Anne değilim. O yüzden seninle aynı duyguları yaşayamam. Buradan gelecek herhangi bir linç korkusu ile de hic cevaplarimi değiştirmem. Ama evde bir kedim var. Onu evde yalnız bırakıp bir gece bir yere kalmaya bile gitmiyorum. Sorumluluk hissi ağır basıyor. Terkedilmiş hisseder mi, mamasını suyunu devirip aç kalırsa, ya strese girerse diye.. hastalanınca sabaha kadar başında bekliyorum. Şimdi tatile gideceğim ve onu kabul edecek oteller araştırıyorum. Ve ben bunu kedi için yapıyorum. Kanimdan canımdan evladım için değil. Bu düşüncelerle sağlıklı bir çocuk zaten yetistiremezsin. Bence de en iyisi babasıyla mutlu büyüsün. 30 sene sonra o bir yetişkin, sen yaşli bir kadın olduğunda kapını açsın sana sevgi göstersin diye beklersin. Ama o senden uzaklaşmış olur bilesin.