Boşanmak mı,katlanmak mı?

Yazdıklarınızı okuyunca şu an hayatınızı zorlaştıran şey evlilik değil de kolik olan bebeğiniz gibi anladım ben.
Yani boşansanız bile yine zor bi hayatınız olacak.
Eşinizde kendince bi kariyer planı yapmış belli ki onu gerçekleştirmek istiyor.
İşleri oturtup para kazandıkça bol bol para isteyip bakıcı tutmanızı tavsiye ederim.
Bu kadar işkolik olmasının altında yatan sebepler mutlaka vardır.
Beş sevgi dili diye bi kitap var alıp okumanızı tavsiye ederim.
 
Merhaba arkadaşlar. Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Bir oğlum var iki gün sonra 1 yaşını dolduracak. Evliliğimin en başından beri problemlerim vardı aslında ama her evlilikte olacak cinstendi ve bu yüzden gözümde çok büyütmemiştim ama çocukla birlikte artan sorumluluklar,stres vs. sorunlarımız daha da arttı,içinden cikamadigim bir hale geldi. Öncelikle şunu söyleyeyim buraya eşimi kötüleyip,kendimi haklı çıkarmak için yazıp cizmiyorum. Gerçekten artık içinden çıkamıyorum ve kimseye anlatamıyorum. Objektif düşüncelerinize ihtiyacım var. Şöyle söylim eşim İşkolik bı adam. Bı fabrikada çalışıyor artı ben hamileyken bı dükkan açtı boş zamanlarinda da orda çalışıyor. Dükkanı açmasını önceden istiyordum ama hamileyken istemedim çünkü zaten yoğun çalışıyor bebek geliyor ve geri kalan vaktini bizle geçirsin bana destek olsun istiyordum ama o dinlemedi iyi bı yerden iş garantisi aldığını bunu kaybetmek istemediğini söyledi ve açtı. Hamileligim hep sağlık sorunlarıyla geçti. Bu süreçte de eşimin işinden dolayı gece yarılarına kadar evde yanlız kaldigimdan 1.5 saatlik mesafede olan baba evinde kaldım çoğunlukla. Dogumum da zor geçti ve kolik (gaz sancıları olan,sürekli ağlayan ve asla uyumayan) bir bebek dünyaya getirdim. Bu süreçte bile eşim hala çok yoğun çalışıyor ve hep ann teyzelerim yanıma gelip kaliyor bana yardımcı oluyordu. Lohusa depresyonuna da girdim. Çok zor bir hayatım vardı. Ve tartismalarimiz bu noktada başladı. Dinimizde oturan ailesinin bekar kız kardeşlerinin ne yazık ki bu zor zamanlarimda bana hiçbir destekleri olmadı. Günlerce uyumadigim zamanlarım oldu,çok çaresizim ne olur yardım edin dediğim zamanlarım oldu ve biz çalışıyoruz izin alamayiz zamanımız yok dendi hep. Eşim yine yoğun çalışıyor,israrlarim sonucu bı iki saatliğine geliyor çocuğu her gece acile götürüyoruz. Baktık böyle olmayacak pılımı pırtımı topladm çocuk 4 aylık olana kadar annemde kaldım. Eşim sadece haftasonu geliyor çocuğu görüp gidiyordu. Bizde annem babam ben sabahlara kadar beşik sallıyor,çocuğu sık sık acile goturuyordk.Oglumun inanılmaz derecede uyku problemleri var.Uyku eğitimi ilaçlar hiçbir işe yaramadi ve gittiğimiz her doktor bu durumun 2 yaşına kadar süreceğini belirtti. Eşimin sorumsuzluğu yüzünden ettiğim kavgalardan ötürü evi anneme yakın yere taşımayı haftada üç gün is yerinde sabahlamayi bu süreçte annen yanında kalsın dedi diğer günler eve erkenden gelmeyi teklif etti kabul ettim.Tasindik annem rahatsızlandı gündüz bı isim olduğunda destek oluyor ama geceleri eşim olmadığında yanımda kalamiyor artık. Özet olarak şöyle söylim tasinma kararını kendi aldığı halde sırf eve biraz erken gel bizimle vakit geçir diye kızdığım ve baskı yaptığım için,senin yüzünden geldik,birakmiyosun çalışayım,ananın yanına getirdim yinede hergun eve gel diyosun,bıktım senden bilmem ne. Kavga sonucunda ağza aliayacak hakaretler,tehditler,bağırıp cagirmalar... İster istemez ben de karşılık veriyorum. Benim ailem bu kadar fedakarlık yaptığı halde hala nankörlük yapıp onlara laf söylüyor ve bu çok zoruma gidiyor. Karşılıklı olarak birbirimize hakaret ediyoruz,ailelerimize laf söylüyoruz. Bir de eşimin en sevmediğim huyu çok yalan konuşur ve verdiği sözü tutmaz. Bu konuda onu binlerce kere uyardım böyle yapma sana olan güven bitiyor senden soğuyorum yapma şunu dedim ama bir gram değiştiremedim. Ona karşı sevgim de saygım da kalmadı artık ama sorun şu ki bosaninca nasıl ayakta kalacağım bilmiyorum. Annem rahatsız ogluma bakamaz. Yabancı birine güvenip de ise giremem şuan girsem de alacağım asgari ücret bakıcıya mi vereyim kiraya mi diğer ihtiyaçlara mi ? Ekonomik özgürlüğüm yok. Ama böyle de dayanamiyorum. Hiç huzurumuz yok. Ne yapmalıyım ?
Biraz nefes almaya ihtiyacınız var. Yarım gü bile gelecek yardımcı olabilir. Eşinizle konuşup bir iş bulabilirsiniz. Çalışırsanız rahat olursunuz, farklı ortamlar olur. Neden hemen boşanmak istiyorsunuz ki. Bebek 2 yaşına gelene kadar böyle götürüp sonra olmuyorsa o zaman düşünün boşanmayı.
 
