Kaç kurtar kendini, bebek de yokmuş ne çekiyorsun kahrını. Ömrün bir daha mı gelecek. Uyumlu olacağın biri ile mutlu olmak varken ne eziyet ediyorsun kendine... 5 sene vereceğinizi alacağınızı yaşamışsınız daha ödün vermeye vefa borcu hissetmeye gerek yok... ailesine karşı benim yanımda durdu diyorsunuz da onun ailesi yüzünden bu süreci yaşadınız o olmasa zaten yaşamazdınız borçlu olacak bir şey yokMerhaba kızlar. Yıllarca burada yazılan yazıları okudum hep bende mi yazsam bir faydası olur mu diye düşündüm durdum ve en sonunda kendimi burada buldum. Benim 5 yıldır sürekli mutsuz giden bir evliliğim var. İçki sigara alkol aldatma yok ama anlayış uyum da yok. Eşim çift karakterli gibi hissediyorum. Bazen çok sevgi dolu gelir sarılır öper güler ama bazen ise öfke nefret hırs kapatıyor gözünü. Şimdilik çocuğum yok oda ayrı bir konu zaten olup olmaması meselesi eşimde çok istemiyor neyse. İlk evlendigimiz andan itibaren hep eşimin ailesi tarafından sorunlara maruz kaldık ilk 2-3 yılımız eşimin ailesinin bize açtığı sorunlarla gecti. Bu süreçte çok kırıldım yıprandım eşimin hakkını yiyemem destek olduğu ailesine karşı geldiği zamanlar oldu. Şimdi ailesiyle olan sorunları aşmaya başladık eşimin sorunlari başladı. Durduk yere benim ailemle kardeşimle arasında hiçbir şey yokken onlara öfke doluyor yok ailede haksızlık yapılıyor vs. Zamaninda benim boş bogazligimdan biriktirdiği şeyleri toplayarak sana üzülüyorum ailen sana haksızlık yapıyor kardeşine farklı davranıyorlar ona farklı imkanlar sunuluyor bu haksızlık diye diye inanın beni mahvetti. Psikolojik yerle bir. Bu sorunu asamiyorum. Hayır ailemden para bekliyor sanırım ama onun ailesi bize ne yaptı ki. Kendi ailesinin desteği olmuş olsa da benim ailem birşey yapmasa yine hak verirdim ama hak veremiyorum da. İkimizde memuruz çok şükür ayaklarım üzerinde durabiliyorum. Boşanma fikri giderek daha da aklıma yerleşmeye başladı ama nasıl olur çevreye ne derim nasıl yaparım pişman olur muyum diyip duruyorum. Aramızda cinsel muhabbet de yok artık çok sevgi gösterse iyi olsak bile ayda bir belki evlilikten çok ev arkadaşı gibiyiz. Eşim giderek çok cimrilesip herşeyin hesabını kitabını yapmaya başladı. Sürekli para hesaplıyor kendine bile para harcamaya kıyamıyor. Sadece anne babasına gelince harcamayı seviyor. Yani böyle böyle anlatılacak o kadar çok şey var ki aile terapisti ne gitme kararı aldık işe yarar mı bilmiyorum sertleşmeye çok ihtiyacım var kimseye anlatamıyorum boşanmak istiyorum ama emin değilim bana fikir verir misiniz
Ek olarak hayat arkadaşım diye dertleşirken güvenip anlattığınız olayları öküz ölüp ortaklık bitince işine gelmeyince başınıza kalkacaksa ben ne anladım bu işten.. sohbet yok, güvenip dertleşmek yol, cinsel hayat yok, babamın parasının hesabını yapacak, elalem için devam mı etsem, onun tarafından çile çekmişsiniz cicim ayları yalan olmuş, şimdi de kaos seviyor haralde ailesinin eksikliğini gideriyor kendisi çıkarıyor, size para harcamıyor ama evin rızkını rızanız olmadan ailesine veriyor, hiç