26 yaşında insanlarız ebeveynler nasıl çözebilir ki bunu. Kaldi ki tamam doğrudan bir talep olmasa da hep o beklentiyle okutulduk. Kardeşime gerek yok verme denilmedi tam tersi hep takdir edildi doğrusu bu diye . Onun tercihi ben bir şey diyemem ancak ben öyle olmadım. Öyle olmamayı kendisi de tercih edebilirdi. Aksine çok verici oldu aileme.
İnan boşanma sürecinden önce asla ciddiye almazdım onu. Dalga geçerdim yeri gelir cevap verirdim ama koymazdı . Anca bu süreç bilen bilir o kadar yıpratıyor ki insanı. Tamamen değişmiş hissediyorum. Duygusal olarak çok hassasım. Normal birinin bir sözü bir davranışı bile anında aglatabiliyor beni. Çok çok ağır şeyler yaşadım . Fiziksel şiddet psikolojik şiddet tüm bunları yaşadım . Sinirlerim çok yıprandı. Ve kendi kendimi toparlamaya çalışırken evde böyle sözlere maruz kalmak beni tamamen dibe cekiyor
İlk zamanlar aile evinde bile yalnız odada kalamıyordum duvarlar üzerime geliyordu hemen yanlarına gidiyordum. Suan hala psikolojik olarak yalnızlığa uygun değil psikolojim. Bir kaç ay daha duraym kendime geleyim hem de birikim yapmış olurım diye düşünüyordum
Benim durumumda olan baska bir insan olabilir. Başka bir platform kullanmıyorum
Bu bencillik değil mi. Terapi masrafımı fizik tedavimi her şeyimi zaten kendim karşılıyorum kimseye yük değilim. Tatile de kendime gelmek için gidiyorum. Bunları kıskanan bir insan nasıl kardeş olabilir. Beyefendi kendisi de gidiyor istediği zaman tatile
Kardeşinizi yok sayın, duymazdan gelin ve kudurtun... Anne babanızla mutlu bir şekilde yaşayın. Arkanızda iyi ki onlar var, destekleri çok önemli şu an size. Ne güzel planlar yapmışsınız, bir bir yapın hepsini.
İşte sorun bu. 26 yaşında diyorsunuz ama ben ailede bir kişinin verici olduğu hikayelerde 50 yaşındaki insanların bile sorun yaşadığını gördüm. Ebeveynler adaleti sağlamaz ise kardeşler arası kin oluşuyor. Tabi siz bilirsiniz.
Ben anlamadım ya hangi platformda yazdım anlamadım özelden bi atar mısın
Ben kendi ailemde verici olan taraftaki kişi oldum. Siz de sanırım o da vermesin bana ne diyen kardeşimin konumundasiniz. O yüzden tarafsız bakamıyor ve tavrı yanlış olsa da kardeşinizin bakış açısını haklı buluyorum. En büyük ortak noktamızsa biz karismayiz diyen ailelerimiz. Konu beni çok düşündürdü.
Yahu bende yardımda bulundum aileme . Ancak o ben erkek çocuğuyum mantığıyla maaşını babamın eline sayardı. Ben bunu yapmadım sadece. Olayları çok farklı yorumluyorsunuz. Ki ben ailemden uzakta çalıştım hep yani kendi ekonomimi kendim idare etmeye alışkınım. Maaşı ele saymayı da asla doğru bulmuyorum
. Öyle bir fırsatınız varsa değerlendirin, yoksa da bence ayrı eve çıkmayın, psikolojinizi güçlendirin. Ekonomik durum ortada, daha yıkıcı etkileri olur. Planlarınızı hayallerinizi ortada paylaşmayın, kardeşiniz geldiğinde odanıza çekilin. Ciddiye almamayı öğrenin, gülün geçin. Ayrı ev derdim şu anki düzen olmasa ama kiralar malum, giderler çok fazla. Okulunuzu seçin, baktınız yapamıyorsunuz mecbur çıkarsınız. Anne babanızla iyi olmasanız kesin çıkın derdim ama yardımcılar, bana iyi geldiler diyorsunuz, şapşal bir kardeş yüzünden yeni bir mücadeleye girmeyin. Okul, iş, sosyal hayat zaten evde az durursunuz. Hatta biraz terapi bile alabilirsiniz iyi gelir.Ay yurt çok mantıklı geldi hiç aklıma gelmemişti. Özel bir yurtta tek bile kalabilirim daha uygun fiyata değil mi yemek derdi de yok ay şahane fikirNerde oturuyorsunuz bilmiyorum ama bazı özel üniversiteler yurt bursu veriyor benzer sıralamalarda.isranbulda seçenek daha fazla. Ben çocuklardan dolayı tercih etmemiştim mesela, şimdi keşke etseydim arada gider kafa dinlerdim diyorum
Geçiyor geçiyor. 2 minnağımla boşanıp aile evine geldim ben de. Kardeşlerim böyle değil tabi. Zaten ben tek yaşıyorum onlar arada geliyor. Tartışıyoruz arada ama keyfimi bozmuyorum valla.
35 yaşında değilim daha çok var 35 ime
altı ay oluyor geleli . Sorunlu boşandığım için onlar bırakmak istemedi bir yereay niye takiyorsunuz ya dengesiz patavatsiz ve ne konustugundan bi haber. siz de dalga geciverin yok mu hassas oldugu bi konu
