Tekrar evlenmek mi karıştırdıniz sanırım boşanma olmadı hiç sadece 4 aylık bir ayrılık süreci oldu 3 yıl önce.Boşanma şimdi gerçekleşecek
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Boşanma sürecindeyim yardım edin.Çocuklarım etkileniyor.Çok çaresizim.
- Konu Sahibi Canan_Can
- Başlangıç Tarihi
- Durum
- 23 Ağustos 2012
- 49.499
- 229.431
Ee supermis. Konu sahibesi annen gayet zeki bir kadin, o da senin cocuklarinal kendi duzenin olmasi gerektiginin farkinda. Bence kizinla guzelce konus, biraz sabirli olmasini, her seyin rayina yakinda girecegini, kendi eviniz olacagini soyle.
- 10 Mayıs 2014
- 3.403
- 7.004
Öyle bir imkan varsa, çocuklarınızın eşyalarını alın. Bir an önce evi benimsesinler. Çocuklar artık büyümüş. Çalışırsınız. Annenizin durumu da iyi anladığım kadarıyla. Maddi manevi desteğiniz var. Neyi düşünüyorsunuz bu kadar?
- 23 Ağustos 2012
- 49.499
- 229.431
- 16 Şubat 2012
- 1.560
- 500
kesinlikle suçlu sizsiniz. böyle rezil bir hayata katlandığınız için. ve çocuklarınızı böyle saygısız ve sevgisiz bir ortamda büyütüp, baba / eş olan kişiye katlandırmanızdır. yazık o çocuklara. biliyor musunuz şimdi nasıl travmalar yaşıyorlar kendi içlerinde. hemen boşanma davası açacaksınız ve ayrıldıktan sonra şu anki evinizde 2 çocuğunuzla beraber kalmayı yaşamayı talep edeceksiniz. bunlar olmuyorsa da çalışıp, düzen kuracaksınız. anne, baba evinde o yaştaki çocuklarla olmaz. onlar düzen isteyecekler. bir başkasının düzeninin üzerinde hiç kimse rahat edemez zaten. ve de kesinlikle o kişiye karşı da uzaklaştırma talep etsin avukatınız. hayatınıza ve çocuklarınızın hayatına daha fazla kötülük edilmesin.Uzun ama okuyun sonuna dek lütfen!!!
37 yaşındayım.18 yıllık evliyim.İki tane evladım var.Eşim tarafından evliliğimizin ilk yılları hariç; son 10-12 yıldır,gerek fiziksel,gerek duygusal,gerek sosyal medya üzerinden,gerek yüzyüze,gerek sadece mesajlaşma ile defalarca aldatıldım.Sayısını bildiğim 50-60 kadın vardır sanırım
Kimi evli,kimi bekar,kimi 17 yaşinda, kimi 50 yaşında,kimi hayat kadını kimi normal bir sürü kadınla defalarca aldatıldım.Bana bile ulaşan kadınlar olurdu ben evliyim başıma bela açacak kocanız beni rahatsız ediyor diyenler olurdu.Çoğuna rastgele mesaj atardi kim olduğunu dahi bilmeden,onları ben bile kâle almamaya başlamıştım düşünün artık.
Üzerine 3 yıl önce HPV virüsü aldım eşimdentip16 ve CIN3 evresinde serviks kanserinin eşiğinden döndüm ,şükür tedavim bitti şu an iyiyim
Başlarda eşime cinsel anlamda çok yetemedim.
Küçük evlendiğimden ya da cinsel tabulardan mı,yetiştirilme tarzından mı bilmem pek istekli biri olamadım cinsel anlamda.
Sevgi fazlasıyla vardı ama işin cinsel boyutu çok cezbetmiyordu beni açıkçası.O da burdan uç bularak bu ahlaksız yaşamın içine girdi.Eşimin ilk hatalarında kendimi muhasebe ettim hep,kızmayın ama acaba kadınlık vazifemi yapamadım mı,yetemedim mi diyerek toparladım kendimi.Herşeyimle onu mutlu etmeye çabaladım ettim de ama o bu çetrefilli hayattan yine de vazgeçmedi.
İyiyim artık,benden de memnunsun bu işleri bırak dediğimde sen beni başlarda itmeseydin deyip deyip devam etti.Her hatasını gördüğümde ise affet seviyorum sensiz yapamam bu son dedi durdu.Bunun bir hastalık bağımlılık olduğunu söylerdi, geçecek ya da geçti der dururdu.
