- 3 Kasım 2017
- 6.123
- 9.329
-
- Konu Sahibi working_mom
- #41
Yerinizde olsam asla işimi bırakmam, o iş yaşamınızın temeli olacak çünkü, daha rahat ettiğiniz bir şehirde işsiz olmak ya da daha düşük imkanlarla çalışmak sizi bunalıma sokar, değmez. Kızınızın zaten okul hayatı başlayacak bundan sonra meşguliyetleri olacak, sosyalleşecek kuzenlere ihtiyacı olmayacak, maddi açıdan güçlü olmanız kızınız için daha büyük avantaj bu devirde
Boşuna Allah bir yerden veriyorsa diğer yerde kısıyor demiyorlar. Şu konunun sadece ilk cümlesini okuyan kıskançlıktan çatlar ama kazın ayağı hiçbir zaman öyle olHerkese merhabalar,
Eşimle 8 senelik evliyiz. 6 yaşında bir kızımız var. İkimiz de çok iyi üniversitelerden mezunuz. İstanbul’da iyi şirketlerde yönetici olarak çalışıyoruz.
Evliliğimizin başından beri ufak tefek sıkıntılarımız oldu. Ancak eşim 3 4 sene önceki iş değişikliğinden sonra çok değişti. Çok yoğun çalışıyor çok hırslı. Eve çok geç geliyor bazen haftasonu da çalışıyor. Eve gelse de ya yine bilgisayardan çalışıyor ya da sürekli telefonla vs ilgileniyor. İşi ve kendi zevkleri dışında bir dünyası yok. Evle ve çocukla ilgili tüm sorumluluk bende. Evde boş olsa bile asla benimle ve çocukla ilgilenmiyor. Okuduğum bazı yazılardan bir çok özelliğinin narsist kişi özellikleriyle benzer olduğunu farkettim.
Evliliğimizde önce sevgi sonra saygı bitti. Tamamen bireysel ve özgür bir yaşam sürmek istiyor. Son 1 senedir bir kaç kere boşanma lafı geçti aramızda bir şekilde düzeldik. Son zamanlarda ufak tefek yalanlarını yakalamaya başladım. İş çevresi nedeniyle benim prensiplerimle ve hayat görüşümle örtüşmeyen insanlarla gece geç saatlere kadar takılmalar başladı. Aldatıyor mu bilmiyorum ama bu işin sonu oraya doğru gidecek çok net görebiliyorum. Biraz uzun oldu ama sonuç olarak ben boşanma kararımı net olarak verdim ancak şehirdışında olduğum için onunla henüz konuşmadık. Son kavgamızdan dolayı görüşmüyoruz. Ama çok karşı çalacağını sanmıyorum hem bazı şeyler bittiği için hem de gururundan dolayı. Umarım anlaşmalı şekilde gürültüsüz patırtısız halledebiliriz.
Beni asıl düşündüren bundan sonrası. Benim ailem ve tüm çevrem Anadolu’daki bir şehirde. Ben liseden beri İstanbul’da yaşıyorum. Ancak İstanbul’da eşimin ailesi ve akrabaları hariç kimsem yok. İstanbul’da kızımla tek başıma yaşamak maddi olarak değil ama manevi olarak zor görünüyor gözüme. Bir de kızım ailemin yanında çok mutlu. Burda çok seviliyor. Kuzenleri var yaşları yakın çok iyi anlaşıyorlar. Duygusal açıdan bu şehirde olursak daha kolay atlatırız diye düşünüyorum.
Tabi bir de işin mantıksal boyutu var. Herkesin çalışmak isteyeceği bir savunma sanayi firmasında çalışıyorum. İyi bir kariyerim var. Bilgisayar mühendisiyim ancak savunma şirketi olduğu için hiçbir şekilde uzaktan çalışma imkanım yok. İşi bırakmam gerekecek. Yıllarca çalışmam okumam emeklerim boşa gidecek gibi hissediyorum. Bu şehirde iş imkanım yok. Ancak yazılımcı olduğum için Türkiye veya yurtdışı için evden çalışacağım bir iş bulabilirim muhtemelen. Ama daha önce böyle bir tecrübem olmadı ne kadar tatmin eder bilemiyorum.
Kızım 1. Sınıfa başlayacak. Bir an önce düzenimizi kurmamız lazım. Bu da ayrı bir baskı üzerimde.
Siz olsanız napardınız? Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkürler.
