Merhaba arkadaşlar. Allah kimseye böyle bir başlık açmaya mecbur edecek durumlara düşürmesin herkes mutlu olsun..
Hayat bu herşey hepimiz için, şu korona günlerinde evde hapis kaldığım bunaldigim süreç de üstüne böyle bir durun içindeyim.
Yaklaşık 13 yıldır evliyim. 2 evlâdım var biri 3 yasina girmek üzere diğeri 9 yaşında. Çok kısa sürede Severek evlendim. Kendimi hiç gizlemedim. Eteğimi giyen, çalışan, bıcır bıcır biriydim neysem o oldum. sinirli bir yapım var gizlemedim babam bile dedi eşime benim kızım sinirlidir ama saman alevi gibi heme söner diye.. evlendik klasik kayınvalide olayları, kişisel çatışmalar herşeyi yaşadım , evlendik eve mahkum kaldım gezmez , eğlenmez, konuşmaz, erkenden yatan bir adam oldu çok uzatmak istemiyorum konu uzamasın. Yıprandık kısacası..
Ama şunu fark ettim kısa bir süre önce değil,uzun zamandır hatta evliliğinin 2.yada 3.yilindan beri Cinsel acıdan hiç esimi arzulamıyordum. Sorun ne diye çok düşündüm onu öpmek dokunmak hiç istemedim eşim cinselliği seven biri acaba benmi sevmiyorum diyorum hormon sorunlarım mi var dedim test yaptırdım herşey yerinde ... hatta izlediğim filmlerde romantik sahneler yada sevişme sahneleri beni hep etkilemiştir.. hatta izleyen oldumu bilmiyorum grinin elli tonu çok etkilendiğim filmler arasında... yani cinsel sorunum yok ama esimi hiç arzulamıyorum zamanla eşime karşı soğuma başladı bana dokunsun istemiyordum artık. Dokunduğunda dusda ağladığım günler çok oldu...
Kemdimi telkin etmeye başladım dedim boşver 2 evlâdın var sevmsemde olur katlan ama katlanilacak gibi değil...
Arkadaşlar biz yoklukla başladık bu evliliğe dişimizle tirnagimizla kimseye muhtaç olmadan ev aldik hala ödüyoruz krediyi ,araba aldik onuda ödüyoruz. Ben yokluğu gördüm evliliğimde son 1 yıldır altın günlerimi yaşıyorum. Tam rahat etmeye başladım bu sefer boşanma gündeme geldi.. Çok dağınık anlatıyorum farkındayım ama kafamda dağınık...
Eşim evliliğin ilk yıllarında benim en ihtiyaç olduğum zamanlarda beni ilgisiz ve yanlız bıraktı şimdi yaşı 40 bana ilgi gösteriyor ama bende bitti biten .. arkadaşlar eşim ilk tanıştığımda muhafazakardı ama bunu ben namaz saatlerine anlamıştım yani modern biri idi.. her geçen yıl bunu arttırıyor tamam güzel birşey ama banada baskısı artıyor.. giyimime davranışlarıma, hatta dinlediğim müziğe bile karışmaya başladı.. yaşantısı yaşantıma uymuyor evet bunu anlamam 13 yılımi aldı.. yaşla birlikte insan anlamiyor arkadaşlar basda sevgi, geçim derdi, çocuk daha sonra 2. Çocuk derken taM rahat ettiğim zamanda patlak veriyor.. sanki yaşamak istediğim hayat bu değil..
Ben esimi yermek hadi bana destek olun demek için açmadım konuyu gercekden gerek tecrubeleriniz gerek düşünceleriniz benim goremediğim yani herhangibi birşey duymak istiyorum...
Eşim çok iyi bir insan iyi bir baba, evine bağlı,cimri değil, huysuzluğu varmı var,beni çok sıkması, kısıtlaması karışması beni maf ediyor.. onun dışında sorun yok.. Ama ben ona artık merhamet edemiyorum sevgim bitti hic bir konuda onu arzulamıyorum yaşım 34 bakımlı biriyim fiziksel anlamda yaşımı göstermiyorum... daha renkli bir hayatım olsun istiyorum kendimi genç dinamik görüyorum... Ama o tam tersi.. Çok konuştuk ne istediğimi anlattim ama olmuyor..
Artık iyice onu evden görmezden gelmeye başladım az iletişim kurmaya başladım cinsellik zaten hep zorla ve inan arzulamadigim için birşey yapmıyorum ..oda bunlar tak ettiği icin ayrılalım dedi..
Artık iyice farkında ona karşı sevgisizligimi..
Şimdi oturup kara kara düşünüyorum 13 yıl dile kolay sevmesemde bir alışkanlık var..
Çalışmadım 10 yıldır lise mezunuyum okumamı o engelledi.. para yok harç yatıramadık bahanesiyle..
Nereden başlıcam bilemiyorum çocuklarımın ikisi bende olsun istiyorum. Ama büyük olan çok düşkün herşeyine tamam diyen baba figürü ben ise daha disiplinli sırf bu yüzden büyük olan babada kalmak isteyebilir..
Aile bağlarım malesef kopuk erkek kardeşimi küçüklüğümden beri benden ayırın aile onun herşeyi kabul eden ben ne yapsam suçlu olduğum bir aile ile büyüdüm.. buda benim içimdeki en derin mutsuzluğum o ayrı bir konu neyse doğum günümü bile kutlamıyorlar... yani baba evi bana kapalı bende yapamam zaten..
Evin, arabanın yarısı benim ama borcu hala olduğu için elime geçecek para 100 bin kadar olur.. kısacası 2 cocuk yalnız lise mezunu bir kadin ortalıkta virüs iş dünyası ne olur olsada asgari ücret olur..
Bu süreçler nasıl ilerliyor bilmiyorum.. eşim çocuklarına mahkeme ne dese yapar ücret anlamında o konuda kafam rahat.. benim haklarım var mı? Kışkirtmadan yorulmadan nasıl bu süreci atlatırım.. ne yaparım ne ederim bilmiyorum.. yapa yalnizim söyleyeceklerinize çok ihtiyacım var... ayrıca ya onun durumu iyi diye 2 çocuğumu alırsa sonucda ben çalışmak zorundayım hep yanlarında olamıcam...
Sabret otur evimde diyorum hem yaş ilerliyor yani ben sonunu göremiyorum bu evliliğin yaş ilerledikçe çalışmam da zor olur.. yani bu evlilik sanki eninde sonunda bitecek ben sadece devam ederek 1 yıl daha kaybetmiş olacağım..
Ayrıca dediğim gibi sevmiyorum yani öyle hissediyorum.. Ama net olarak hissettiğim şey cinsel anlamda esimi hiç istemiyorum...
Çok karışık oldu kusura bakmayın ama inanın kafamda bi hayli karışık elimden geldiği kadar özetledim detaylara girmedim yoksa bitmezdi yazı.. şimdiden çok teşekkür ederim..
Mühendisim ve bu küçücük şehirde iş bulamıyorum.