Psikolog, psikiyatri,aile terapisti,hatta hacı hocalara kadar gittik ama kısa süreli düzelmeler yaşasak da değişen hicbirsey olmadı.
Üzerine sürekli psikolojik şiddet uygulamaya başladı kadın olsaydın senin yüzünden oldu dedi durdu.Hatta ben her yakaladığımda,beni araştırma karıştırma ,diye ara ara şiddet de uyguladığı olurdu
Yani oturup şiddeti kabul etmedim tabi ki o zamanlar da evi kısa süreli terkediyordum,binlerce kez özür dileyip,af dilerdi,çocuklar için mecburen geri geliyordum.
Çevremde sevilen değer verilen biriyim aslında.170 boyunda ideal kilosunda,sporunu yapan beslenmesine dikkat eden giyimine kuşamına önem veren,bakımlı iletişimi kuvvetli sürekli kendini geliştiren bir bayanım.Eşim de bunların farkında idi ama vazgeçemediği bu ahlaksız hayat ve son 10 yıldır bitmeyen gel gitler,boşanma süreci başlatıp boşanamadığımız davalar,handikaplardan sonra artık boşanıyoruz.
En son koparan olay ise;
artık onu kendi haline bıraktım bu son bir yılda,
ne halin varsa gör dedim.Hatta telefonuna şifre koy ben birşey görmek istemiyorum dedim.Tabi o sürekli iyiyim ben artık seni seviyorum deyip dursa da ben de güven falan yoktu.Ama yanına yatıp kadınlık yapamam böyle ev arkadaşı gibi gitsin dedim.Yiyip içip dışarda aile gibi görünüp ayrı yataklarda yatalım,bu laçka olmuş evliliği böyle sürdürelim dedim ama onun gibi bir adam bunu kabul eder mi.Tabi ki etmedi.
Son bir ay boyunca ,ona olmuyorsa sen git istediğin yere,boşanalım,istediğin hayatı yaşa dedim,ben çocukların düzenini bozmam,kira bile olsa ortak mülk kadın ve çocukların hakkıdır desem de,kabul etmedi.Kadınlık edeceksin etmiyeceksen sen gideceksin o burnun sürtülecek tıpış tıpış geri geleceksin dedi durdu.Ben de gitmeyeceğim dedim durdum sen gideceksin dedim.Gidemeyeceğimi anlayınca iyice eziyete başladı, psikolojik olarak.
En son yine ana ekranda mesaj gördüm sabah,akşamına da işten gelince suratsız karşıladım doğal olarak.O da zaten cinsel anlamda da pek beraberliğe yanaşmadığim için hiddetli idi zaten tuttu kolumdan seni öldürmeden çık bu evden dedi.Çıkmayacaktım Allah var 17 yaşındaki oğlum Anne yürü dedi,deli misin sen ne diye kendine eziyet ettiriyorsun dedi ve çıktık geldik annemin evine.Yani haklı olarak ailem de yanımda ve bu işin artık olmayacağını biliyorlar.
Şu an ise tek derdim çocuklarım.Ne olur onların arkasına sığınma demeyin.Siginma değil bu evliligi asla sürdürmeyecegim bu net.
Kızım 13 yaşında ve odasını çok severdi mabedi gibiydi evini çok sever evden çıkmazdı ister istemez burda anneannesinde çok rahat edemiyor.Simdiki çocuklar internet çocuğu evde internet yok alma durumu da yok teknik olarak.Canı sıkılıyor evini özlüyor.Agliyor babam gitsin ayrılın ama eve biz gidelim diyor.Anlatiyorum anlamıyor.Annanne de biraz despot fazla müdahale ediyor çok arada kaldım oğlum daha makul ama kızıma kıyamıyorum.Sabah herşeye agresif davrandı .
