İcsellestirmiyorum,bende de boşanmış aile çocuğu var iki tane ikisinde de problem görmüyorum ama öğretmeni olacak kişi belki o konusanlar gibi düşünüyorsa..Kimse çocuğunun damgalı gibi muamele görmesini istemez.Meslektaşınız olarak böyle bir ayrımı içselleştirmenize üzüldüm eğitim psikoloji almış bizlerin bu süreci nasıl yönetebileceğine emin olamıyorsanız rehber öğretmenden de destek alarak atlatabilirsiniz. Ve bu algıyı sadece biz öğretmenler değiştirebilir. Bunun ayrımcılığını yapan ve çocuğun psikolojisine ve bireysel farklılıklarına yardımcı olmayan lütfen bu mesleği yapmasın
Kk da okumuştum soyadı farklı görünmesin diye bazı annelerin degistirmedigini..mantıklı gelmiş olmakla beraber istemiyorum aslında yüzde 5 lik bir şeyEmin olun çocukların dünyası, büyükler gibi çirkin değil.
Yani sınıf arkadaşlarının soyadınız neden farklı diye soracakları aklıma gelecek en son şey...
Bu kadar ince ayrıntıyı düşünmek sizi yorar.
Kendine ve çocuğuna acıyan sensin.Once bunda anlaşalım.Sen farkında olmadan içini saran korkulari cevrenden de duyunca iyice endişlenmissin.Ama bence mutsuz kavgayla geçecek bir hayatı yaşamak ve yaşatmak yerine korkulan zor olani yani öyle görüleni yapıp yarınlara bir umutla yaşa.Herkes konuşur bir şeyler der ama önemli olan senin bu konuşulanlardan hangilerini ciddiye alacağın.Cok şükür kimseye ihtiyacın yok kulaklarını olana ve olacaklara kapatıp yürü.Yarinlarda kimin başına ne gelir bilinmez demiSelamlar hanımlar,çok konum var, bilenler biliyor da bilmeyenlere özet geçeyim önce: 2 yıl fiili bir evlilikten sonra hakaret, aşağılama,evden kovma, aldatılma şüphesi sebepleriyle çekişmeli boşanma davası açtım bir yıl dolmak üzere,daha çok yolum var.Evden çıktıktan sonra ayrı evde yaşadığım iki yıllık süreçte 4-5 defa eve döndüm, ısrarları üzerine...3 yaşında oğlum var, ben öğretmenim çalışıyorum.
O şahıs bana boşanma davası açtım açalı çok cirkeflikler yaptı,çok doğru bir karar vermişim,bir an önce bitmesini bekliyorum.
Canımı sıkan meseleye gelecek olursam,okulda meslektaşlarım arasında "boşanmış aile çocukları" diye bir sınıflandırma yapılıyor.Bosanmis aile çocuklarından her türlü davranış bozuklugu ve başarısızlık beklentisi var.Uf yine mi boşanmış aile çocuğu geldi bana,bütün sorunlu çocuklar bende toplandı gibi yakınmalar duyuyorum.Benim oğlum da boşanmis aile çocuğu olacak ve 3 sene sonra benim okuluma başlayacak ins.Bu etiketlendirme ve yorumları duydukça çok üzülüyorum.Oyle ki acaba boşandıktan sonra oğlumun ilkokulu bitene kadar soyadimi değiştirmesem mi diye bile düşündüm soyadimizin farklı olduğu okulda arkadaşlarinin dikkatini çekmesin,oğlum açıklama yapmak zorunda kalmasın diye.. oysaki nefret ediyorum o şahıstan da soyadindan da..Ben bır arkadaşımı çocuğuma öğretmen diye seçebileceğim ama çocuğumu isteyecekler mi acaba diye düşünmeye başladım.
Bu arada boşanma davam olduğunu söyleyecek kadar bir arada oturma zamanımız olmuyor ama en azından biraz dikkat etsinler diye ayrıntıya girmeden boşanmakta olduğumu laf arasında söyledim o kişilere..Bana acınası bakıldığını da hissettim, neyse..
Öyle işte biraz iç dökmek istedim,çocukla boşanma işleri zormuş ve belkide henüz bisry görmedim....