Merhaba arkadaşlar. Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Bir oğlum var iki gün sonra 1 yaşını dolduracak. Evliliğimin en başından beri problemlerim vardı aslında ama her evlilikte olacak cinstendi ve bu yüzden gözümde çok büyütmemiştim ama çocukla birlikte artan sorumluluklar,stres vs. sorunlarımız daha da arttı,içinden cikamadigim bir hale geldi. Öncelikle şunu söyleyeyim buraya eşimi kötüleyip,kendimi haklı çıkarmak için yazıp cizmiyorum. Gerçekten artık içinden çıkamıyorum ve kimseye anlatamıyorum. Objektif düşüncelerinize ihtiyacım var. Şöyle söylim eşim İşkolik bı adam. Bı fabrikada çalışıyor artı ben hamileyken bı dükkan açtı boş zamanlarinda da orda çalışıyor. Dükkanı açmasını önceden istiyordum ama hamileyken istemedim çünkü zaten yoğun çalışıyor bebek geliyor ve geri kalan vaktini bizle geçirsin bana destek olsun istiyordum ama o dinlemedi iyi bı yerden iş garantisi aldığını bunu kaybetmek istemediğini söyledi ve açtı. Hamileligim hep sağlık sorunlarıyla geçti. Bu süreçte de eşimin işinden dolayı gece yarılarına kadar evde yanlız kaldigimdan 1.5 saatlik mesafede olan baba evinde kaldım çoğunlukla. Dogumum da zor geçti ve kolik (gaz sancıları olan,sürekli ağlayan ve asla uyumayan) bir bebek dünyaya getirdim. Bu süreçte bile eşim hala çok yoğun çalışıyor ve hep ann teyzelerim yanıma gelip kaliyor bana yardımcı oluyordu. Lohusa depresyonuna da girdim. Çok zor bir hayatım vardı. Ve tartismalarimiz bu noktada başladı. Dinimizde oturan ailesinin bekar kız kardeşlerinin ne yazık ki bu zor zamanlarimda bana hiçbir destekleri olmadı. Günlerce uyumadigim zamanlarım oldu,çok çaresizim ne olur yardım edin dediğim zamanlarım oldu ve biz çalışıyoruz izin alamayiz zamanımız yok dendi hep. Eşim yine yoğun çalışıyor,israrlarim sonucu bı iki saatliğine geliyor çocuğu her gece acile götürüyoruz. Baktık böyle olmayacak pılımı pırtımı topladm çocuk 4 aylık olana kadar annemde kaldım. Eşim sadece haftasonu geliyor çocuğu görüp gidiyordu. Bizde annem babam ben sabahlara kadar beşik sallıyor,çocuğu sık sık acile goturuyordk.Oglumun inanılmaz derecede uyku problemleri var.Uyku eğitimi ilaçlar hiçbir işe yaramadi ve gittiğimiz her doktor bu durumun 2 yaşına kadar süreceğini belirtti. Eşimin sorumsuzluğu yüzünden ettiğim kavgalardan ötürü evi anneme yakın yere taşımayı haftada üç gün is yerinde sabahlamayi bu süreçte annen yanında kalsın dedi diğer günler eve erkenden gelmeyi teklif etti kabul ettim.Tasindik annem rahatsızlandı gündüz bı isim olduğunda destek oluyor ama geceleri eşim olmadığında yanımda kalamiyor artık. Özet olarak şöyle söylim tasinma kararını kendi aldığı halde sırf eve biraz erken gel bizimle vakit geçir diye kızdığım ve baskı yaptığım için,senin yüzünden geldik,birakmiyosun çalışayım,ananın yanına getirdim yinede hergun eve gel diyosun,bıktım senden bilmem ne. Kavga sonucunda ağza aliayacak hakaretler,tehditler,bağırıp cagirmalar... İster istemez ben de karşılık veriyorum. Benim ailem bu kadar fedakarlık yaptığı halde hala nankörlük yapıp onlara laf söylüyor ve bu çok zoruma gidiyor. Karşılıklı olarak birbirimize hakaret ediyoruz,ailelerimize laf söylüyoruz. Bir de eşimin en sevmediğim huyu çok yalan konuşur ve verdiği sözü tutmaz. Bu konuda onu binlerce kere uyardım böyle yapma sana olan güven bitiyor senden soğuyorum yapma şunu dedim ama bir gram değiştiremedim. Ona karşı sevgim de saygım da kalmadı artık ama sorun şu ki bosaninca nasıl ayakta kalacağım bilmiyorum. Annem rahatsız ogluma bakamaz. Yabancı birine güvenip de ise giremem şuan girsem de alacağım asgari ücret bakıcıya mi vereyim kiraya mi diğer ihtiyaçlara mi ? Ekonomik özgürlüğüm yok. Ama böyle de dayanamiyorum. Hiç huzurumuz yok. Ne yapmalıyım ?
ben çok ciddi bir sorun goremedim adam çalisiyor isinde gucunde. siz de biraz huyuna gidin derim. boşaninca güllük gülistanlik hayat sizi beklemeyecek, evliliginizle ilgili sorunlar bitecek, başka sorunlar başlayacak.
 
