Yaşadığınız süreç zorlu geçmiş, geçmis diyorum ama hâla arayıs içerisindesiniz. Hayat bizleri farklı durumlarla sınıyor ve zaman zaman içinde bulunduğumuz durumdan nasıl sıyrılacağımızı kestiremeyebiliyoruz, bu sürekli aynı yerlere odaklanıp olaya geniş açıdan bakamamamızla alakalı olabilir.
Bence ilk önce kendinize sunları hatırlatın;
- Benim evliligim, benim çocuğum( kocamla beraber dünyaya getirdik)
- Hayatimda olan kimse (ben ve eşim haricinde ) bir seyleri yapmak zorunda değil. Cevremde ki insanlardan (abne, baba, kardes, eş dost vs ) keske yardım etseler, destek olsalar diye iç gecirmek de normal( insanız, duygusal taraflarımiz bunun için var.) Bu beklenti karşılanmadığında yıpranmak ya da olumsuza odaklanmak 'bizim' tercihimiz, bunun yerine güçlü, olgun ve planlı olmayı tercih edebiliriz.
- Kendinizi iyi hissetmediğiniz zamanlarda bir uzmandan faydalanmaktan geri duymayın ( ister 1 kereligine olsun, ister 10- ekonomik durumla da alakalı) gidin, içinizde ki sizi ele geciren tüm duyguları dökün, farketmeden duyacağıniz bir kelime, cümle sizi yüreklendirip, bakış açınızı değiştirebilir.
- Eşiniz de olsa sunu kendinize hatırlatı; onun davranısları onun cocuğuna ve bana llan yaklaşimları da onun tercihi. Ben, onun bana kötü davrandığını, ya da yeterince ilgi göstermedigini düşündüğümde kendimi yıpratmak yerine bu onun eksigi ve hayata tutunuşu diyebilirim. Mesela esim çocukla kaliteli vakit gecirmezse, oyun oynamaz ya da ilgilenmezse, ben zaten kaliteli vakit gecirip güzellikle anılar biriktiriyorum, aranızda ki iliskiye bir noktadan sonra karışamam, ama yıllar ilerleyipde geriye baktıgında boşluklar görürsen şaşirma derim.
- Eşleein çocuklarına ve birbirlerine evlilik içerisinde 'zorunlu' oldukları gorevler var ( guvenlik, sağlık, yardım, sevgi, saygı gibi ) Bunlarda eksiklik hissediyorsam net bir sekilde belirtirim, anlamıyorsa yönlendiririm. Cocuğun parka gitmesi gerek, doktor randevusu var yanımda olman gerek vs.
Anlamiyorsa ya da anlamamazliktan geliyorsa imkanlar dahilinde yardımcı olacak birini bulmamiz gerektiğini söylerim.
**Bebeginiz henüz cok kücuk, siz daha yeni annesiniz, ekonomik ozgürlüğünüz yok. Bu sebeple 'mantık' odaklı olup kendinize ve bebişinize odaklanmanızı tavsiye ederim. Psikolojik destek alın, inanın size iyi gelecektir. Işleeinizi hafifletmek icin mumkünse destek alın. Hayatınızı eşiniz bile olsa bir insanın sevgisine muhtaç bırakmayın. Kendinizi sevin, bebeğinizle an'larınızı festivale cevirin, eğlenin. Uzun vadede kendinize yatırim yapın(illa para degil, öğrenin, kendinizi kesfedin, güçlenin)
Umarım her sey güzel olacak sizin icin