Aslında sevmeseniz bile o kişi ve su an yasadıgınız ev konfor alanınız aslında. İyi tanıyor ve biliyorsunuz. Bilinmeyene dair her zaman kaygılar ve korkular olanilir. Zamanla asılacak seylerdir bunlarda.Merhaba,
Sadece biraz içimi rahatlatmak için açtım konuyu,
Mutsuz eden bir insandan boşanmak neden zor geliyor ?
Alışkanlıklar mı,
Ev düzeni mi,
Neyin korkusu bu ?
Güçlü hissedip bir anda dibe çökmek karamsarlıklar neden ? Yorumlarınızı bekliyorum.
Neden mutsuzsunuz?Artıkarı ney eksileri ney?Çalışıomusunuz?Çocuğunuz var mı?Merhaba,
Sadece biraz içimi rahatlatmak için açtım konuyu,
Mutsuz eden bir insandan boşanmak neden zor geliyor ?
Alışkanlıklar mı,
Ev düzeni mi,
Neyin korkusu bu ?
Güçlü hissedip bir anda dibe çökmek karamsarlıklar neden ? Yorumlarınızı bekliyorum.
Değişiklikler korkutur insanı hepsi bu
Hani bir söz var ya;
“Hayatım alt üst olur diye korkma, ne biliyorsun hayatın altının üstünden iyi olmayacağını”
Ben cesaret gerektiren her hareketimde bu sözü hatırlar öyle hareket ederim. Evet her zaman başarılı olmasamda çoğunlukla pişman da olmadım.
Not: en iyi başarımda O herifi boşamak oldu
Ben birbirini seven, asık olan ve belki her fırsatta öpüşen bir ebeveyne sahip olsam cok daha mutlu olurdum sanırım. Bunu da bir düşünün diye yazdım sadece....mükemmel, dilerim ben de bunu söyleyebilirim ileride.
benim tek korkum var boşanmakla ilgili, kızım.
ileride sürekli babasıyla yaşamasına engel oldum diye bana kızar mı,
anne babası beraber olan insanlara özenip kendisini eksik hisseder mi,
tek başıma yeterince iyi bir ebeveyn olabilir miyim? gibi sorular...
çocuğum olmasaydı asla korkmazdım, çantamı alır çıkardım. ne maddi ne manevi herhangi bir korkumun olacağını zannetmiyorum çünkü evliliğin insana sınıfsal birşey kattığına inanmadığım gibi boşanmanın da birşeyler alıp götürdüğüne inanmıyorum. mutsuz bir evliliği sürdürmeyi asla uzatmazdım çocuğum olmasaydı.
Kendınıze hayatı zehır etmeyın.Rabbim dert vermiş dermanda vermiş.Mutsuz oldugunuz yerde zaten hasta olursunuz.Bi yerden başlayın.İnsan mukemmel bı varlık.Evli olduğum kişiyi hiçbir zaman sevmedim.
Onunla evlenmeyi ben istemedim.
Hiçbir ortak yönümüz yok.
Onunlayken bir an bile mutlu olmadım.
Hep ondan kurtulmayı hayal ettim.
Gel gör ki iş boşanmaya gelince bu sebepler bile insanın içini rahatlatıp şöyle geniş, emin bir adım atmaya yetmiyor.
İlginç şey şu evlilik. Anne babadan ayrılırken hissedilmeyen türlü türlü korkular, endişeler, kabuslar birkaç yıl önce tanımadığın kişiden ayrılırken önüne diziliyor.
Allah kurtarsın bizi, Allah yolumuzu temizlesin bizim...
Ben birbirini seven, asık olan ve belki her fırsatta öpüşen bir ebeveyne sahip olsam cok daha mutlu olurdum sanırım. Bunu da bir düşünün diye yazdım sadece....
1,5 yıllık evliliği bir çocukla bitirdimmükemmel, dilerim ben de bunu söyleyebilirim ileride.
benim tek korkum var boşanmakla ilgili, kızım.
ileride sürekli babasıyla yaşamasına engel oldum diye bana kızar mı,
anne babası beraber olan insanlara özenip kendisini eksik hisseder mi,
tek başıma yeterince iyi bir ebeveyn olabilir miyim? gibi sorular...
çocuğum olmasaydı asla korkmazdım, çantamı alır çıkardım. ne maddi ne manevi herhangi bir korkumun olacağını zannetmiyorum çünkü evliliğin insana sınıfsal birşey kattığına inanmadığım gibi boşanmanın da birşeyler alıp götürdüğüne inanmıyorum. mutsuz bir evliliği sürdürmeyi asla uzatmazdım çocuğum olmasaydı.
Şöle düşünün siz bosanıyorsunuz. Annelik, babalık ömür boyu baki. Sorumluluklarını yerine getirecek biri ise düşünmeyin derim ama tabiki en iyisini siz bilirsiniz....haklısınız ama bunu düşünecek yaşa geldiğinde beni anlayacağını düşünüyorum az çok. ben daha küçük yaşlardan bahsediyorum. okul çağında arkadaşlarının ailesi ile kendi ailesi arasındaki farkı görmeye başlayınca ne olacak? diye içten içe yiyorum kendimi ister istemez.
1,5 yıllık evliliği bir çocukla bitirdim
Henüz 9 aylıktı, babası eve gelince gergin, biz yalnızken mutlu gibiydi. (Yada ben öyle düşünmek istedim bilmiyorum)
14 yıldır yoldaşız oğlumla,
Sosyal hayatında ve okul hayatında başarılı bir çocuk hiç yansıtmadı babasızlığı ( kendi içinde mutlaka yaşıyordur)
Çocuklar anneleri güldüğü sürece mutludur
Bizde hep gülüyoruz şükür,
Darısı isteyen herkesin başına diyelim
Şöle düşünün siz bosanıyorsunuz. Annelik, babalık ömür boyu baki. Sorumluluklarını yerine getirecek biri ise düşünmeyin derim ama tabiki en iyisini siz bilirsiniz....
Benim de kızım 1 yaşında. Önümüzdeki ay anlaşmalı olarak boşanıyoruz.
Bana umut oldunuz, çok teşekkür ederim. Daim olsun mutluluğunuz.
Çocuk ana babayi birbirine bağlar derlerde sanırım yanlisBenim de kızım 1 yaşında. Önümüzdeki ay anlaşmalı olarak boşanıyoruz.
Bana umut oldunuz, çok teşekkür ederim. Daim olsun mutluluğunuz.
Helal olsun sanaDeğişiklikler korkutur insanı hepsi bu
Hani bir söz var ya;
“Hayatım alt üst olur diye korkma, ne biliyorsun hayatın altının üstünden iyi olmayacağını”
Ben cesaret gerektiren her hareketimde bu sözü hatırlar öyle hareket ederim. Evet her zaman başarılı olmasamda çoğunlukla pişman da olmadım.
Not: en iyi başarımda O herifi boşamak oldu