Boşanmak...

1Sen .!.:

Evet baban iyi bir insan, bende çok Iyiyim ama eş olarak iyi değildik. Ancak anne baba olarak kaldık hep " bu cevap yetebiliyor onlara.
...

Okulda bütün çocuklara resim yaptırmışlar , anne babayı yan yana çizen çocuk çok az çıkmış okuldan.

Biri hiç cizmemis anne babadan birini ya da kağıdın ta diğer ucuna çizmiş. Evlilikleri devam eden aileler bunlar.


Aile hayatını çocuk gözünden görün diye gösterdiler bize.

Demem o ki, aynı evin içinde sevgisizlik ve mutsuzluk maskelerini takan anne babalar çocukları daha mutsuz ediyor.

Şiddet ve berbat bir ayrılık yoksa ayrıldıktan sonra da yuva hissi çocuklara verilebilir.

Oyun merkezlerinde bulusulur , yemek yenilir, sinemaya gidilir anne baba olarak birlikte.
..

Evliliğimiz neden bitiyor bilmiyorum ancak bit kadın her yolu denemeden ayrılmaz diye düşünüyorum, muhakkak siz de denemissinizdir.

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız çocuklar konusunda. Ama belki de ben bu duyguları kendi anne babamdan yola çıkarak yaşıyorumdur. Çünkü annem ve babam birbirlerini sevmeseler de 17 yıllık evlilikte çok sayılıdır kavgaları, genel olarak mutlu bir evde büyüdük. Birbirlerini incitmediler. Ve ayrılmaları beni etkilemedi zannederken aslında etkilediğini farkediyorum, boşanma korkum bile sırf bu yüzden sanırım.

Tekrar deneme kararı aldık, avukatım da böyle yönlendirdi, zaman tanı biraz dedi. Eşim de barışmak istediğini aynı hataları tekrarlamayacagini filan soyleyince, biraz zaman vermeye karar verdim. Hayırlısı olsun artık

Minastrit .!.:

Mutsuz bir evliliği çocuk için sürdürmek sadece bana mı mantıksız geliyor? Mutsuz bir evlilikte çocuk mutlu olabilir mi ? Böyle mi düşünüyorsunuz gerçekten? Babası ile annesi arasındaki sevgisizliği hissetmek çocuğa zarar vermeyecek mi? Ben anlayamıyorum bu düşünceyi gerçekten.

Genişletmek için tıkla...

Bizim evimizde yaşamadığınız için ve bizi tanımadığınız için anlamamanız normal. Her mutsuz evlilikte büyük kavgalar, şiddet, bağırış, çağırış, küfür, hakaret olmuyor. Benim annem ve babam da mutsuzlardı evliliklerinden ama genel olarak ailemiz mutluydu, ben ve kardeşim mutluyduk. Bize yansıtmadılar çünkü.

tosia .!.:

Bizim evimizde yaşamadığınız için ve bizi tanımadığınız için anlamamanız normal. Her mutsuz evlilikte büyük kavgalar, şiddet, bağırış, çağırış, küfür, hakaret olmuyor. Benim annem ve babam da mutsuzlardı evliliklerinden ama genel olarak ailemiz mutluydu, ben ve kardeşim mutluyduk. Bize yansıtmadılar çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Bugüne etkisi olan hiçbir tarvmanız olmadıysa sizin adınıza sevindim. Ama o zaman bence istisnasınız. 3 arkadaşım boşandıktan sonra çocuklarının davranış bozuklukları düzeldi. Bir tanesi 5 yaşında konuşamıyordu, annesi boşandıktan sonra çocuk konuşmaya başladı.

Minastrit .!.:

Bugüne etkisi olan hiçbir tarvmanız olmadıysa sizin adınıza sevindim. Ama o zaman bence istisnasınız. 3 arkadaşım boşandıktan sonra çocuklarının davranış bozuklukları düzeldi. Bir tanesi 5 yaşında konuşamıyordu, annesi boşandıktan sonra çocuk konuşmaya başladı.

Genişletmek için tıkla...

