- 15 Haziran 2019
- 1.619
- 597
-
- Konu Sahibi gunesligunlerimiistiyorum
- #241
Nankörler filan diye gunlerce saydırdı, sonra engelledi gitti
Nankörler filan diye gunlerce saydırdı, sonra engelledi gittiNe mutlu o zaman bana. Bende sizi,üslubunuzu çok beğendim...evet sadece kendi istediğini dayatan insanlar sevmeyi hiçbir zaman beceremezler. Bu sebeple değişmez bence ama bir gelişme oldu mu?
Barisma bu adamsa vicdan yok insanlık yok.Ailenle kal ve ayaklarinin üstünde dur.Arkadasi da eşinle anlasmali konusuyor sen ona bir meydan oku bakalim nasil tıpış tıpış ayagina geliyor.Zayif olmayi birak artik dimdik dur görsün dünya kac bucak.Aciosa dava acsin boşan sürünme ama böyleMerhaba uzun zamandır burayı takip ediyorum ve bana cok sey kattı bu site. Bugun de kendi derdimi sizlere açmak istedim. Geçirdiğim şu zor günlerde bir ışık olur belki sözleriniz...
Eşimle 12 yaşından beri tanışıyoruz, o zamanlar çocuk aklımla onu gizliden severdim. Büyüdük lisedeyken bana açıldı ve aşırı aşk ve hayranlık duygusuyla ilişkiye başladım. Benden ne istese kabulumdu o zamanlar. Onunlayken en mutlu benim diye düşünüyordum. Kılık kıyafet, üniversite seçimi, arkadaşlarım derken bütün bunları onun isteğine göre yaptım. (Şu an işsizim ve çocuğum var). O hukuk fakültesi kazandı gitti. Onunla evlenmek hayaliyle 5 sene bekledim. Ailem o seni üzer diyerek karşı çıktı ve birkaç olay oldu. Annem eşimi kırdı o zamanlar. Neyse o avukat oldu evlendik. Kendisi ailede görmediği için öyle eşimi alayım gezdireyim yemeğe götüreyim gibi seyler bilmiyordu ve ben istediğimde karşı çıkıyordu. Evliliğin ilk zamanlarından şiddet başladı. İttirmeyle tokatla baslayan şiddet zamanla vucudumda morluklar olusturacak kadar ileri gitti. Aileme de karsı çıkıp evlendiğim için kimseye bir sey söyleyemiyordum. Birgun bogazımı sıktı, gözüm karardı kendimi kaybettim ve yere düştüm. 2-3 saniye sürdü hemen kendime geldim. Kendime geldiğimde bana bakmıyordu bile. Numara yaptığını düşündüm dedi sonradan.
Geçenlerde annemi arayıp her şeyi anlattım. Ben sana demiştim, bu seni üzer demiştim, cocuguna da sana da bakarım, eğer bir çocugun daha olursa kabul etmem, eve gel dedi. Benm ve bebegimin kıyafetlerini alıp çıktım. Eve geldiğinde bizi göremeyince “s.git, umrumda değilsin, bu iş bitti, pişman olup adımı sayıklayacaksın” dedi.
Boyle dik durmasının sebebi de, abimin basından bir yargılama sureci gecti ve eşim onun için çok uğraştı, olumlu sonuç elde etti. Bana hep “kimse senin için bu kadar uğraşmazdı” diyerek beni susturdu. Şimdi de nankörlükle suçluyor.
Ya çocuğu verirsin ya da size 5 kurus para vermem diyor. Ailemin durumu orta seviyede ama bizi muhtaç etmezler. Kendisini yuksek gördüğü için muhtac olacagımızı ve pişman olacagımı düşünüyor.