Bağırdım çocuğa,ne çektiğimi ne kadar mücadele ettiğimi yıllardır biliyilorsun .Yeter artik benden bu kadar dedim.O kadar şeye rağmen evden kovan baban dedim.Gideceksen git ev orda dedim ev yakın anneme.Benden gidecek yok buranın şartları böyle dedim.Ama yine de çocuklarımı bu süreçten sağlıklı çıkarmak için ne olur yardım edin.Kizim asla psikolog yardım kabul etmiyor gitmez sanmıyorum zorla da götüremem,ayrılıktan boşanmadan etkilenmiyor asla ama evini özlüyor.Kanuni yollarda işe yaramaz o kanun dinlemez evde biz duralım desek mahkeme de kabul etse ,yine de çıkmaz eziyetine devam eder bu sefer de 3.sayfalara haber oluruz ev zaten annesinin üzerine.
Yani kısacası; çocuklarımı özellikle kızımı hasarsız bu duruma nasıl alıştırabilirim.
- 20 Mart 2008
- 140.618
- 210.839
- 60
- 23 Ağustos 2012
- 49.499
- 229.431
- 5 Mart 2012
- 11.481
- 8.058
Yaşadıklarınız zor ve anlaşılması da zor malesef.
Öncelikle Allah yardımcınız olsun.
Anladığım kadarıyla çalışmayan bir kadınsınız, zira çalışıyor olsaydınız durumlar çok daha farklı olabilirdi.
Çalışma imkanınız varsa, yerinizde olsam bir an önce iş anlamında kendimi hale yola koyardım.
Çocuklarınızın ihtiyaçlarını daha rahat karşılayabilmek adına.
Annenizin evinde olmanız zor bir durum oluşturuyordur farkındayım.
Fakat çocuklarınız birşeyleri anlayacak ve kendi başına da bu konular ile mukayese yapıp mantık yürüyetecek yaştalar.
Bende kızınızın evimde evim tutturmasını anlayamadım.
Sizin yaşadıklarınıza şahit olmuş birisi olarak, bence davranışı doğru değil.
Öncelikle kızınızın bu bencilliğini biraz yenmesini sağlayın derim.
Oğlunuz ise size destekçi olarak davranmış taktir ettim.
Çocuklarınız için, kendinize o ev haricinde bir yerleşim edinip, kendi düzeninizi tekrardan kurmanız gerekecek.
Ben böyle görüyorum konuyu, çünkü eşiniz size rahat vermeyecek belli ki.
Zaten bunca zamandır da susmanız ve yaşattıklarına katlanmanız ayrı bir konu.
Öncelikle Allah yardımcınız olsun.
Anladığım kadarıyla çalışmayan bir kadınsınız, zira çalışıyor olsaydınız durumlar çok daha farklı olabilirdi.
Çalışma imkanınız varsa, yerinizde olsam bir an önce iş anlamında kendimi hale yola koyardım.
Çocuklarınızın ihtiyaçlarını daha rahat karşılayabilmek adına.
Annenizin evinde olmanız zor bir durum oluşturuyordur farkındayım.
Fakat çocuklarınız birşeyleri anlayacak ve kendi başına da bu konular ile mukayese yapıp mantık yürüyetecek yaştalar.
Bende kızınızın evimde evim tutturmasını anlayamadım.
Sizin yaşadıklarınıza şahit olmuş birisi olarak, bence davranışı doğru değil.
Öncelikle kızınızın bu bencilliğini biraz yenmesini sağlayın derim.
Oğlunuz ise size destekçi olarak davranmış taktir ettim.
Çocuklarınız için, kendinize o ev haricinde bir yerleşim edinip, kendi düzeninizi tekrardan kurmanız gerekecek.
Ben böyle görüyorum konuyu, çünkü eşiniz size rahat vermeyecek belli ki.
Zaten bunca zamandır da susmanız ve yaşattıklarına katlanmanız ayrı bir konu.
- 20 Mart 2008
- 140.618
- 210.839
- 60
Türkiye'de kaç tane adam evi kadına bırakıpta gidiyor,bir elin parmaklarını geçmiyor maalesef.
- 23 Ağustos 2012
- 49.499
- 229.431
- 5 Mart 2012
- 11.481
- 8.058
Ben şunu da anlayamadım.
Adam napacaksa misli misli yapmış.
Kadın bir şekilde susmuş, iyi güzelde, hala niye o evde kalma çabası onu anlamadım?
Bir dakika durmam o evde ya.
Taştan çıkartırım rızkımı gerekirse, çocuklarımın ihtiyaçlarına yeterim bir şekilde.
