- 2 Ocak 2017
- 3.082
- 17.633
-
- Konu Sahibi limoncicegi2
- #21
Hiç inandırıcı gelmedi konu
Biliyorum ama ben o annelerden değilim malesef. Olamadım. Bosansam bir daha evleneceğimi sanmıyorum.diyelimki bosandin baska biriyle evlendin yine ayni sorun bi sure sora olursa? yinemi sogursun anne dedigin cocugunu nasil birakir sadece sex hayati iyi diyil diyeinsalar cocugu icin nelerler baş edjyo biliyomusun
Mutsuz olduğunuz için ayrılmanıza kadar tamam gerisi inandırıcı gelmedi banaMerhaba 7 yıllık evliyim 2 buçuk yasindada bir çocuğum var. Eşimle çok iyi bir insan olduğu ve iyi anlastigimiz için evlendim. Evlilik boyunca bana iyi davrandı bir kötülüğü olmadi sikmadi bunaltmadi. son yyillarda çocuk olduktan sonra çocuk bakımı ve ev islerindede destek. Yani baksanız harika bir Es harika bir evlilik. Fakat ben çok mutsuzum. Baştan beri süregelen bir erken boşalma sorunu var ve cozemedik. İlaçla kremle yok olmadı.cokta üstüne düşmedi benim bulup yaptirdigim şeylerdi bunlarda. Evlenmeden önce libidosu tavan bir kadinken şuan islanabilmek için östrojen icerikli krem kullaniyorum, her iliskki bol miktarda kayganlastiriciyla. Ve zerre kadar uyarilmiyorum. İnanılmaz soğudum cinsellikten ve bu beni çok mutsuz ediyor.gercekten çok iyi birisi ama yok olmuyor hiç mutlu değilim. Çocuğuma karşıda çok tahammulsuzum. İlk zamanlar yapmadık çocuk ama bir zman sonra bu erken boşalma konusunun zamanla.cozulecegini yada kabullenecegimi sanmıştım ve çocukla bari mutlu olurum demiştim. Şimdi çocuğumda yük gibi geliyor. Boşanıp çocuğu babada birakmayi düşünüyorum. Aile olmak asla bana göre değil... Ama pişman olmaktan korkuyorum. Hastalikta sağlıkta yaşlılıkta aile önemli sonuçta.. ama mutsuzumda. Ne olur bana birşey deyin aynı durumda olduğunuzu düşünün. Daha 27 yaşındayım..
Önce bir terapiye başlamanizi öneriyorum, psikologa gidip bunları anlatın ve çocuğunuzla ilişkinizi duzelttikten sonra boşanmaya karar verirsiniz. Adım adım ilerleyin, herşey bir anda olmaz. Terapiden hemen sonuç almayı beklemeyin, eşinize tahammülünuz olmadığı için çocuğunuza böyle davraniyorsunuz diye düşünüyorum. Yoksa bunlar gerçek duygularınız degildir çocuğunuza karşı.Yaşayamadım evet. Çocukla eşim destek olduğu halde çok zor. Tek başıma tüm sorumluluğunu almak gözümü korkutuyor. Bosanirsak baba şehir dışına taşınır memleketine. Sorumluluğu paylasabilecrgim kimse kalmaz. Ki zaten baba bana göre çok daha iyi anlıyor çocuğun dilinden. Ben çok agresif ve yıkıcı davranıyorum tahammül edemiyorum ..
Lütfen böyle söylemeyin kendinize gelin inanın böyle şeyleri duydukça çok üzülüyorum 2 tane evladım var yeri geliyor dehşet bunalıyorum ama vazgeçmek ne demek kimselere bırakamam bir anlık depresif duygularla böyle söylemeyin destek alınMalesef yine bencilce yaptığım birşey.kendimi anaç sanmıştım.ama hayır ben kabul ediyorum son derece bencil ve kendi için yaşamak isteyen biriyim o yüzden başkası için çabalamak beni çok mutsuz ediyor. Evladım bile olsa..