Uzun yazdım kusura bakmayın. Evden ayrılalı uzun zaman olmadıgı için şu an geri dönersem kabul eder ama biraz daha zaman geçip dava surecine girersek beni üzmek için elinden geleni yapacaktır. Dönmeye korkuyorum. Ailesi de pek karışmıyor. Benimkiler dönme diyor. Eşimin bir arkadaşı aradı, o asla gelip seni almayacak kendin gel ve halledin, ben gönlünü yapması için konuştum ama dinlemiyor dedi. Ne yapmalıyım. Fikirlerinizi belirtir misiniz
Abinle olan olay sadece eşinin işini iyi yaptığını gösterir. Ama iyi bir eş olduğunu göstermez. Geri döndüğünde nasılsa döndü deyip yine dövecek ve belki bu defa ailen gitme dedik gittin diye seni kabullenmeyecek.Dönmeye korkuyorum açıkçası, boşanmaktan da korkuyorum, yeni bir hayata başlamaktan korkuyorum. Burada yapabilenler varsa destek ve yol göstermelerini bekliyorum. Çok üzgünüm
Maalesef hatasını görecek gibi değil narsistte olabilir.Nankörler filan diye gunlerce saydırdı, sonra engelledi gitti
Bak arkadaşım ben de boşanma surecindeyim.Defalarca aldatildim dayak yedim 15 yılı evlilik 22 yılın sonunda ben mutsuzum dedi ve gitti beyefendinin müdür olunca egosu tavan oldu.Şimdi dava açmasını bekliyorum anlaşmalı boşanacağız.Ben üniversite mezunuyum çocuğum için çalışmadım.. sonuç sürekli aşağılanma.Saygi yoksa evlilikte yok bunu bil.Bir gün mutlaka bitecek.Korkma sakın.oglum 14 yaşında antidepresan kullanmaya başladı.sakin dönme çocuğuna yazık. Ben yandım sen yanma.Neden ikilemdeyim? Acaba duzelir mi, cocuga haksızlık olur mu, her evlilikte sorunlar var, duzen, ev vs vs. Bu sorular aklıma geliyor
Size de cok gecmis olsun. Sonuna kadar denemişsiniz içiniz rahattır en azından. Ben baştan pes ettiğim için içimde boşluk oluştu ve acaba ile başlayan sorular. O yuzden konular açtım ama arkadaslar iyi geldi sağ olsunlarBak arkadaşım ben de boşanma surecindeyim.Defalarca aldatildim dayak yedim 15 yılı evlilik 22 yılın sonunda ben mutsuzum dedi ve gitti beyefendinin müdür olunca egosu tavan oldu.Şimdi dava açmasını bekliyorum anlaşmalı boşanacağız.Ben üniversite mezunuyum çocuğum için çalışmadım.. sonuç sürekli aşağılanma.Saygi yoksa evlilikte yok bunu bil.Bir gün mutlaka bitecek.Korkma sakın.oglum 14 yaşında antidepresan kullanmaya başladı.sakin dönme çocuğuna yazık. Ben yandım sen yanma.
Ailenin yaninda kal. Sormam hata. Darp raporu almadin hic sanirim. Keske alsaydin.Merhaba uzun zamandır burayı takip ediyorum ve bana cok sey kattı bu site. Bugun de kendi derdimi sizlere açmak istedim. Geçirdiğim şu zor günlerde bir ışık olur belki sözleriniz...
Eşimle 12 yaşından beri tanışıyoruz, o zamanlar çocuk aklımla onu gizliden severdim. Büyüdük lisedeyken bana açıldı ve aşırı aşk ve hayranlık duygusuyla ilişkiye başladım. Benden ne istese kabulumdu o zamanlar. Onunlayken en mutlu benim diye düşünüyordum. Kılık kıyafet, üniversite seçimi, arkadaşlarım derken bütün bunları onun isteğine göre yaptım. (Şu an işsizim ve çocuğum var). O hukuk fakültesi kazandı gitti. Onunla evlenmek hayaliyle 5 sene bekledim. Ailem o seni üzer diyerek karşı çıktı ve birkaç olay oldu. Annem eşimi kırdı o zamanlar. Neyse o avukat oldu evlendik. Kendisi ailede görmediği için öyle eşimi alayım gezdireyim yemeğe götüreyim gibi seyler bilmiyordu ve ben istediğimde karşı çıkıyordu. Evliliğin ilk zamanlarından şiddet başladı. İttirmeyle tokatla baslayan şiddet zamanla vucudumda morluklar olusturacak kadar ileri gitti. Aileme de karsı çıkıp evlendiğim için kimseye bir sey söyleyemiyordum. Birgun bogazımı sıktı, gözüm karardı kendimi kaybettim ve yere düştüm. 2-3 saniye sürdü hemen kendime geldim. Kendime geldiğimde bana bakmıyordu bile. Numara yaptığını düşündüm dedi sonradan.
