- Konu Sahibi limoncicegi2
- #81
Ne ona varım diyecek cesaretim var nede diğerine. Babamda tipki benim gibi çok mutsuzdu evliliginde ve yilllarca bizden nefret ettiğini evlendiğine çocuk yaptığına köpekler gibi pişman olduğunu baş bas bağırarak her gün bizi döverek yaşadı. Ve annemde ona sımsıkı yapışmış asla bırakmadi. Annemde eşim gibi çok iyiydi herseyini sineye çekiyordu. O yüzden birakip gitmeyede cesaret edemedi babam ve acısını bizden çıkardı ne kendi mutlu oldu nede bize güzel bı çocukluk verebildi ve en sonunda daha 60 a gelmeden kanserden öldü. Onun gibi olmak istemiyorum.onceden babamdan nefret ederdim ama onla aynı seyleri yaşadıkça ona çok üzülüyorum onun nasıl bir kapana kisildigini çok iyi anlıyorum. Ve gün geçtikçe ona donusecegim böyle olursa. O bosansaydi bizde kendide çok daha mutlu olacaktı belki.
Valla ciddi ciddi yazmışsınız ama benim nazarımda hiç ciddiye alınacak bir taraf yok. Cesaretiniz varsa bırakır o çocuğa büyük iyilik yaparsınız
Sonra çocuk gibi mizmizlanip merhamet dilenmek yok ama.
Siz en iyisi profesyonel destek alın ben kelimelere hakim olamayacağım
Sizin seks keyfiniz beni hiç ilgilendirmiyor. Oturduğum yerden 2.5 yaşında çocuğun hakkettiği ilgiyi göremediğine üzüldüm çok zorlamayın sayfayı aile bakanlığına bildirim sanılanın aksine zarar gören çocuğun peşini bırakmıyorlar