Çok haklısınız. Sonra kendime kızıyorum ediyorum. Yapma her ailede sorunlar vardır diyorum. Birilerinin bana göstermesi gerekiyor. Şimdi ben açık açık yazayım. Eşimin annesi, eşini kaybetmiş. Psikolojik sorunları var bu yüzden kendisini sevmiyorum. Hiç bir zaman yönlendiren yol gösteren biri olmamış. Hiç samimi değilim kendisiyle de. Saygılıyım her zaman olurum ama sevgi olmaz. Hep uyuyor, hiç atik biri değil. Hep hasta ve yorgun
Eşimden hep o yalnız kalmasın diye yıllarca yanında kalmış hep aklını çelmiş çok iyi üniversiteler tutuyorken yollamamış çocuğu.. Ben annesinin böyle olduğunu bilmiyordum. Aksine her zaman yanında oldum eşimin, iyi şeyler başaracağına eminim. Bunu da biliyorum ama ben sevgi dolu mutluluk dolu bir aileden geldim, ama ben mutlu değilim. Evlendim ama psikolojik olarak iyi değildim o dönem kaza geçirdim ameliyat oldum ve kimse beni beğenmez diye düşünmüştüm. O kadar yanlış verilmiş bi karar ki bu zamanı geriye almak istiyorum ama alamıyorum.. ben mi çok hatalıyım yanlış düşünüyorum bunu da bilmiyorum .. sıkıştım kaldım