Hayır atmadım. Hukuksal anlamda başıma gelecekleri öğrenmek haklarımı bilmek için avukatla görüşecektim ama aradığımda ulaşamadım. Randevu için bilgi bekliyordum. Duygusal olarak hazır değilim ama hazır olabilen az kişi var sanırım. Eşim iki üç gündür çabalıyor barışmak için ama soğuk duruyorum. Kırgınım... Sorsanız o da ablama gitmem gereksizmiş o da kırgınmış ama toparlıyormuş. Ne yapacağımı şaşırdım doğrusu...
İyi haberler vardır inşallah.
Henüz yok. Bir ara boşanmıyorum, ne yaparsan yap, dedi ama bugün de Pazartesi protokolü gönderiyorum, imzala, geri gönder, davayı açacağım hemen, dedi. Bakalım, açar diye bekliyorum.
Manyak mı ne?
İstediğim yerden ev tutup, yeniden başlayabilirmişiz. Artık hiç kimse karışmayacak, hatta istemezsem hiç kimseyle görüşmeyecekmişim. Ne güzel şeyler bunlar, öyle değil mi? Ve benim bunları duymam için, bir buçuk yıl bekleyip, tam boşanma noktasına gelmem gerekti. Ne diyeyim, bilmiyorum ki?
Protokolde pek bir şey olmayacaktır, çocuğu göreceği günler, çocuğa göndereceği nafaka miktarı ve ihtiyaçların ortak karşılanması vs. Yine de okuyacağım tabi ki. Çok çok teşekkür ederim. Hem dualarınız, hem iyi dilekleriniz için.
Gülsem mi ağlasam mı durumu sana yaşatılan.
En azından seni oyalamaktan vazgeçer belki. Malum para hassas noktaları :)
Tamam işte.
Geri sobersen mutlu olabilecek misin? Oglun icin mutluluk herseyden, maddiyattan bile onemli. Anne mutlu ise cocuk da mutlu oluyor. Ogluna belki geri donersen daha iyi imkan sunabilirsin ama mutlu ortam saglayacak mi esin?
Kocasının ve ailesinin can damarı para, mal, mülk.