Kımse kımsenın cocuguna bakmak zorunda degıl, bekar gorumce dıbınızde oturuyor dıye yardımcı olmak zorunda degıl, bu bebegı yardımlasarak buyuturuz dıye dogurmadınız herhalde. Oglum ıkı yasını bıtırdı hala ara sıra uyku problemı yasıyoruz, ıkızlerım 1 yasını bıtırdı hala zorluk cekıyoruz, bakıcı var ama ben ıse cogu zaman zombı gıbı dıyorum. Suan ısınız de yokmus zaten, once cocugunuz kres yasına gelsın sonra ıs bulursunuz calısırsınız sonra bosanmak gıbı radıkal bır karar alırsınız. Anne baba evı olsa da cocukla en cok kendı evınızde rahat edersınız. Boyle bır karar ıcın once bırıkım ve duzenlı ıs gerek, dıbını gormedıgınız suya gırmeyın
 
Esinizle bu durumu konustunuz mu? O bu evliligi surdurmek istiyor mu? Cicek bile alsan eve bakim istiyor. Ailesine vakit ayirmayacaksa bu evlilikte onun yeri nerede? Arada bir otelde kalir gibi gelip gidiyor mu? Maddi olarak getirisi olmayan bir is icin yuvanizin temeli sarsilmis. En ihtiyaciniz oldugu donemde yokmus. Desem ki isi bu, ama adamin zaten bir isi de varmis. Daha fazla kazanayim diye acmis ama o da yok. Seneye kazanacaginin garantisi de yok. Aranizda 1.5 saatlik bir yol varmis anladigim kadariyla.
Bence esinizle konusun. Esiniz bu evliligi surdurmek istiyorsa o da fedakarlik yapmali, ailesine valit ayirmali. Surduremeyecekse de bebegi magdur etmemeli.
 
Esinizle bu durumu konustunuz mu? O bu evliligi surdurmek istiyor mu? Cicek bile alsan eve bakim istiyor. Ailesine vakit ayirmayacaksa bu evlilikte onun yeri nerede? Arada bir otelde kalir gibi gelip gidiyor mu? Maddi olarak getirisi olmayan bir is icin yuvanizin temeli sarsilmis. En ihtiyaciniz oldugu donemde yokmus. Desem ki isi bu, ama adamin zaten bir isi de varmis. Daha fazla kazanayim diye acmis ama o da yok. Seneye kazanacaginin garantisi de yok. Aranizda 1.5 saatlik bir yol varmis anladigim kadariyla.
Bence esinizle konusun. Esiniz bu evliligi surdurmek istiyorsa o da fedakarlik yapmali, ailesine valit ayirmali. Surduremeyecekse de bebegi magdur etmemeli.
Kk ya açılan konuların %50sinden fazlası adamların vurdumduymazlıgı, sorumsuzlugu ve ılgısızlıgıyle alakalı. Nefret ettirdiler herseyden
 
Merhaba arkadaşlar. Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Bir oğlum var iki gün sonra 1 yaşını dolduracak. Evliliğimin en başından beri problemlerim vardı aslında ama her evlilikte olacak cinstendi ve bu yüzden gözümde çok büyütmemiştim ama çocukla birlikte artan sorumluluklar,stres vs. sorunlarımız daha da arttı,içinden cikamadigim bir hale geldi. Öncelikle şunu söyleyeyim buraya eşimi kötüleyip,kendimi haklı çıkarmak için yazıp cizmiyorum. Gerçekten artık içinden çıkamıyorum ve kimseye anlatamıyorum. Objektif düşüncelerinize ihtiyacım var. Şöyle söylim eşim İşkolik bı adam. Bı fabrikada çalışıyor artı ben hamileyken bı dükkan açtı boş zamanlarinda da orda çalışıyor. Dükkanı açmasını önceden istiyordum ama hamileyken istemedim çünkü zaten yoğun çalışıyor bebek geliyor ve geri kalan vaktini bizle geçirsin bana destek olsun istiyordum ama o dinlemedi iyi bı yerden iş garantisi aldığını bunu kaybetmek istemediğini söyledi ve açtı. Hamileligim hep sağlık sorunlarıyla geçti. Bu süreçte de eşimin işinden dolayı gece yarılarına kadar evde yanlız kaldigimdan 1.5 saatlik mesafede olan baba evinde kaldım çoğunlukla. Dogumum da zor geçti ve kolik (gaz sancıları olan,sürekli ağlayan ve asla uyumayan) bir bebek dünyaya getirdim. Bu süreçte bile eşim hala çok yoğun çalışıyor ve hep ann teyzelerim yanıma gelip kaliyor bana yardımcı oluyordu. Lohusa depresyonuna da girdim. Çok zor bir hayatım vardı. Ve tartismalarimiz bu noktada başladı. Dinimizde oturan ailesinin bekar kız kardeşlerinin ne yazık ki bu zor zamanlarimda bana hiçbir destekleri olmadı. Günlerce uyumadigim zamanlarım oldu,çok çaresizim ne olur yardım edin dediğim zamanlarım oldu ve biz çalışıyoruz izin alamayiz zamanımız yok dendi hep. Eşim yine yoğun çalışıyor,israrlarim sonucu bı iki saatliğine geliyor çocuğu her gece acile götürüyoruz. Baktık böyle olmayacak pılımı pırtımı topladm çocuk 4 aylık olana kadar annemde kaldım. Eşim sadece haftasonu geliyor çocuğu görüp gidiyordu. Bizde annem babam ben sabahlara kadar beşik sallıyor,çocuğu sık sık acile goturuyordk.Oglumun inanılmaz derecede uyku problemleri var.Uyku eğitimi ilaçlar hiçbir işe yaramadi ve gittiğimiz her doktor bu durumun 2 yaşına kadar süreceğini belirtti. Eşimin sorumsuzluğu yüzünden ettiğim kavgalardan ötürü evi anneme yakın yere taşımayı haftada üç gün is yerinde sabahlamayi bu süreçte annen yanında kalsın dedi diğer günler eve erkenden gelmeyi teklif etti kabul ettim.Tasindik annem rahatsızlandı gündüz bı isim olduğunda destek oluyor ama geceleri eşim olmadığında yanımda kalamiyor artık. Özet olarak şöyle söylim tasinma kararını kendi aldığı halde sırf eve biraz erken gel bizimle vakit geçir diye kızdığım ve baskı yaptığım için,senin yüzünden geldik,birakmiyosun çalışayım,ananın yanına getirdim yinede hergun eve gel diyosun,bıktım senden bilmem ne. Kavga sonucunda ağza aliayacak hakaretler,tehditler,bağırıp cagirmalar... İster istemez ben de karşılık veriyorum. Benim ailem bu kadar fedakarlık yaptığı halde hala nankörlük yapıp onlara laf söylüyor ve bu çok zoruma gidiyor. Karşılıklı olarak birbirimize hakaret ediyoruz,ailelerimize laf söylüyoruz. Bir de eşimin en sevmediğim huyu çok yalan konuşur ve verdiği sözü tutmaz. Bu konuda onu binlerce kere uyardım böyle yapma sana olan güven bitiyor senden soğuyorum yapma şunu dedim ama bir gram değiştiremedim. Ona karşı sevgim de saygım da kalmadı artık ama sorun şu ki bosaninca nasıl ayakta kalacağım bilmiyorum. Annem rahatsız ogluma bakamaz. Yabancı birine güvenip de ise giremem şuan girsem de alacağım asgari ücret bakıcıya mi vereyim kiraya mi diğer ihtiyaçlara mi ? Ekonomik özgürlüğüm yok. Ama böyle de dayanamiyorum. Hiç huzurumuz yok. Ne yapmalıyım ?
Çocuğu alıp annenize gitmekle onu rahata alıştırarak hata yapmışsınız ...adam alışmış sizi ve sorumluluğunu ailenizin üstüne atmaya...
Bu gibi durumlarda kaynana tercih edilmeli birilerinin huzuru kaçacak rahatı bozulacaksa kaynananızın bozulmalı 🤣
Neyse olan olmuş işe girip çalışmak istediğinizi söyleyin eşinize ...boşanıp çocuğun velayetini alacağınızı fakat kimseye güvenemeyeceğinizi bu yüzden çocuğuda k.v.yakın bir yere taşınıp ona bırakacağınızı söyleyin ...
Tutuşsunlar ailecek
 
