Kızlar merhaba, sus sus inan catlicam o kadar doluyum ki, hay lanet olsun evlendigim güne, nerden başlıcam inanın bilmiorum, 3 yıllık evliyim eşimin ikinci evliligiyim 17 yaşında bi oğlu var benim ilk evliliğim, ben başıma gelecekleri hissetmişim ki evlenmeden önce kartlarımı açık oynayıp oğluna maddi manevi babalığını yapması gerektiğini ama benim evime gelmesini istemediğimi söyledim ve o da bunu kabul etmişti, nolur o onun evladı niye gelmesin demeyin, çocukla hiç bir sorunum yok ama eski eşinin hacı hoca işleri varmış böyle şeylerden koruyorum çocuğu kullanarak evime evliligime zarar verir diye eve girmesini istemedim, eşim oğluna inanılmaz düşkün, utanmasa emzirecek e tabi evladı diceksiniz ama ben de karısıyım, zaten sevgiliyken de sık sık tartışmalarımız oluodu ve işin en ilginç yani eşim günlerce kusebiliodu, evlenince aynı evin içinde ne kadar küsebilir ki dedim, bile bile lades demişim, 3 yıllık evliliğimde artık kroniklesti, 1 ayın 3 haftası küs 1 haftası ehhh işte, ne arar ne sorar öldüm mu kaldım mı Ne bi çift güzel söz ne bi muhabbet mal gelmiş mal gidio ya bi insan her konuda kendini haklı görebilir mı? Benim eşim hep haklı istediği bisey olursa melek ama istemediği bi şeyde 20 gün aynı evde küs durur, yatağını ayırır kadın gibi trip atar benden bekler bende gitmeyince araya birilerini koyar barışmaya kalkar inanın o kadar yoruldum ki bu saçmalıktan, dusunuorum da bu adam hayatıma girdiğinden beri ben mahvoldum, gül gibi mesleğim vardı, ben salak bu adamın larıyla bastım istifayı, 6 ay evde durdum ama anladım ki bunda çalışmayan kadına bakacak yürek yok, maddi hiv bir problemimiz olmamasına karşı çalışmadan paşalar gibi geçinebilecek olmamıza rağmen adam sacma sapan islere elden kapi kapi cv vermem konusunda akil verdi bana, cok sukur bi is huldum da yuregi sogudu, ödu koptu calismicam diye, bu evlilikteki tek beklentim deger gormek ilgilenilmek, birlikte hayati paylastigim adamin varligini hissetmek bunu 3 yilda 3.000 defa soledim bak aramiosun ilgilenmiosun ben babasiz buyudum maddi manevi zaten kendi ayaklarim uzerinde duruorum sana ihtiyacım olan tek konu sevgi, bunu esirgeme dedim ama adamı sırtından çatlatır sürmenaj olduk artık varsa yoksa oğlu, maç başladıktan sonra kural degistirio neymiş oğlunu kafe köşelerinde görülmüş eve gelcekmis zorlama artık dedim maddi manevi babalığını yapıosun istediğin zaman oğlunu goruosun benden olmayan birine kendi evlâdım gibi davranamıyorum, eşim oğluyla aramda dengeyi kuramıo, resmen oglu varken benim 2. Planda kalmami kabul etmemi istio, tek sorun cocuk da deil adam depresif kasvetli mutsuzlukla beslenio, yok yere kusecek bi sebep buluo, en son belki bi cocuk olursa toparlaniriz dedik gecen ay tup bebege basvurduk tutmadi demekki varmis bi hayri diorum, arife gunu negatifi aldim, zaten yedigim ignelerden hormonlardan psikolojim allak bullak mahvolmuş durumdayım bayramda oğluyla beraber memleketine gitmişiz, gece ailesinin yanında erken yattığım icin bana arkasını dönüp yatan adam sabah bi uyaniorum içerde oğluna sarılmış uyuyo, nasıl içim acıdı nasıl kırılsın hele ki böyle bi dönemde çok gücüme gitti, bi şekilde bozuldugumu soledim ama ben yine kabahatli oldum o onun oğluymuş tabiki sarilcakmis ben bu durumu degistiremezmisim ya arkadaşım birincisi değiştirmek istey3n yok o senin gerçeğin, ama ben onun annesi deilim kıskanabilirim ki çocuk beni görünce inadına babasına yapışıp, 17 yaşında ama bi gör sanki 5 yaşında çocuk, annesinin doldurusuyla bilinçli yaptığını dusunuorum çünkü normalde babasını maddi ihtiyaçları dışında aslaaa arayıp soran biri deil aksine buzdolabı gibi, eywallah oğlun sarıl sarmala da beni de degersizlestirme kırıldığını soluyorum gel sana da sarılayım de de benim de gonlumu al bayramdan beri aynı evin içinde ayrı odalarda ayrı hayatlar yaşıyoruz akşamları dışarda gece gelir yatar odasına, aldatilio bile olabilirim, bu gerginlik ortamını fırsata da cevirio olabilir, ha ben niye hala bu evdeyim, bu evlilik bitti farkındayım ama onun hamle yapmasını bekliorum bi taraftan anneme rağmen ben bu adamla evlendim çocuğu var yapamazsın dedi dinlemedim belki kurtarabiliriz aklı başına gelir diorum ama bi taraftan da geyik gibi dolaşmaktan korkuyorum düzelmek bi tarafa her geçen gün ıplemio resmen, gidecek hic bi yeri yok bi acıyorum aslinda gercekten seviorum ama deger gormedigim sindirilmeye dayatmaya calisildigim bi evlilikte boguluyorum suan, boşanma kararı almak kolay ama uygulamak zor, tükendim bu adamla çürümek istemiorum, evet bu evlilik bitecek ama nerde ne zaman gücüm ne kadar yetecek bilmiorum