Esin iyi birimi niye bosaniyosun
Esin iyi birimi niye bosaniyosunSorumluluklarını yerine getireceğini düşünüyorum şuan. İyi bir babadır.
Şöyle söyleyeyim, benim bu konuya bu kadar takılmamın sebebi belki de anne babamın ayrı olması. Ben ergendim onlar ayrıldıklarında, pek fazla etkilenmediğimi düşünüyordum ama belki de bana böyle bir etki bıraktı. Normal aile takıntısı.
şu an boşanma dışında bir seçeneğim yok gibi, tek sorun ve tek korkum Su anki boşanma sebeplerimiz ileride ortadan kalkmış olursa kızım bana "babam iyi bi insan, neden boşanıp beni ondan mahrum ettin" demesi korkusu. o zaman cevap veremem gibi geliyor.. bilemiyorum anlatabildim mi, çok karışığım bugün
Çocuk ana babayi birbirine bağlar derlerde sanırım yanlis
Esin iyi birimi niye bosaniyosun
Uzun hikayeNeden mutsuzsunuz?Artıkarı ney eksileri ney?Çalışıomusunuz?Çocuğunuz var mı?
Alışkanlıktan kurtulmak çaba gerektirir eğer o çabayı gostermezsenjz sonucu boşluğa ve karamsarlığa düşmek olurMerhaba,
Sadece biraz içimi rahatlatmak için açtım konuyu,
Mutsuz eden bir insandan boşanmak neden zor geliyor ?
Alışkanlıklar mı,
Ev düzeni mi,
Neyin korkusu bu ?
Güçlü hissedip bir anda dibe çökmek karamsarlıklar neden ? Yorumlarınızı bekliyorum.
bunun sevgili ile ilgisi yok bence , bende ayrılıyorum ve evi terk edip çıkan benim ama psikolojik olarak hiç iyi bir durumda diyilim hatta yarın gidip eşyalarımı toparlamam gerek fakat 2 gecedir uyuyamıyor kabuslar görüyorum , eşyalarımı toparlamak vs... çok zor geliyor , sanırım yılların verdiği alışkanlık , belki hayellerin umutların yıkılması , allah kimsenin huzurunu bozmasın gerçekten çok zorMerhaba,
Sadece biraz içimi rahatlatmak için açtım konuyu,
Mutsuz eden bir insandan boşanmak neden zor geliyor ?
Alışkanlıklar mı,
Ev düzeni mi,
Neyin korkusu bu ?
Güçlü hissedip bir anda dibe çökmek karamsarlıklar neden ? Yorumlarınızı bekliyorum.
Konularınızı arada takip ediyorum. Bu evliliğe sebebiyet veren ailenizle görüşüyor musunuz ?Evli olduğum kişiyi hiçbir zaman sevmedim.
Onunla evlenmeyi ben istemedim.
Hiçbir ortak yönümüz yok.
Onunlayken bir an bile mutlu olmadım.
Hep ondan kurtulmayı hayal ettim.
Gel gör ki iş boşanmaya gelince bu sebepler bile insanın içini rahatlatıp şöyle geniş, emin bir adım atmaya yetmiyor.
İlginç şey şu evlilik. Anne babadan ayrılırken hissedilmeyen türlü türlü korkular, endişeler, kabuslar birkaç yıl önce tanımadığın kişiden ayrılırken önüne diziliyor.
En büyük sebep, baş sorumlu çevre baskısı.
Kadın olmak, hele ki yalnız bir kadın olmak öyle zor ki bu memlekette.
Allah kurtarsın bizi, Allah yolumuzu temizlesin bizim...
Hayır görüşmüyorum. Yüzlerini görmeye tahammülüm yok. Bir de normal aile numarası yapmazlar mı, sanki ben herkes gibi bir çocukluk geçirmişim, okumayı ben istememişim, bana hayatı zehir etmemişler, bu adamı ben bulup da evlenmişim gibi. Bu tavırlar daha da sinirimi bozuyor. Ya kendimi yiyorum ya onlarla tartışıyorum en iyisi hiç görmemek.Konularınızı arada takip ediyorum. Bu evliliğe sebebiyet veren ailenizle görüşüyor musunuz ?