Boşansanız rahat huzurlu bir hayatınız olamayacak bu şekilde . Öncelikle bebeğinizin neden uyku sorunu olduğunu bulun iyi bir doktora gidip kolik deyip ihmal etmeyin detaylı kan idrar tahlili ultrason vs hepsini yaptırın fiziksel bir sorun çıkarsa onu çözersiniz çıkmazsa doğal yöntemlerle çözmeyi deneyin . Her akşam ılık banyo, gün içinde mutlaka açık havada oynatmak , bol bol masaj yapmak, yediklerine dikkat etmek ( alerji, reflü açısından ) akşamları mutlaka rutin oluşturmak vs vs yani öncelik bebeğinizin uyku sorununu çözmeniz daha sonra evdeki durumu çözmeye çalışırsınız olmuyorsa o zaman boşanmayı düşünürsünüz . Not: oğlum doğdu hiç uyku nedir bilmiyordu 4 aylıkken cmv olduğunu öğrendik onu atlattık derken alerji ve reflü yüzünden uyumadı 3 yaşına kadar günde 4 saat uyuyordu . Artık ben uykusuzluktan halüsinasyonlar görmeye , evde tak diyedüşüp bayılmaya başlayınca ona ilaç vermeye başladım günde 8 saate çıktı uykusu . İlacı 2 sene kullandım bıraktık tekrar günde 4-5 saate indi ama artık ben de alıştım 4-5 saate . Yani uykusuzluk yorgunluk ne demek çok iyi biliyorum . Allah düşmanıma bile vermesin uykusuz bebek .
 
Öncelikle bebeğini söyliyeyim genelde gördüğüm kadarıyla panik ya da stres yönetimini iyi yapamayan annelerin çocukları kolik oluyor . Kolik bebeği olan anne daha stresli oluyor. Derken bu biir kısırdöngü başlıyor ve hem annenin stresi hem bebeğin koliği tırmanarak artıyor. Alaabiliyorsan bu konuda psikolojik destek al. Yoksa biraz kendini rahatlatacak şeyler yap. Unutma öyle ya da böyle senin bebeğin büyüyecek Allah'ın izniyle
Eşine gelecek olursak bu kadar çabuk boşanmayı düşünme bence biraz zamana bırak. Evde sürekli bir gerginlik olursa inan daha iskolik olacaktır. İnsan huzur bulduğu muu olduğu ortamda kalmak ister
 