Geçenlerde annemi arayıp her şeyi anlattım. Ben sana demiştim, bu seni üzer demiştim, cocuguna da sana da bakarım, eğer bir çocugun daha olursa kabul etmem, eve gel dedi. Benm ve bebegimin kıyafetlerini alıp çıktım. Eve geldiğinde bizi göremeyince “s.git, umrumda değilsin, bu iş bitti, pişman olup adımı sayıklayacaksın” dedi.
Boyle dik durmasının sebebi de, abimin basından bir yargılama sureci gecti ve eşim onun için çok uğraştı, olumlu sonuç elde etti. Bana hep “kimse senin için bu kadar uğraşmazdı” diyerek beni susturdu. Şimdi de nankörlükle suçluyor.
Ya çocuğu verirsin ya da size 5 kurus para vermem diyor. Ailemin durumu orta seviyede ama bizi muhtaç etmezler. Kendisini yuksek gördüğü için muhtac olacagımızı ve pişman olacagımı düşünüyor.
Uzun yazdım kusura bakmayın. Evden ayrılalı uzun zaman olmadıgı için şu an geri dönersem kabul eder ama biraz daha zaman geçip dava surecine girersek beni üzmek için elinden geleni yapacaktır. Dönmeye korkuyorum. Ailesi de pek karışmıyor. Benimkiler dönme diyor. Eşimin bir arkadaşı aradı, o asla gelip seni almayacak kendin gel ve halledin, ben gönlünü yapması için konuştum ama dinlemiyor dedi. Ne yapmalıyım. Fikirlerinizi belirtir misiniz
Şu an depresyonun dinindeyim tek keşkem onu tanımasaydım ama onu bile diyemiyorum oğluma bakıncaSize de cok gecmis olsun. Sonuna kadar denemişsiniz içiniz rahattır en azından. Ben baştan pes ettiğim için içimde boşluk oluştu ve acaba ile başlayan sorular. O yuzden konular açtım ama arkadaslar iyi geldi sağ olsunlar
Ah canim seni o kadarviyi anliyorumkii sakin donmeMerhaba uzun zamandır burayı takip ediyorum ve bana cok sey kattı bu site. Bugun de kendi derdimi sizlere açmak istedim. Geçirdiğim şu zor günlerde bir ışık olur belki sözleriniz...
Eşimle 12 yaşından beri tanışıyoruz, o zamanlar çocuk aklımla onu gizliden severdim. Büyüdük lisedeyken bana açıldı ve aşırı aşk ve hayranlık duygusuyla ilişkiye başladım. Benden ne istese kabulumdu o zamanlar. Onunlayken en mutlu benim diye düşünüyordum. Kılık kıyafet, üniversite seçimi, arkadaşlarım derken bütün bunları onun isteğine göre yaptım. (Şu an işsizim ve çocuğum var). O hukuk fakültesi kazandı gitti. Onunla evlenmek hayaliyle 5 sene bekledim. Ailem o seni üzer diyerek karşı çıktı ve birkaç olay oldu. Annem eşimi kırdı o zamanlar. Neyse o avukat oldu evlendik. Kendisi ailede görmediği için öyle eşimi alayım gezdireyim yemeğe götüreyim gibi seyler bilmiyordu ve ben istediğimde karşı çıkıyordu. Evliliğin ilk zamanlarından şiddet başladı. İttirmeyle tokatla baslayan şiddet zamanla vucudumda morluklar olusturacak kadar ileri gitti. Aileme de karsı çıkıp evlendiğim için kimseye bir sey söyleyemiyordum. Birgun bogazımı sıktı, gözüm karardı kendimi kaybettim ve yere düştüm. 2-3 saniye sürdü hemen kendime geldim. Kendime geldiğimde bana bakmıyordu bile. Numara yaptığını düşündüm dedi sonradan.
