Çok taviz vermişsiniz eşiniz de sizi de o evîn küçük çocuğu sanmış
Eşi ile dışarı çıkmana nasıl karışır eşimle gîttik ona söylen dersin en basitinden
Eşin dik duramıyorsa sen dişli gelin olacaksın laf ettirmeyeceksin
O zaman da eşin git diyemez
Bir de her gün gidecekseniz niye ayrı eviniz var
Eşimize ailesi ile mesafeyi netleştirmeden dönmeseydiniz keşke
Gelmişsiniz evinize mesafeyi kurun bebek doğduktan sonra imkansız olur
Her şeye rağmen çok üzülmeyin bebeği
Düşünün
yanlış alıntı pardonCocuguna
Bebeğin yanında bir de hareketlerinden mesul olduğunuz ergenmiş gibi davranıyor eşiniz, üzüntüsünden sigaraya başlaması vs. içim şişti. Daha oturduğu yeri temizlemekten aciz hala mı sizi gönderme peşinde? Ne yapıyorsunuz bari gidince onların evlerine? Bu arada ertesi gün siz tekken eve geldiklerinde esas dertleri neydi akşam dışarı çıkmanız mı?
Eşinizle gece dışarı çıktınız diye size küfür ettiler siz de özür dilediniz öyle mi?
Ya konu nereden tutsan elinde kaliyor. Böyle es ile kayin aile ile niye bebek yaptilar? Dedigin gibi, disariya gidildi diye küfür yemenin üzerine özür dilemek niye, nasil? Hatta bu özür dilemesini, esi istemesi, altinlarin satilmasi, sabahin köründe kayin ailenin gelmesi,..
Sonrada halen "ben esimi seviyorum". Ya nersini seviyorsunuz böyle adamlarin? Sizin ezmesinimi seviyorsunuz? Pasif olmasinimi seviyorsunuz? Size deger vermemesinimi seviyorsunuz? Onca olaydan sonra adam halen "benim ailem, benim ailem" diyor ya. Konu sahibine zerre kadar deger vermiyor.
Burdanda tekrar herkese sesleniyorum. Ilk yilinizda bebek yapmayin, huzursuz evlilige bebek yapmayin. Hamilelikte bu tür negatif duygular bile o minacik bebege zarar verir. Evliliginiz oturtsun, huzuru, mutlulugu beraber bulduktan sonra ancak bebek yapin.
eşinle sakince konuşsanda anlamayacak gibi görünüyor. dşarıdan birinin eşinle konuşması daha iyi olacaktır. bu terapist olabilir. hamile olman çok güzel ama bu stresli ortamda o bebekte stresli doğacaktır. okurken çok sinirlendim ailesi çok cahilmiş tanıyor olsam gidip bogazını sıkacam
söz vermişti 6da geleceğine ilk gün 10 bucukta dün 9 bucukta geldı şu aanda da hala yok erken gelse konuyu açıcam da geldiğinde uykum oluyo yatıp uyuyoruz bakalım sakince konuşcameşinle sakince konuşsanda anlamayacak gibi görünüyor. dşarıdan birinin eşinle konuşması daha iyi olacaktır. bu terapist olabilir. hamile olman çok güzel ama bu stresli ortamda o bebekte stresli doğacaktır. okurken çok sinirlendim ailesi çok cahilmiş tanıyor olsam gidip bogazını sıkacam
bunlara meydan veren esinin sucu hepsi.. niye firsat veriyo?Merhabalar. 6 aylık hamile 8 aylık evliyim. bebek çok çabuk geldiği ve eşimin erken gidip çok geç gelmesi cmt pazarı dahi olmamasından dolayı evliliğimizden bir şey anlamadık diyebilirim. Severek evlendik. Ancak sıkıntımız birken bin oldu, evlilikten beklediğim hiçbir şey gerçekleşmedi.