Yaşadığınız süreç zorlu geçmiş, geçmis diyorum ama hâla arayıs içerisindesiniz. Hayat bizleri farklı durumlarla sınıyor ve zaman zaman içinde bulunduğumuz durumdan nasıl sıyrılacağımızı kestiremeyebiliyoruz, bu sürekli aynı yerlere odaklanıp olaya geniş açıdan bakamamamızla alakalı olabilir.
Bence ilk önce kendinize sunları hatırlatın;
- Benim evliligim, benim çocuğum( kocamla beraber dünyaya getirdik)
- Hayatimda olan kimse (ben ve eşim haricinde ) bir seyleri yapmak zorunda değil. Cevremde ki insanlardan (abne, baba, kardes, eş dost vs ) keske yardım etseler, destek olsalar diye iç gecirmek de normal( insanız, duygusal taraflarımiz bunun için var.) Bu beklenti karşılanmadığında yıpranmak ya da olumsuza odaklanmak 'bizim' tercihimiz, bunun yerine güçlü, olgun ve planlı olmayı tercih edebiliriz.
- Kendinizi iyi hissetmediğiniz zamanlarda bir uzmandan faydalanmaktan geri duymayın ( ister 1 kereligine olsun, ister 10- ekonomik durumla da alakalı) gidin, içinizde ki sizi ele geciren tüm duyguları dökün, farketmeden duyacağıniz bir kelime, cümle sizi yüreklendirip, bakış açınızı değiştirebilir.
- Eşiniz de olsa sunu kendinize hatırlatı; onun davranısları onun cocuğuna ve bana llan yaklaşimları da onun tercihi. Ben, onun bana kötü davrandığını, ya da yeterince ilgi göstermedigini düşündüğümde kendimi yıpratmak yerine bu onun eksigi ve hayata tutunuşu diyebilirim. Mesela esim çocukla kaliteli vakit gecirmezse, oyun oynamaz ya da ilgilenmezse, ben zaten kaliteli vakit gecirip güzellikle anılar biriktiriyorum, aranızda ki iliskiye bir noktadan sonra karışamam, ama yıllar ilerleyipde geriye baktıgında boşluklar görürsen şaşirma derim.
- Eşleein çocuklarına ve birbirlerine evlilik içerisinde 'zorunlu' oldukları gorevler var ( guvenlik, sağlık, yardım, sevgi, saygı gibi ) Bunlarda eksiklik hissediyorsam net bir sekilde belirtirim, anlamıyorsa yönlendiririm. Cocuğun parka gitmesi gerek, doktor randevusu var yanımda olman gerek vs.
Anlamiyorsa ya da anlamamazliktan geliyorsa imkanlar dahilinde yardımcı olacak birini bulmamiz gerektiğini söylerim.
**Bebeginiz henüz cok kücuk, siz daha yeni annesiniz, ekonomik ozgürlüğünüz yok. Bu sebeple 'mantık' odaklı olup kendinize ve bebişinize odaklanmanızı tavsiye ederim. Psikolojik destek alın, inanın size iyi gelecektir. Işleeinizi hafifletmek icin mumkünse destek alın. Hayatınızı eşiniz bile olsa bir insanın sevgisine muhtaç bırakmayın. Kendinizi sevin, bebeğinizle an'larınızı festivale cevirin, eğlenin. Uzun vadede kendinize yatırim yapın(illa para degil, öğrenin, kendinizi kesfedin, güçlenin)
Umarım her sey güzel olacak sizin icin🙏
 
Dinimizde oturan ailesinin bekar kız kardeşlerinin ne yazık ki bu zor zamanlarimda bana hiçbir destekleri olmadı. Günlerce uyumadigim zamanlarım oldu,çok çaresizim ne olur yardım edin dediğim zamanlarım oldu ve biz çalışıyoruz izin alamayiz zamanımız yok dendi hep.
ben şu kısma takıldım daha çok.
hayatınızda hiç özel sektörde çalıştınız mı bunu bilmiyorum ama iş hayatı insanın pestilini çıkarıyor.
günde 9-10 saat mesai yapıyoruz hepimiz çalışanlar olarak.
çoğu çalışanın haftada sadece 1 gün tatili var bu ülkede.
ayrıca kardeşlerin bekar olmalarını neden vurguladınız? bekar diye insanların kendilerine ait bir hayatı yok mu?
hayat sadece çocuk ve kocadan evlilikten ibaret değil ki, bekar insanlar da boş zamanlarını kendilerince değerlendirir.
böyle beklentileriniz olmasın insanlardan, çalışsın ya da çalışmasın.
çocuğu kendiniz istediğiniz için yaptınız sonuçta.
tabii ki yardım etseler, edebilseler güzel olurdu ama olmayınca olmuyor.
az beklenti çok huzur der noktayı koyarım.

eşinize gelince... şu fazla çalışma olayına daha yakından bakmak lazım. bazı erkekler işi ailelerinden evlerinden kaçış gibi görüyor. yani adamın size ve çocuğa bakabilmek için çok çalışması gerekiyorsa çalışacak tabii, ne yapacak çalışmayıp?

ama kaçmak için fazla çalışıyorsa o sıkıntı.

yani boşanın diyemem sizin ekonomik özgürlüğünüz yok, çocuk çok küçük. sorunların çözülmesi için tüm çareleri tüketmeden boşanma kararı almak zor bana göre.
 
