Benim Allah'a şükür iyi bir eğitimim, iyi bir mesleğim, arkamda kapı gibi ailem, bir evim, arabam ve param vardı bosanirken. Boşanmamin haklı sebepleri vardı ki bu durumda bile keşke diyorum daha çok cabalasaydim. Keşke bosanmasaydim. Çocuğuma en büyük kotulugu bir anne olarak ben yapmışım diyorum. Kaldı ki eski eşimle iki dakika konuşmak bile halen beni gererken bunları düşündüğüm de çok oluyor.
Bu arkadaşımiz erken evlenmiş, ikicocuk, ilk çocuk belki babada kalacak, elle tutulur bir sebep yok boşanmak için, arkada aile yok.
Burada hep bosan boşan diyorlar arkadaşlara. Aldatma, dayak, saygı duymama gibi nedenler varsa boşanır elbet. Ama soğudum nedir yahu? Isın o zaman.
Boşandıktan önceki hayatını mumla arayacak.
Herkesi kendi şartlarında degerlendireceksin. O yüzden boşan ve gör, rahat battı galiba dedim. Bunun garipsenecek bir tarafi yok. Üniversite mezunlarının işsiz olduğu, onlardan çalışanların asgari ücret aldığı bir ülkede boşanmış bir kadın olarak bu rahatlığını mumla arayacak. Beni anlattınız adeta. Her şeyim var. Fakat bazen ogluma bakinca içim sızlıyor. Gerçi ben çok çabaladım. O yüzden sordum konu sahibine sevgi nedir diye? Çünkü ben oglumu ve esimi çok sevdiğim için çok şeylere gogus gerdim. Olduğu gibi kabul ettim. sonuçta dayak yoktu, aldatma yoktu. Sevmiyordu esim beni. Gucsuz, her olayda yikilan, hemen her şeyde beni suçlayan, ağzımla kuş tutsam yaranamadigim biriydi. Evden gider yine gelirdi. Son gidişini artık kaldıramadım. Konu sahibi gibi benimkine de rahat batmisti. Simdi yapayalniz, isi bozuldu, kafa sagligi deseniz zaten yoktu, simdi bu donemde eminim daha da artti sikintilari, bazen aciyorum haline. Konu sahibi bizler cok guclu kadinlariz her halimizle. Para, mal mulk , mevki... kolay degil . Sudan sebeplerle yikmayin yuvanizi. Benim esimi gordum sizde , onun hislerini gordum, yapmayin. Tabi cok agir sebepler varsa bilemem. Cocuklariniz olsun butun gayeniz...