Allah yardım etsin ama, ben çok boşanacak gibi görmüyorum kendisini.
Zira bunca senedir çektirilenler az buz değil, bunlara susup katlanan bir insan, nasıl sonradan değişir? Tartışılır.
Adam napacaksa misli misli yapmış.
Kadın bir şekilde susmuş, iyi güzelde, hala niye o evde kalma çabası onu anlamadım?
Bir dakika durmam o evde ya.
Taştan çıkartırım rızkımı gerekirse, çocuklarımın ihtiyaçlarına yeterim bir şekilde.
Allah yardım etsin ama, ben çok boşanacak gibi görmüyorum kendisini.
Zira bunca senedir çektirilenler az buz değil, bunlara susup katlanan bir insan, nasıl sonradan değişir? Tartışılır.
- 21 Şubat 2019
- 30
- 35
- 33
Uzun ama okuyun sonuna dek lütfen!!!
37 yaşındayım.18 yıllık evliyim.İki tane evladım var.Eşim tarafından evliliğimizin ilk yılları hariç; son 10-12 yıldır,gerek fiziksel,gerek duygusal,gerek sosyal medya üzerinden,gerek yüzyüze,gerek sadece mesajlaşma ile defalarca aldatıldım.Sayısını bildiğim 50-60 kadın vardır sanırım
Kimi evli,kimi bekar,kimi 17 yaşinda, kimi 50 yaşında,kimi hayat kadını kimi normal bir sürü kadınla defalarca aldatıldım.Bana bile ulaşan kadınlar olurdu ben evliyim başıma bela açacak kocanız beni rahatsız ediyor diyenler olurdu.Çoğuna rastgele mesaj atardi kim olduğunu dahi bilmeden,onları ben bile kâle almamaya başlamıştım düşünün artık.
Üzerine 3 yıl önce HPV virüsü aldım eşimden
Başlarda eşime cinsel anlamda çok yetemedim.
Küçük evlendiğimden ya da cinsel tabulardan mı,yetiştirilme tarzından mı bilmem pek istekli biri olamadım cinsel anlamda.
Sevgi fazlasıyla vardı ama işin cinsel boyutu çok cezbetmiyordu beni açıkçası.O da burdan uç bularak bu ahlaksız yaşamın içine girdi.Eşimin ilk hatalarında kendimi muhasebe ettim hep,kızmayın ama acaba kadınlık vazifemi yapamadım mı,yetemedim mi diyerek toparladım kendimi.Herşeyimle onu mutlu etmeye çabaladım ettim de ama o bu çetrefilli hayattan yine de vazgeçmedi.
İyiyim artık,benden de memnunsun bu işleri bırak dediğimde sen beni başlarda itmeseydin deyip deyip devam etti.Her hatasını gördüğümde ise affet seviyorum sensiz yapamam bu son dedi durdu.Bunun bir hastalık bağımlılık olduğunu söylerdi, geçecek ya da geçti der dururdu.
Psikolog, psikiyatri,aile terapisti,hatta hacı hocalara kadar gittik ama kısa süreli düzelmeler yaşasak da değişen hicbirsey olmadı.
Üzerine sürekli psikolojik şiddet uygulamaya başladı kadın olsaydın senin yüzünden oldu dedi durdu.Hatta ben her yakaladığımda,beni araştırma karıştırma ,diye ara ara şiddet de uyguladığı olurdu
Yani oturup şiddeti kabul etmedim tabi ki o zamanlar da evi kısa süreli terkediyordum,binlerce kez özür dileyip,af dilerdi,çocuklar için mecburen geri geliyordum.
Çevremde sevilen değer verilen biriyim aslında.170 boyunda ideal kilosunda,sporunu yapan beslenmesine dikkat eden giyimine kuşamına önem veren,bakımlı iletişimi kuvvetli sürekli kendini geliştiren bir bayanım.Eşim de bunların farkında idi ama vazgeçemediği bu ahlaksız hayat ve son 10 yıldır bitmeyen gel gitler,boşanma süreci başlatıp boşanamadığımız davalar,handikaplardan sonra artık boşanıyoruz.