Evlerin içinde ne yaşandığını bilemiyoruz ki. Kim bilir ne kadar zor şeyler atlattı arkadaşlarınız ve çocukları, çok üzüldüm hem de sevindim.
Benim için anne ve babamın evlilik ve boşanma sürecinden kalan tek travma, boşanma korkusu.
O da çevredeki insanlar yüzünden. Sürekli ya acırlar, ya sorunlu derler. Annesi babası boşanmış ya, mutlaka kötüdür bu çocuklar algısı vardı çevremizdeki büyüklerde. Belki de sırf bu yüzden bana boşanma korkusu bıraktı bu durum, ben çocuğumu normal ailede büyütme takıntısı duyuyorum.
Diğer taraftan bakıldığında, eşimle 1 2 kez büyük kavga ettik, onda da kızımı yakında oturan babaannesine gönderdim. Ufak tefek kavgalarımızı bile yanında yapmadık, daha 13 aylık olmasına rağmen. Hissedeceğini biliyoruz çünkü. Kavgalıyken, yüz yüze bakmak istemezken bile sırf gülsün diye yanında top filan oynuyorduk. Kızım ancak evleri ayırdığımızda birseyler olduğunu farketti, babasının arkasından ağlamaya başladı.
Belki gerçekten istisna olabiliriz ama bilinçli anne babayız, ondan eminim. Kızımızı herşeyden çok düşünüyoruz, kendi saçma sapan davalarımızı ona yansıtmamak zorunda olduğumuzu da biliyoruz.

_Pulim_ .!.:

Merhaba,
Sadece biraz içimi rahatlatmak için açtım konuyu,
Mutsuz eden bir insandan boşanmak neden zor geliyor ?
Alışkanlıklar mı,
Ev düzeni mi,
Neyin korkusu bu ?
Güçlü hissedip bir anda dibe çökmek karamsarlıklar neden ? Yorumlarınızı bekliyorum.

Tekrar konu acmak yerine ekleme yapmak istedim.
Boşanmaya karar veren benim,
Ama o kadar güçsüzüm ki,
Halbuki ailem arkamda karar benim,
Yinede kendimi çok bitik ve çaresiz hissediyorum,
Sanki altından kalkamayacagım bi yükün altına girecekmişim gibi..
Ama evliligimde de mutsuzum eşim varda yok gibi,
Çok körelmiş hissediyorum kendimi,
Geçiyormu sonra bunlar,
Boşanmış arkadaşlar yorumlarınızı bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Seni çok iyi anlıyorum, 6 yıllık bir evliliği bitirdim bir anda. Evet çok zor, evet acı çekeceksin ve evet her acı gibi o da geçecek ve küllerinden yeniden doğacaksın.

Hayallerinin yok olması, hayatının alt üst olması vs bir çok sebep var, ve boşanma ölümden sonraki en ağır travma bu bir gerçek.

Ama geçiyor, inan buna. Bana söyleyenlere ben inanmamıştım , ama geçiyor gerçekten :) 6 ay oldu boşanalı, şu an hiçbir şey hissetmiyorum, yepyeni ve çok daha mutlu bir hayatım var.

Sana tavsiyem en az 6 aylık bir süreci kendine ayır. Acını yaşa, tedavi ol, iyileş. Bu dönemde içine dön, sana iyi gelmeyen kimseyle görüşme. Özellikle evli ve çocuklu çiftlerden sakın. Seni kullanmaya çalışan olacaktır, bunu sadece fiziksel olarak düşünme, ruhsal olarak da düşün. Boşandıktan sonra 13 yıl önceki erkek arkadaşım bana ben de mutsuzum boşan dersen boşanayım dedi, üstelik 6 aylık bebeği varken, pislik. 13 yıllık kız arkadaşım kendini tatmin etmek için aslında çok çok mutsuz olan evliliği ile bana hava atmaya, 40 yaşında ve korkak bir adamla beni tanıştırmaya çalıştı. Ama bunlar bana çok iyi bir ders oldu; AYNI SUDA İKİ KEZ YIKANMAZ. İnsanlar asla değişmiyor.

tosia .!.:

Evlerin içinde ne yaşandığını bilemiyoruz ki. Kim bilir ne kadar zor şeyler atlattı arkadaşlarınız ve çocukları, çok üzüldüm hem de sevindim.
Benim için anne ve babamın evlilik ve boşanma sürecinden kalan tek travma, boşanma korkusu.
O da çevredeki insanlar yüzünden. Sürekli ya acırlar, ya sorunlu derler. Annesi babası boşanmış ya, mutlaka kötüdür bu çocuklar algısı vardı çevremizdeki büyüklerde. Belki de sırf bu yüzden bana boşanma korkusu bıraktı bu durum, ben çocuğumu normal ailede büyütme takıntısı duyuyorum.
Diğer taraftan bakıldığında, eşimle 1 2 kez büyük kavga ettik, onda da kızımı yakında oturan babaannesine gönderdim. Ufak tefek kavgalarımızı bile yanında yapmadık, daha 13 aylık olmasına rağmen. Hissedeceğini biliyoruz çünkü. Kavgalıyken, yüz yüze bakmak istemezken bile sırf gülsün diye yanında top filan oynuyorduk. Kızım ancak evleri ayırdığımızda birseyler olduğunu farketti, babasının arkasından ağlamaya başladı.
Belki gerçekten istisna olabiliriz ama bilinçli anne babayız, ondan eminim. Kızımızı herşeyden çok düşünüyoruz, kendi saçma sapan davalarımızı ona yansıtmamak zorunda olduğumuzu da biliyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Kızınıza sağlıklı, mutlu, hayırlı, güzelliklerle dolu bir ömür diliyorum. Çocuklar güzellikleri hak ediyorlar..

Minastrit .!.:

Kızınıza sağlıklı, mutlu, hayırlı, güzelliklerle dolu bir ömür diliyorum. Çocuklar güzellikleri hak ediyorlar..

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim çok haklısınız, keşke bütün çocuklar her zaman mutlu huzurlu olsa.

tosia .!.:

Bizim evimizde yaşamadığınız için ve bizi tanımadığınız için anlamamanız normal. Her mutsuz evlilikte büyük kavgalar, şiddet, bağırış, çağırış, küfür, hakaret olmuyor. Benim annem ve babam da mutsuzlardı evliliklerinden ama genel olarak ailemiz mutluydu, ben ve kardeşim mutluyduk. Bize yansıtmadılar çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Çocukları olan çiftlerin evliliklerinde , şiddet , aldatma , psikolojik baskı/ hakaret yoksa düzeltme yoluna gitmek zorundalar.

O çocuğa bunu borclular , gerekirse defalarca denenir.

Bence doğru bir karar aldınız eğer şiddetli kavgalariniz yoksa evin içinde.

1Sen .!.:

Çocukları olan çiftlerin evliliklerinde , şiddet , aldatma , psikolojik baskı/ hakaret yoksa düzeltme yoluna gitmek zorundalar.

O çocuğa bunu borclular , gerekirse defalarca denenir.

Bence doğru bir karar aldınız eğer şiddetli kavgalariniz yoksa evin içinde.

Genişletmek için tıkla...

Ben de sizin gibi düşünüyorum
Hayır şiddetli kavgalarımız olmadı, 1 2 kez dayanamayacak hale geldiğimde kendimden korkup kızımı babaannesine göndermiştim, onda da kafasına biblo, dekoratif kase filan fırlatmıştım eşimin :)))
Kızımın yanında sesimizi bile yükseltmedik çok şükür, öyle sürekli devam eden bir kavga hali de olmadı. Şimdi daha iyiyiz inşallah hatalarını affettirebilir, elinden geleni yapıyor şu an.
Ben eşimi hiç sevmesem bile gerekirse onunla ev arkadaşı olurum ama kızımı babasından ayırmak istemem sırf kendi mutsuzluğum için.
Tabii bu dediğiniz gibi büyük kavgalar, aldatma, şiddet filan yoksa geçerli

tosia .!.:

Ben de sizin gibi düşünüyorum
Hayır şiddetli kavgalarımız olmadı, 1 2 kez dayanamayacak hale geldiğimde kendimden korkup kızımı babaannesine göndermiştim, onda da kafasına biblo, dekoratif kase filan fırlatmıştım eşimin :)))
Kızımın yanında sesimizi bile yükseltmedik çok şükür, öyle sürekli devam eden bir kavga hali de olmadı. Şimdi daha iyiyiz inşallah hatalarını affettirebilir, elinden geleni yapıyor şu an.
Ben eşimi hiç sevmesem bile gerekirse onunla ev arkadaşı olurum ama kızımı babasından ayırmak istemem sırf kendi mutsuzluğum için.
Tabii bu dediğiniz gibi büyük kavgalar, aldatma, şiddet filan yoksa geçerli

Genişletmek için tıkla...