elle tutulur bir yan yok. Neyini seviyorsunuz bence tamamen alışkanlık ile sevdiğinizi düşünüyorsunuz. Ya da gerçekten sevilmediğiniz için daha önce bunun sevgi vs olduğunu sanıyorsunuz... terapiye o gitmese bile siz gitseniz tek başına muhtemelen gözünüz açılır benceMerhaba kızlar. Yıllarca burada yazılan yazıları okudum hep bende mi yazsam bir faydası olur mu diye düşündüm durdum ve en sonunda kendimi burada buldum. Benim 5 yıldır sürekli mutsuz giden bir evliliğim var. İçki sigara alkol aldatma yok ama anlayış uyum da yok. Eşim çift karakterli gibi hissediyorum. Bazen çok sevgi dolu gelir sarılır öper güler ama bazen ise öfke nefret hırs kapatıyor gözünü. Şimdilik çocuğum yok oda ayrı bir konu zaten olup olmaması meselesi eşimde çok istemiyor neyse. İlk evlendigimiz andan itibaren hep eşimin ailesi tarafından sorunlara maruz kaldık ilk 2-3 yılımız eşimin ailesinin bize açtığı sorunlarla gecti. Bu süreçte çok kırıldım yıprandım eşimin hakkını yiyemem destek olduğu ailesine karşı geldiği zamanlar oldu. Şimdi ailesiyle olan sorunları aşmaya başladık eşimin sorunlari başladı. Durduk yere benim ailemle kardeşimle arasında hiçbir şey yokken onlara öfke doluyor yok ailede haksızlık yapılıyor vs. Zamaninda benim boş bogazligimdan biriktirdiği şeyleri toplayarak sana üzülüyorum ailen sana haksızlık yapıyor kardeşine farklı davranıyorlar ona farklı imkanlar sunuluyor bu haksızlık diye diye inanın beni mahvetti. Psikolojik yerle bir. Bu sorunu asamiyorum. Hayır ailemden para bekliyor sanırım ama onun ailesi bize ne yaptı ki. Kendi ailesinin desteği olmuş olsa da benim ailem birşey yapmasa yine hak verirdim ama hak veremiyorum da. İkimizde memuruz çok şükür ayaklarım üzerinde durabiliyorum. Boşanma fikri giderek daha da aklıma yerleşmeye başladı ama nasıl olur çevreye ne derim nasıl yaparım pişman olur muyum diyip duruyorum. Aramızda cinsel muhabbet de yok artık çok sevgi gösterse iyi olsak bile ayda bir belki evlilikten çok ev arkadaşı gibiyiz. Eşim giderek çok cimrilesip herşeyin hesabını kitabını yapmaya başladı. Sürekli para hesaplıyor kendine bile para harcamaya kıyamıyor. Sadece anne babasına gelince harcamayı seviyor. Yani böyle böyle anlatılacak o kadar çok şey var ki aile terapisti ne gitme kararı aldık işe yarar mı bilmiyorum sertleşmeye çok ihtiyacım var kimseye anlatamıyorum boşanmak istiyorum ama emin değilim bana fikir verir misiniz
İşin kotu tarafı artık sevip sevmedigimi de bilmiyorum beni bu evlilikte tutan şey ne cevaplayamiyorum 32 yaşındayım herseye geç kaldım sankiEk olarak hayat arkadaşım diye dertleşirken güvenip anlattığınız olayları öküz ölüp ortaklık bitince işine gelmeyince başınıza kalkacaksa ben ne anladım bu işten.. sohbet yok, güvenip dertleşmek yol, cinsel hayat yok, babamın parasının hesabını yapacak, elalem için devam mı etsem, onun tarafından çile çekmişsiniz cicim ayları yalan olmuş, şimdi de kaos seviyor haralde ailesinin eksikliğini gideriyor kendisi çıkarıyor, size para harcamıyor ama evin rızkını rızanız olmadan ailesine veriyor, hiç elle tutulur bir yan yok. Neyini seviyorsunuz bence tamamen alışkanlık ile sevdiğinizi düşünüyorsunuz. Ya da gerçekten sevilmediğiniz için daha önce bunun sevgi vs olduğunu sanıyorsunuz... terapiye o gitmese bile siz gitseniz tek başına muhtemelen gözünüz açılır bence