En son koparan olay ise;
artık onu kendi haline bıraktım bu son bir yılda,
ne halin varsa gör dedim.Hatta telefonuna şifre koy ben birşey görmek istemiyorum dedim.Tabi o sürekli iyiyim ben artık seni seviyorum deyip dursa da ben de güven falan yoktu.Ama yanına yatıp kadınlık yapamam böyle ev arkadaşı gibi gitsin dedim.Yiyip içip dışarda aile gibi görünüp ayrı yataklarda yatalım,bu laçka olmuş evliliği böyle sürdürelim dedim ama onun gibi bir adam bunu kabul eder mi.Tabi ki etmedi.
Son bir ay boyunca ,ona olmuyorsa sen git istediğin yere,boşanalım,istediğin hayatı yaşa dedim,ben çocukların düzenini bozmam,kira bile olsa ortak mülk kadın ve çocukların hakkıdır desem de,kabul etmedi.Kadınlık edeceksin etmiyeceksen sen gideceksin o burnun sürtülecek tıpış tıpış geri geleceksin dedi durdu.Ben de gitmeyeceğim dedim durdum sen gideceksin dedim.Gidemeyeceğimi anlayınca iyice eziyete başladı, psikolojik olarak.
En son yine ana ekranda mesaj gördüm sabah,akşamına da işten gelince suratsız karşıladım doğal olarak.O da zaten cinsel anlamda da pek beraberliğe yanaşmadığim için hiddetli idi zaten tuttu kolumdan seni öldürmeden çık bu evden dedi.Çıkmayacaktım Allah var 17 yaşındaki oğlum Anne yürü dedi,deli misin sen ne diye kendine eziyet ettiriyorsun dedi ve çıktık geldik annemin evine.Yani haklı olarak ailem de yanımda ve bu işin artık olmayacağını biliyorlar.
Şu an ise tek derdim çocuklarım.Ne olur onların arkasına sığınma demeyin.Siginma değil bu evliligi asla sürdürmeyecegim bu net.
Kızım 13 yaşında ve odasını çok severdi mabedi gibiydi evini çok sever evden çıkmazdı ister istemez burda anneannesinde çok rahat edemiyor.Simdiki çocuklar internet çocuğu evde internet yok alma durumu da yok teknik olarak.Canı sıkılıyor evini özlüyor.Agliyor babam gitsin ayrılın ama eve biz gidelim diyor.Anlatiyorum anlamıyor.Annanne de biraz despot fazla müdahale ediyor çok arada kaldım oğlum daha makul ama kızıma kıyamıyorum.Sabah herşeye agresif davrandı .
Bağırdım çocuğa,ne çektiğimi ne kadar mücadele ettiğimi yıllardır biliyilorsun .Yeter artik benden bu kadar dedim.O kadar şeye rağmen evden kovan baban dedim.Gideceksen git ev orda dedim ev yakın anneme.Benden gidecek yok buranın şartları böyle dedim.Ama yine de çocuklarımı bu süreçten sağlıklı çıkarmak için ne olur yardım edin.Kizim asla psikolog yardım kabul etmiyor gitmez sanmıyorum zorla da götüremem,ayrılıktan boşanmadan etkilenmiyor asla ama evini özlüyor.Kanuni yollarda işe yaramaz o kanun dinlemez evde biz duralım desek mahkeme de kabul etse ,yine de çıkmaz eziyetine devam eder bu sefer de 3.sayfalara haber oluruz ev zaten annesinin üzerine.
Yani kısacası; çocuklarımı özellikle kızımı hasarsız bu duruma nasıl alıştırabilirim.
[/QUOTE
Konuyu ve yorumlarinizi okudum. oncelikle Allah yardimciniz olsun. 17 yasindaki oglunuz sagolsun sizin gobsteremediginiz dirayeti gostermis. Esler arasi gecimsizlik olur sirf cocuklar icin devam etmeye cabalarsi iz anlarim ama ahlaksizligin dibine vurmuş bu adama cok bile dayanmisiniz. Annenize helal olsjm her turli destegi vermis. Kizinizla bas basa konusun neden bu surece geldiginizi hatırlatın kisa surede daha iyi daha mutlu bibduzen kuracaginiza ikna edin. Cocuklar kucuk degil bi is bulmaya calisin. En buyuk sorun internetse telefon hattina internet yukleterek bi müddet idare etmesini saglayin.