Merhaba arkadaşlar. Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Bir oğlum var iki gün sonra 1 yaşını dolduracak. Evliliğimin en başından beri problemlerim vardı aslında ama her evlilikte olacak cinstendi ve bu yüzden gözümde çok büyütmemiştim ama çocukla birlikte artan sorumluluklar,stres vs. sorunlarımız daha da arttı,içinden cikamadigim bir hale geldi. Öncelikle şunu söyleyeyim buraya eşimi kötüleyip,kendimi haklı çıkarmak için yazıp cizmiyorum. Gerçekten artık içinden çıkamıyorum ve kimseye anlatamıyorum. Objektif düşüncelerinize ihtiyacım var. Şöyle söylim eşim İşkolik bı adam. Bı fabrikada çalışıyor artı ben hamileyken bı dükkan açtı boş zamanlarinda da orda çalışıyor. Dükkanı açmasını önceden istiyordum ama hamileyken istemedim çünkü zaten yoğun çalışıyor bebek geliyor ve geri kalan vaktini bizle geçirsin bana destek olsun istiyordum ama o dinlemedi iyi bı yerden iş garantisi aldığını bunu kaybetmek istemediğini söyledi ve açtı. Hamileligim hep sağlık sorunlarıyla geçti. Bu süreçte de eşimin işinden dolayı gece yarılarına kadar evde yanlız kaldigimdan 1.5 saatlik mesafede olan baba evinde kaldım çoğunlukla. Dogumum da zor geçti ve kolik (gaz sancıları olan,sürekli ağlayan ve asla uyumayan) bir bebek dünyaya getirdim. Bu süreçte bile eşim hala çok yoğun çalışıyor ve hep ann teyzelerim yanıma gelip kaliyor bana yardımcı oluyordu. Lohusa depresyonuna da girdim. Çok zor bir hayatım vardı. Ve tartismalarimiz bu noktada başladı. Dinimizde oturan ailesinin bekar kız kardeşlerinin ne yazık ki bu zor zamanlarimda bana hiçbir destekleri olmadı. Günlerce uyumadigim zamanlarım oldu,çok çaresizim ne olur yardım edin dediğim zamanlarım oldu ve biz çalışıyoruz izin alamayiz zamanımız yok dendi hep. Eşim yine yoğun çalışıyor,israrlarim sonucu bı iki saatliğine geliyor çocuğu her gece acile götürüyoruz. Baktık böyle olmayacak pılımı pırtımı topladm çocuk 4 aylık olana kadar annemde kaldım. Eşim sadece haftasonu geliyor çocuğu görüp gidiyordu. Bizde annem babam ben sabahlara kadar beşik sallıyor,çocuğu sık sık acile goturuyordk.Oglumun inanılmaz derecede uyku problemleri var.Uyku eğitimi ilaçlar hiçbir işe yaramadi ve gittiğimiz her doktor bu durumun 2 yaşına kadar süreceğini belirtti. Eşimin sorumsuzluğu yüzünden ettiğim kavgalardan ötürü evi anneme yakın yere taşımayı haftada üç gün is yerinde sabahlamayi bu süreçte annen yanında kalsın dedi diğer günler eve erkenden gelmeyi teklif etti kabul ettim.Tasindik annem rahatsızlandı gündüz bı isim olduğunda destek oluyor ama geceleri eşim olmadığında yanımda kalamiyor artık. Özet olarak şöyle söylim tasinma kararını kendi aldığı halde sırf eve biraz erken gel bizimle vakit geçir diye kızdığım ve baskı yaptığım için,senin yüzünden geldik,birakmiyosun çalışayım,ananın yanına getirdim yinede hergun eve gel diyosun,bıktım senden bilmem ne. Kavga sonucunda ağza aliayacak hakaretler,tehditler,bağırıp cagirmalar... İster istemez ben de karşılık veriyorum. Benim ailem bu kadar fedakarlık yaptığı halde hala nankörlük yapıp onlara laf söylüyor ve bu çok zoruma gidiyor. Karşılıklı olarak birbirimize hakaret ediyoruz,ailelerimize laf söylüyoruz. Bir de eşimin en sevmediğim huyu çok yalan konuşur ve verdiği sözü tutmaz. Bu konuda onu binlerce kere uyardım böyle yapma sana olan güven bitiyor senden soğuyorum yapma şunu dedim ama bir gram değiştiremedim. Ona karşı sevgim de saygım da kalmadı artık ama sorun şu ki bosaninca nasıl ayakta kalacağım bilmiyorum. Annem rahatsız ogluma bakamaz. Yabancı birine güvenip de ise giremem şuan girsem de alacağım asgari ücret bakıcıya mi vereyim kiraya mi diğer ihtiyaçlara mi ? Ekonomik özgürlüğüm yok. Ama böyle de dayanamiyorum. Hiç huzurumuz yok. Ne yapmalıyım ?
E zaten şuan anne ve babanız sizin ve oğlunuzun sorumluluğunu almış durumda neyi düşünüyorsunuz anlayamadım..??

Boşandığınızda çocuğun bütün maddi yükü sizde olmayacak.. Siz sadece eşinizi boşayacaksınız oğlunuzun yine babası olarak kalacak merak etmeyin.. Madem beyiniz bu kadar çalışıyor, oğlunun bakıcı parasını da verir..
 
Ben öğretmenim.temizlige gidiyorum kızlarıma bakmak için.ne nafaka ne tazminat nede altınlarımı vermedi mal paylaşımı da istemedi.kabul ettim.
Onurumla yaşamak senin gibi pislikle yaşamaktan iyidir dedim imzaladım.karar senin ama değmez diyorum ben .
 
