Uzun ama okuyun sonuna dek lütfen!!!
37 yaşındayım.18 yıllık evliyim.İki tane evladım var.Eşim tarafından evliliğimizin ilk yılları hariç; son 10-12 yıldır,gerek fiziksel,gerek duygusal,gerek sosyal medya üzerinden,gerek yüzyüze,gerek sadece mesajlaşma ile defalarca aldatıldım.Sayısını bildiğim 50-60 kadın vardır sanırım
Kimi evli,kimi bekar,kimi 17 yaşinda, kimi 50 yaşında,kimi hayat kadını kimi normal bir sürü kadınla defalarca aldatıldım.Bana bile ulaşan kadınlar olurdu ben evliyim başıma bela açacak kocanız beni rahatsız ediyor diyenler olurdu.Çoğuna rastgele mesaj atardi kim olduğunu dahi bilmeden,onları ben bile kâle almamaya başlamıştım düşünün artık.
Üzerine 3 yıl önce HPV virüsü aldım eşimden
Başlarda eşime cinsel anlamda çok yetemedim.
Küçük evlendiğimden ya da cinsel tabulardan mı,yetiştirilme tarzından mı bilmem pek istekli biri olamadım cinsel anlamda.
Sevgi fazlasıyla vardı ama işin cinsel boyutu çok cezbetmiyordu beni açıkçası.O da burdan uç bularak bu ahlaksız yaşamın içine girdi.Eşimin ilk hatalarında kendimi muhasebe ettim hep,kızmayın ama acaba kadınlık vazifemi yapamadım mı,yetemedim mi diyerek toparladım kendimi.Herşeyimle onu mutlu etmeye çabaladım ettim de ama o bu çetrefilli hayattan yine de vazgeçmedi.
İyiyim artık,benden de memnunsun bu işleri bırak dediğimde sen beni başlarda itmeseydin deyip deyip devam etti.Her hatasını gördüğümde ise affet seviyorum sensiz yapamam bu son dedi durdu.Bunun bir hastalık bağımlılık olduğunu söylerdi, geçecek ya da geçti der dururdu.
Psikolog, psikiyatri,aile terapisti,hatta hacı hocalara kadar gittik ama kısa süreli düzelmeler yaşasak da değişen hicbirsey olmadı.
Üzerine sürekli psikolojik şiddet uygulamaya başladı kadın olsaydın senin yüzünden oldu dedi durdu.Hatta ben her yakaladığımda,beni araştırma karıştırma ,diye ara ara şiddet de uyguladığı olurdu
Yani oturup şiddeti kabul etmedim tabi ki o zamanlar da evi kısa süreli terkediyordum,binlerce kez özür dileyip,af dilerdi,çocuklar için mecburen geri geliyordum.
Çevremde sevilen değer verilen biriyim aslında.170 boyunda ideal kilosunda,sporunu yapan beslenmesine dikkat eden giyimine kuşamına önem veren,bakımlı iletişimi kuvvetli sürekli kendini geliştiren bir bayanım.Eşim de bunların farkında idi ama vazgeçemediği bu ahlaksız hayat ve son 10 yıldır bitmeyen gel gitler,boşanma süreci başlatıp boşanamadığımız davalar,handikaplardan sonra artık boşanıyoruz.
En son koparan olay ise;
artık onu kendi haline bıraktım bu son bir yılda,
ne halin varsa gör dedim.Hatta telefonuna şifre koy ben birşey görmek istemiyorum dedim.Tabi o sürekli iyiyim ben artık seni seviyorum deyip dursa da ben de güven falan yoktu.Ama yanına yatıp kadınlık yapamam böyle ev arkadaşı gibi gitsin dedim.Yiyip içip dışarda aile gibi görünüp ayrı yataklarda yatalım,bu laçka olmuş evliliği böyle sürdürelim dedim ama onun gibi bir adam bunu kabul eder mi.Tabi ki etmedi.
Son bir ay boyunca ,ona olmuyorsa sen git istediğin yere,boşanalım,istediğin hayatı yaşa dedim,ben çocukların düzenini bozmam,kira bile olsa ortak mülk kadın ve çocukların hakkıdır desem de,kabul etmedi.Kadınlık edeceksin etmiyeceksen sen gideceksin o burnun sürtülecek tıpış tıpış geri geleceksin dedi durdu.Ben de gitmeyeceğim dedim durdum sen gideceksin dedim.Gidemeyeceğimi anlayınca iyice eziyete başladı, psikolojik olarak.