Fikrimi söylemek gerekirse canım bir uzmana görünün yada piskoloğa aşılacak şeyler iyi bir insansa eşiniz fakat çocuğu babaya bırakmak çok ağır bir yükMerhaba 7 yıllık evliyim 2 buçuk yasindada bir çocuğum var. Eşimle çok iyi bir insan olduğu ve iyi anlastigimiz için evlendim. Evlilik boyunca bana iyi davrandı bir kötülüğü olmadi sikmadi bunaltmadi. son yyillarda çocuk olduktan sonra çocuk bakımı ve ev islerindede destek. Yani baksanız harika bir Es harika bir evlilik. Fakat ben çok mutsuzum. Baştan beri süregelen bir erken boşalma sorunu var ve cozemedik. İlaçla kremle yok olmadı.cokta üstüne düşmedi benim bulup yaptirdigim şeylerdi bunlarda. Evlenmeden önce libidosu tavan bir kadinken şuan islanabilmek için östrojen icerikli krem kullaniyorum, her iliskki bol miktarda kayganlastiriciyla. Ve zerre kadar uyarilmiyorum. İnanılmaz soğudum cinsellikten ve bu beni çok mutsuz ediyor.gercekten çok iyi birisi ama yok olmuyor hiç mutlu değilim. Çocuğuma karşıda çok tahammulsuzum. İlk zamanlar yapmadık çocuk ama bir zman sonra bu erken boşalma konusunun zamanla.cozulecegini yada kabullenecegimi sanmıştım ve çocukla bari mutlu olurum demiştim. Şimdi çocuğumda yük gibi geliyor. Boşanıp çocuğu babada birakmayi düşünüyorum. Aile olmak asla bana göre değil... Ama pişman olmaktan korkuyorum. Hastalikta sağlıkta yaşlılıkta aile önemli sonuçta.. ama mutsuzumda. Ne olur bana birşey deyin aynı durumda olduğunuzu düşünün. Daha 27 yaşındayım..
İyi bir anne değilim. Vermesem bende kalsa daha kotu gibi dusunuyorumSizi iyi anlıyorum bende boşanmak istiyorum.esimde kendine göre iyi ama bana göre canavar ve farkında değil.
Ama teknsorun kızımın saçının telini bile vermem on abisaninca sadec yasal hakkı neyse o kadar görür
Bu sebeple bosanılmaz cocuklu iken. Çocuk onceliktir. Yapmasaydinız madem. Ha yaptinız hayatını karartmayın bari.Merhaba 7 yıllık evliyim 2 buçuk yasindada bir çocuğum var. Eşimle çok iyi bir insan olduğu ve iyi anlastigimiz için evlendim. Evlilik boyunca bana iyi davrandı bir kötülüğü olmadi sikmadi bunaltmadi. son yyillarda çocuk olduktan sonra çocuk bakımı ve ev islerindede destek. Yani baksanız harika bir Es harika bir evlilik. Fakat ben çok mutsuzum. Baştan beri süregelen bir erken boşalma sorunu var ve cozemedik. İlaçla kremle yok olmadı.cokta üstüne düşmedi benim bulup yaptirdigim şeylerdi bunlarda. Evlenmeden önce libidosu tavan bir kadinken şuan islanabilmek için östrojen icerikli krem kullaniyorum, her iliskki bol miktarda kayganlastiriciyla. Ve zerre kadar uyarilmiyorum. İnanılmaz soğudum cinsellikten ve bu beni çok mutsuz ediyor.gercekten çok iyi birisi ama yok olmuyor hiç mutlu değilim. Çocuğuma karşıda çok tahammulsuzum. İlk zamanlar yapmadık çocuk ama bir zman sonra bu erken boşalma konusunun zamanla.cozulecegini yada kabullenecegimi sanmıştım ve çocukla bari mutlu olurum demiştim. Şimdi çocuğumda yük gibi geliyor. Boşanıp çocuğu babada birakmayi düşünüyorum. Aile olmak asla bana göre değil... Ama pişman olmaktan korkuyorum. Hastalikta sağlıkta yaşlılıkta aile önemli sonuçta.. ama mutsuzumda. Ne olur bana birşey deyin aynı durumda olduğunuzu düşünün. Daha 27 yaşındayım..
