Heh işte, ben kendimi suçluyorum suçluyorum diyorum ki çok eleştridm, çok üstüne gittim, fevri tepklier verdim.... Sonra da diyorum ki ben kadınım, duygusal gelgitlerim daha çok olur. Anlayış gösterseydi, adam regl öncesi dönemde bile farkedip de susmuyordu ya, üstüme üstüme geliyordu, ben de bi eksik söyleyim şu döneminde demiyordu. Hani agresif görürsen bi arkadaşını sorarsın ya, adet dönemin mi diye, işte bunun aklına o ihtimal hiç gelmiyordu.Ki ben her adetini duvarlara vuran bir ağrıyla yaşadığım için öncesindeki kaygım korkum ve sendromum daha fazla oluyor.
Kendime çok yüklenmeyi şöyle bıraktım, o da olgun olsaydı azcık, kadın dırdırı diyip geçseydi bazı şeylere. Yönetseydi beni sakinleştirseydi... Yok işte , kişilik meselesi. Ya kafasına not edip de 2. kez aynı hatayı yapmayacak kadar önemseyecekti dediklerimi ya da madem sallamıyor, kadın dırdırı diip geçecekti, bunu boşanma sebebi olarak büyütmeyecekti.
İşin garibi ne biliyor musun derinss, ben acımı deli gibi yaşayıp tüketicem bi yerden sonra. Ve eğer olur da onda pişmanlık başlarsa ve gelirse kabul etmem için çok geç olacak. Yani kendime söz geçiremicem, çünkü ben o zamana olayın en zor kısmını atlatmış olcam.
Ben anlamıyorum ya bu nasıl bi ana baba, hiç mi kadınlar kulübünden haberleri yok, hiç mi 3. sayfa okumazlar, eşler birbirlerine neler ediyor da yine biz birbirimizi seviyoruz diyip bir araya geliyorlar. Bu adamlar kendilerine yansıyan ilk olayda 2.yi adliyede çözün diyebiliyorlar. Çok mu huzur ve huşu içinde yaşamışlar bunca zaman. Benim sırf o insanlarla yeniden muhattap olmamak için bile yeni bi hayata başlayasım var.
Şu an evimde napıyorlar acaba? O üstüme atlayan 2 çocuk da evi serbest bulmuşlardır şimdi gönüllerince koşturuyorlardır. Nasıl gönülleri razı oluyor ya benim evimde benim düzenimde dolabımdan nevresim alıp sermeye, yatmaya...