Yok daha neler 32 yaş gayet genç bir yaşİşin kotu tarafı artık sevip sevmedigimi de bilmiyorum beni bu evlilikte tutan şey ne cevaplayamiyorum 32 yaşındayım herseye geç kaldım sanki
Teşekkürler yorumlarınız için zor bir süreç psikolojik destek iyi gelecek sanırımYok daha neler 32 yaş gayet genç bir yaş
Ben 32 yaşında anne oldum, hiç bir şey için geç değil. Hayatın ne zaman hangi güzelliği getireceğini biz bilemeyiz. Ömür bu bir sonraki nefesimiz garanti değil. O yüzden dolu dolu yaşamak varken niye vazgeçmek isteyelim kiTeşekkürler yorumlarınız için zor bir süreç psikolojik destek iyi gelecek sanırım
Merhaba kızlar. Yıllarca burada yazılan yazıları okudum hep bende mi yazsam bir faydası olur mu diye düşündüm durdum ve en sonunda kendimi burada buldum. Benim 5 yıldır sürekli mutsuz giden bir evliliğim var. İçki sigara alkol aldatma yok ama anlayış uyum da yok. Eşim çift karakterli gibi hissediyorum. Bazen çok sevgi dolu gelir sarılır öper güler ama bazen ise öfke nefret hırs kapatıyor gözünü. Şimdilik çocuğum yok oda ayrı bir konu zaten olup olmaması meselesi eşimde çok istemiyor neyse. İlk evlendigimiz andan itibaren hep eşimin ailesi tarafından sorunlara maruz kaldık ilk 2-3 yılımız eşimin ailesinin bize açtığı sorunlarla gecti. Bu süreçte çok kırıldım yıprandım eşimin hakkını yiyemem destek olduğu ailesine karşı geldiği zamanlar oldu. Şimdi ailesiyle olan sorunları aşmaya başladık eşimin sorunlari başladı. Durduk yere benim ailemle kardeşimle arasında hiçbir şey yokken onlara öfke doluyor yok ailede haksızlık yapılıyor vs. Zamaninda benim boş bogazligimdan biriktirdiği şeyleri toplayarak sana üzülüyorum ailen sana haksızlık yapıyor kardeşine farklı davranıyorlar ona farklı imkanlar sunuluyor bu haksızlık diye diye inanın beni mahvetti. Psikolojik yerle bir. Bu sorunu asamiyorum. Hayır ailemden para bekliyor sanırım ama onun ailesi bize ne yaptı ki. Kendi ailesinin desteği olmuş olsa da benim ailem birşey yapmasa yine hak verirdim ama hak veremiyorum da. İkimizde memuruz çok şükür ayaklarım üzerinde durabiliyorum. Boşanma fikri giderek daha da aklıma yerleşmeye başladı ama nasıl olur çevreye ne derim nasıl yaparım pişman olur muyum diyip duruyorum. Aramızda cinsel muhabbet de yok artık çok sevgi gösterse iyi olsak bile ayda bir belki evlilikten çok ev arkadaşı gibiyiz. Eşim giderek çok cimrilesip herşeyin hesabını kitabını yapmaya başladı. Sürekli para hesaplıyor kendine bile para harcamaya kıyamıyor. Sadece anne babasına gelince harcamayı seviyor. Yani böyle böyle anlatılacak o kadar çok şey var ki aile terapisti ne gitme kararı aldık işe yarar mı bilmiyorum sertleşmeye çok ihtiyacım var kimseye anlatamıyorum boşanmak istiyorum ama emin değilim bana fikir verir misiniz