Damgali gibi muamele göreceğini nereden çıkarıyorsunuz ki? Ilk andan önyargıyla yaklasacagini sanmiyorum öğretmenin. Neticede problem çıkaran tüm çocukların ebeveynleri boşanmış değil.İcsellestirmiyorum,bende de boşanmış aile çocuğu var iki tane ikisinde de problem görmüyorum ama öğretmeni olacak kişi belki o konusanlar gibi düşünüyorsa..Kimse çocuğunun damgalı gibi muamele görmesini istemez.
Yakın zamanda bu konunun aynısı açılmıştı.Selamlar hanımlar,çok konum var, bilenler biliyor da bilmeyenlere özet geçeyim önce: 2 yıl fiili bir evlilikten sonra hakaret, aşağılama,evden kovma, aldatılma şüphesi sebepleriyle çekişmeli boşanma davası açtım bir yıl dolmak üzere,daha çok yolum var.Evden çıktıktan sonra ayrı evde yaşadığım iki yıllık süreçte 4-5 defa eve döndüm, ısrarları üzerine...3 yaşında oğlum var, ben öğretmenim çalışıyorum.
O şahıs bana boşanma davası açtım açalı çok cirkeflikler yaptı,çok doğru bir karar vermişim,bir an önce bitmesini bekliyorum.
Canımı sıkan meseleye gelecek olursam,okulda meslektaşlarım arasında "boşanmış aile çocukları" diye bir sınıflandırma yapılıyor.Bosanmis aile çocuklarından her türlü davranış bozuklugu ve başarısızlık beklentisi var.Uf yine mi boşanmış aile çocuğu geldi bana,bütün sorunlu çocuklar bende toplandı gibi yakınmalar duyuyorum.Benim oğlum da boşanmis aile çocuğu olacak ve 3 sene sonra benim okuluma başlayacak ins.Bu etiketlendirme ve yorumları duydukça çok üzülüyorum.Oyle ki acaba boşandıktan sonra oğlumun ilkokulu bitene kadar soyadimi değiştirmesem mi diye bile düşündüm soyadimizin farklı olduğu okulda arkadaşlarinin dikkatini çekmesin,oğlum açıklama yapmak zorunda kalmasın diye.. oysaki nefret ediyorum o şahıstan da soyadindan da..Ben bır arkadaşımı çocuğuma öğretmen diye seçebileceğim ama çocuğumu isteyecekler mi acaba diye düşünmeye başladım.
Bu arada boşanma davam olduğunu söyleyecek kadar bir arada oturma zamanımız olmuyor ama en azından biraz dikkat etsinler diye ayrıntıya girmeden boşanmakta olduğumu laf arasında söyledim o kişilere..Bana acınası bakıldığını da hissettim, neyse..
Öyle işte biraz iç dökmek istedim,çocukla boşanma işleri zormuş ve belkide henüz bisry görmedim....
Bence bu muameleyi yapanı damgalayın birlik olup.. Yani ben olsam böyle davranan kişiyi mesleğinden etmek için uğraşırım.. Sizi çok iyi anlıyorum o kadar psikolojiniz yıpranmışken sizi daha da yoracak bir şey istemiyorsunuz ama insanlar her yer de sinirinizi bozacak bir şey ile karşınıza çıkabilir.. Önemli olan bu süreci doğru yönetmek, olmamış gibi davranmak değil..İcsellestirmiyorum,bende de boşanmış aile çocuğu var iki tane ikisinde de problem görmüyorum ama öğretmeni olacak kişi belki o konusanlar gibi düşünüyorsa..Kimse çocuğunun damgalı gibi muamele görmesini istemez.