Geçenlerde annemi arayıp her şeyi anlattım. Ben sana demiştim, bu seni üzer demiştim, cocuguna da sana da bakarım, eğer bir çocugun daha olursa kabul etmem, eve gel dedi. Benm ve bebegimin kıyafetlerini alıp çıktım. Eve geldiğinde bizi göremeyince “s.git, umrumda değilsin, bu iş bitti, pişman olup adımı sayıklayacaksın” dedi.
Boyle dik durmasının sebebi de, abimin basından bir yargılama sureci gecti ve eşim onun için çok uğraştı, olumlu sonuç elde etti. Bana hep “kimse senin için bu kadar uğraşmazdı” diyerek beni susturdu. Şimdi de nankörlükle suçluyor.
Ya çocuğu verirsin ya da size 5 kurus para vermem diyor. Ailemin durumu orta seviyede ama bizi muhtaç etmezler. Kendisini yuksek gördüğü için muhtac olacagımızı ve pişman olacagımı düşünüyor.
Uzun yazdım kusura bakmayın. Evden ayrılalı uzun zaman olmadıgı için şu an geri dönersem kabul eder ama biraz daha zaman geçip dava surecine girersek beni üzmek için elinden geleni yapacaktır. Dönmeye korkuyorum. Ailesi de pek karışmıyor. Benimkiler dönme diyor. Eşimin bir arkadaşı aradı, o asla gelip seni almayacak kendin gel ve halledin, ben gönlünü yapması için konuştum ama dinlemiyor dedi. Ne yapmalıyım. Fikirlerinizi belirtir misiniz
Herseyi birak ta morartana kadar ellerine vuran adamdan neredeyse özür dileyeceksin pes!!! Birak pisligi bugun eline vuran yarin agzini burnunu kirar. Hic mi kendine ogluna deger vermiyorsun pes!Merhabalar arkadaslar bende dertliym ne yazikki anlatmak çok zor.Ilk evliligim siddet yuzunden bitti bi oglum var 7 yilin sonunda bitirdim.Cok mutluydum sonra simdiki esimle tanistik 3 sene kostu pesimde onun gozu karaligi ogluma baba gibi yaklasimi icimi isitti ve evet gozume perde indi evlendik.cok sevdim cok.ama askmi bilmiyorum.Ama noldu bu da bana gayet rahalikla hakaretler etti asbiyet ve ofke kontrol problemi var.yillarca oglum bu ortami gormesin diye sineye cektim ve tam 9 yil oldu en sonunda oglum evde yokken bende ona onun bana herzaman yaptigi gibi karsilik verince gayet rahat bir sekilde ellerime vurdu ve morartti.tabi bende hersey bitti o an zaten uzun yillardir savasmayi degil susmayi tercih etmistim neden bilmiyorum.Ve 9 senedir bir kere bile karsisina beni alip konusmayan adamin icinden anlayisli ve ilgili bi adam cikti simdi cabaliyo ve vicdanim ahh o vicdanim sizliyo.en son care evden gideyim biraz ayri kalalim dedi zannettimki o olmayinca daha iyi olucam.Ama olmadi bugun gittiginden beri evde yalnizim ve agliyorum elimde olmadan nden agladigimi bile bilmiyorum evet ayrilmam gerekiyo evet dogru olan bu ama niye duvarlar uzerime geliyo neden vicdanim sizliyo anlamiyorum ne yapicam onuda bilmiyorum bu acizlik beni mahvetti