Bu şekilde üstesinden gelebilen insanların olduğunu bilmek insana cesaret veriyor gerçekten teşekkür ederim.Ben kızımla 1 yıldır yalnız yaşıyorum.Ozel sektörde çalışıyorum.Kizim 1. sınıfi yeni bitirdi.Onu tam gün eğitim veren özel bir okula verdim.Sabah beraber evden çıkıyoruz.Knu okula bırakıp işe gidiyorum.Okulu 17.30 a kadar .Isim bitince alip beraber eve gidiyoruz.Cevrenizde saatleri uygun bir okul bulursunuz.sizin saatlerinize uymazsa da yarım gün yardımcı tutarsiniz.Ogleden sonra gelip yemek temizlik vs sonrada çocuğu alip bakar siz gekene kadar.
Istanbuldan sonra küçük bir yerde hele ailenizin yanında hayat kurmaniz çok zor.Hazır iyi bir isiniz varken düzen kurmaniz daha kolay olur.Korkmayin.Allah karşınıza iyi insanlar iyi komsular, iyi okul arkadasi anneleri çıkaracak.Cok sıkışınca aileniz de gelir.Hakkinizda hayırlısı olsun.sevgiler
Ah ya dilin de varsa hiç dusunme hiç hiç . Deli misin beAslında bir kaç kez yurtdışından iş görüşmesi için teklif aldım ancak hiç değerlendirmedim. Ülkenin ve kızımın geleceği adına ben de endişeler taşıyorum ancak tamamen yabancı bir ülkede kızımı yalnız başıma büyütecek kadar güçlü hissetmiyorum kendimi. İyi bir eğitime ve kariyere sahip olmama rağmen maalesef yeterince özgüvenim yok.
Bizim 1 yıl sürdü boşanma.Anlastik sonra vazgecti.Cekismeli dava sürerken bosanip evlenebilmek icin anlasmayi kabul etti vs.Surecin başında pedagog desteği kızıma duruma anlattim ve baba ile düzenli görüşmesini sağladım.4 ay kadar fena gitmedi.Fakat devaminda babaya bekar hayati tatli geldi ve çocuğu unuttu.Aylarca görmedi , aramadi.Malesef kızım çok üzüldü etkilendi.Tekrar pedagog destegine basladik.Zaten boşandiktan 1 ay sonra da babasi beni aldattığı kadinla evlendi.Bu şekilde üstesinden gelebilen insanların olduğunu bilmek insana cesaret veriyor gerçekten teşekkür ederim.
Çocuklarımızın yaşları yakınmış. Boşanma konusunu ona nasıl söylediniz bir pedagogdan yardım aldınız mı? Çok etkilendi mi acaba? Süreci iyi yönetebilmeyi çok istiyorum.
İşi asla bırakmazdım, gerekirse bi bahane uydurup annemi çağırırdım bir süre için yanıma geldiğinde de yüz yüze açıkca kızımın alışma sürecinde, güvenilir bir bakıcı bulana kadar yardımını isterdim. Ama asla işimi bırakmazdım. İşiniz sizin en büyük gücünüz yeri gelir kendi ailenize bile batarsınız. Kızınızla minik bir evde yapın isterseniz başlangıcı çok korunaklı bir sitede küçük bir evde. Ailenizden biride bir kaç ay gelir destek olursa çok çok hızlı alışırsınız.Herkese merhabalar,
Eşimle 8 senelik evliyiz. 6 yaşında bir kızımız var. İkimiz de çok iyi üniversitelerden mezunuz. İstanbul’da iyi şirketlerde yönetici olarak çalışıyoruz.
Evliliğimizin başından beri ufak tefek sıkıntılarımız oldu. Ancak eşim 3 4 sene önceki iş değişikliğinden sonra çok değişti. Çok yoğun çalışıyor çok hırslı. Eve çok geç geliyor bazen haftasonu da çalışıyor. Eve gelse de ya yine bilgisayardan çalışıyor ya da sürekli telefonla vs ilgileniyor. İşi ve kendi zevkleri dışında bir dünyası yok. Evle ve çocukla ilgili tüm sorumluluk bende. Evde boş olsa bile asla benimle ve çocukla ilgilenmiyor. Okuduğum bazı yazılardan bir çok özelliğinin narsist kişi özellikleriyle benzer olduğunu farkettim.