Lütfen böyle söylemeyin kendinize gelin inanın böyle şeyleri duydukça çok üzülüyorum 2 tane evladım var yeri geliyor dehşet bunalıyorum ama vazgeçmek ne demek kimselere bırakamam bir anlık depresif duygularla böyle söylemeyin destek
İnşallah öyledir. Çünkü böyle hissettiğim içinde ayrı kahroluyorum. Nasıl bı insansinki eşin sana hiç bı kötülük yapmadı senin için senin şehrine yerleşti işini hayatıni değiştirdi hayatında ilk kez ailesine karşı durdu ondan boşanmak yarı yolda birakmak istiyorsun. Bebeğin daha küçücük hix bir suçu yok yanlışlıkla da değil bilerek yaptın şimdi ondan kaçmaya çalışıyorsun.. diyorum. Ben zaten kendime yeterince kızıyorum. Ama yinede sonucu değiştirmiyor. Bosansam ne olacak çok mu mutlu olacağım diyerek bu kadar uzadı. Ama gün geçtikçe iyice işkenceye dönüşüyor..Önce bir terapiye başlamanizi öneriyorum, psikologa gidip bunları anlatın ve çocuğunuzla ilişkinizi duzelttikten sonra boşanmaya karar verirsiniz. Adım adım ilerleyin, herşey bir anda olmaz. Terapiden hemen sonuç almayı beklemeyin, eşinize tahammülünuz olmadığı için çocuğunuza böyle davraniyorsunuz diye düşünüyorum. Yoksa bunlar gerçek duygularınız degildir çocuğunuza karşı.
Keske madem böyle düşünüyordunuz hiç yaomasaydiniz .ama eşiniz iyi bir insanmks dediğinize göre bunun için boşanilirmi bilemedim.İyi bir anne değilim. Vermesem bende kalsa daha kotu gibi dusunuyorum
Bu sebep dediğiniz size göre onemsiz olabilir. Ama bana göre değil . 7 yıldır cinselligi unutmasi gerekmiş gencecik bir kadinim. Ve eşimin cabasida yok. Ne için devam ediyorum ki diyorum. Çocukta ben mutsuzken mutsuz.bi süredir onla da hiç ilgilenmiyorum kendi halinde takilmayi öğrendi küçücük çocuk.cunku kapana kısılmış hissediyorum hapiste gibi. Eziyet gibiBu sebeple bosanılmaz cocuklu iken. Çocuk onceliktir. Yapmasaydinız madem. Ha yaptinız hayatını karartmayın bari.
Bende öyle düşünüyorum.Boşanırsanız cerin velayeti. Illa anne bakacak diye virsey yok. Baskilara aldanıp da almayın çocuğu. Olan çocuğaolur. Pozitif bir baba yerine neden negatif bir anneyle büyüsün.
Siz kendinize biraz zaman ayırın, eşinizi sevmeyebilirsiniz tekrar söylüyorum, sogumuşsunuzdur iyi iki insan tek doğru etmeyebiliyor. Ama eşinizle boşandıktan sonra çocuğu bırakma fikri hiç doğru değil, çocuğa tek başına bakabilecek olgunlukta isek çocuk yaparız ki yarın kimse bize yardımcı olmadığında da birlikte hayata karşı göğüs gerebilesiniz. Terapiye mutlaka başlayın, yoksa çocuğunuz anlar ve onların hisleri çok kuvvetli bizim gibi değiller hemen hissediyorlar sevilmiyor mu, mutsuz bir annesi mi var. İlerde travma yaratıp onun hayatını kötü etkilemek istemezsiniz eminimİnşallah öyledir. Çünkü böyle hissettiğim içinde ayrı kahroluyorum. Nasıl bı insansinki eşin sana hiç bı kötülük yapmadı senin için senin şehrine yerleşti işini hayatıni değiştirdi hayatında ilk kez ailesine karşı durdu ondan boşanmak yarı yolda birakmak istiyorsun. Bebeğin daha küçücük hix bir suçu yok yanlışlıkla da değil bilerek yaptın şimdi ondan kaçmaya çalışıyorsun.. diyorum. Ben zaten kendime yeterince kızıyorum. Ama yinede sonucu değiştirmiyor. Bosansam ne olacak çok mu mutlu olacağım diyerek bu kadar uzadı. Ama gün geçtikçe iyice işkenceye dönüşüyor..