Aynen doğru söylüyorsunuz.
Herşeyden önce çocuğumuz var ortak, hasta olunca gece sabaha kadar beraber bekliyoruz. Herşeyden öte hayat arkadaşıyız. Evet deli divane aşık değilim, evlenirken de değildim. Bizim ilişkimizde daha çok aşık olan taraf eşimdi, hala da aynı. Ama insan olarak, sevgilim olarak çok sevmesem evlenmezdim zaten.
Kesinlikle zamanla alışılmayacak birşey yok. Kolay değil öyle ya da böyle bir düzen kurmuştunuz şimdi ise yeni bir düzene geçiş yapıyorsunuz. Ben de karar verdim bu şekilde değersizlik duygularıyla devam ettikçe sinirlerim yıpranıyor. Kızım deseniz babasına iyice alışacak ileride zorlanırım. Eşimle aynı iş yerindeyiz çok ortak arkadaşımız var o da beni zorluyor ama alışırız zamanla. Döndüğümde bahsedeceğim böyle yürümeyeceğini. Sizde çocuk var mıydı? Neden bu kararı aldınız? Ben kararım üzerinde devam eder miyim ya aklımı karıştırırsa diye de korkuyorum.
Bendenmişsiniz:) Ben de yalnız yaşıyorum sayılır. Arada film izlemelerimiz dışında sürekli yalnızım. Ona sorsanız anneme gidip duruyormuşum ama bana sorsanız zaten evde olduğumda benimle iletişimi yok gibi. 7/24 telefonuyla...Ailelerimizle de görüşmüyoruz ben onun o benim ailemle. Ne kalıyor geriye...
Bendenmişsiniz:) Ben de yalnız yaşıyorum sayılır. Arada film izlemelerimiz dışında sürekli yalnızım. Ona sorsanız anneme gidip duruyormuşum ama bana sorsanız zaten evde olduğumda benimle iletişimi yok gibi. 7/24 telefonuyla...Ailelerimizle de görüşmüyoruz ben onun o benim ailemle. Ne kalıyor geriye...