Çoğu kişiden duyduğunuz gibi, aile.. Her şeye karışan kaynana, kayınbaba.. Bu zigon sehpasını niye aldınız, güzel değil değiştirin diyen kayınbabadan; bunu kaldırın diğerini koyun diğen kaynanaya.. birer örnek verdim sadece. evlendiğimiz ilk geceden itibaren ne benim telefonum ne eşiminki susmadı bi o kadın bi o adam sürekli rahatsız etti. günde 3 defa arardı. "bugün yemeğe gelin"," bugün kahvaltıya gelin" "bugün çaya gelin", "dayıları size yemeğe çağırdım yarına gelecekler", "ben kahvaltıya geliyorum (saat 7 biz yatakta)" telefon açar ben teyzenle geliyorum 5 dakika sonra kapı çalar eve müfettiş edasında girer. kayınbaba eve kafası eser eşim yokken gelir, birilerini getirir. her gün böyleydi haftanın 5 günü giderdik gene de mutlu edemedik.
düğün altınlarımı sattılar bana sormadan, sesim çıkmadı. Mehirim arabaydı(15-20 bin arası) durumları çok çok iyi olmasına rağmen almadılar, eşime de baskıyla aldırmadılar. Bir de bunlar namazlı, dindar görünümlü insanlar.
Bir gün büyük bir tartışma yaşadık kaynanayla. Bebek haberini aldığımız gün eşim yerinde duramadı gece 10da dışarı evli diğer 6 arkadaşımızla kahve içmeye gittik, bunu öğrenmişler görümceden. ertesi gün ben evde tekken karı koca geldiler başladı kadın küfretmeye avazı çıktığı kadar bağırarak bana, eşime, arkadaşlarımıza.. önce sakin davrandım sonra annen baban seni nasıl yetiştirmiş diyince bende de sabır kalmadı, tartışma kocaman oldu. o gece eşimle de büyük tartıştık, ertesi gün özür dile ellerini öp diye götürmek istedi yok dedim yok dedim zor kullandı dışarı çıktık ben yönümü değiştirdim annemlere geldim babama bi şey anlatmadan o gece kaldım ertesi gün eşimden ayrılmamak için katlanıcam bir günlük özür dileyim büyüklük bende kalsın dedım gittim o gün de gene bağıra bağıra üstüme geldiler sustum sustum sabrettim, vakit geçti bi şeyler düzelir gibi oldu meğer pusuda beklerlermiş, her şey gene patlak verdi 2 hafta önce tüm mevzular aynı, kavga eynı. ben 1 hafta kafamı dinlicem diye evden ayrıldım babamlara gttim 1 hafta sonra ailesi annem babamla konuşmaya geldi orda da bi hır gür düzelen bi şey yok. kafaları eski kafa eski adetlerde...
evime 2gün önce döndüm. ondan önce benim babam eşime cok sevecen davrandı kızımı mutlu etceksın biliyorum vs kimseyi sokmayın aranıza falan dedi beni gönderdi, sonrasında eşimin anne babasına geldik, gene aynı kabalıkta aynı despotluk ve baskıcılıkta diktatör edasınlar. yolda ağladım hıckıra hıckıra eşim tuttu elimden düzelcek her sey özür diledi gönlümü aldı o yüzden döndüm evimdeyim. ANCAK:
Basit basit konulardan beni bunalttılar bunalttılar şu anda eşimi sevmeme rağmen hala ayrılsam mı diye düşünüyorum. cunku dün gene eşim başladı annemlere git git git diye başladı. dün gitmedim bugun de sabah aynı şeyleri yaşadık bırak bı nefes alıyım eve yeni geldim hamileyim strese sokuyosun beni falan diyorum ama dinlemiyo dinlemiyo dinlemiyo... oturdum babamlara tekrar dönsem mi ayrılsam mı diye düşünüyorum çunku 2 haftam cok rahattı şimdiyse gene aynı mevzular, aynı stres....
eşimin anne babası buraya 5 kere annenlere 1 kere gidersin, artık orayı unut bura var. her gün bize geleceksin, haftada bir gün kalacaksın şartlarını koşuyolar evlerimiz 5 dakika yürüme mesafesi olmasına rağmen. Böyle hayat geçmez çocuğum huzursuz yetişeceğine babasız yetişsin diyorum. eşim 2 haftalık süreçte tekrar üzüntüden sigaraya başlamış, saçlarını dökmüş, zayıflamış, evi öğrenci evine çevirmiş her yer pislik içinde ama gene de aklını çalıştırmıyo git git git diye diye beni bunaltıyo. NE YAPMALIYIM bu durumda ne yapılmalı, gene gidip katlansam düzelir mi elimi versem kolumu kaptırırım ama eşim de durmucak.. deneyimli arkadaşlarımdan tavsiye istiyorum.
bunlara meydan veren esinin sucu hepsi.. niye firsat veriyo?
böyle ömür gecmez diyorum arkadaşım kendini ezdirme eşine ve o aileye sonucu ne olursa olsun seni sevmiyosa ayrılalım der seviyosada kaybetmemeye calışırMerhabalar. 6 aylık hamile 8 aylık evliyim. bebek çok çabuk geldiği ve eşimin erken gidip çok geç gelmesi cmt pazarı dahi olmamasından dolayı evliliğimizden bir şey anlamadık diyebilirim. Severek evlendik. Ancak sıkıntımız birken bin oldu, evlilikten beklediğim hiçbir şey gerçekleşmedi.