Hayatınızı mahveden bu insanlarla görüşmediğiniz için adınıza sevindim. Anne baba da olsa değer vermiyor, evlat ayırımı yapıyorsa tepki vermek lazım.Hayır görüşmüyorum. Yüzlerini görmeye tahammülüm yok. Bir de normal aile numarası yapmazlar mı, sanki ben herkes gibi bir çocukluk geçirmişim, okumayı ben istememişim, bana hayatı zehir etmemişler, bu adamı ben bulup da evlenmişim gibi. Bu tavırlar daha da sinirimi bozuyor. Ya kendimi yiyorum ya onlarla tartışıyorum en iyisi hiç görmemek.
Anlatmak istediğinizi çok iyi anlıyorum. Belli ki vicdanlı bir annesiniz en zoru da bu sanırım. Çocuk için en dogrusuna karar vermek. Gönül ister ki sorunlarınızı halledebilin ama olmuyorsa gercekten üzmeyin kendinizi. Mutlu anne mutlu cocuk bana sorarsanız. Kendi cocuklugumu düşününce(ki cok sorunlu sayılmaz aslında bircok insana göre) Bi de cevremdeki mutlu cocukları görünce belki de ayırsalar daha mutlu bir cocuk olabilirdim diyorum. Tabi bu sadece Bi varsayım. Hakkınızda hayırlısı olsun, güzel günler görün =)Sorumluluklarını yerine getireceğini düşünüyorum şuan. İyi bir babadır.
Şöyle söyleyeyim, benim bu konuya bu kadar takılmamın sebebi belki de anne babamın ayrı olması. Ben ergendim onlar ayrıldıklarında, pek fazla etkilenmediğimi düşünüyordum ama belki de bana böyle bir etki bıraktı. Normal aile takıntısı.
şu an boşanma dışında bir seçeneğim yok gibi, tek sorun ve tek korkum Su anki boşanma sebeplerimiz ileride ortadan kalkmış olursa kızım bana "babam iyi bi insan, neden boşanıp beni ondan mahrum ettin" demesi korkusu. o zaman cevap veremem gibi geliyor.. bilemiyorum anlatabildim mi, çok karışığım bugün
Anlatmak istediğinizi çok iyi anlıyorum. Belli ki vicdanlı bir annesiniz en zoru da bu sanırım. Çocuk için en dogrusuna karar vermek. Gönül ister ki sorunlarınızı halledebilin ama olmuyorsa gercekten üzmeyin kendinizi. Mutlu anne mutlu cocuk bana sorarsanız. Kendi cocuklugumu düşününce(ki cok sorunlu sayılmaz aslında bircok insana göre) Bi de cevremdeki mutlu cocukları görünce belki de ayırsalar daha mutlu bir cocuk olabilirdim diyorum. Tabi bu sadece Bi varsayım. Hakkınızda hayırlısı olsun, güzel günler görün =)
Kocanız iyi davranıyor mu size?Hayır görüşmüyorum. Yüzlerini görmeye tahammülüm yok. Bir de normal aile numarası yapmazlar mı, sanki ben herkes gibi bir çocukluk geçirmişim, okumayı ben istememişim, bana hayatı zehir etmemişler, bu adamı ben bulup da evlenmişim gibi. Bu tavırlar daha da sinirimi bozuyor. Ya kendimi yiyorum ya onlarla tartışıyorum en iyisi hiç görmemek.
Ne yaptınız merak ettim. Sanki açmak istediğim konuyu siz açmışsınız. Ben de aynı duygulara sahibim. Boşanma davası açacağım ama korkuyorum.Merhaba,
Sadece biraz içimi rahatlatmak için açtım konuyu,
Mutsuz eden bir insandan boşanmak neden zor geliyor ?