Merhaba arkadaşlar. Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Bir oğlum var iki gün sonra 1 yaşını dolduracak. Evliliğimin en başından beri problemlerim vardı aslında ama her evlilikte olacak cinstendi ve bu yüzden gözümde çok büyütmemiştim ama çocukla birlikte artan sorumluluklar,stres vs. sorunlarımız daha da arttı,içinden cikamadigim bir hale geldi. Öncelikle şunu söyleyeyim buraya eşimi kötüleyip,kendimi haklı çıkarmak için yazıp cizmiyorum. Gerçekten artık içinden çıkamıyorum ve kimseye anlatamıyorum. Objektif düşüncelerinize ihtiyacım var. Şöyle söylim eşim İşkolik bı adam. Bı fabrikada çalışıyor artı ben hamileyken bı dükkan açtı boş zamanlarinda da orda çalışıyor. Dükkanı açmasını önceden istiyordum ama hamileyken istemedim çünkü zaten yoğun çalışıyor bebek geliyor ve geri kalan vaktini bizle geçirsin bana destek olsun istiyordum ama o dinlemedi iyi bı yerden iş garantisi aldığını bunu kaybetmek istemediğini söyledi ve açtı. Hamileligim hep sağlık sorunlarıyla geçti. Bu süreçte de eşimin işinden dolayı gece yarılarına kadar evde yanlız kaldigimdan 1.5 saatlik mesafede olan baba evinde kaldım çoğunlukla. Dogumum da zor geçti ve kolik (gaz sancıları olan,sürekli ağlayan ve asla uyumayan) bir bebek dünyaya getirdim. Bu süreçte bile eşim hala çok yoğun çalışıyor ve hep ann teyzelerim yanıma gelip kaliyor bana yardımcı oluyordu. Lohusa depresyonuna da girdim. Çok zor bir hayatım vardı. Ve tartismalarimiz bu noktada başladı. Dinimizde oturan ailesinin bekar kız kardeşlerinin ne yazık ki bu zor zamanlarimda bana hiçbir destekleri olmadı. Günlerce uyumadigim zamanlarım oldu,çok çaresizim ne olur yardım edin dediğim zamanlarım oldu ve biz çalışıyoruz izin alamayiz zamanımız yok dendi hep. Eşim yine yoğun çalışıyor,israrlarim sonucu bı iki saatliğine geliyor çocuğu her gece acile götürüyoruz. Baktık böyle olmayacak pılımı pırtımı topladm çocuk 4 aylık olana kadar annemde kaldım. Eşim sadece haftasonu geliyor çocuğu görüp gidiyordu. Bizde annem babam ben sabahlara kadar beşik sallıyor,çocuğu sık sık acile goturuyordk.Oglumun inanılmaz derecede uyku problemleri var.Uyku eğitimi ilaçlar hiçbir işe yaramadi ve gittiğimiz her doktor bu durumun 2 yaşına kadar süreceğini belirtti. Eşimin sorumsuzluğu yüzünden ettiğim kavgalardan ötürü evi anneme yakın yere taşımayı haftada üç gün is yerinde sabahlamayi bu süreçte annen yanında kalsın dedi diğer günler eve erkenden gelmeyi teklif etti kabul ettim.Tasindik annem rahatsızlandı gündüz bı isim olduğunda destek oluyor ama geceleri eşim olmadığında yanımda kalamiyor artık. Özet olarak şöyle söylim tasinma kararını kendi aldığı halde sırf eve biraz erken gel bizimle vakit geçir diye kızdığım ve baskı yaptığım için,senin yüzünden geldik,birakmiyosun çalışayım,ananın yanına getirdim yinede hergun eve gel diyosun,bıktım senden bilmem ne. Kavga sonucunda ağza aliayacak hakaretler,tehditler,bağırıp cagirmalar... İster istemez ben de karşılık veriyorum. Benim ailem bu kadar fedakarlık yaptığı halde hala nankörlük yapıp onlara laf söylüyor ve bu çok zoruma gidiyor. Karşılıklı olarak birbirimize hakaret ediyoruz,ailelerimize laf söylüyoruz. Bir de eşimin en sevmediğim huyu çok yalan konuşur ve verdiği sözü tutmaz. Bu konuda onu binlerce kere uyardım böyle yapma sana olan güven bitiyor senden soğuyorum yapma şunu dedim ama bir gram değiştiremedim. Ona karşı sevgim de saygım da kalmadı artık ama sorun şu ki bosaninca nasıl ayakta kalacağım bilmiyorum. Annem rahatsız ogluma bakamaz. Yabancı birine güvenip de ise giremem şuan girsem de alacağım asgari ücret bakıcıya mi vereyim kiraya mi diğer ihtiyaçlara mi ? Ekonomik özgürlüğüm yok. Ama böyle de dayanamiyorum. Hiç huzurumuz yok. Ne yapmalıyım ?
Çocuk krese gidene kadar annenizde kalin. Bosanmadan. Maddi yukunu odesin eşin. Sonra eşinin nafakasiyla çocuğu krese yazdir kendin de çaliş. Kucuk de olsa ev tut çik. Tabi boşanmayi kafana koyduysan
 
Kk ya açılan konuların %50sinden fazlası adamların vurdumduymazlıgı, sorumsuzlugu ve ılgısızlıgıyle alakalı. Nefret ettirdiler herseyden
Evet cocuk olduktan sonra nasilsa gidemez diye dusunuyorlar. Evlilik erkek ve erkek ailesinin rahat ettirilmesi uzerine oturtulmus bir kurum olmus malesef.
Gecinmeye gonlu olan erkek zaten ailesini kaybetmemek icin herseyi yapiyor. Eger bir erkek bastan esini sallamayip kök ailesi ve kendi bencilligi uzerine kuruyorsa o evliligi cok da caba sarfetmeye gerek yok onun somuru duzenine. Olmuyorsa olmuyordur. Cocuk da yapmadan birakmak lazim. Cocugun evliligi kurtardigi gorulmemis su dunyada. Duzelmiyor boyle tipler. Somurup posani cikarinca da birakiyorlar. Bir insanda vicdan merhamet ve empati yoksa ne yaparsan yap seni gormez, anlamaz, duzelmez. Kalbine kilit vurulmus oluyor boyle insanlarin. Ugrasmaya degmez. Vakit ve enerji kaybi. Ona harcanacak vakti onsuz, yeni, mutlu, huzurlu, daha guzel bir gelecek kurmak icin harcamak lazim. Dunyada iyiler de var. Kendilerini bulunmaz hint kumasi saniyorlar. Ama oyle degil. Onlardan cok var malesef.
 