Valla bravo. Olurda seni hastahanelik bile etse gidecek bi ailen olmasin istiyor. Burdan bari anlayin. Asla degismeyecek. Ki anneniz bi daha yaninda olmam 5 cocukla da olsa gel bile dese. Bu sartla gider donerseniz zaten siz ailenizi silmiş olacaksiniz. Daha beteri olacak. Bunu da yaptigi sartla bile olsa anlayın. Bi isiniz mesleginiz olsa diyecek ki ailesine donmese de basinin caresine bakar. Ondan da emin... varsayin ki nafaka odemeyecek (ki ödemekzorunda ) ruh sagliginiz icin bile olsa zamanla gider ise de girersiniz. Aciktan falan okursunuz. Bu adamin yaninda ezilmektense zor islerde calisin daha iyi. En azındankendinize olan guveniniz gelir. Hersey coj daha guzel olur. Ne kadar insan var sizin yerinizde ama ailesi yaninda olmayan. Cok sanslisiniz. Hayat son sansinizi vermis. Kaybederseniz asla bi daha bulamazsiniz. Gisecwk aileniz olmayacak. Daha kotu dovecek ve susmak zorunda kalacaksiniz. Cocugunuzun onunde belki dayak yiyeceksiniz. Ve o çocuğunbu ortamda buyumeye yazik hic hakki yok... Allah yardımcınız olsun.Ailemi silmemi isteyecekmiş şartlarından bir tanesi. Yani bizim eve asla gelemezlermiş, ben arada ziyarete gidebilirmişim. Çocuk da kendisi izin verdiği zaman ailemi ziyaret edebilirmiş
Keske ona belli etmeden laf arasinda bi mesaj veya ses kaydi dayagi ispatlasaniz. Ama kendisi zaten bu isin icinde ya ne zaman yaptim oyle bisey sacmalama falan diyecektir. Sorup onu duymak ister gibi degil de laf arasinda gecirin. Onemsiz gibi. Ve cevabini ses kaydi alin.Flört döneminde ailemle problem yaşadığı için saygısı yok denecek kadar azdı. Şimdi sahiplendiler diye silmiş, benim görüşmemi de kısıtlayacakmış. Bende dönme potansiyeli var hisleriniz doğru. Ona karşı güçsüz ve ürkek durumdayım. Gün geçtikçe cesaretleniyorum sadece
Valla konunuzdan cikamiuorum. Yapmayin zararin neresinden donulse kardir. Beterin beteri vardir unutmayin. Daha kotu ne yapabilir demeyin. Kac yasindan sonra okul bitiren insanlar var. Belki bi dukkan acarsiniz. Devlet destek sagliyor. Kosgeb falan... kurslara gidersiniz. Simdi gecmise uzuleceginize daha fazla uzulecek bir gelecek yaratmayin... bi tek gozunuz onu gormus gozunuzde buyutmussunuz. Emin olun belki ileride adam gibi bi adamla bile tanisirsiniz. Ama bence kendiayaklarinizin uzerinde durun. Bu kibirli insan sizi cok degersiz hissettirmis.. nerede zorlanirdaniz zorlanin donmeyin.. (ya o degilde adam kapınızda affet diye yalvarmiyorda farkinda misiniz) oyle insanlar bile degismiyor. Bu diyecek ki ben mi geldim getirdim GELMESEYDIN !! Diyecek...Malesef en verimli olacagım yıllarımı onunla olabilmek için boş geçirdim. Nasıl boyle gözüm kapandı bilmiyorum. Her siddet girişiminde, yaptığım fedakarlıkların da ağırlığıyla 2 kat üzüldüm. Ama o hep “ben sizin için çok uğraştım, nankörsün” diyerek üste çıktı. Şimdi lisedeki sınıf arkadaşlarım meslek sahibi oldular, yeni yeni evlilik hazırlıklarına giriştiler. Bense küçük bir bebekle boşanma yolundayım☹
Bide kac yasindasin. Sadece universite mi okumadin?Merhaba uzun zamandır burayı takip ediyorum ve bana cok sey kattı bu site. Bugun de kendi derdimi sizlere açmak istedim. Geçirdiğim şu zor günlerde bir ışık olur belki sözleriniz...