En son yine ana ekranda mesaj gördüm sabah,akşamına da işten gelince suratsız karşıladım doğal olarak.O da zaten cinsel anlamda da pek beraberliğe yanaşmadığim için hiddetli idi zaten tuttu kolumdan seni öldürmeden çık bu evden dedi.Çıkmayacaktım Allah var 17 yaşındaki oğlum Anne yürü dedi,deli misin sen ne diye kendine eziyet ettiriyorsun dedi ve çıktık geldik annemin evine.Yani haklı olarak ailem de yanımda ve bu işin artık olmayacağını biliyorlar.
Şu an ise tek derdim çocuklarım.Ne olur onların arkasına sığınma demeyin.Siginma değil bu evliligi asla sürdürmeyecegim bu net.
Kızım 13 yaşında ve odasını çok severdi mabedi gibiydi evini çok sever evden çıkmazdı ister istemez burda anneannesinde çok rahat edemiyor.Simdiki çocuklar internet çocuğu evde internet yok alma durumu da yok teknik olarak.Canı sıkılıyor evini özlüyor.Agliyor babam gitsin ayrılın ama eve biz gidelim diyor.Anlatiyorum anlamıyor.Annanne de biraz despot fazla müdahale ediyor çok arada kaldım oğlum daha makul ama kızıma kıyamıyorum.Sabah herşeye agresif davrandı .
Bağırdım çocuğa,ne çektiğimi ne kadar mücadele ettiğimi yıllardır biliyilorsun .Yeter artik benden bu kadar dedim.O kadar şeye rağmen evden kovan baban dedim.Gideceksen git ev orda dedim ev yakın anneme.Benden gidecek yok buranın şartları böyle dedim.Ama yine de çocuklarımı bu süreçten sağlıklı çıkarmak için ne olur yardım edin.Kizim asla psikolog yardım kabul etmiyor gitmez sanmıyorum zorla da götüremem,ayrılıktan boşanmadan etkilenmiyor asla ama evini özlüyor.Kanuni yollarda işe yaramaz o kanun dinlemez evde biz duralım desek mahkeme de kabul etse ,yine de çıkmaz eziyetine devam eder bu sefer de 3.sayfalara haber oluruz ev zaten annesinin üzerine.
Yani kısacası; çocuklarımı özellikle kızımı hasarsız bu duruma nasıl alıştırabilirim.
37 yaşındayım.18 yıllık evliyim.İki tane evladım var.Eşim tarafından evliliğimizin ilk yılları hariç; son 10-12 yıldır,gerek fiziksel,gerek duygusal,gerek sosyal medya üzerinden,gerek yüzyüze,gerek sadece mesajlaşma ile defalarca aldatıldım.Sayısını bildiğim 50-60 kadın vardır sanırım
Kimi evli,kimi bekar,kimi 17 yaşinda, kimi 50 yaşında,kimi hayat kadını kimi normal bir sürü kadınla defalarca aldatıldım.Bana bile ulaşan kadınlar olurdu ben evliyim başıma bela açacak kocanız beni rahatsız ediyor diyenler olurdu.Çoğuna rastgele mesaj atardi kim olduğunu dahi bilmeden,onları ben bile kâle almamaya başlamıştım düşünün artık.
Üzerine 3 yıl önce HPV virüsü aldım eşimden
Başlarda eşime cinsel anlamda çok yetemedim.
Küçük evlendiğimden ya da cinsel tabulardan mı,yetiştirilme tarzından mı bilmem pek istekli biri olamadım cinsel anlamda.
Sevgi fazlasıyla vardı ama işin cinsel boyutu çok cezbetmiyordu beni açıkçası.O da burdan uç bularak bu ahlaksız yaşamın içine girdi.Eşimin ilk hatalarında kendimi muhasebe ettim hep,kızmayın ama acaba kadınlık vazifemi yapamadım mı,yetemedim mi diyerek toparladım kendimi.Herşeyimle onu mutlu etmeye çabaladım ettim de ama o bu çetrefilli hayattan yine de vazgeçmedi.
İyiyim artık,benden de memnunsun bu işleri bırak dediğimde sen beni başlarda itmeseydin deyip deyip devam etti.Her hatasını gördüğümde ise affet seviyorum sensiz yapamam bu son dedi durdu.Bunun bir hastalık bağımlılık olduğunu söylerdi, geçecek ya da geçti der dururdu.
Psikolog, psikiyatri,aile terapisti,hatta hacı hocalara kadar gittik ama kısa süreli düzelmeler yaşasak da değişen hicbirsey olmadı.