Evliliğimizde önce sevgi sonra saygı bitti. Tamamen bireysel ve özgür bir yaşam sürmek istiyor. Son 1 senedir bir kaç kere boşanma lafı geçti aramızda bir şekilde düzeldik. Son zamanlarda ufak tefek yalanlarını yakalamaya başladım. İş çevresi nedeniyle benim prensiplerimle ve hayat görüşümle örtüşmeyen insanlarla gece geç saatlere kadar takılmalar başladı. Aldatıyor mu bilmiyorum ama bu işin sonu oraya doğru gidecek çok net görebiliyorum. Biraz uzun oldu ama sonuç olarak ben boşanma kararımı net olarak verdim ancak şehirdışında olduğum için onunla henüz konuşmadık. Son kavgamızdan dolayı görüşmüyoruz. Ama çok karşı çalacağını sanmıyorum hem bazı şeyler bittiği için hem de gururundan dolayı. Umarım anlaşmalı şekilde gürültüsüz patırtısız halledebiliriz.
Beni asıl düşündüren bundan sonrası. Benim ailem ve tüm çevrem Anadolu’daki bir şehirde. Ben liseden beri İstanbul’da yaşıyorum. Ancak İstanbul’da eşimin ailesi ve akrabaları hariç kimsem yok. İstanbul’da kızımla tek başıma yaşamak maddi olarak değil ama manevi olarak zor görünüyor gözüme. Bir de kızım ailemin yanında çok mutlu. Burda çok seviliyor. Kuzenleri var yaşları yakın çok iyi anlaşıyorlar. Duygusal açıdan bu şehirde olursak daha kolay atlatırız diye düşünüyorum.
Tabi bir de işin mantıksal boyutu var. Herkesin çalışmak isteyeceği bir savunma sanayi firmasında çalışıyorum. İyi bir kariyerim var. Bilgisayar mühendisiyim ancak savunma şirketi olduğu için hiçbir şekilde uzaktan çalışma imkanım yok. İşi bırakmam gerekecek. Yıllarca çalışmam okumam emeklerim boşa gidecek gibi hissediyorum. Bu şehirde iş imkanım yok. Ancak yazılımcı olduğum için Türkiye veya yurtdışı için evden çalışacağım bir iş bulabilirim muhtemelen. Ama daha önce böyle bir tecrübem olmadı ne kadar tatmin eder bilemiyorum.
Kızım 1. Sınıfa başlayacak. Bir an önce düzenimizi kurmamız lazım. Bu da ayrı bir baskı üzerimde.
Siz olsanız napardınız? Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkürler.
Merhaba, umarim iyisinizdir. Benzer durumdayim ve sizin postunuza denk geldim. Uzerinden biraz zaman gecmis, son durumunuzu neler yaptiginizi merak ettim. Ozellikle cocukla ilgili kisimlari merak ediyorum. Oglum 6 yasina girecek ve beni evlilikte tutan tek sey o. Ayni bahsettiginiz gibi, ailemin oldugu sehire donmek ihtimal ama boylesi bi ani degisim yorucu olabilir. Deneyimizini paylasmanizi rica ediyorum. Umarim hersey yolunda gitmistir. SevgilerHerkese merhabalar,
Eşimle 8 senelik evliyiz. 6 yaşında bir kızımız var. İkimiz de çok iyi üniversitelerden mezunuz. İstanbul’da iyi şirketlerde yönetici olarak çalışıyoruz.
Evliliğimizin başından beri ufak tefek sıkıntılarımız oldu. Ancak eşim 3 4 sene önceki iş değişikliğinden sonra çok değişti. Çok yoğun çalışıyor çok hırslı. Eve çok geç geliyor bazen haftasonu da çalışıyor. Eve gelse de ya yine bilgisayardan çalışıyor ya da sürekli telefonla vs ilgileniyor. İşi ve kendi zevkleri dışında bir dünyası yok. Evle ve çocukla ilgili tüm sorumluluk bende. Evde boş olsa bile asla benimle ve çocukla ilgilenmiyor. Okuduğum bazı yazılardan bir çok özelliğinin narsist kişi özellikleriyle benzer olduğunu farkettim.
Evliliğimizde önce sevgi sonra saygı bitti. Tamamen bireysel ve özgür bir yaşam sürmek istiyor. Son 1 senedir bir kaç kere boşanma lafı geçti aramızda bir şekilde düzeldik. Son zamanlarda ufak tefek yalanlarını yakalamaya başladım. İş çevresi nedeniyle benim prensiplerimle ve hayat görüşümle örtüşmeyen insanlarla gece geç saatlere kadar takılmalar başladı. Aldatıyor mu bilmiyorum ama bu işin sonu oraya doğru gidecek çok net görebiliyorum. Biraz uzun oldu ama sonuç olarak ben boşanma kararımı net olarak verdim ancak şehirdışında olduğum için onunla henüz konuşmadık. Son kavgamızdan dolayı görüşmüyoruz. Ama çok karşı çalacağını sanmıyorum hem bazı şeyler bittiği için hem de gururundan dolayı. Umarım anlaşmalı şekilde gürültüsüz patırtısız halledebiliriz.
