimse emek vermek istemiyor. Nasıl bi devire denk geldiysek
 
Tüm konularınızı üşenmedim gittim okudum, kimisine göz attım. Eşinizi bu hale siz getirmişsiniz. Eski konularınızdan yenilere doğru eşinizin tavırları sertleşmiş. Sizin aileniz de eşinize karşı normal değil. Özellikle anneniz ve kardeşiniz. Sanırım sizin aile ilişkinize karışmamış ama 2 konuda bir siz eşinizin görümcenizle konuşmasından, annesiyle konuşmasından rahatsızlık duyup tartışmışsınız.

Burada yeni evli çiftlere böyle sıkma durumlarında ne diyoruz; yapma sevgi ve sabır bir yere kadar. Maalesef şimdi evliliğiniz kopma noktasına gelmiş. Sadece bu konuya bakarsak eşiniz daha hatalı taraf gibi duruyor ama evliliğin genel haline bakınca sabır tükenmiş. Karşılıklı hatalarınız var ikinizde masum değilsiniz ama eşinize bence artık tak etmiş ve tahammülsüzleşmiş. Ufak bir şey bile olsa artık o sabrı göstermiyor.
 
X