E zaten şuan anne ve babanız sizin ve oğlunuzun sorumluluğunu almış durumda neyi düşünüyorsunuz anlayamadım..??

Boşandığınızda çocuğun bütün maddi yükü sizde olmayacak.. Siz sadece eşinizi boşayacaksınız oğlunuzun yine babası olarak kalacak merak etmeyin.. Madem beyiniz bu kadar çalışıyor, oğlunun bakıcı parasını da verir..
Bosanildiginda ulkemizdeki nafaka miktarlari o kadar komik ki, eger anlasmali bosanip miktari sen belirlemezsen, cekismeli bosanmalarda 350-500 arasi, neredeyse cocugun tum yuku annede. Verilen nafakalar sadece bir ayakkabi parasi. Ve sabit. Yani nafaka artirimi icin herseferinde dava acman gerekiyor. Onda da 100-150 tl falan artiyormus. Anlasmali bosanip miktari sen belirleyip hersene de şu oranda nafaka artirimi yapilacak diye anlasmaya yazilirsa o iyi. Ya da cocugun tum egitim giderleri odenecek falan denirse tamam. Cekismeli bosanmakarda maddi yuk yine annenin omuzunda. Verilen nafakalar o kadar cok cuz'i her ne kadar maasin 1/4 oraninda verilir dense de.
 
Bosanildiginda ulkemizdeki nafaka miktarlari o kadar komik ki, eger anlasmali bosanip miktari sen belirlemezsen, cekismeli bosanmalarda 350-500 arasi, neredeyse cocugun tum yuku annede. Verilen nafakalar sadece bir ayakkabi parasi. Ve sabit. Yani nafaka artirimi icin herseferinde dava acman gerekiyor. Onda da 100-150 tl falan artiyormus. Anlasmali bosanip miktari sen belirleyip hersene de şu oranda nafaka artirimi yapilacak diye anlasmaya yazilirsa o iyi. Ya da cocugun tum egitim giderleri odenecek falan denirse tamam. Cekismeli bosanmakarda maddi yuk yine annenin omuzunda. Verilen nafakalar o kadar cok cuz'i her ne kadar maasin 1/4 oraninda verilir dense de.
Doğrudur ben çok bilmiyorum.. Çevremde 2 boşanan tanıyorum biri çocuğu için 1000 tl diğeri de 1200 tl alıyor her ay.. Ordan yola çıkarak demiştim aslında 🙈 bi de baba vicdanı olan adam illa ki yardım eder diye düşündüm.. Bu arkadaşın kocası da 2 işte çalışırken çocuğuna da bir miktar ayırabilir diye düşündüm ama tabi tanımıyoruz haklı olabilirsiniz mağdur edebilir.
 
Doğrudur ben çok bilmiyorum.. Çevremde 2 boşanan tanıyorum biri çocuğu için 1000 tl diğeri de 1200 tl alıyor her ay.. Ordan yola çıkarak demiştim aslında 🙈 bi de baba vicdanı olan adam illa ki yardım eder diye düşündüm.. Bu arkadaşın kocası da 2 işte çalışırken çocuğuna da bir miktar ayırabilir diye düşündüm ama tabi tanımıyoruz haklı olabilirsiniz mağdur edebilir.
Tamamen vicdan meselesi. Bosanmis biri olarak iyi biliyorum ki ben bakarim evladima diye mangalda kül birakmayan adamlar is ciddiye binince bosanmayi savas zannedip esinden bosaninca evladindan da bosandigini zannedip odememek icin ve esinden bosanmanin acisini da cikarmak icin her turlu kivirma yollarina gidebiliyor. O nedenle herseyi yaziya baglamak gerekir eger anlasmali bosanilirsa. Soze guven olmuyor. Ornegin LGS sinavina oglum hazirlanirken kursa gitmisti. Ben oderim kursa yazdir diyen babasi iki taksiti odeyip artik odemeyecegim param yok dedi. Param yok diyen ayni adam bir hafta sonra kendisine luks bir araba ve bir de arsa aldi.
 
Tamamen vicdan meselesi. Bosanmis biri olarak iyi biliyorum ki ben bakarim evladima diye mangalda kül birakmayan adamlar is ciddiye binince bosanmayi savas zannedip esinden bosaninca evladindan da bosandigini zannedip odememek icin ve esinden bosanmanin acisini da cikarmak icin her turlu kivirma yollarina gidebiliyor. O nedenle herseyi yaziya baglamak gerekir eger anlasmali bosanilirsa. Soze guven olmuyor. Ornegin LGS sinavina oglum hazirlanirken kursa gitmisti. Ben oderim kursa yazdir diyen babasi iki taksiti odeyip artik odemeyecegim param yok dedi. Param yok diyen ayni adam bir hafta sonra kendisine luks bir araba ve bir de arsa aldi.
Vicdan meselesi işte. Size de ne mutlu ki böyle bşr adamdan kurtulmuşsunuz.. Ne desem boş yani
 
Bebeginizdeki huzursuzluk sizden kaynaklaniyor olabilirmi?
Sizin mutauzlugunuz, evdeki huzursuzluk
Bunlar bir cocuk yada bebek icin olaganüstü etkileyici durumlar.
Belki esinizde bu yüzden evden kaciyor.

ilk önce kendinizden baslayin, kendi ic hizurunuzu bulmya calisin.
 
X