Bu cümleleri duydukça böyle oldum aslında,gayet mutluydum.Hatta şöyle düşünüyordum : O evde biraz daha dursaydim çocuk annesiz kalacaktı,şu durumda babası en azından hayatta..cidden sağlığım bozulmaya başlamıştı.Kendine ve çocuğuna acıyan sensin.Once bunda anlaşalım.Sen farkında olmadan içini saran korkulari cevrenden de duyunca iyice endişlenmissin.Ama bence mutsuz kavgayla geçecek bir hayatı yaşamak ve yaşatmak yerine korkulan zor olani yani öyle görüleni yapıp yarınlara bir umutla yaşa.Herkes konuşur bir şeyler der ama önemli olan senin bu konuşulanlardan hangilerini ciddiye alacağın.Cok şükür kimseye ihtiyacın yok kulaklarını olana ve olacaklara kapatıp yürü.Yarinlarda kimin başına ne gelir bilinmez demi
Her ailesi bosanmis çocuk aynı değil deyip kendi siniflarimdan örnekler verebildim sadece..onların düşüncesi,ne diyebilirim ki başkaDamgali gibi muamele göreceğini nereden çıkarıyorsunuz ki? Ilk andan önyargıyla yaklasacagini sanmiyorum öğretmenin. Neticede problem çıkaran tüm çocukların ebeveynleri boşanmış değil.
Ayrica sizin yerinizde olsam meslektaslariniza gereken cevabi verirdim.
İçimde hissettiğim iki gündür kafamı meşgul etmeye başlayan bir şey bu,oğluma içim dışım başka,hissetmesin elbette..Ben de belki zamanla kabullenirim bu gibi şeyleriYakın zamanda bu konunun aynısı açılmıştı.
Yaşadığınız şey ayıp değil günah değil. Utanılacak birşey asla değil. Kendinizi baskı altında hissetmeyin. Gururlu durun. Siz kendinizi ezerseniz onlara da ezmek için davetiye çıkarmış olursunuz. İki acınası bakışa dağılmayın. Bugün bu korku yüzünden kocalarından ayrılamayan birsürü hemcinsimiz var. Siz çok güçlüsünüz bunun farkına varın.
Çocuğa gelince bir çocuğa yapılabilecek en ağır travmalardan anne babanın ayrılması. Ama bu hayatın bir gerçeği. Çocuğunuzu sadece çok sevin ve bunu ona hissettirin. O zaten sizin ayrıldığınızın farkında. Eğer bu güçsüz halinizi ona hissettirirseniz o da arkadaşlarına karşı güçsüz ve yılgın olur. Siz dik duracaksınız o da çocukluğunu yaşayacak.
En iyisini siz bilirsiniz.O yastığa o adamla başını yastığa koyan sizsiniz.Kapinizi kapatınca herkes dışarda zaten.Siz kendi iç dünyanızda mutlu olun ki çocuğunuz da mutlu,sağlam büyüsün.Mutsuz anne ne yazık ki mutsuz çocukBu cümleleri duydukça böyle oldum aslında,gayet mutluydum.Hatta şöyle düşünüyordum : O evde biraz daha dursaydim çocuk annesiz kalacaktı,şu durumda babası en azından hayatta..cidden sağlığım bozulmaya başlamıştı.
Egitimci olarak boyle düşünmemeleri gerektigini anlatabilirdiniz. "onlarin düşüncesi" diye saygı duymanız gereken bir durum degil.Her ailesi bosanmis çocuk aynı değil deyip kendi siniflarimdan örnekler verebildim sadece..onların düşüncesi,ne diyebilirim ki başka
İşte öğretmenligin sadece öğretmek olmadığını bir kez daha görmüş oluyoruz.Selamlar hanımlar,çok konum var, bilenler biliyor da bilmeyenlere özet geçeyim önce: 2 yıl fiili bir evlilikten sonra hakaret, aşağılama,evden kovma, aldatılma şüphesi sebepleriyle çekişmeli boşanma davası açtım bir yıl dolmak üzere,daha çok yolum var.Evden çıktıktan sonra ayrı evde yaşadığım iki yıllık süreçte 4-5 defa eve döndüm, ısrarları üzerine...3 yaşında oğlum var, ben öğretmenim çalışıyorum.
O şahıs bana boşanma davası açtım açalı çok cirkeflikler yaptı,çok doğru bir karar vermişim,bir an önce bitmesini bekliyorum.