Üzerine sürekli psikolojik şiddet uygulamaya başladı kadın olsaydın senin yüzünden oldu dedi durdu.Hatta ben her yakaladığımda,beni araştırma karıştırma ,diye ara ara şiddet de uyguladığı olurdu
Yani oturup şiddeti kabul etmedim tabi ki o zamanlar da evi kısa süreli terkediyordum,binlerce kez özür dileyip,af dilerdi,çocuklar için mecburen geri geliyordum.
Çevremde sevilen değer verilen biriyim aslında.170 boyunda ideal kilosunda,sporunu yapan beslenmesine dikkat eden giyimine kuşamına önem veren,bakımlı iletişimi kuvvetli sürekli kendini geliştiren bir bayanım.Eşim de bunların farkında idi ama vazgeçemediği bu ahlaksız hayat ve son 10 yıldır bitmeyen gel gitler,boşanma süreci başlatıp boşanamadığımız davalar,handikaplardan sonra artık boşanıyoruz.
En son koparan olay ise;
artık onu kendi haline bıraktım bu son bir yılda,
ne halin varsa gör dedim.Hatta telefonuna şifre koy ben birşey görmek istemiyorum dedim.Tabi o sürekli iyiyim ben artık seni seviyorum deyip dursa da ben de güven falan yoktu.Ama yanına yatıp kadınlık yapamam böyle ev arkadaşı gibi gitsin dedim.Yiyip içip dışarda aile gibi görünüp ayrı yataklarda yatalım,bu laçka olmuş evliliği böyle sürdürelim dedim ama onun gibi bir adam bunu kabul eder mi.Tabi ki etmedi.
Son bir ay boyunca ,ona olmuyorsa sen git istediğin yere,boşanalım,istediğin hayatı yaşa dedim,ben çocukların düzenini bozmam,kira bile olsa ortak mülk kadın ve çocukların hakkıdır desem de,kabul etmedi.Kadınlık edeceksin etmiyeceksen sen gideceksin o burnun sürtülecek tıpış tıpış geri geleceksin dedi durdu.Ben de gitmeyeceğim dedim durdum sen gideceksin dedim.Gidemeyeceğimi anlayınca iyice eziyete başladı, psikolojik olarak.
En son yine ana ekranda mesaj gördüm sabah,akşamına da işten gelince suratsız karşıladım doğal olarak.O da zaten cinsel anlamda da pek beraberliğe yanaşmadığim için hiddetli idi zaten tuttu kolumdan seni öldürmeden çık bu evden dedi.Çıkmayacaktım Allah var 17 yaşındaki oğlum Anne yürü dedi,deli misin sen ne diye kendine eziyet ettiriyorsun dedi ve çıktık geldik annemin evine.Yani haklı olarak ailem de yanımda ve bu işin artık olmayacağını biliyorlar.
Şu an ise tek derdim çocuklarım.Ne olur onların arkasına sığınma demeyin.Siginma değil bu evliligi asla sürdürmeyecegim bu net.
Kızım 13 yaşında ve odasını çok severdi mabedi gibiydi evini çok sever evden çıkmazdı ister istemez burda anneannesinde çok rahat edemiyor.Simdiki çocuklar internet çocuğu evde internet yok alma durumu da yok teknik olarak.Canı sıkılıyor evini özlüyor.Agliyor babam gitsin ayrılın ama eve biz gidelim diyor.Anlatiyorum anlamıyor.Annanne de biraz despot fazla müdahale ediyor çok arada kaldım oğlum daha makul ama kızıma kıyamıyorum.Sabah herşeye agresif davrandı .
Bağırdım çocuğa,ne çektiğimi ne kadar mücadele ettiğimi yıllardır biliyilorsun .Yeter artik benden bu kadar dedim.O kadar şeye rağmen evden kovan baban dedim.Gideceksen git ev orda dedim ev yakın anneme.Benden gidecek yok buranın şartları böyle dedim.Ama yine de çocuklarımı bu süreçten sağlıklı çıkarmak için ne olur yardım edin.Kizim asla psikolog yardım kabul etmiyor gitmez sanmıyorum zorla da götüremem,ayrılıktan boşanmadan etkilenmiyor asla ama evini özlüyor.Kanuni yollarda işe yaramaz o kanun dinlemez evde biz duralım desek mahkeme de kabul etse ,yine de çıkmaz eziyetine devam eder bu sefer de 3.sayfalara haber oluruz ev zaten annesinin üzerine.
Yani kısacası; çocuklarımı özellikle kızımı hasarsız bu duruma nasıl alıştırabilirim.