- 20 Haziran 2021
- 12
- 5
- 35
- Konu Sahibi Duyguras24
- #1
Merhaba arkadaşlar. Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Bir oğlum var iki gün sonra 1 yaşını dolduracak. Evliliğimin en başından beri problemlerim vardı aslında ama her evlilikte olacak cinstendi ve bu yüzden gözümde çok büyütmemiştim ama çocukla birlikte artan sorumluluklar,stres vs. sorunlarımız daha da arttı,içinden cikamadigim bir hale geldi. Öncelikle şunu söyleyeyim buraya eşimi kötüleyip,kendimi haklı çıkarmak için yazıp cizmiyorum. Gerçekten artık içinden çıkamıyorum ve kimseye anlatamıyorum. Objektif düşüncelerinize ihtiyacım var. Şöyle söylim eşim İşkolik bı adam. Bı fabrikada çalışıyor artı ben hamileyken bı dükkan açtı boş zamanlarinda da orda çalışıyor. Dükkanı açmasını önceden istiyordum ama hamileyken istemedim çünkü zaten yoğun çalışıyor bebek geliyor ve geri kalan vaktini bizle geçirsin bana destek olsun istiyordum ama o dinlemedi iyi bı yerden iş garantisi aldığını bunu kaybetmek istemediğini söyledi ve açtı. Hamileligim hep sağlık sorunlarıyla geçti. Bu süreçte de eşimin işinden dolayı gece yarılarına kadar evde yanlız kaldigimdan 1.5 saatlik mesafede olan baba evinde kaldım çoğunlukla. Dogumum da zor geçti ve kolik (gaz sancıları olan,sürekli ağlayan ve asla uyumayan) bir bebek dünyaya getirdim. Bu süreçte bile eşim hala çok yoğun çalışıyor ve hep ann teyzelerim yanıma gelip kaliyor bana yardımcı oluyordu. Lohusa depresyonuna da girdim. Çok zor bir hayatım vardı. Ve tartismalarimiz bu noktada başladı. Dinimizde oturan ailesinin bekar kız kardeşlerinin ne yazık ki bu zor zamanlarimda bana hiçbir destekleri olmadı. Günlerce uyumadigim zamanlarım oldu,çok çaresizim ne olur yardım edin dediğim zamanlarım oldu ve biz çalışıyoruz izin alamayiz zamanımız yok dendi hep. Eşim yine yoğun çalışıyor,israrlarim sonucu bı iki saatliğine geliyor çocuğu her gece acile götürüyoruz. Baktık böyle olmayacak pılımı pırtımı topladm çocuk 4 aylık olana kadar annemde kaldım. Eşim sadece haftasonu geliyor çocuğu görüp gidiyordu. Bizde annem babam ben sabahlara kadar beşik sallıyor,çocuğu sık sık acile goturuyordk.Oglumun inanılmaz derecede uyku problemleri var.Uyku eğitimi ilaçlar hiçbir işe yaramadi ve gittiğimiz her doktor bu durumun 2 yaşına kadar süreceğini belirtti. Eşimin sorumsuzluğu yüzünden ettiğim kavgalardan ötürü evi anneme yakın yere taşımayı haftada üç gün is yerinde sabahlamayi bu süreçte annen yanında kalsın dedi diğer günler eve erkenden gelmeyi teklif etti kabul ettim.Tasindik annem rahatsızlandı gündüz bı isim olduğunda destek oluyor ama geceleri eşim olmadığında yanımda kalamiyor artık. Özet olarak şöyle söylim tasinma kararını kendi aldığı halde sırf eve biraz erken gel bizimle vakit geçir diye kızdığım ve baskı yaptığım için,senin yüzünden geldik,birakmiyosun çalışayım,ananın yanına getirdim yinede hergun eve gel diyosun,bıktım senden bilmem ne. Kavga sonucunda ağza aliayacak hakaretler,tehditler,bağırıp cagirmalar... İster istemez ben de karşılık veriyorum. Benim ailem bu kadar fedakarlık yaptığı halde hala nankörlük yapıp onlara laf söylüyor ve bu çok zoruma gidiyor. Karşılıklı olarak birbirimize hakaret ediyoruz,ailelerimize laf söylüyoruz. Bir de eşimin en sevmediğim huyu çok yalan konuşur ve verdiği sözü tutmaz. Bu konuda onu binlerce kere uyardım böyle yapma sana olan güven bitiyor senden soğuyorum yapma şunu dedim ama bir gram değiştiremedim. Ona karşı sevgim de saygım da kalmadı artık ama sorun şu ki bosaninca nasıl ayakta kalacağım bilmiyorum. Annem rahatsız ogluma bakamaz. Yabancı birine güvenip de ise giremem şuan girsem de alacağım asgari ücret bakıcıya mi vereyim kiraya mi diğer ihtiyaçlara mi ? Ekonomik özgürlüğüm yok. Ama böyle de dayanamiyorum. Hiç huzurumuz yok. Ne yapmalıyım ?
" diyorlar biz parka gidince. O da büyüyecek. Bu günlerini özleyeceğiz.
Ama kimse kimsenin ne yaşadığını bilemiyor işte.