- 29 Nisan 2015
- 26.566
- 91.298
- 21 Haziran 2016
- 9.255
- 25.574
- 15 Eylül 2015
- 5.603
- 8.202
Kendi evladınızla aynı yaşta olan çocuklarla bile birlikte olacak kadar gözü dönen bir adamın yaptıklarına göz yumduğunuz için, bu zamana kadar birlikte olduğunuz için sadece ve sadece siz suçlusunuz, yazık. Ancak sizi evden kovmasını beklemişsiniz, evden kovmasa 17 yaşındaki çocukla beraber olacak kadar gözü dönmüş bu adama kadınlık yapmaya devam edecektiniz öyle mi?Uzun ama okuyun sonuna dek lütfen!!!
37 yaşındayım.18 yıllık evliyim.İki tane evladım var.Eşim tarafından evliliğimizin ilk yılları hariç; son 10-12 yıldır,gerek fiziksel,gerek duygusal,gerek sosyal medya üzerinden,gerek yüzyüze,gerek sadece mesajlaşma ile defalarca aldatıldım.Sayısını bildiğim 50-60 kadın vardır sanırım
Kimi evli,kimi bekar,kimi 17 yaşinda, kimi 50 yaşında,kimi hayat kadını kimi normal bir sürü kadınla defalarca aldatıldım.Bana bile ulaşan kadınlar olurdu ben evliyim başıma bela açacak kocanız beni rahatsız ediyor diyenler olurdu.Çoğuna rastgele mesaj atardi kim olduğunu dahi bilmeden,onları ben bile kâle almamaya başlamıştım düşünün artık.
Üzerine 3 yıl önce HPV virüsü aldım eşimden
Başlarda eşime cinsel anlamda çok yetemedim.
Küçük evlendiğimden ya da cinsel tabulardan mı,yetiştirilme tarzından mı bilmem pek istekli biri olamadım cinsel anlamda.
Sevgi fazlasıyla vardı ama işin cinsel boyutu çok cezbetmiyordu beni açıkçası.O da burdan uç bularak bu ahlaksız yaşamın içine girdi.Eşimin ilk hatalarında kendimi muhasebe ettim hep,kızmayın ama acaba kadınlık vazifemi yapamadım mı,yetemedim mi diyerek toparladım kendimi.Herşeyimle onu mutlu etmeye çabaladım ettim de ama o bu çetrefilli hayattan yine de vazgeçmedi.
İyiyim artık,benden de memnunsun bu işleri bırak dediğimde sen beni başlarda itmeseydin deyip deyip devam etti.Her hatasını gördüğümde ise affet seviyorum sensiz yapamam bu son dedi durdu.Bunun bir hastalık bağımlılık olduğunu söylerdi, geçecek ya da geçti der dururdu.
Psikolog, psikiyatri,aile terapisti,hatta hacı hocalara kadar gittik ama kısa süreli düzelmeler yaşasak da değişen hicbirsey olmadı.
Üzerine sürekli psikolojik şiddet uygulamaya başladı kadın olsaydın senin yüzünden oldu dedi durdu.Hatta ben her yakaladığımda,beni araştırma karıştırma ,diye ara ara şiddet de uyguladığı olurdu
Yani oturup şiddeti kabul etmedim tabi ki o zamanlar da evi kısa süreli terkediyordum,binlerce kez özür dileyip,af dilerdi,çocuklar için mecburen geri geliyordum.
Çevremde sevilen değer verilen biriyim aslında.170 boyunda ideal kilosunda,sporunu yapan beslenmesine dikkat eden giyimine kuşamına önem veren,bakımlı iletişimi kuvvetli sürekli kendini geliştiren bir bayanım.Eşim de bunların farkında idi ama vazgeçemediği bu ahlaksız hayat ve son 10 yıldır bitmeyen gel gitler,boşanma süreci başlatıp boşanamadığımız davalar,handikaplardan sonra artık boşanıyoruz.
En son koparan olay ise;
artık onu kendi haline bıraktım bu son bir yılda,
ne halin varsa gör dedim.Hatta telefonuna şifre koy ben birşey görmek istemiyorum dedim.Tabi o sürekli iyiyim ben artık seni seviyorum deyip dursa da ben de güven falan yoktu.Ama yanına yatıp kadınlık yapamam böyle ev arkadaşı gibi gitsin dedim.Yiyip içip dışarda aile gibi görünüp ayrı yataklarda yatalım,bu laçka olmuş evliliği böyle sürdürelim dedim ama onun gibi bir adam bunu kabul eder mi.Tabi ki etmedi.