Beni asıl düşündüren bundan sonrası. Benim ailem ve tüm çevrem Anadolu’daki bir şehirde. Ben liseden beri İstanbul’da yaşıyorum. Ancak İstanbul’da eşimin ailesi ve akrabaları hariç kimsem yok. İstanbul’da kızımla tek başıma yaşamak maddi olarak değil ama manevi olarak zor görünüyor gözüme. Bir de kızım ailemin yanında çok mutlu. Burda çok seviliyor. Kuzenleri var yaşları yakın çok iyi anlaşıyorlar. Duygusal açıdan bu şehirde olursak daha kolay atlatırız diye düşünüyorum.
Tabi bir de işin mantıksal boyutu var. Herkesin çalışmak isteyeceği bir savunma sanayi firmasında çalışıyorum. İyi bir kariyerim var. Bilgisayar mühendisiyim ancak savunma şirketi olduğu için hiçbir şekilde uzaktan çalışma imkanım yok. İşi bırakmam gerekecek. Yıllarca çalışmam okumam emeklerim boşa gidecek gibi hissediyorum. Bu şehirde iş imkanım yok. Ancak yazılımcı olduğum için Türkiye veya yurtdışı için evden çalışacağım bir iş bulabilirim muhtemelen. Ama daha önce böyle bir tecrübem olmadı ne kadar tatmin eder bilemiyorum.
Kızım 1. Sınıfa başlayacak. Bir an önce düzenimizi kurmamız lazım. Bu da ayrı bir baskı üzerimde.
Siz olsanız napardınız? Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkürler.
Konu sahibi bu konuyu açıktan bir sene sonra hala boşanmadığını ama eşinin onu aldattığını itiraf ettiğini falan yazmış. Yine de affetmiş ama bu sefer adam her kavgada boşanmayı dile getirmiş. ( İyice cepte görmüş). Tekrar boşanmayı düşündüğünü yazmış ama netice ne olduğunu yazmamış çünkü bir daha foruma girmemiş.Merhaba, umarim iyisinizdir. Benzer durumdayim ve sizin postunuza denk geldim. Uzerinden biraz zaman gecmis, son durumunuzu neler yaptiginizi merak ettim. Ozellikle cocukla ilgili kisimlari merak ediyorum. Oglum 6 yasina girecek ve beni evlilikte tutan tek sey o. Ayni bahsettiginiz gibi, ailemin oldugu sehire donmek ihtimal ama boylesi bi ani degisim yorucu olabilir. Deneyimizini paylasmanizi rica ediyorum. Umarim hersey yolunda gitmistir. Sevgiler
yanitiniz icin cok tesekkurler. Ailemle alakali bir sorun yok. Benim durumum biraz daha karisik, bir de ustune ben yurtdisindayim ve duzenim tamamen oturdu. Benim karisikligim bosanma konusunda aslinda. Evliligimiz net bi sekilde bitti ikimiz de biliyoruz ancak, aramizdaki bag cok buyuk. 8 senedir evliyiz, oncesinde 7 sene birlikteydik. Birlikte buyume, 15 seneye bir dunya sigdirma, diyebiliriz. Ancak bu biten evlilige ragmen, defalarca bosanmayi konusmamazia ragmen ve de, cocuk icin ikimiz de oteliyoruz. Bosanmayalim, cocuk icin devam etsin, yok sayalim kavga olmasin ev arkadasi olalim fikri geliyor. Mumkun mu evet, bunu dillendirmese de coktan evliligi bittigi halde ffarkli sebeplerden devam eden cok insana sahit oluyorum. Bilmiyorum, umarim bunu deneyimleyen birileri vardir ve fikir verir.Konu sahibi bu konuyu açıktan bir sene sonra hala boşanmadığını ama eşinin onu aldattığını itiraf ettiğini falan yazmış. Yine de affetmiş ama bu sefer adam her kavgada boşanmayı dile getirmiş. ( İyice cepte görmüş). Tekrar boşanmayı düşündüğünü yazmış ama netice ne olduğunu yazmamış çünkü bir daha foruma girmemiş.
Boşanmak zor bir olay. Burada boşanma ile ilgili 10 başlık açılsa, 8 tanesi vazgeçiyordur, haberimiz olmuyordur. Özellikle çocuklar varsa, sonuna kadar zorluyor insanlar. Siz neden boşanacaksınız bilmiyorum ama iyice düşünüp netleştiyseniz diye yorum yazmak istedim. Sanırım Bender durumda olsam, aile tarafının olduğu şehre giderdim. Kesinlikle maddiyat önemli ama aile destekliyorsa, bir şekilde iş bulunur diye düşünüyorum. Psikolojik açıdan ailenin varlığı, gelip gitmesi vs insana iyi gelirmiş gibi. Tabi burada ailenin tutumu da önemli. İyi bir aile ise , bulunulan şehirde yalnız kalmak yerine, gidilebilir.