Çoğu kişiden duyduğunuz gibi, aile.. Her şeye karışan kaynana, kayınbaba.. Bu zigon sehpasını niye aldınız, güzel değil değiştirin diyen kayınbabadan; bunu kaldırın diğerini koyun diğen kaynanaya.. birer örnek verdim sadece. evlendiğimiz ilk geceden itibaren ne benim telefonum ne eşiminki susmadı bi o kadın bi o adam sürekli rahatsız etti. günde 3 defa arardı. "bugün yemeğe gelin"," bugün kahvaltıya gelin" "bugün çaya gelin", "dayıları size yemeğe çağırdım yarına gelecekler", "ben kahvaltıya geliyorum (saat 7 biz yatakta)" telefon açar ben teyzenle geliyorum 5 dakika sonra kapı çalar eve müfettiş edasında girer. kayınbaba eve kafası eser eşim yokken gelir, birilerini getirir. her gün böyleydi haftanın 5 günü giderdik gene de mutlu edemedik.
düğün altınlarımı sattılar bana sormadan, sesim çıkmadı. Mehirim arabaydı(15-20 bin arası) durumları çok çok iyi olmasına rağmen almadılar, eşime de baskıyla aldırmadılar. Bir de bunlar namazlı, dindar görünümlü insanlar.
Bir gün büyük bir tartışma yaşadık kaynanayla. Bebek haberini aldığımız gün eşim yerinde duramadı gece 10da dışarı evli diğer 6 arkadaşımızla kahve içmeye gittik, bunu öğrenmişler görümceden. ertesi gün ben evde tekken karı koca geldiler başladı kadın küfretmeye avazı çıktığı kadar bağırarak bana, eşime, arkadaşlarımıza.. önce sakin davrandım sonra annen baban seni nasıl yetiştirmiş diyince bende de sabır kalmadı, tartışma kocaman oldu. o gece eşimle de büyük tartıştık, ertesi gün özür dile ellerini öp diye götürmek istedi yok dedim yok dedim zor kullandı dışarı çıktık ben yönümü değiştirdim annemlere geldim babama bi şey anlatmadan o gece kaldım ertesi gün eşimden ayrılmamak için katlanıcam bir günlük özür dileyim büyüklük bende kalsın dedım gittim o gün de gene bağıra bağıra üstüme geldiler sustum sustum sabrettim, vakit geçti bi şeyler düzelir gibi oldu meğer pusuda beklerlermiş, her şey gene patlak verdi 2 hafta önce tüm mevzular aynı, kavga eynı. ben 1 hafta kafamı dinlicem diye evden ayrıldım babamlara gttim 1 hafta sonra ailesi annem babamla konuşmaya geldi orda da bi hır gür düzelen bi şey yok. kafaları eski kafa eski adetlerde...
evime 2gün önce döndüm. ondan önce benim babam eşime cok sevecen davrandı kızımı mutlu etceksın biliyorum vs kimseyi sokmayın aranıza falan dedi beni gönderdi, sonrasında eşimin anne babasına geldik, gene aynı kabalıkta aynı despotluk ve baskıcılıkta diktatör edasınlar. yolda ağladım hıckıra hıckıra eşim tuttu elimden düzelcek her sey özür diledi gönlümü aldı o yüzden döndüm evimdeyim. ANCAK:
Basit basit konulardan beni bunalttılar bunalttılar şu anda eşimi sevmeme rağmen hala ayrılsam mı diye düşünüyorum. cunku dün gene eşim başladı annemlere git git git diye başladı. dün gitmedim bugun de sabah aynı şeyleri yaşadık bırak bı nefes alıyım eve yeni geldim hamileyim strese sokuyosun beni falan diyorum ama dinlemiyo dinlemiyo dinlemiyo... oturdum babamlara tekrar dönsem mi ayrılsam mı diye düşünüyorum çunku 2 haftam cok rahattı şimdiyse gene aynı mevzular, aynı stres....