Son bir ay boyunca ,ona olmuyorsa sen git istediğin yere,boşanalım,istediğin hayatı yaşa dedim,ben çocukların düzenini bozmam,kira bile olsa ortak mülk kadın ve çocukların hakkıdır desem de,kabul etmedi.Kadınlık edeceksin etmiyeceksen sen gideceksin o burnun sürtülecek tıpış tıpış geri geleceksin dedi durdu.Ben de gitmeyeceğim dedim durdum sen gideceksin dedim.Gidemeyeceğimi anlayınca iyice eziyete başladı, psikolojik olarak.
En son yine ana ekranda mesaj gördüm sabah,akşamına da işten gelince suratsız karşıladım doğal olarak.O da zaten cinsel anlamda da pek beraberliğe yanaşmadığim için hiddetli idi zaten tuttu kolumdan seni öldürmeden çık bu evden dedi.Çıkmayacaktım Allah var 17 yaşındaki oğlum Anne yürü dedi,deli misin sen ne diye kendine eziyet ettiriyorsun dedi ve çıktık geldik annemin evine.Yani haklı olarak ailem de yanımda ve bu işin artık olmayacağını biliyorlar.
Şu an ise tek derdim çocuklarım.Ne olur onların arkasına sığınma demeyin.Siginma değil bu evliligi asla sürdürmeyecegim bu net.
Kızım 13 yaşında ve odasını çok severdi mabedi gibiydi evini çok sever evden çıkmazdı ister istemez burda anneannesinde çok rahat edemiyor.Simdiki çocuklar internet çocuğu evde internet yok alma durumu da yok teknik olarak.Canı sıkılıyor evini özlüyor.Agliyor babam gitsin ayrılın ama eve biz gidelim diyor.Anlatiyorum anlamıyor.Annanne de biraz despot fazla müdahale ediyor çok arada kaldım oğlum daha makul ama kızıma kıyamıyorum.Sabah herşeye agresif davrandı .
Bağırdım çocuğa,ne çektiğimi ne kadar mücadele ettiğimi yıllardır biliyilorsun .Yeter artik benden bu kadar dedim.O kadar şeye rağmen evden kovan baban dedim.Gideceksen git ev orda dedim ev yakın anneme.Benden gidecek yok buranın şartları böyle dedim.Ama yine de çocuklarımı bu süreçten sağlıklı çıkarmak için ne olur yardım edin.Kizim asla psikolog yardım kabul etmiyor gitmez sanmıyorum zorla da götüremem,ayrılıktan boşanmadan etkilenmiyor asla ama evini özlüyor.Kanuni yollarda işe yaramaz o kanun dinlemez evde biz duralım desek mahkeme de kabul etse ,yine de çıkmaz eziyetine devam eder bu sefer de 3.sayfalara haber oluruz ev zaten annesinin üzerine.
Yani kısacası; çocuklarımı özellikle kızımı hasarsız bu duruma nasıl alıştırabilirim.
Öneride bulunabilirim ama kusura bakmayın hiç empati kuramadım, allah ıslah etsin diyorum.
- 15 Eylül 2015
- 5.603
- 8.202
Evden kovulmayı beklemiş bu zaman kadar, şaka gibi
- 23 Ağustos 2012
- 49.499
- 229.431
Ne yazik ki diger konuya ayni yorumu yaptim. Adam konu sahibesini kovarak gayet buyuk bir iyilik yapmis yoksa, konu sahibesi AIDS olup olene kadar bosanmazdi yoksa.
Çoookk
Ama yine de babalarına kin nefret yok bana hak veriyorlar ama çocuklarla arası çok iyiydi o yüzden babaya kızgınlık yok ikisinde de.Ama benim bosanmami destekliyorlar.İşyeri açtım iki yıl calistirabildim olmadi kazanmadi bir de üzerine sağlık sorunum oldu devretmek zorunda kaldım
- 20 Mart 2008
- 140.618
- 210.839
- 60
Çoookk
Nefret etmesinler zaten,ama annelerinin yaşadığı sıkıntıyı görüpte özellikle kızınızın eve dönmeyi istemesi ilginç.
- Durum