Hiç sevmediğiniz birisiyle nasıl kavgasız gürültüsüz bir ortam olabilir ki . Hayırlısı olsun hakkınızda gerçekten çok zor

esiladn .!.:

Hiç sevmediğiniz birisiyle nasıl kavgasız gürültüsüz bir ortam olabilir ki . Hayırlısı olsun hakkınızda gerçekten çok zor

Genişletmek için tıkla...

Aşık değildir ancak seviyordur, karşılıklı hak hukuk gozetip saygı çerçevesinde yurutuyorlardir. Var böyle yıllarca süren evlilikler.

Aşk nefrete dönüşebiliyor ancak sevgi ve az da çekim varsa nefret olmadan devam edilebiliyor.

Şiddet yok demişsiniz ama eşinizin kafasına bir şeyler fırlatmaktan bahsetmişsiniz. Bu şiddet sayılmıyor mu?

Şahsen kadına el kalktığı anda boşanması gerektiğini düşünen ben, aynısını erkek için de düşünüyorum. Şiddet cinsiyete bağlı değildir.

1Sen .!.:

Aşık değildir ancak seviyordur, karşılıklı hak hukuk gozetip saygı çerçevesinde yurutuyorlardir. Var böyle yıllarca süren evlilikler.

Aşk nefrete dönüşebiliyor ancak sevgi ve az da çekim varsa nefret olmadan devam edilebiliyor.

Genişletmek için tıkla...

Hanımefendi kendisi yazmış “sevmiyorum “ diye o yüzden dedim. Yorumunuza katılıyorum ama

_Pulim_ .!.:

Merhaba,
Sadece biraz içimi rahatlatmak için açtım konuyu,
Mutsuz eden bir insandan boşanmak neden zor geliyor ?
Alışkanlıklar mı,
Ev düzeni mi,
Neyin korkusu bu ?
Güçlü hissedip bir anda dibe çökmek karamsarlıklar neden ? Yorumlarınızı bekliyorum.

Tekrar konu acmak yerine ekleme yapmak istedim.
Boşanmaya karar veren benim,
Ama o kadar güçsüzüm ki,
Halbuki ailem arkamda karar benim,
Yinede kendimi çok bitik ve çaresiz hissediyorum,
Sanki altından kalkamayacagım bi yükün altına girecekmişim gibi..
Ama evliligimde de mutsuzum eşim varda yok gibi,
Çok körelmiş hissediyorum kendimi,
Geçiyormu sonra bunlar,
Boşanmış arkadaşlar yorumlarınızı bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

bu memlekette bosanma korkusunun ana sebebi elalem ne der.. insan oyle mutsuz noktaya geliyor ki ne emek ne sevgi ne parayi gozu goruyor yeter ki cikip gideyim su evden su mutsuzluk huzursuzluk bitsin diyosun. ama oturuyosun bi tarafinin ustune.. halbuki millet on dk konusup gececek sen o hayati yasiyorsun.. bir de bizde su inanc vardir kader degismez, gelen gideni aratir, gelecek olan daha mi iyi, elin iyisi olmaz laflari durduruyor insanlari.. halbuki daha iyisini bulmak ve baskasiyla mutlu olmak icin ayrilmazsin.. mevcut durumdaki esle mutlu olmadigin icin ayrilirsin.. yalniz daha mutlu olacaksin belki..

Papatyakb .!.:

Ne yaptınız merak ettim. Sanki açmak istediğim konuyu siz açmışsınız. Ben de aynı duygulara sahibim. Boşanma davası açacağım ama korkuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Boşanıyorum.
Benim için zor geçiyor,
Bu kararı ben verdim ama gözümdeki yaşta dinmedi.
Tekrar devam etsemde mutlu olmayacagımı biliyorum,
Bu yola girdim ve devam edecegim bi şekilde,
Buda geçer diye umuyorum,
Belkide 0 dan başlamak zorluyor :/

Mutsuz evlilik sürdürülebilir eşimi sevmiyorum falan yazılmış da merak ettiğim bişeyi sorcam insan sevmiyo ve sevilmiyorsa gözü başkasına kaymaz mı yani gönül bu ne kadar ruhsuz durabilir ki

_Pulim_ .!.:

Boşanıyorum.
Benim için zor geçiyor,
Bu kararı ben verdim ama gözümdeki yaşta dinmedi.
Tekrar devam etsemde mutlu olmayacagımı biliyorum,
Bu yola girdim ve devam edecegim bi şekilde,
Buda geçer diye umuyorum,
Belkide 0 dan başlamak zorluyor :/

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle zamanla alışılmayacak birşey yok. Kolay değil öyle ya da böyle bir düzen kurmuştunuz şimdi ise yeni bir düzene geçiş yapıyorsunuz. Ben de karar verdim bu şekilde değersizlik duygularıyla devam ettikçe sinirlerim yıpranıyor. Kızım deseniz babasına iyice alışacak ileride zorlanırım. Eşimle aynı iş yerindeyiz çok ortak arkadaşımız var o da beni zorluyor ama alışırız zamanla. Döndüğümde bahsedeceğim böyle yürümeyeceğini. Sizde çocuk var mıydı? Neden bu kararı aldınız? Ben kararım üzerinde devam eder miyim ya aklımı karıştırırsa diye de korkuyorum.

tosia .!.:

Sorumluluklarını yerine getireceğini düşünüyorum şuan. İyi bir babadır.

Şöyle söyleyeyim, benim bu konuya bu kadar takılmamın sebebi belki de anne babamın ayrı olması. Ben ergendim onlar ayrıldıklarında, pek fazla etkilenmediğimi düşünüyordum ama belki de bana böyle bir etki bıraktı. Normal aile takıntısı.

şu an boşanma dışında bir seçeneğim yok gibi, tek sorun ve tek korkum Su anki boşanma sebeplerimiz ileride ortadan kalkmış olursa kızım bana "babam iyi bi insan, neden boşanıp beni ondan mahrum ettin" demesi korkusu. o zaman cevap veremem gibi geliyor.. bilemiyorum anlatabildim mi, çok karışığım bugün

Genişletmek için tıkla...

Sizinle aynı korkuları ben de yaşıyorum. Kızım ileride birşey der mi hesap sorar mı diyorum. Sonra düşünüyorum bu şekilde babasına iyice alışacak ayrılmazsam ve ileride bu kararı almak zorunda kalırsam asıl o zaman bocalayacak, alışamayacak. Ama şimdi küçük ve bu düzene alışır diyorum. Bir yanım da sizin gibi düşünüyor. Babasızlık dert olur mu büyürken, kendini eksik hisseder mi gibi düşüncelere boğuluyorum. Sanırım karar verirken ben bu haliyle nereye kadar sürdürürüm bu evliliği demek lazım. Belki o zaman en doğru kararı verebiliriz...

Papatyakb .!.:

Sizinle aynı korkuları ben de yaşıyorum. Kızım ileride birşey der mi hesap sorar mı diyorum. Sonra düşünüyorum bu şekilde babasına iyice alışacak ayrılmazsam ve ileride bu kararı almak zorunda kalırsam asıl o zaman bocalayacak, alışamayacak. Ama şimdi küçük ve bu düzene alışır diyorum. Bir yanım da sizin gibi düşünüyor. Babasızlık dert olur mu büyürken, kendini eksik hisseder mi gibi düşüncelere boğuluyorum. Sanırım karar verirken ben bu haliyle nereye kadar sürdürürüm bu evliliği demek lazım. Belki o zaman en doğru kararı verebiliriz...

Genişletmek için tıkla...

Boşanmak için yeterli sebepleriniz varsa kızınız size hesap sormaz inanın.
Bizim evliliğimiz evimiz genel mutlu huzurlu olduğu için, aldatma, şiddet vs olmadığı için çok uzun düşündüm açıkçası.

esiladn .!.:

Hiç sevmediğiniz birisiyle nasıl kavgasız gürültüsüz bir ortam olabilir ki . Hayırlısı olsun hakkınızda gerçekten çok zor

Genişletmek için tıkla...

Yeni gördüm bu mesajınızı
Düzgün okumadınız sanırım, hiç sevmesem "bile" demişim.
Gayet de seviyorum. Deli divane aşık değilim ama insan olarak, eşim olarak çok seviyorum.
Daha önce de kızgınlığım önüne geçmişti sevgimin ama şu an gayet iyiyiz çok şükür, teşekkür ederim düşündüğünüz için