Boşanma Kararı Vermek-Annesinin Eşi Koca

Öyle oluyor. Hani sen annem melek oldu diyorsun, kadın böyle davranıyor gibi. Beni anlamasına haksızlık etmesine kızıyorum o bunu asla farketmiyor. Haklı olmak beni de ileri taşımaz. Benim af dilemekten kastım pişman olan hani bi hareket yapar gibisinden. O olgunlukta olsalar bunları yapmazlar zaten..
 
İnşallah öyle olur sizi kaybetmemeye çalışır
 
Siz ne kadar annesinin gerçek yüzünü göstermek için didinseniz de boş. Görmüyor mu zannediyorsunuz. O sizden daha iyi görüyor. Zaten gösterseniz ne olacak annesinden nefret mi edecek. Hepimiz aynıyız ailemizden kim ne yaparsa yapsın atamıyoruz nefret edemiyoruz seviyoruz. Eşiniz de öyle işte. Ve siz bu şekilde konuştukça o daha çok annesini savunacak

Şu dakkadan sonra annesinin gerçek yüzünü göstermekle uğraşmayın. Siz üstünüze düşeni yapın. Yani eş olarak üstünüze düşeni yapın. Annesi doldurarak mı gönderdi duymazdan gelin. Siz annesi için iyi şeyler söyleyin. Kayınvalidenizin söylediklerini umursamayın takmayın. Ben yuvama mutluluğuma bakarım diyin böyle telkin edin kendinize. Aslında eşinizde arada bunalıyor ama belli etmiyordur.

Siz değişirseniz her şey değişecek buna inanın. Sadece sabırlı olmanız gerekiyor. En azından deneyin bir şey kaybetmezsiniz
 
Merhaba
Yorumları tek tek bulamıyorum ama güncellemeye geldim.
Biri söylemişti eşin esas abiden nefret ediyor, onunla rekabette diye. Evet 'bi gün bi şeyleri yöneten, sözü geçen kişi ben olacağım herkes anlayacak ne olduğunu' dedi.
Annesinin yalancı olduğunu bildiğini ama çirkefleştiği için yalan söylüyorsun diyemediğini söyledi.
Terapiye asla yanaşmıyor.
Hatalıyım bazen biliyorum ama ne yapacağımı bilemiyorum dedi.
Kavga konuşma vs. Ya tamam benden de pes artık düzeltemem dedim. Hangimiz gidiyoruz dedi. Ben giderim sorun yok dedim.
Evet gerçekten kaybetmekten korkması gerekiyormuş.
 
Çok sıkıldım bir işaret mi retro mu bilmiyorum yıllardır kv ve kp ile görüşmeyen alrabalardan kpnin kardeşi gelip kvye sataşmış. Hakaret vs. Ve kv ağlayarak beni aradı. Kocam ailesi için beni savunmuyor çok kötüyüm diye.. Yaşattığını yaşaması beni mutlu etmedi. Ve anladım ki hasta.
Ben çok iyi bir insanım, ne yaptım da başıma bu geldi diyor.
Ne kendisi ne eşim yaşattığını yaşıyor demiyor.
Eşim zat babasını savunmak için saydı sövdü pohpohlamadı kapattı telefonu.
Kafam çok karışık.
Bu gelişmeler nedir yorumlayamıyorum bile.
Hepinize tekrar teşekkürler.
 
Kısaca eşiniz bitirelim mi dedi?
 
Ben hakikaten bu duruma çok üzüldüm. Ruh hastası anne babalar çocuklarına neler yapıyor, kaç hayatı mahvediyor, kaç nesil bu laneti üzerinde taşıyor... Düşününce çok acı. Kendini, mutluluğunu, sevdiği kadını bir yana bırakıp ona masum bir çocukken yüklenen zehirle hayatını harcıyor.
Eşin senin "gerçekten" terk edeceğini anlamadıkça terapiye yanaşmaz. Bu durumda yanaşsa bile seni elde tutmak için olur. Boşuna kendini yorma. Sen kişisel terapiye devam et, kendini bu psikolojik baskıdan koruma konusunda destek al bence.
Eşinin bu durumu çooook zor düzelir, ama sen güçlü durursan bunu sana yansıtamaz. Sana nasıl davranacağı senin elinde. Merhamet gösterme, seni manipüle etmesine izin verme. Seni baskılamasına da izi verme.
Boşan diyemiyorum, çünkü zor kendimi senin yerine koyunca. Toptan da kötü değil bu insanlar. Aslında benzer bir durum da ben yaşıyorum bu kadar ağır olmasa da... Ben yapılanı asla kabul etmedim, çok sert tepki gösterdim. Öyle öyle biraz iyileşme oldu.
Eşini değil, onunla ilişkini düzeltmeye çalış. Elinden geleni yap. Baktın olmuyorsa o zaman ayrılırsın. Ayrılırken de aklında hiçbir soru işareti kalmaz.
Uzmanlar bu tür durumlarda soruna odaklanmayın, ilişkinizin iyi yanlarını güçlendirin diyorlar. Biz kadınlar sorun gördük mü çözmek istiyoruz ama öyle yürümüyor maalesef. Eşinin durumu da senin benim çözebileceğimiz şey değil. Boşa bu konuyla kendi canını yorma.
 
Ben dedim.

Noldu şimdi, gittin mi?
 
Peki , gittiniz mi ?
 