Alışkanlıklar mı,
Ev düzeni mi,
Neyin korkusu bu ?
Güçlü hissedip bir anda dibe çökmek karamsarlıklar neden ? Yorumlarınızı bekliyorum.
Tekrar konu acmak yerine ekleme yapmak istedim.
Boşanmaya karar veren benim,
Ama o kadar güçsüzüm ki,
Halbuki ailem arkamda karar benim,
Yinede kendimi çok bitik ve çaresiz hissediyorum,
Sanki altından kalkamayacagım bi yükün altına girecekmişim gibi..
Ama evliligimde de mutsuzum eşim varda yok gibi,
Çok körelmiş hissediyorum kendimi,
Geçiyormu sonra bunlar,
Boşanmış arkadaşlar yorumlarınızı bekliyorum.
Sorumluluklarını yerine getireceğini düşünüyorum şuan. İyi bir babadır.
Şöyle söyleyeyim, benim bu konuya bu kadar takılmamın sebebi belki de anne babamın ayrı olması. Ben ergendim onlar ayrıldıklarında, pek fazla etkilenmediğimi düşünüyordum ama belki de bana böyle bir etki bıraktı. Normal aile takıntısı.
şu an boşanma dışında bir seçeneğim yok gibi, tek sorun ve tek korkum Su anki boşanma sebeplerimiz ileride ortadan kalkmış olursa kızım bana "babam iyi bi insan, neden boşanıp beni ondan mahrum ettin" demesi korkusu. o zaman cevap veremem gibi geliyor.. bilemiyorum anlatabildim mi, çok karışığım bugün
Çok zor kadın olmak şu ne sorumluluğumuz varki cümlesi altında okadar zorkiEvli olduğum kişiyi hiçbir zaman sevmedim.
Onunla evlenmeyi ben istemedim.
Hiçbir ortak yönümüz yok.
Onunlayken bir an bile mutlu olmadım.
Hep ondan kurtulmayı hayal ettim.
Gel gör ki iş boşanmaya gelince bu sebepler bile insanın içini rahatlatıp şöyle geniş, emin bir adım atmaya yetmiyor.
İlginç şey şu evlilik. Anne babadan ayrılırken hissedilmeyen türlü türlü korkular, endişeler, kabuslar birkaç yıl önce tanımadığın kişiden ayrılırken önüne diziliyor.
En büyük sebep, baş sorumlu çevre baskısı.
Kadın olmak, hele ki yalnız bir kadın olmak öyle zor ki bu memlekette.
Allah kurtarsın bizi, Allah yolumuzu temizlesin bizim...
Mutsuz bir evliliği çocuk için sürdürmek sadece bana mı mantıksız geliyor? Mutsuz bir evlilikte çocuk mutlu olabilir mi ? Böyle mi düşünüyorsunuz gerçekten? Babası ile annesi arasındaki sevgisizliği hissetmek çocuğa zarar vermeyecek mi? Ben anlayamıyorum bu düşünceyi gerçekten.mükemmel, dilerim ben de bunu söyleyebilirim ileride.
benim tek korkum var boşanmakla ilgili, kızım.
ileride sürekli babasıyla yaşamasına engel oldum diye bana kızar mı,
anne babası beraber olan insanlara özenip kendisini eksik hisseder mi,
tek başıma yeterince iyi bir ebeveyn olabilir miyim? gibi sorular...
çocuğum olmasaydı asla korkmazdım, çantamı alır çıkardım. ne maddi ne manevi herhangi bir korkumun olacağını zannetmiyorum çünkü evliliğin insana sınıfsal birşey kattığına inanmadığım gibi boşanmanın da birşeyler alıp götürdüğüne inanmıyorum. mutsuz bir evliliği sürdürmeyi asla uzatmazdım çocuğum olmasaydı.