Eşimle 12 yaşından beri tanışıyoruz, o zamanlar çocuk aklımla onu gizliden severdim. Büyüdük lisedeyken bana açıldı ve aşırı aşk ve hayranlık duygusuyla ilişkiye başladım. Benden ne istese kabulumdu o zamanlar. Onunlayken en mutlu benim diye düşünüyordum. Kılık kıyafet, üniversite seçimi, arkadaşlarım derken bütün bunları onun isteğine göre yaptım. (Şu an işsizim ve çocuğum var). O hukuk fakültesi kazandı gitti. Onunla evlenmek hayaliyle 5 sene bekledim. Ailem o seni üzer diyerek karşı çıktı ve birkaç olay oldu. Annem eşimi kırdı o zamanlar. Neyse o avukat oldu evlendik. Kendisi ailede görmediği için öyle eşimi alayım gezdireyim yemeğe götüreyim gibi seyler bilmiyordu ve ben istediğimde karşı çıkıyordu. Evliliğin ilk zamanlarından şiddet başladı. İttirmeyle tokatla baslayan şiddet zamanla vucudumda morluklar olusturacak kadar ileri gitti. Aileme de karsı çıkıp evlendiğim için kimseye bir sey söyleyemiyordum. Birgun bogazımı sıktı, gözüm karardı kendimi kaybettim ve yere düştüm. 2-3 saniye sürdü hemen kendime geldim. Kendime geldiğimde bana bakmıyordu bile. Numara yaptığını düşündüm dedi sonradan.
Geçenlerde annemi arayıp her şeyi anlattım. Ben sana demiştim, bu seni üzer demiştim, cocuguna da sana da bakarım, eğer bir çocugun daha olursa kabul etmem, eve gel dedi. Benm ve bebegimin kıyafetlerini alıp çıktım. Eve geldiğinde bizi göremeyince “s.git, umrumda değilsin, bu iş bitti, pişman olup adımı sayıklayacaksın” dedi.
Boyle dik durmasının sebebi de, abimin basından bir yargılama sureci gecti ve eşim onun için çok uğraştı, olumlu sonuç elde etti. Bana hep “kimse senin için bu kadar uğraşmazdı” diyerek beni susturdu. Şimdi de nankörlükle suçluyor.
Ya çocuğu verirsin ya da size 5 kurus para vermem diyor. Ailemin durumu orta seviyede ama bizi muhtaç etmezler. Kendisini yuksek gördüğü için muhtac olacagımızı ve pişman olacagımı düşünüyor.
Uzun yazdım kusura bakmayın. Evden ayrılalı uzun zaman olmadıgı için şu an geri dönersem kabul eder ama biraz daha zaman geçip dava surecine girersek beni üzmek için elinden geleni yapacaktır. Dönmeye korkuyorum. Ailesi de pek karışmıyor. Benimkiler dönme diyor. Eşimin bir arkadaşı aradı, o asla gelip seni almayacak kendin gel ve halledin, ben gönlünü yapması için konuştum ama dinlemiyor dedi. Ne yapmalıyım. Fikirlerinizi belirtir misiniz
26 yaşındayım önlisans bitirdim. Teşekkür ederim okudum tüm yazdıklarını. Daha fazla ezilmek istemiyorumBide kac yasindasin. Sadece universite mi okumadin?
Ailesinden birileriyle konuştum sen kadınsın evini bırakmamalısın tarzı laflar ettiler. El kaldırdı diyorum ama sende boyle boyle yapmışsın dediler. Dolup gelmişlerdi yani. Bir sonuca bağlanmadıSon durumunuz nedir ?
Inşallah dönmediniz bu adama ?