Ailem bana güvenir ve çok desteklerler. Hayatta meslek seçimi olsun evlenme olsun tüm kararlarda benim kararlarıma saygı duydular. Onlarla ilgili bir sıkıntı yaşayacağımı düşünmüyorum. Buraya gelirsem de kendi düzenimi kurarım zaten aynı evde yaşamayı düşünmüyorum.
Kızımı iyi bir özel okula yazdırmıştık İstanbul’da. Burda da özel okula gönderebilirim ama eğitim ve imkanları aynı seviyede olmaz.
Burda olursak babasıyla görüşme işi sıkıntılı tabi. Görmek için ne kadar gelip gider bilmiyorum. Bir süre sonra azalır sanki sıklığı.
Herkese merhabalar,
Eşimle 8 senelik evliyiz. 6 yaşında bir kızımız var. İkimiz de çok iyi üniversitelerden mezunuz. İstanbul’da iyi şirketlerde yönetici olarak çalışıyoruz.
Evliliğimizin başından beri ufak tefek sıkıntılarımız oldu. Ancak eşim 3 4 sene önceki iş değişikliğinden sonra çok değişti. Çok yoğun çalışıyor çok hırslı. Eve çok geç geliyor bazen haftasonu da çalışıyor. Eve gelse de ya yine bilgisayardan çalışıyor ya da sürekli telefonla vs ilgileniyor. İşi ve kendi zevkleri dışında bir dünyası yok. Evle ve çocukla ilgili tüm sorumluluk bende. Evde boş olsa bile asla benimle ve çocukla ilgilenmiyor. Okuduğum bazı yazılardan bir çok özelliğinin narsist kişi özellikleriyle benzer olduğunu farkettim.
Evliliğimizde önce sevgi sonra saygı bitti. Tamamen bireysel ve özgür bir yaşam sürmek istiyor. Son 1 senedir bir kaç kere boşanma lafı geçti aramızda bir şekilde düzeldik. Son zamanlarda ufak tefek yalanlarını yakalamaya başladım. İş çevresi nedeniyle benim prensiplerimle ve hayat görüşümle örtüşmeyen insanlarla gece geç saatlere kadar takılmalar başladı. Aldatıyor mu bilmiyorum ama bu işin sonu oraya doğru gidecek çok net görebiliyorum. Biraz uzun oldu ama sonuç olarak ben boşanma kararımı net olarak verdim ancak şehirdışında olduğum için onunla henüz konuşmadık. Son kavgamızdan dolayı görüşmüyoruz. Ama çok karşı çalacağını sanmıyorum hem bazı şeyler bittiği için hem de gururundan dolayı. Umarım anlaşmalı şekilde gürültüsüz patırtısız halledebiliriz.
Beni asıl düşündüren bundan sonrası. Benim ailem ve tüm çevrem Anadolu’daki bir şehirde. Ben liseden beri İstanbul’da yaşıyorum. Ancak İstanbul’da eşimin ailesi ve akrabaları hariç kimsem yok. İstanbul’da kızımla tek başıma yaşamak maddi olarak değil ama manevi olarak zor görünüyor gözüme. Bir de kızım ailemin yanında çok mutlu. Burda çok seviliyor. Kuzenleri var yaşları yakın çok iyi anlaşıyorlar. Duygusal açıdan bu şehirde olursak daha kolay atlatırız diye düşünüyorum.
Tabi bir de işin mantıksal boyutu var. Herkesin çalışmak isteyeceği bir savunma sanayi firmasında çalışıyorum. İyi bir kariyerim var. Bilgisayar mühendisiyim ancak savunma şirketi olduğu için hiçbir şekilde uzaktan çalışma imkanım yok. İşi bırakmam gerekecek. Yıllarca çalışmam okumam emeklerim boşa gidecek gibi hissediyorum. Bu şehirde iş imkanım yok. Ancak yazılımcı olduğum için Türkiye veya yurtdışı için evden çalışacağım bir iş bulabilirim muhtemelen. Ama daha önce böyle bir tecrübem olmadı ne kadar tatmin eder bilemiyorum.
Kızım 1. Sınıfa başlayacak. Bir an önce düzenimizi kurmamız lazım. Bu da ayrı bir baskı üzerimde.
Siz olsanız napardınız? Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkürler.