Sizi anneme benzettim. Babamdan bir sürü şey bekleyip hiçbir şey göremeyen bir kadın. 25 yıldır evliler hâlâ alışamadı. Babam eve geç gelir, özel gün, yıl dönümü bilmez ama annem ısrarla bekler. İstediğini alamayınca da bana ve kardeşime sarardı. Kavgalar, terketmeler, baygınlıklarla dolu bir çocukluk geçirdim. İnanın bana bir çocuğun yaşayabileceği en zor şey uykusundan uyandığında kavga eden anne ve baba görmek. Şimdi bir miktar dinginler, küçük kardeşim için daha bilinçliler ama ne yazık ben ikisinden de gram haz etmiyorum. Size diyeceğim o ki kendinizi bir insandan bir şey bekleyerek neden bu kadar yoruyorsunuz ki? Yapmıyorsa yapmasın! Ama siz de yapmayın. Umursamayın, o yokmuş gibi davranın. İzin vermiyor diyorsunuz , tavrınızı sert bir şekilde koymuş olsanız bence o şekilde yaklaşamaz size. Boşanabileceğinizi pek sanmıyorum o yüzden beklentilerinizi en aza indirgeyin.