Boşa gitsin. Eltin kocana asılıyor ikinizde biliyorsunuz ama dur diyen yok işin sonu iyiye gitmiyor gibi..
 
Ben dedim.

Noldu şimdi, gittin mi?

Peki , gittiniz mi ?
Evet.

Konuşmak durumu çözmez artık. İster istemez gözüm açıldı insanlar sorunlu diyordum ama maalesef durumu yönetemeyen o. Şartları zor. Asla böyle bir ailem olsun istemezdim ama sonuçta bu ilişkiye yön vermeyen de o.
Birkaç gün eve gelmeyeceğimi, konu aramızda çözülene kadar aramızda kalmasını rica ettiğimi, evi bırakmasını istediğimi söyleyerek gittim. Konuşmadım. Dinlemek istemedim.
Çünkü en son bir olay daha yaşadık kv ile ve ben o an bunu ona anlatamayacağımı, anlatsam ilk önce benim neden üzüldüğümü değil bu durumdan çıkmak için annesini nasış savunmayı düşüneceğini farkettim. Sıkıntıyı yaşayan benim ve bunu anlatabilme ihtimalimi düşünüyorsam bu çok yazık.
Dönmeyi düşünmüyorum. Ne kadar yıpranmışım bunu farkediyorum.
Bazen öfkeyle doluyorum ve sonra diyorum ki öfkelenme bundan kurtulmak istedin zaten.
Y yepisyeni senden farklı olarak benimlinin bana yansıtmama ihtimali yok. Yapısı da uygun değil. Tırnak yemesinden anlarım ne olduğunu. Xaten stresini de yönetemez. Senin için de gerçekten çok üzüldüm.
 
Kısaca eşiniz bitirelim mi dedi?
Bitirmeyelim sen beni anla. Yapamayacağım şeyler var bazen görmezden gelerek katlan. Bazen de ben de mecburen annem ne isterse yaparım ona da katlan dedi. Gel beraber ailemi kurtaralım dedi kısaca. Sonrası benim bitirmek istememle sonuçlandı.
 
Çok haklısınız belki ama bizim öyle basit, normal olaylarımız yok. Yani faraza annesi onu doldurdu geldi ben takıldım gibi değil.
İnce ince tasarlanmış gerçekten senaryoluk konular. Örnek vermem gerekir ama yazarken bile olayları yaşıyorum. Emin olun ben sabırlı biriyim, yıllarca hayata karşı ne sorunlar yaşadık. İş, sağlık, para hiç pes etmedim, bi kere kalbini kırmadım. Hayatımdaki herkes sabır taşısın der. Ama gerçekten bu kadar kötü ve sinsi birini görmedim. Asla tahammül gücüm yok. Eşim alıştığı için bu tarza idare ediver dedi. Halbuki onu bu hale getiren annesi.
Dayanmam için yardımcı olsaydı kendi de değişeydi belki gücüm olurdu ama yok.
 
Şu idare et/katlan mantığı beni deli ediyor. Senin gibi (aslında benim gibi de) sabır taşı insanları seçiyorlar kendilerine. Başkası çekmez zaten.
Eşim de bana "biz hayat arkadaşıyız, birbirimizi idare etmeyecek miyiz?, ailelerimiz için bu kadarcık şeylere katlanmayacak mıyız? " demişti. Kulağa ne kadar masum geliyor degil mi? Asla değil ama. Kavga dövüş biraz biraz anladı hatasını. Tabi hayat bu kavgaları vermek için çok kısa aslında. Yuva yıkılsın istemem hiç, inşallah eşin yokluğunda aklını başına alır. Acele karar verme, burnu sürtsün, hatasını düzeltmeye niyet ederse samimi bir şekilde o zaman düşünürsün tekrar. Düzelmeye niyetlenmezse sen de hayatını ruh hastalarını rehabilite etmeye çalışarak harcamamış olursun.
Hakkında hayırlısı olsun.
 
Onun batasını değil kişiliğini düzeltmesi lazımmış. O da zor. Bu kalıpta mutlu da olabilir bilemeyiz. Hoş mutsuzum diyor ama.
Şöyle bakıyorum; biz hayret ediyoruz ya bu insanlar deli mi diye misal adam kendini zincire vuruyor. Bizim fotoğrafına bakamadığımız yemekler yiyor, gezmeye gitmek istemeyeceğimiz yerlerde yaşıyor gibi...
 
Eşinizi tütün psikologa götürün , annesiyle çok sağlıksız bir ilişkisi var , çocukluğunda yaşadığı olaylar yüzünden annesine bu kadar bağlı büyük ihtimalle, psikologla düzenli görüşsun yine de düzelmezse bosanın , hayatınıza yazik
 
Milana yüzbin kere teklif ettim, istemiyor.
 
Milana yüzbin kere teklif ettim, istemiyor.
Eşiniz tipik anne şefkati görmeden büyümüş çocuk sendromu yaşıyor , gitmek istemiyorsa siz anlatin ona bu durumu , çocukken ihtiyacinolan sevgiyi , ilgiyi , şefkati göremediği için içindeki çocuk şu anda bunu sağlamaya çalışıyor , bilinçsiz bir şekilde bunu yapıyor , bunu anlarsa psikolog desteğiyle çok kolay toparlar kendisini birkaç seansta , yoksa bu ilişkinin yürütülebilir bir tarafı yok sizin açınızdan
 
İnan ki anlamıyor. İşin ilginci başkasında olunca hemen anlar, tespit eder, analiz eder ama kendine kondurmuyor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…