Canımı sıkan meseleye gelecek olursam,okulda meslektaşlarım arasında "boşanmış aile çocukları" diye bir sınıflandırma yapılıyor.Bosanmis aile çocuklarından her türlü davranış bozuklugu ve başarısızlık beklentisi var.Uf yine mi boşanmış aile çocuğu geldi bana,bütün sorunlu çocuklar bende toplandı gibi yakınmalar duyuyorum.Benim oğlum da boşanmis aile çocuğu olacak ve 3 sene sonra benim okuluma başlayacak ins.Bu etiketlendirme ve yorumları duydukça çok üzülüyorum.Oyle ki acaba boşandıktan sonra oğlumun ilkokulu bitene kadar soyadimi değiştirmesem mi diye bile düşündüm soyadimizin farklı olduğu okulda arkadaşlarinin dikkatini çekmesin,oğlum açıklama yapmak zorunda kalmasın diye.. oysaki nefret ediyorum o şahıstan da soyadindan da..Ben bır arkadaşımı çocuğuma öğretmen diye seçebileceğim ama çocuğumu isteyecekler mi acaba diye düşünmeye başladım.
Bu arada boşanma davam olduğunu söyleyecek kadar bir arada oturma zamanımız olmuyor ama en azından biraz dikkat etsinler diye ayrıntıya girmeden boşanmakta olduğumu laf arasında söyledim o kişilere..Bana acınası bakıldığını da hissettim, neyse..
Öyle işte biraz iç dökmek istedim,çocukla boşanma işleri zormuş ve belkide henüz bisry görmedim....
Aynı mobinge ben de maruz kalıyorum zamanında bir arkadaşın yanında düşünmeden söylemiştim kızı çok kırdım herhalde ben e aynı duruma düştüm.İsin kötüsü ne biliyor musun o itogluit hiç boşanmış erkek damgası yemiyor çocuğunun böyle durumlara düştüğünü görmüyor görse de sallamiyor copsuz üzümler gibi yeni birileriyle tanışıyor ve hiç evlenmemiş adamlar gibi evlenip düğün yapıyor yazık ki hep olan kadın ve çocuğa oluyor ben onun pis soyadını kullanmaktansa oğluma kendi soyadımi vermeyi düşündüm emsal davalar varSelamlar hanımlar,çok konum var, bilenler biliyor da bilmeyenlere özet geçeyim önce: 2 yıl fiili bir evlilikten sonra hakaret, aşağılama,evden kovma, aldatılma şüphesi sebepleriyle çekişmeli boşanma davası açtım bir yıl dolmak üzere,daha çok yolum var.Evden çıktıktan sonra ayrı evde yaşadığım iki yıllık süreçte 4-5 defa eve döndüm, ısrarları üzerine...3 yaşında oğlum var, ben öğretmenim çalışıyorum.
O şahıs bana boşanma davası açtım açalı çok cirkeflikler yaptı,çok doğru bir karar vermişim,bir an önce bitmesini bekliyorum.
Canımı sıkan meseleye gelecek olursam,okulda meslektaşlarım arasında "boşanmış aile çocukları" diye bir sınıflandırma yapılıyor.Bosanmis aile çocuklarından her türlü davranış bozuklugu ve başarısızlık beklentisi var.Uf yine mi boşanmış aile çocuğu geldi bana,bütün sorunlu çocuklar bende toplandı gibi yakınmalar duyuyorum.Benim oğlum da boşanmis aile çocuğu olacak ve 3 sene sonra benim okuluma başlayacak ins.Bu etiketlendirme ve yorumları duydukça çok üzülüyorum.Oyle ki acaba boşandıktan sonra oğlumun ilkokulu bitene kadar soyadimi değiştirmesem mi diye bile düşündüm soyadimizin farklı olduğu okulda arkadaşlarinin dikkatini çekmesin,oğlum açıklama yapmak zorunda kalmasın diye.. oysaki nefret ediyorum o şahıstan da soyadindan da..Ben bır arkadaşımı çocuğuma öğretmen diye seçebileceğim ama çocuğumu isteyecekler mi acaba diye düşünmeye başladım.
Bu arada boşanma davam olduğunu söyleyecek kadar bir arada oturma zamanımız olmuyor ama en azından biraz dikkat etsinler diye ayrıntıya girmeden boşanmakta olduğumu laf arasında söyledim o kişilere..Bana acınası bakıldığını da hissettim, neyse..
Öyle işte biraz iç dökmek istedim,çocukla boşanma işleri zormuş ve belkide henüz bisry görmedim....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?