eşimin anne babası buraya 5 kere annenlere 1 kere gidersin, artık orayı unut bura var. her gün bize geleceksin, haftada bir gün kalacaksın şartlarını koşuyolar evlerimiz 5 dakika yürüme mesafesi olmasına rağmen. Böyle hayat geçmez çocuğum huzursuz yetişeceğine babasız yetişsin diyorum. eşim 2 haftalık süreçte tekrar üzüntüden sigaraya başlamış, saçlarını dökmüş, zayıflamış, evi öğrenci evine çevirmiş her yer pislik içinde ama gene de aklını çalıştırmıyo git git git diye diye beni bunaltıyo. NE YAPMALIYIM bu durumda ne yapılmalı, gene gidip katlansam düzelir mi elimi versem kolumu kaptırırım ama eşim de durmucak.. deneyimli arkadaşlarımdan tavsiye istiyorum.
yeterli bisey degil bu.. durmasi gereken yerde dursun, kimseyi dovmesine luzum yok.. zirt pirt geliyolar, hic mi rahatsz olmuyo basbasa kalmak istemiyo, senin ailen gelse hergun ne yapar? azicik empati kursun..eniştem ikimizi bi araya getirdiğinde anamı asıyım mı kesiyim mi biliyorum iğneliyor rukiyeyi ama kötü niyetli değil iyiniyetinden yapıyo diyor. öyle zannediyor daha annesinin art niyetini göremedi, düşünsenize oğlum evlendin ama senin yuların hala benim elimde diyen bi anne, bana hiçbi şey yokken beni oğlumdan ayıramazsın diyen bi anne anlayacağınız gibi psikolojik problemli vesveseli kendi kafasında kurup uyduran oğluna takıntılı seviyor diyemem cunku seven anne oğluna zarar vermez karısından ayırmaya calısmaz, şeytan diyor işte at yüzüne yüzüğü al oğlunu tepe tepe kullan iş şu anda eşimde bitiyo dostlar değerli düşünceleriniz için çok teşekkür ederim. kafamda bi çok şeyi şekillendirdiniz hepiniz.
kız kardeşimi dövdüm annemi defalarca ağlattım karım için diyomus ama ben ondan bunları istemiyorum ki adam gibi konussun istiyorum değişmiyorsa da beni uzaklaştırsın cok mu zor bilmioyrum ki.
değil mi belki de sevdiğini zannediyor beni ama aslında sevmiyor. eşim aşırı burnu dik, burnundan kıl aldırmayan bi tip, ölür kahrolur gene de telefon açıp geri dön diyemeyen biri daha ne beklenir ki işte sizlerle ailemle dertleşip bir karar alıcam teşekkür ederimböyle ömür gecmez diyorum arkadaşım kendini ezdirme eşine ve o aileye sonucu ne olursa olsun seni sevmiyosa ayrılalım der seviyosada kaybetmemeye calışır
canım ayrıl yada ayrılma demek bize düşmez kendin için en iyi kararı verecek sensin ama kesinlikle kendini ezdirme ezildiğinle kalırsındeğil mi belki de sevdiğini zannediyor beni ama aslında sevmiyor. eşim aşırı burnu dik, burnundan kıl aldırmayan bi tip, ölür kahrolur gene de telefon açıp geri dön diyemeyen biri daha ne beklenir ki işte sizlerle ailemle dertleşip bir karar alıcam teşekkür ederim
tek çözüm ayrılık mı diyorsunuz yani zaten eşim kabul etmezse güzelce anlaşarak ayrılmayı teklif edicem belki de en doğrusu bu. belki de kendimi kandırıyorum, balımmmmm, aşkımmm diyen koca ana meselesi açılınca ikinci karaktere dönüyo ikizler burcu bi de. Allaam ben kendim kaşındım eşim gibi zor bi adamla evlendim şimdi kafamı nerelere vursammmmme uyumayın sabredin bi güncük fırsat vermeyin , böyle başladıysa böyle gideceğini biliyorsunuz illa yıllarınızı ziyan edip, saçlarınızı süpürge edip , bi enkaz haline geldikten sonra olmuyormuş demekki deneyimledim gördüm demenin bir anlamı yok.bütün bunlar ne sevgi ne Saygı bırakır zaten.ki ennn kötüsüne bir süre sonra kendinizede saygınızı yitirirsiniz